สมัยใหม่วิเคราะห์ว่าศึกผาแดงจบเพราะโรคระบาด+โดนเผาครับ โดนกันทั้งคู่แต่ฝั่งโจโดนแยะกว่า เพราะคนเหนือไม่เคยเจอ (น่าจะเป็นพยาธิใบไม้ในตับ ไม่ก็ พยาธิใบไม้ในเลือดครับ).

ซึ่งไอ้ผาแดงที่ไปตีกันเนี่ย มันอยู่ติดกะ อู่ฮั่น แหล่งระบาดสารพัดโรคมาแต่โบราณละครับ.
ยุคนั้นใครไปประจำแถวนั้นป่วยตายอย่าแปลกใจ.

จิวยี่น่าจะประมาณชางผิงจวินใน Kingdoms

โตมากลับชอบโจโฉ สุด ไม่เคยมีใครบุก 6 เมืองหลัก แกได้เลยมั้ง ยกเว้น ม้าเฉียวที่อยู่ชายแดนป่ะจำไม่ได้

จิวยี่นี่คือเกิดในตระกูลขุนนางใหญ่ที่มีความสำคัญกับซุนเกี๋ยนพ่อของซุนกวน ตั้งแต่สมัยที่ซุนเกี๋ยนยังเป็นเจ้าเมืองเล็กๆ แล้ว เพราะตามประวัติตอนที่ซุนเกี๋ยนยกทัพไปร่วมกับบรรดา 18 หัวเมืองอะไรนั่นเพื่อตีตั๋งโต๊ะ ก็ได้พาครอบครัวตัวเองไปฝากไว้กับตระกูลของพ่อจิวยี่ ตรงนั้นทำให้ซุนเซ็ก(พี่ชายของซุนกวน)กับจิวยี่เป็นเพื่อนสนิทที่เรียนมาในสำนักเดียวกัน จากนั้นก็ได้ช่วยซุนเซ็กแยกตัวจากอ้วนสุด ก่อร่างสร้างตัวจนยิ่งใหญ่กลายเป็นง่อก๊ก พอซุนเซ็กโดนลอบสังหาร ซุนกวนน้องชายขึ้นมาเป็นนายคนใหม่ ตามสภาพเตียวเจียวขุนนางผู้ใหญ่เลยได้ดูแลกิจการภายใน ขระที่จิวยี่แม่ทัพมือขวาของซุนเซ็กก็มีอำนาจ ซุนกวนเลยตั้งให้เป็นแม่ทัพดูแลกองทหารร่วมกับเทียเภาแม่ทัพอาวุโสตั้งแต่นั้นมา ก็แปลว่า จิวยี่นี่เก่งแน่ๆ เพราะอายุยังน้อย จากบันทึกซุนเซ็กตายตอนอายุ 26 ปี แล้วตามบันทึกซุนเซ็กอายุเท่ากับจิวยี่ งั้นก็แปลว่าจิวยี่เป็นแม่ทัพตัวหลักคนหนึ่งของง่อก๊ก เข้าใจว่าน่าจะยังไม่ถึงขั้นแม่ทัพใหญ่ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นก็จะข้ามหน้าข้ามตาเทียเภาซึ่งเป็นแม่ทัพคนสำคัญที่มีชื่อมาตั้งแต่ยุคซุนเกี๋ยน แต่การที่คนอายุ 26-30 ปี ได้ขึ้นเป็นผู้ช่วยแม่ทัพคนดังของรุ่นพ่อ ก็น่าจะแปลว่าจิวยี่ก็น่าจะเป็นแม่ทัพคนสำคัญมากในง่อก๊กยุคต้นของซุนกวน
.
ต่อมาเมื่อโจโฉยกทัพมารุกรานดินแดนทางใต้ ยึดมณฑลเกงจิ๋วได้ก็มุ่งหน้าต่อมาเพื่อพิชิตดินแดนง่อก๊กต่อ ตามบันทึกไม่มีเขียนบอกว่าขงเบ้งมาวิเคราะห์กองทัพของโจโฉให้ซุนกวนฟัง แต่คนวิเคราะห์น่ะคือโลซก ที่บอกว่ากองทัพโจโฉเป็นทหารม้า ไม่ชำนาญทางน้ำอะไรนั่น โลซกนี่แหละที่เป็นคนวิเคราะห์ให้ซุนกวนฟังเพื่อให้ซุนกวนตัดสินใจที่จะสู้ จากนั้นก็ให้ไปตามจิวยี่ที่ตอนนั้นไปเป็นเจ้าหัวเมืองซักเมืองในดินแดนง่อให้กลับมา ซึ่งจิวยี่ก็เห็นด้วยว่าควรสู้ โดยซุนกวนในบันทึกบอกว่า "ให้รวบรวมพล 50,000 ในเวลาสั้นๆ น่าจะลำบาก ตอนนี้มีทหารพร้อมออกศึก 30,000 ให้จิวยี่กับเทียเภานำกำลังตรงนี้ยกทัพล่วงหน้าไปก่อน ซุนกวนขอเวลาเตรียมเกณฑ์ทัพที่เหลือแล้วจะยกไปหนุน แต่ถ้าไม่ไหวให้ถอยกลับมาหาข้า แล้วตอนนั้นข้าจะนำทัพด้วยตนเอง"ถ้าจากคำบันทึกการสั่งการณ์แบบนี้แปลว่าซุนกวน ก็คงไม่ใช่เด็กหงอๆ แน่ น่าจะมั่นใจในฝีมือการสู้รบของตัวเองมากในระดับหนึ่ง ในศึกผาแดงคนสั่งการบัญชาการณ์ และวางแผนจริงๆ น่ะจิวยี่ล้วนๆ ขงเบ้งนี่เรียกว่าแค่ที่ปรึกษาต๊อกต๋อยของเล่าปี่ไม่ได้มีปากมีเสียงอะไรในศึกนี้ด้วยซ้ำ จิวยี่ให้แผนการต่างๆ นาๆ จนเผากองเรือของโจโฉจนราบ โจโฉรีบหนีขึ้นฝั่งเพื่อถอยกลับ จิวยี่ได้ยกทัพไล่ตามตีกองทัพโจโฉที่ถอยหนีต่อ ระหว่างนี้เล่าปี่จึงฉวยโอกาสไปยึดมณฑลเกงจิ๋ว
.
หลังจบศึกผาแดงจิวยี่ได้รับแต่งตั้งเป็นรองแม่ทัพให้ไปครองเมืองลำกุ๋น แล้วดูแลเมืองเตียงสาด้วย ส่วนแม่ทัพเทียเภาได้ครองเมืองกังแฮ เมื่อทราบข่าวเล่าปี่แอบยึดหัวเมืองบางส่วนไว้สร้างฐานกำลังของตัวเอง จิวยี่มีหนังสือไปหาซุนกวนขอให้เรียกเล่าปี่และบรรดาคนสนิทซึ่งต้องใช้คำว่าหนีมาขอสวามิภักดิ์ต่อซุนกวนด้วยซ้ำในตอนเกงจิ๋วโดนโจโฉตีแตก ให้เข้าไปในง่อก๊ก จากนั้นให้จับเล่าปี่ กับบรรดาทหารแยกกันเพื่อง่ายต่อการกำจัดทิ้งทีละคน แต่ปัญหาคือซุนกวนดันกลัวโจโฉจะยกทัพกลับมาใหม่ เลยหวังว่าจะได้เล่าปี่และบรรดาขุนศึกของเล่าปี่ไว้เป็นกำลังช่วยรบกับโจโฉ แต่จิวยี่พยายามเตือนว่าเล่าปี่มีนิสัยทะเยอทะยานไม่ยอมอยู่ใต้อำนาจคนอื่นแน่ๆ ซึ่งในหนังสือเตือนของจิวยี่ไม่มีการเขียนถึงขงเบ้ง แปลขงเบ้งนั้นไม่ใช่ที่ปรึกษาที่มีความสำคัญอะไรจริงๆ ในประวัติศาสตร์ หรือในสายตาของจิวยี่ด้วยซ้ำ
.
ต่อมาจิวยี่เสนอแผนให้ซุนกวนเร่งรวบรวมดินแดนภาคใต้ระหว่างที่โจโฉเลียแผลจากความพ่ายแพ้คราวก่อน โดยบอกว่าตนจะอาสาไปตีมณฑลเอ๊กจิ๋ว(มณฑลทางตะวันตกของเกงจิ๋ว ดินแดนง่อก๊กอยู่ทางตะวันออกของเกงจิ๋ว) และระหว่างที่เดินทางไปทำศึกกับมณฑลเอ๊กจิ๋วจิวยี่ก็ตายระหว่างทำศึกตอนอายุ 36 ปี ก่อนตายได้สั่งเสียว่าตำแหน่งแม่ทัพของตนให้โลซกรับหน้าที่นี้ต่อไป อีก 19 ปีต่อมาหลังจากที่จิวยี่ตาย ซุนกวนตั้งตนเองขึ้นเป็นฮ่องเต้แห่งง่อก๊ก และกล่าวว่า "ถ้าในอดีตไม่มีจิวยี่ วันนี้ตนเองก็คงไม่ได้เป็นฮ่องเต้"
.
.
เขียนมายืดยาว สรุปสั้นๆ จิวยี่ เก่งแน่ทั้งบู๊และบุ๋น แถมน่าจะเก่งกว่าขงเบ้งเยอะแบบมากกกกก ก.ไก่ ล้านตัว เพราะมีบันทึกว่าความสามารถของจิวยี่นั้น ทั้งเล่าปี่และโจโฉประเมินแล้วว่าเป็นภัยต่อพวกตน แต่ด้วยว่าจิวยี่จงรักภักดีกับซุนกวน ทั้งโจโฉและเล่าปี่จึงพยายามยุแยงให้ซุนกวนกับจิวยี่นั้นระแวงกันเองแต่ไม่สำเร็จ โดยเล่าปี่เคยกล่าวกับซุนกวนในบันทึกตอนที่ซุนกวนจัดงานเลี้ยงส่งให้เล่าปี่หลังจบศึกผาแดงว่า "ความสามารถของจิวยี่นั้นเหนือทหารนับพัน เขาดูทะเยอะทะยานและข้าก็ไม่แน่ใจนักว่าคนมีความสามารถขนาดนี้จะยอมอยู่ใต้อำนาจคนอื่นไปอีกนานเท่าไร" ขณะที่โจโฉส่งหนังสือมาถึงซุนกวนหลังพ่ายศึกผาแดงว่า "ในศึกผาแดงกองทัพของตนประสบปัญหาเรื่องโรคระบาดใหญ่ทำให้ ข้าเลยจำเป็นต้องเผากองเรือทิ้งเพื่อไม่ให้ฝ่ายง่อเอาไปใช้ต่อแล้วถอยทัพกลับ ข้าไม่รู้สึกเสียใจที่ต้องถอนทัพเหมือนคนพ่ายแพ้ การที่จิวยี่อ้างว่าสามารถพิชิตกองทัพของข้าได้เป็นเรื่องเหลวไหล"

ตามบทบาทที่ให้มา
การวางแผนการรบไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย

แต่การอ่านคน ขงเบ้งยังดูเหลื่อมกว่า
คือถ้าเปรียบเทียบด้วยการสอบ ทั้งคู่ได้เกียรตินิยม แต่จะเฉือนกันที่คะแนนบางอย่าง

ถ้าสู้ตัวๆ ขงเบ้งแพ้ราบคาบ
แต่ถ้าวัดความคิดช็อตต่อช็อต ขงเบ้งอ่านใจจิวยี่ได้มากกว่า

อาจเป็นเพราะความใจร้อนของเจ้าตัวด้วย ทำให้ขาดความรอบคอบ

ถ้าวัดโอเวอร์ออล จิวยี่น่าจะมีพลังรวมสูงที่สุดละ
อย่างโจโฉ มีพลังด้านรวบรวมคน
เล่าปี่ใช้พลังคุณธรรม
ซุนกวนใช้การซื้อใจคน เลือกใช้คน

เก่งน่ะเก่ง แต่ก็ไม่ได้เวอร์เหมือนที่หลายๆเม้นบอกว่าตาม ปวศ เก่งขั้นเทพอะไรเหมือนกัน

-ศึกผาแดงที่โจโฉถอยทัพเพราะโดนโรคระบาดและโจโฉถอยไปเอง ยังไม่ได้ปะทะกันจริงๆ
-หลังศึกผาแดง จิวยี่นำทัพไปบุกเกงจิ๋ว ชนะได้เมืองมาแต่ง่อเสียหายไปเยอะ จิวยี่เองก็กรำศึกจนตาย ง่อเสียหายขนาดไหน เสียหายขนาดที่วาเกงจิ๋วที่จิวยี่ยึดได้มาไม่ใช่ทั้งหมดนะ ชนะแค่บางส่วนก็ต้องพักรบ เพราะเสียหายจนรบต่อไม่ได้ และแม้จะได้เกงจิ๋วตอนใต้มาก็ไม่มีทหารจะแบ่งมาคุมเมืองแล้ว ต้องให้เล่าปี่ยืมเกงจิ๋วไปก่อน

ทีนี้ทำไมผมถึงบอกว่าจริงๆจิวยี่ไม่ได้เก่งขนาดนั้น เพราะแม่ทัพเกงจิ๋วที่จิวยี่สู้ด้วยคือโจหยิน ซึ่งทั้งชีวิตแทบไม่มีผลงานเด่นอะไร ตอนรบกับกวนอูก็ทำได้ดีพอๆกับที่จิวยี่ทำนั่นแหละ คือรบชนะในที่ราบ แต่พอต้องตีเมืองเริ่มสูญเสีย

จริงๆไม่ใช่แค่จิวยี่ แม่ทัพง่อทั้งหมดที่ดูว่าเก่งกาจ พอรบทางบกจริงๆสู้ทหารจากจงหยวนไม่ได้เลย กำเหลง ไทสูจู้ที่ว่าเก่งนักหนา หลังจิวยี่ตายก็ยกทัพไปรบกับเตียวเลี้ยว ลูกน้องเก่าลิโป้ที่โจโฉส่งมาเป็นแม่ทัพทางใต้ก็โดนไล่กวดจนบาดเจ็บสาหัดบ้าง ตายคานามรบบ้างจนเกิดฉากในวรรณกรรมที่ซุนกวนต้องถอดเกราะหนีนั่นแหละ