แสดงว่าสมัยก่อนคือสวรรค์ของคนออมเงิน

มีเหตุผลอะไรที่ธนาคารต้องลดดอกเบี้ยเงินฝากลงเรื่อยๆถ้าเทียบจากสมัยก่อนที่ให้เยอะกว่าครับ

ก็เป็นกลไกการควบคุมปริมาณเงินในระบบ ของธนาคารกลางครับ

มันก็เป็นไปตามหลักเศรษฐศาสตร์ทั่วไปในภาพรวม สมัยช่วงสงครามโลก ดอกเบี้ยก็อยู่แถวๆ 2-3%

ดอกเบี้ยเงินฝาก กับดอกเบี้ยเงินกู้มันก็จะล้อกันไป

เศรษฐกิจตกต่ำ รัฐ/ธนาคารกลาง อยากให้เงินหมุน ให้คนซื้อบ้านซื้อรถ ให้คนเอาเงินมาลงทุนทำธุรกิจ
เพื่อที่เศรษฐกิจจะได้ดีขึ้น รัฐก็จะลดดอกเบี้ยลง

ในทางกลับกัน ถ้าเศรษฐกิจโตเร็วมากๆ มักจะเกิดเงินเฟ้อที่สูง รัฐจะขึ้นดอกเพื่อให้คนเอาเงินมาไว้ที่แบงค์
เศรษฐกิจก็จะชอลอลงมา อยู่ในระดับที่เหมาะสม

สมัยที่ดอกเบี้ยเงินฝากของไทยอยู่แถวๆ 10% มันก็เป็นช่วงเศรษฐกิจดีสุดขีดมา
ช่วงเสือตัวที่5 ช่วงต้มยำกุ้งที่หุ้นขึ้นทุกวัน อสังหาซื้อยังไงราคาไหนก็มีแต่กำไร

ดอกเบี้ยขาลงรอบนี้ก็เกิดจาก วิกฤตต้มยำกุ้ง ตามด้วยดอตคอม ตามด้วย9/11
จนมาถึงแฮมเบอร์เกอร์ไครซิสที่เมกา เมกาต้องกดดอกเบี้ยให้ต่ำ แล้วทำ QE มหาศาลเป็นต้นมา

สาเหตุก็เพราะเศรษฐกิจมันตกต่ำขั้นสุด รัฐก็ต้องทำทุกวิถีทางให้เศรษฐกิจกลับมาโตดี
ซึ่งก็คือใครมีเงินฝากในแบงค์เอาออกมาลงทุนให้หมดซะ จะทำธุรกิจ จะลงหุ้น จะลงอสังหา ก็ว่าไป
ถ้าทุกอย่างออกมาดี เศรษฐกิจก็จะกลับมาโตดี รัฐก็จะเริ่มขึ้นดอกเรื่อยๆ

ในโลกแห่งทุ่งลาเวนเดอร์ กลไลแบบนี้ ก็จะทำให้ทุกคนแฮปปี้
เศรษฐกิจไม่ดีรัฐจะลงดอกให้ จนกลับมาดี รัฐก็จะขึ้นดอกให้อยู่ในระดับที่เหมาะสม วนไปเรื่อยๆ

เอาแค่เบสิค ดูคลิปของเรย์ ก็น่าจะเห็นภาพละครับ

สมัยก่อนธนาคารต้องง้อลูกค้าให้ฝากเงินเยอะ โดยเอาดอกเบี้ยมาล่อ สมัยนี้ ลูกค้าต้องง้อธนาคาร แทน

ง่ายๆ คนกู้เยอะ แบงค์ต้องการเงินฝากไปปล่อยกู้

ปัจจุบันธุรกิจรายย่อยมันค่อนข้างนิ่ง คนกู้น้อย เงินฝากล้นแบงค์ ส่วนรายใหญ่มันก็ออกเป็นหุ้นกู้แทน

ก็เป็นกลไกการควบคุมปริมาณเงินในระบบ ของธนาคารกลางครับ

มันก็เป็นไปตามหลักเศรษฐศาสตร์ทั่วไปในภาพรวม สมัยช่วงสงครามโลก ดอกเบี้ยก็อยู่แถวๆ 2-3%

ดอกเบี้ยเงินฝาก กับดอกเบี้ยเงินกู้มันก็จะล้อกันไป

เศรษฐกิจตกต่ำ รัฐ/ธนาคารกลาง อยากให้เงินหมุน ให้คนซื้อบ้านซื้อรถ ให้คนเอาเงินมาลงทุนทำธุรกิจ
เพื่อที่เศรษฐกิจจะได้ดีขึ้น รัฐก็จะลดดอกเบี้ยลง

ในทางกลับกัน ถ้าเศรษฐกิจโตเร็วมากๆ มักจะเกิดเงินเฟ้อที่สูง รัฐจะขึ้นดอกเพื่อให้คนเอาเงินมาไว้ที่แบงค์
เศรษฐกิจก็จะชอลอลงมา อยู่ในระดับที่เหมาะสม

สมัยที่ดอกเบี้ยเงินฝากของไทยอยู่แถวๆ 10% มันก็เป็นช่วงเศรษฐกิจดีสุดขีดมา
ช่วงเสือตัวที่5 ช่วงต้มยำกุ้งที่หุ้นขึ้นทุกวัน อสังหาซื้อยังไงราคาไหนก็มีแต่กำไร

ดอกเบี้ยขาลงรอบนี้ก็เกิดจาก วิกฤตต้มยำกุ้ง ตามด้วยดอตคอม ตามด้วย9/11
จนมาถึงแฮมเบอร์เกอร์ไครซิสที่เมกา เมกาต้องกดดอกเบี้ยให้ต่ำ แล้วทำ QE มหาศาลเป็นต้นมา

สาเหตุก็เพราะเศรษฐกิจมันตกต่ำขั้นสุด รัฐก็ต้องทำทุกวิถีทางให้เศรษฐกิจกลับมาโตดี
ซึ่งก็คือใครมีเงินฝากในแบงค์เอาออกมาลงทุนให้หมดซะ จะทำธุรกิจ จะลงหุ้น จะลงอสังหา ก็ว่าไป
ถ้าทุกอย่างออกมาดี เศรษฐกิจก็จะกลับมาโตดี รัฐก็จะเริ่มขึ้นดอกเรื่อยๆ

ในโลกแห่งทุ่งลาเวนเดอร์ กลไลแบบนี้ ก็จะทำให้ทุกคนแฮปปี้
เศรษฐกิจไม่ดีรัฐจะลงดอกให้ จนกลับมาดี รัฐก็จะขึ้นดอกให้อยู่ในระดับที่เหมาะสม วนไปเรื่อยๆ

เอาแค่เบสิค ดูคลิปของเรย์ ก็น่าจะเห็นภาพละครับ

ช่วงนั้นเศรษฐกิจมันขยายตัวหนักมาก ดอกเบี้ยนโยบายก็สูง ดึงเงินเข้าระบบทั้งจากภายนอกภายใน เพื่อมาปล่อยกู้สำหรับลงทุน เงินกู้ก็ปล่อยง่าย แล้วก็ฟองสบู่ไงครับ พอฟองสบู่แตกก็ช่วงต้มยำกุ้งจากนั้นเศรษฐกิจไทยก็ฟุบยาวๆ ดอกเบี้ยนโยบายต่ำมาก 97-98 เจอต้มยำกุ้ง 2000 เจอด็อทคอม 2005-06 เหมือนจะฟื้นมาได้นิดนึง 2008 ก็เจอแฮมเบอร์เกอร์ หลังจากนั้นเงินทุนก็เทไปทางเวียดนามเศรษฐกิจมันก็ฟุบต่อยาวๆ ซึ่งในภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ ดอกเบี้ยนโยบายมันก็ต่ำต่อ ให้คนเอาเงินออกมาใช้จ่ายมากกว่าฝากไว้เฉยๆ จะคาดหวังให้ดอกเบี้ยกลับไป 9-10% เหมือนตอนนั้นน่าจะยากมากแล้วนะ ดอกเบี้ยยิ่งสูง ความเสี่ยงก็สูงตามนะ ต่อให้เป็นเงินฝากก็เถอะ มันไม่มีสวรรค์แท้ๆของคนออมเงินหรอกนะ

ก็เป็นปกติของ global business cycle มั่ง

ดอกเบี้ยสูง --> ต้องการลดความร้อนแรงของเศรษฐกิจ --> ต้องปรับดอกขึ้น เพื่อลดการกู้ ดึงเงินออกจากระบบ

มองกลับไปก็คือช่วงก่อนต้มยำ แล้วเราก็อยู่กับระดับดอกต่ำมาอย่างยาวนาน

สมัยก่อนเงินในระบบมีน้อย

จากวันที่ดอกเบี้ยเงินฝากเกือบ 10% มาจนถึงวันนี้ มีเงินถูกสร้างเข้ามาในระบบเยอะมากครับ