เรื่องความฟิตเห็นพูดกันมาเป็นสิบๆปีละ ทำไงก็แก้ไม่ได้กันสักที เล่นได้ไม่เคยครบ90นาทีก็หมดกันละ พอหมดโดนบดท้ายเกมเละตลอด สงสัยมากๆว่าไอ้ที่แก้ไม่ได้เนี่ยเกิดจากอะไร วิทยาศาสตร์การกีฬายุคนี้ก็พัฒนากันมาไกลละ แต่บอลไทยนี่ดูไม่ไปไหนสักที

ไม่มีวันทำได้ ผมขอใช้คำนี้เลย ตราบใดที่สภาพแวดล้อมบ้านเรายังชิลๆไว้ก่อน
ผมไม่แปลกใจเลยทำไมนักบอลบ้านเราเล่นบอลสปีดสูงๆไม่ได้ ต่างจากพวกตัวนอกที่เค้าฝึกกันเข้มข้น
ตราบใดที่นักบอลเราไปเล่นเจลีค ไปยุโรป หรือที่ใดก็ตามที่มาตรฐานสูงกว่าเราแล้วยังบ่นว่าที่นั่นซ้อมหนัก นั่นแปลว่า ระบบการซ้อม วินัย ความเข้มบ้านเราโคตรต่ำตมไร้มาตรฐาน ถ้ายังทำแบบมืออาชีพจริงๆแบบลีคชั้นนำไม่ได้คือ คุณเข้างาน8โมง ซ้อมเช้า แต่กหลังจากซ้อมหน้าที่เค้าคือเข้ายิม นอกเหนือจากตามโปรแกรมแล้ว

แต่ะคนก็จะเข้ายิมเพื่อเพิ่มสมรรถภาพให้ตนเองอยู่เสมอ ก็คือทำงานอยู่ที่สโมสรทั้งวันจนเย็น ถ้ามีซ้อมต่อก็ลุยเลย แต่บ้านเรานี่ ผมเจอบ่อย วันไหนวันธรรมดา หลายครั้งที่เห็นนักบอลเดินห้างชิลๆ นั่งกินฟาสต์ฟู้ดบ้าง หรืออีกเยอะที่ไม่เห็นผมก็เชื่อว่ามันก็ไปกินอาหารอร่อยๆที่มันอยากกินนั่นแหละ ซึ่งจริงๆแล้วอาชีพนี้คืออาชีพเสียสละความสุขส่วนตัวที่จะมีโอกาสน้อยในการกินของอร่อย มันคือการอุทิศชีวิตให้กับการทำงาน แล้วยังไม่พอ ซ้อมเสร็จเจอตามคลิปสโมสร หรือ vlog ต่างๆ แมร่งก็จ้วงไก่ย่างหน้สนามนั่นแหละ บางคนมื้อเช้ามาซ้อม ยืนซัดข้าวเหนียวหมูปิ้ง กาแฟอเมซอน อะไรงี้

คำถามต่อมาคือนอกจากการดูแลตนเองนอกสนามห่วยแล้ว ทัศนคติการซ้อมที่ไม่ได้คิดว่ามันคือการช่วงชิงพื้นที่ในการลงสนาม ถ้าซ้อมยังไม่ดี มันจะลงสนามให้ผลงานดีได้ไง ขนาดเทพอย่างโด้มันยังบอกเลยว่าการซ้อมที่จริงจังคือสิ่งที่ช่วยให้ผลงานดีในสนามของเค้าได้

เพราะงั้นด้วยสภาพแวดล้อมแบบนี้ วิธีคิดวีธีใช้ชีวิตแบบไทยๆงี้ ไม่มีทางที่จะชอบทำงานหนัก ซึ่งมันตรงข้ามกับความสำเร็จ ไม่มีความสำเร็จไหนที่ได้มาโดยไม่ทำงานหนัก

ทางเดียวที่นักบอลไทยจะฟิตคือ ไปเล่นที่ลีคสูงกว่าเรา ถ้าเล่นไทยลีคให้ตายยังไงก็ไม่ฟิต ไม่ถึก แต่นั่นแหละ จะไปยังไงถ้าเค้าไม่ซื้อ

ได้ยินว่าสโมสรซ้อมวันละ 1 เวลา จะเอาอะไรมาฟิตกันล่ะครับ

มันต้องปรับตั้งแต่พื้นฐานในลีกเลย สโมสรควรทำให้เป็นมาตรฐาน

ผมว่าเรื่องนึงที่เราอาจจะลืมนึกถึงคือเรื่องการพักผ่อนให้พอด้วยครับ ต่อให้จะพยายามฟื้นฟูแค่ไหนหรืออัดเวทมากเท่าไร แต่พักผ่อนเพื่อฟื้นฟูไม่ดีร่างกายจะฟื้นตัวช้า ที่พูดถึงคือวินัยเรื่องการพักผ่อนนี่แหละครับพักผ่อนพอกันไหม

อยากรุ้ว่าทำไมซ้อมวันละรอบ
มันร้อนหรอ งั้นซ้อมหญ้าเทียมในร่มไม่ได้หรอ

แล้วพวกตัวแอฟริกาประเทศมันก้ร้อน ทำไมมันอึดจังวะ

เพราะใช้เงินกับวินัยเยอะครับ
อาหาร 3 มื้อ
ตารางซ้อมเช้า บ่าย เย็น
ส่วนใหญ่เลยไม่รอด

พูดง่ายครับ ทำยากชิบหายเลยครับ สุดท้ายทำไปนักเตะไม่มีความสุขก็ฟอร์มไม่ดี เล่นไล่โค้ช ไม่เอาถ่านเหมือนเดิมอะครับ

ถ้าใครเล่นฟิตเนสจะรู้ว่าสิ่งที่ยากที่สุดคือคุมอาหารนี่แหละครับยิ่งชาติอาหารแซ่บๆแบบไทยยิ่งคุมยากชิบหาย

อยู่ที่คนจ่ายเงินล้วนๆ
พนักงานเงินเดือนนี้ใช้งานคุ้มค่าจนหยดสุดท้าย
ส่วนนักบอลปล่อยให้ชิวแบบนี้
ถ้ายังปล่อยให้นักบอลทำงานง่อยๆแบบนี้
ก็ช่างเขาเถอะ

คนพูดเรื่องซ้อมไปละ

ขอพูดเรื่องอาหาร โภชนาละกัน แค่เรื่องกินก็ไม่ผ่านแล้ว กินตามใจปาก อยากกินอะไรก็กิน เคยดูคลิปเมืองทอง ไก่ทอดงี้ ไข่เจียวงี้ จะเอาไปสู้ชาวบ้านเขา

พอเข้าแคมป์ทีมชาติ มาดามก็ตามใจซะ อยากกินอะไรจัดให้หมด กล้ามเนื้อมีแต่ลมมั้งน่ะ เบียดใครก็ไม่เข้า

ดูเด็กเกาหลีนัดที่เจอกัน อายุพอๆกันแต่ล่ำบึ้กกว่าเยอะ

ไม่มีวันทำได้ ผมขอใช้คำนี้เลย ตราบใดที่สภาพแวดล้อมบ้านเรายังชิลๆไว้ก่อน
ผมไม่แปลกใจเลยทำไมนักบอลบ้านเราเล่นบอลสปีดสูงๆไม่ได้ ต่างจากพวกตัวนอกที่เค้าฝึกกันเข้มข้น
ตราบใดที่นักบอลเราไปเล่นเจลีค ไปยุโรป หรือที่ใดก็ตามที่มาตรฐานสูงกว่าเราแล้วยังบ่นว่าที่นั่นซ้อมหนัก นั่นแปลว่า ระบบการซ้อม วินัย ความเข้มบ้านเราโคตรต่ำตมไร้มาตรฐาน ถ้ายังทำแบบมืออาชีพจริงๆแบบลีคชั้นนำไม่ได้คือ คุณเข้างาน8โมง ซ้อมเช้า แต่กหลังจากซ้อมหน้าที่เค้าคือเข้ายิม นอกเหนือจากตามโปรแกรมแล้ว

แต่ะคนก็จะเข้ายิมเพื่อเพิ่มสมรรถภาพให้ตนเองอยู่เสมอ ก็คือทำงานอยู่ที่สโมสรทั้งวันจนเย็น ถ้ามีซ้อมต่อก็ลุยเลย แต่บ้านเรานี่ ผมเจอบ่อย วันไหนวันธรรมดา หลายครั้งที่เห็นนักบอลเดินห้างชิลๆ นั่งกินฟาสต์ฟู้ดบ้าง หรืออีกเยอะที่ไม่เห็นผมก็เชื่อว่ามันก็ไปกินอาหารอร่อยๆที่มันอยากกินนั่นแหละ ซึ่งจริงๆแล้วอาชีพนี้คืออาชีพเสียสละความสุขส่วนตัวที่จะมีโอกาสน้อยในการกินของอร่อย มันคือการอุทิศชีวิตให้กับการทำงาน แล้วยังไม่พอ ซ้อมเสร็จเจอตามคลิปสโมสร หรือ vlog ต่างๆ แมร่งก็จ้วงไก่ย่างหน้สนามนั่นแหละ บางคนมื้อเช้ามาซ้อม ยืนซัดข้าวเหนียวหมูปิ้ง กาแฟอเมซอน อะไรงี้

คำถามต่อมาคือนอกจากการดูแลตนเองนอกสนามห่วยแล้ว ทัศนคติการซ้อมที่ไม่ได้คิดว่ามันคือการช่วงชิงพื้นที่ในการลงสนาม ถ้าซ้อมยังไม่ดี มันจะลงสนามให้ผลงานดีได้ไง ขนาดเทพอย่างโด้มันยังบอกเลยว่าการซ้อมที่จริงจังคือสิ่งที่ช่วยให้ผลงานดีในสนามของเค้าได้

เพราะงั้นด้วยสภาพแวดล้อมแบบนี้ วิธีคิดวีธีใช้ชีวิตแบบไทยๆงี้ ไม่มีทางที่จะชอบทำงานหนัก ซึ่งมันตรงข้ามกับความสำเร็จ ไม่มีความสำเร็จไหนที่ได้มาโดยไม่ทำงานหนัก

ทางเดียวที่นักบอลไทยจะฟิตคือ ไปเล่นที่ลีคสูงกว่าเรา ถ้าเล่นไทยลีคให้ตายยังไงก็ไม่ฟิต ไม่ถึก แต่นั่นแหละ จะไปยังไงถ้าเค้าไม่ซื้อ

งานสบายเงินเดือนเป็นเเสน จะอยากพัฒนาตัวเอง คุมตัวเอง ให้ลำบากทำไมหละครับ

สรุปให้ครับ เรื่องความฟิต วิทยาศาสตร์ โภชนาการ กายภาพของนักเตะ สำคัญที่สุด
ทุกวันนี้เห็นยังกิน น้ำอัดลม ของหมักของดองก่อนเตะกันอยู่เลย
อาหารการกินก็ตามใจปาก สโมสรก็ชอบจัดอาหารแบบไม่สนใจโภชนาการให้นักเตะเลย เผ็ดจัดบ้าง กะทิบ้าง เค็มจัดบ้าง เวทเทรนนิ่งก็ยังมีผู้เชี่ยวชาญกันไม่ครบ ซ้อมเสร็จก็ไปเมากันดึกดื่นแล้วอาศัยตื่นสายๆเอา

เงิน, วินัย
กล้ามเนื้อมันอยู่ที่การกินและการนอน เวทเยอะแค่ไหน กินไม่ครบกล้ามก็ไม่ขึ้น

ดูง่าย ๆ ครับ เด็กแข่งเยาวชนแห่งชาติยังซ้อมวันละ 2-3 เวลาเลยครับ แต่กลับกันนักฟุตบอลทีมชาติบอกว่าร้อน
ที่ผมพูดได้ผมเป็นนักกีฬามาก่อนเลยรู้สึกว่าถ้าอยากฟิตมาก ๆ การซ้อมมากกว่า 1 รอบ คือเรื่องปกติไปเลย

จะฟิตหรือไม่ อยู่ที่อาหารและการนอนครับ