เกมบิ้วอัพ เคาะไปมา ระหว่างกองหลัง กองกลาง รอช่องเปิด
ข้อดี ครองบอล 50-60% รอจังหวะแทงทะลุจากแดนกลาง หรือ ส่งออกปีกคลอสเข้ากลาง หรือคัตแบ็ค
ถ้าฟิตพอ ไม่ต้องรอจังหวะช่องเปิด วิ่งหาช่องต่อบอลขึ้นไปได้เลย แต่ทีมชาติไทยไม่ฟิตขนาดนั้น เลยเล่นประคองๆ แปะไปแปะมา ไม่ได้ไม่เสีย แถมกองหน้าใช้คนอายุเยอะจะให้วิ่งตลอดเกมส์คงไม่ไหว กองหน้าได้แค่พักบอลแดนหน้า หรือรอจังหวะคอสที่เป็นใจ ถ้าปิดพี่มุ้ยก็จบเลยแดนหน้า ถ้าวันไหนปีก หรือกลางรุกเรา สร้างสรรค์ดี และจบคมๆ วันนั้นจะชนะ ขาดเจเลยขาดใจ คนกล้าเลี้ยง กล้าส่ง บอลเคลื่อนที่ดี จังหวะพลิกสถาการณ์ดี เปิดข้ามหัวแนวรับ เพื่อนเล่นง่าย ดึงตัวประกบ
ข้อเสีย แพ้บอลรับเหนี่ยว+ฟิต+เข้าประกบไว(Area pressing) วิ่งประกบจนไม่มีช่องเปิด จนได้แต่ส่งไปมาแดนกลาง แถวสองไม่มีพื้นที่เล่น และอาศัยจังหวะผิดพลาดสวนกลับเร็ว พื้นที่แนวหลังเลยโล่งมากๆ เวียดนาม+อาหรับ ตั้งรับรอสวน ด้วยปีกไวๆ กองหน้าคมๆ เติม2-3คน หงายท้องทุกที ที่มาของการเสียประตูง่ายๆ ที่นักวิจารณ์ชอบพูด พอไทยจะเล่นส่วนกลับไวบ้าง ก็จะโดนตัดฟาวล์
(มาโน่เลยชอบใช้ กลางรับมา ไว้เปิดบอลแม่น จะได้ไม่เสียง่ายๆ แต่แพ้ทางลูกกลางอากาศ)
นัดเจอจีน เลยเป็นเกมส์ที่ ใครคมกว่าชนะ ระหว่าง ลูกกลางอากาศของจีน กับ ลูกบิ้วอัพของไทย
คนดูก็จะอึดอัดหน่อย ต้องดู แปะไปแปะมา ไม่เสี่ยงส่งคืน เล่นรัดกุม ไม่เปิดไม่คอส กว่าจะคอสสักที กว่าจะยิงสักที ต้องมั่นใจ 80% รอเวลาโดนสวน
รูปเกมส์สู้ได้ แต่สกอร์ไม่เป็นใจ
ไม่เหมือนเวียดนาม ไม่สนใจรับเหนี่ยวๆ สวนกลับไว+แม่นยำ จังหวะ 50-50 ยิงไว้ก่อน คอสไว้ก่อน
รูปเกมสู้ไม่ได้แต่สกอร์เป็นใจ
วิธีแก้
1.ความฟิต (การเคลื่อนที่ทั้งทีม วิ่ง90นาที ฟิตกว่าทีมคู่แข่ง)
2.ความแม่นยำ ในการส่งบอล (จะไม่โดนสวน เล่นบอลจังหวะเดียว)
3.การรับมือ ลูกกลางอากาศ (ไม่ให้คอส ง่ายๆ, การประกบตัว, ความสูงของกองหลัง)
4.การจบสกอร์ที่เฉียบคม (เพิ่มการยิงไกลแถวสอง, เพิ่มการโหม่ง)
5.ส่งออกนักเตะไปต่างประเทศ (จิตใจแข็งแกร่ง ไม่กลัวทีมแรงค์สูงกว่า, และมีครบทั้ง4ข้อด้านบน)
6.แท็กติก โค๊ช ต้องวางแผน A B C (เพื่มความหลากหลาย จับทางยาก)
อื่นๆ ทัศนคติ ความเข้าใจเกมส์ การเล่นเป็นทีม