เท่าเดิม

Top 10 ผมว่ามีลุ้นครับ แต่เรื่องกระแสมันต้องมีจิ๊กซอร์อะไรบางอย่างไปกระตุ้นกระแสแฟนบอล เช่น ทีม U-23 qualify ไปเล่นโอลิมปิกได้ หรือศุภณัฐน์ไปเปรี้ยงปร้างที่ยุโรป

เท่าเดิม

ถ้ามีนักบอลไทย ออกไปเล่น ตปท ไม่ว่าจะ เจลีค หรือยุโรป
ปีละ 2-3 คน แบบทุกปีต่อเนื่องกัน (ใครไม่รอดก็กลับมา ใครรอดก็ขายขาด)

นี่แหละถึงดูพัฒนาเป็นรูปธรรมที่สุด
ส่วนสโมสรในไทยเองก็มีอคาเดมี่ + สนามแข่ง+สนามซ้อมที่ดีขึ้น



แต่สิ่งสำคัญคือ ค่าเหนื่อย ติดทีมชาติ 2-3 นัดก็เรียกค่าเหนื่อยได้เป็นแสนแล้ว
แล้วจะออกไปลำบาก ตปท ทำไมในเมื่อเป้าหมายแต่ละคนคือเล่นบอลเป็นอาชีพ แต่ไม่ได้เล่นเพราะอยากมีความเป็นเลิศ

ผมยังคิดนะว่าถ้าออกไปกันเยอะ พวกตัวในไทยลีคจะเรียกต่าเหนื่อยได้น้อยกว่าพวกที่เคยไปเล่น ตปท แล้วกลับมาเล่นในไทย

มันก็พัฒนาขึ้นแหละ แต่มันไม่ทันใจแฟนบอลแค่นั้นเอง

จะเอาพัฒนาแบบฮวบๆ อย่างเร็วยังต้องใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 10 ปี เพื่อสร้างเด็กขึ้นมาจากระดับอคาเดมี่ ซึ่งมันต้องเดินไปทั้งองคาพยพ ทั้งสโมสร สมาคมฟุตบอล ผู้ฝึกสอนระดับยุโรป ซึ่งมันต้องใช้เงินมหาศาล ในไทยลีกมันมีแค่ไม่กี่ทีมที่พร้อมเรื่องเงิน แต่เขาจะทำทำไม ในเมื่อลงทุนไปสักนิดนึงก็เหนือกว่าทีมอื่นในลีกแล้ว

โหวดยากอะ
ผมว่าคำที่เหมาะกับบอลไทยตอนนี้คือ "พัฒนาแต่ล้าหลัง"

พัฒนา​ เเบบไร้เเผนระยะยาว​ ชาติอื่นก็พัฒนา​เช่นกัน

ญี่ปุ่นนี่วิ่งงงง​ เราคือเดินอะ
ผู้เล่นเรากายภาพ​ ความฟิตดีขึ้น​ เเทคติคเราเริ่มเข้าใจอะไรยากๆมากขึ้น

เเต่ความสามารถถ้าไม่เอาไปฝังตัวตามลีกโหดๆยังไงก็ยาก​

เรื่องฟอร์มทีมชาติ มันก็มีแพ้มีชนะแหละครับ
ผมไม่ค่อยเอาเรื่องนี้มาตัดสินในภาพรวม


มีลีคอาชีพในประเทศมั่นคง วัฒนธรรมการดูบอลแข็งแกร่งขึ้น
มีผู้เล่นไปเล่นต่างประเทศมากขึ้น
ขอแค่มันค่อยๆ เพิ่มขึ้นก็เป็นเรื่องน่ายินดีแล้วครับ

ต้องส่งนักเตะออกนอกเยอะๆครับเเล้วพัฒนาตัวเองในเเนวทางของฟุตบอลอาชีพจริงๆ

อยู่ไทยก็ได้เท่านี้แหละ ผู้จัดการพานักบอลไปกินเหล้ายังมี

เท่าเดิม เวลาเจอทีมที่เหนือกว่า 10ปีที่แล้วเล่นยังไง ตอนนี้ก็เล่นอย่างงั้น เกมรุกที่ชัดเจนไม่มี การแทงทะลุช่อง เห็นแต่ต่อบอลกันไปมา ชัวๆถึงจะยิง อาศัยเปิดมั่วๆถ้าฟลุ๊คก็ได้ประตู และเรื่องความฟิต แทนที่ปัจจุบันเทคโนโลยีต่างๆเยอะขึ้น แต่ความฟิตยังเหมือน 10 ปีที่แล้ว

ส่วนตัวคิดว่า 10ปีแล้ว ควรขนะอาเซียนแบบขาดได้แล้วถ้าจะข้ามไปเอเชีย อันดับโลกอันดับ 113 คิดว่าพัฒนาไหมละ

ล้าหลังด้วยระบบโครงสร้างแน่ๆครับ แต่ในแง่ความมุ่งมั่นของนักเตะต้องไม่ลืมว่าแต่ละคนอายุอานามก็เลยวัยที่จะพีคด้วยอาชีพไปเกือบหมดแล้ว อย่างมุ้ยทัวร์นาเม้นท์นี้ผมเข้าใจเลยนะคือสังขารมันไม่ทำตามแล้ว หัวคิดไปอย่างร่างกายทำไปอีกอย่าง จิตใจอ่ะเต็มที่แล้ว สารัช, ธีราทร, พรรษา ต่างก็ร่วงโรยตามกันไปเช่นกัน

ส่วนจะให้ดีกว่านี้ในระยะสั้นต้องเปลี่ยนโค้ชผู้ฝึกสอนก่อน แล้วนักเตะต้องมีวินัยจัดๆทำตามแทคติกโค้ชอย่างเดียวเลย ถ้าเปลี่ยนก็ต้องเปลี่ยนทีมงานยกชุด คนเก่าก็ต้องหลีกให้ทีมชุดใหม่เข้ามาทำงานด้วย อย่างเมื่อวานยังเห็นทีมงานมาดามแป้งอดีตโค้ชฟุตบอลหญิงก็ยังอยู่ ปัจจุบันก็ไม่ได้จะมีผลงานอะไรในมันการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง เหมือนตามนายไปอย่างนั้น

และทีมงานกายภาพที่ชอบอยู่ใน Sportlight ชอบดีใจคู่กับโค้ช ก็ออกไปเหอะ เพราะพฤติกรรมหลายๆครั้งในเกมระดับทางการ นอกจากไม่ส่งผลต่อจิตใจภายในทีมแล้ว มันน่าขำเมื่อสุดท้ายแล้วฝั่งตรงข้ามเขาก็ชนะอยู่ดีแม่งก็เดินกลับหงอยๆเหมือนไม่มีอะไรดีขึ้น สรุปมันมีประโยชน์ต่อทีมยังไง?

ถ้าเราอยู่ top ten จริงๆ เราต้องไปบอลเอเชียรอบสุดท้ายสบายๆ ไม่ลากเลือดแบบนี้ ผมว่าเราอยู่ใน top15

เราว่าล้าหลังกว่าเดิม เพราะทีมชาติยุคที่อาร์เซน่อลมาเยือนไทยอะประมาณปี98-99ยังเล่นมาตรฐานสูงกว่าชุดปัจจุบันอีกเพราะชนะอาร์เซน่อลเลยถึงจะแค่อุ่นเครื่องแต่เล่นสู้กับทีมพนีเมียร์ลีกได้สนุกมาก

ระดับทีมชาติต้องพัฒนาการบริหารงานให้มันดูมืออาชีพกว่านี้อะ ระบบพื้นฐานอุปกรณเทคโนโลยีต่างๆ ในการฝึกซ้อม เเม้เเต่สนามซ้อมสนามเเข่ง มันต้องพร้อมเเละมีมาตรฐานที่ดีกว่านี้ ถ้าพูดถึงคุณภาพนักเตะเดียวจะยาว

ผมว่าการเล่นเป็นมุมสะท้อนของระบบในสมาคมมากกว่า

การจัดการระบบที่ดีแบบญี่ปุ่น ต้องอาศัยช่วงเวลามากกว่าหลายๆปี

กว่าเขาจะก้าวมาถึงจุดนี้ได้ การพัฒนาหลายๆปัจจัย

เป็นส่วนสำคัญมากๆ ตั้งแต่รากหญ้า อคาเดมี่ สิ่งอำนวยความสะดวก

การสนับสนุนของบ้านเมือง การพัฒนาด้านผู้ตัดสิน การพัฒนาลีกให้สูงขึ้น

งบประมาณการสนับสนุนการเสริมสกิลของโค้ช

หลายๆปัจจัยมาก ซึ่งจากนี้ 10 ปี ผมว่ายังไม่พัฒนา เพราะเรายังไม่เริ่มจาก 0 เลย