ตลกที่อ้างหลักการนี่นั่น เรียกร้องได้แต่มันไม่ควรรบกวนคนอื่นรึป่าว เอาตัวเองไปเป็นบรรทัดฐาน

เกิดคนส่วนใหญ่เค้าไม่เอาด้วยจะรู้ได้ไงว่าหลักการคุณถูก ทางออกมันมีหลายทางไม่ใช่กุจะเอาแบบนี้ทุกคนต้องมาปรับให้กุคนเดียว

อย่างแรกนะ แม่จะไปกราบเท้าหยกทำไมก่อน?

สิ่งที่แม่ทำได้อย่างแรกสุด ง่ายที่สุด คือการไปโรงเรียนและคุยกับ ผอ. ครับ เพราะเข้าใจว่าก่อนจะออกมาจากสถานพินิจก็ไปคุยกันรอบหนึ่งแล้วถึงได้ผ่อนผันเรื่องการมอบตัวรอบแรก หรือถ้าคุยแล้ว แต่ ผอ.อ้างว่ายังไม่มาคุยก็ต้องออกมาแหก ผอ. เพราะ ผอ.บอกว่าติดต่อไม่ได้ ส่งครูไปเจอก็ไม่เจอ

อย่างที่สองคือการอธิบายถึงสิ่งที่ลูกตัวเองและตัวเองต้องเจอกับสังคม สิ่งที่ถูกกระทำจากรัฐ ขอความเห็นใจจากสังคมต่อลูกตัวเองในฐานะผู้ปกครอง ได้ไม่ได้อีกเรื่อง แต่อย่างน้อยต้องพยายามทำเพื่อลดแรงกระแทกที่ไปถึงลูกตัวเองโดยตรง

อย่างที่สาม อันนี้ขึ้นอยู่กับว่าเรื่อง manipulation ของทะลุวังจริงไหม ถ้าคิดว่าจริง โดยอำนาจตามกฏหมายต้องประสานหน่วยงานรัฐให้เข้าช่วยเหลือ ถ้าคิดว่าไม่จริง และคิดว่าบุ้งมีศักยภาพในการดูแลหยกได้ดีกว่า ก็ยืนยันว่าให้อำนาจทางพฤตินัยให้บุ้งเป็นผู้ปกครองหยก ไอ้เรื่องทางนิตินัยเดี๋ยวค่อยไปว่ากัน

ปัญหามันไม่ได้เกิดจากแม่ และไม่ได้แก้ได้โดยแม่ แต่ตอนนี้ lock ของปัญหาบางอย่างมันอยู่กับแม่ ทั้งเรื่องสถานะที่ชัดเจนของผู้ปกครอง ทั้งเรื่องกระบวนการมอบตัวที่โรงเรียนอ้าง ซึ่งการที่แม่เงียบแบบนี้มันทำให้บางปัญหามันคาราคาซัง เช่น เรื่องสถานะผู้ปกครอง สรุปจะยังไง จะไม่ให้บุ้งเป็น แต่ตัวเองก็ไม่ออกมา แล้วมันจะยังไงต่อได้?

3 เรื่องที่ผมยกขึ้นมาเป็นสิ่งที่แม่ทำได้โดยไม่ต้องไปขอความเห็นหยกก่อนเลย เป็นการทำเพื่อประโยชน์ของลูกตัวเองในฐานะผู้ปกครองล้วน ๆ โดยเฉพาะ 2 ข้อแรก

จริงครับ เห็นด้วย โลกไม่ได้หมุนรอบตัวพวกคุณแค่กลุ่มเดียว คนอื่นเขาก็มี1สิทธิเท่าๆกัน ตัวเองจะทำอะไรก็ได้ แต่ไม่สนสิทธิคนอื่น มันไม่ใช่ละ เอาแต่อ้างสิทธิของตัวเอง แล้วเพื่อนๆในโรงเรียน เขาไม่มีสิทธิหรืออย่างไร ผมอยากให้น้องหยกเลิกไปวุ่นวายที่โรงเรียนได้แล้ว เพื่อนๆเขาจะได้เรียนกันตามปกติซักที

ผมถามหน่อยว่าเวลาผู้ใหญ่ไม่พอใจรัฐบาลทำไมลงถนนได้ละ ไม่รบกวนคนอื่นเหรอ

เรื่องการเลือกตั้งกับเรื่องความถูกต้องมันคนละเรื่องกันครับ เราเลือกตั้งเพื่อเอาตัวแทนไปบริหารประเทศ ไม่ใช่เลือกตั้งเพื่อบอกว่าคนที่เราเลือกหรือชุดอุดมการณ์ที่เราเลือกคือความถูกต้องของสังคม การเอา 2 เรื่องนี้มาปนกันก็สะท้อนแล้วว่าไม่เข้าใจเรื่องหลักการ

จะพูดเรื่องความถูกต้องก็ต้องพูดบนหลักการพื้นฐานครับว่าความถูกต้องนั้นอ้างอิงจากหลักการอะไร ไอ้การบอกว่าถ้าคนส่วนใหญ่เห็นว่าถูกก็คือถูกต้องนั้นต่างหากที่คือการเอาแต่ใจของคนส่วนใหญ่ แล้วในประวัติศาสตร์ความเห็นของคนส่วนใหญ่ก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาตามเวลา ถ้าไม่ยึดบนพื้นฐานหลักการ ความถูกต้องนั้นก็โลเลเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา

คือถ้าจะอธิบาย มันก็ต้องอธิบายไปถึงเรื่องหลักการพื้นฐานของระบอบเสรีประชาธิปไตยที่เป็นพื้นฐานของเรื่องสิทธิและเสรีภาพที่ชอบยกมาอ้างกัน แต่ขี้เกียจอธิบาย อธิบายไปบ่อยแล้ว เหมือนคุยกับกำแพง หยิบคำว่า สิทธิ คำว่าเสรีภาพมาใช้ไปเรื่อย เป็น buzz word เฉพาะเวลาที่ต้องการปกป้อง privileged ของตัวเองที่ได้จากการสถาปนาหลักการ แต่ไม่ได้เข้าใจกระบวนการและความหมายจริง ๆ ของมันในรากฐาน

ไม่ต้องอ้างหลักการอะไรให้มากหรอกครับ คุณอ้อมโลกไปไกลมาก มีแต่น้ำ อยากให้ตอบประเด็นนี้ก่อนว่า เสียงส่วนใหญ่ที่ไม่เห็นด้วยในเรื่องหยก ในเรื่องล่าสุด ที่ไม่เห็นด้วยกับการกระทำ ที่ไปสร้างความเดือดร้อนให้เพื่อนๆ และประชาชนในซอยนั้น ไปอ้างสิทธิตัวเอง และ ละเมิดสิทธิผู้อื่น เสียงส่วนใหญ่เหล่านี้ ผิดใช่ไหมครับ? เพื่อนๆหยก และ ประชาชนในซอยนั้น ต้องทำตามหยกใช่ไหมครับ ถึงจะถูกต้อง ตามหลักประชาธิปไตย คุณมองแค่ฝั่งทะลุวังและหยกมากไปหรือเปล่าครับ จนลืมมองว่า เพื่อนๆในโรงเรียนหยก และ ประชาชนที่เขาไม่รู้เรื่องด้วยที่ได้รับผลกระทบ จากการกระทำของหยก ก็มีสิทธิตามระบอบประชาธิปไตยเหมือนกัน ไม่เห็นคุณปกป้อง เด็กพวกนี้ หรือ ประชาชนในซอยนั้นเหมือนหยกเลย โฟกัสประเด็นนี้ก่อนไหมครับคุณ

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม สังคมได้ตัดสินไปแล้วล่ะครับ เสียใจด้วยนะครับ ที่เสียงของคนในสังคมส่วนใหญ่ เป็นเสียงที่ไม่ถูกใจคุณ

เรียกร้องสิทธิตัวเอง ไม่สน ไม่แคร์ สิทธิคนอื่นๆ มันก็ไม่ใช่แล้วหรือเปล่าครับ ผมมองว่าเด็กที่จะเปลี่ยนประเทศนี้ได้ คือเด็กที่มีทัศนคติแบบ เพื่อนๆในรถหยก ไม่ใช่เด็กแบบหยก หรือ พวกทะลุวัง

น่าสนใจจดหมายปิดผนึก ของทางผู้ปกครอง ผมอ่านละ

แต่ไม่ได้รู้สึกเหมือน จขกท หรืออินไปกับที่คุณเขียนเลย

ผมมองว่า จดหมายปิดผนึก เรียกร้องหาความชัดเจน และต้องการช่วยน้องซะมากกว่านะครับ แล้วยังกดดันไปทางโรงเรียนด้วยซ้ำ ว่า โรงเรียนจะเอายังไง จะช่วยยังไง ทั้งทางน้องหยก และทั้งทางนักเรียนคนอื่น

ทางโรงเรียนต้องหาทางออก จะด้วยความปรารถนาดี อย่างที่ผู้ปกครองบอก ก็ต้องคำนึงถึงนักเรียนคนอื่นด้วยนะครับ

จริงๆ ต่างอะไรกับเด็กที่มีปัญหา ทางครอบครัวอ่ะสำคัญ แต่อันนี้ไม่รู้ว่าทำไมทางครอบครัว พ่อแม่ ถึงหายไปแบบนี้

หรือทางน้องหยกก็ไม่เอา ไม่ฟัง ทางครอบครัว หรือถึงขั้นทะเลาะกันแตกหัก

อย่างแรกเลย คือคุณอ้างคำว่าสิทธิ แต่เพราะอะไรคุณถึงมีสิทธิ คุณมีสิทธิได้ยังไง ใครเป็นคนให้สิทธิคุณ สิทธิเป็นสมบัติติดตัวมาตั้งแต่เกิด หรือเป็นอภิสิทธิ์ที่รัฐมอบให้ สิทธิและเสรีภาพแตกต่างกันอย่างไร การกระทบกันของสิทธิเกิดขึ้นแล้วใครเป็นผู้ตัดสิน ผู้ตัดสินมีอำนาจจากไหน

พวกนี้คือคำถามพื้นฐานของแนวคิดเรื่องที่ทางของรัฐและประชาชนในมุมมองของเสรีนิยม ผมไม่ได้ถามให้ตอบนะ ให้คิด ไม่ใช่ท่องมาแค่ว่าทุกคนมี 1 สิทธิเท่ากันและห้ามใครละเมิดสิทธิใคร หลักการพื้นฐานง่าย ๆ ของระบอบเสรีประชาธิปไตย ห้ามโหวตละเมิดสิทธิขั้นพื้นฐานของเสียงส่วนน้อย ทำไมถึงโหวตไม่ได้ถ้าเสียงส่วนใหญ่เห็นว่าถูกต้อง แล้วทำไมบางสิทธิถึงโหวตให้จำกัดได้ บางสิทธิโหวตให้จำกัดไม่ได้

สิทธิและเสรีภาพคือเรื่องสมมติครับ ไม่มีจริงตามธรรมชาติ มันดำรงอยู่ได้เพราะมนุษย์สถาปนาหลักการนั้นขึ้นมา การใช้เสียงส่วนใหญ่ตัดสินก็เช่นกัน มันเป็นกระบวนการ ไม่ใช่หลักการ

สิ่งที่ผมแย้งคือท่านจะมาบอกว่าคนส่วนใหญ่ตัดสินแล้ว ก็ต้องตามนั้น มันไม่ใช่ครับ ระบบตุลาการมีขึ้นเพื่อตัดสินตามหลักการนิติบัญญัติไม่ใช่เอาเสียงข้างมากมาโหวตตัดสิน เรื่องไหนตัดสินได้ด้วยเสียงข้างมาก เรื่องไหนต้องอ้างอิงหลักการก็มีพื้นฐานจากการคิดตามหลักการ

หัวใจของการประท้วงคือการสร้างความเดือดร้อนให้แก่รัฐ ด้วยการทำให้เกิดการกระทบกันของสิทธิ คิดว่าทำไมรัฐธรรมนูญทุกฉบับในระบอบเสรีประชาธิปไตยของต่างประเทศถึงให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก ๆ ครับ ในเมื่อมันเปิดทางให้เกิดการละเมิดสิทธิของคนและเกิดการปะทะกันระหว่างรัฐและประชาชน

อย่างที่บอกว่าผมไม่อธิบาย อธิบายไปก็ไม่ได้พยายามทำความเข้าใจ ผมอธิบายเรื่องหลักการพื้นฐานบ่อยแล้ว คนเข้าใจก็มี ผมถามแล้วลองไปหาคำตอบดู ถ้าตอบไม่ได้ก็แปลว่าท่านไม่ได้เข้าใจเรื่องสิทธิและเสรีภาพในระบอบเสรีประชาธิปไตย แล้วการหยิบเอาคำว่าสิทธิมาใช้ปกป้องข้อโต้แย้งของตัวเองมันก็แค่การกยิบคำที่มันฟังดูดี ร่วมสมัย มาใช้ไปเรื่อย แต่จริง ๆ ก็แค่ไม่ชอบพฤติกรรมที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน แค่นั้น

ก็เหมือนเดิม คุณมองแค่กลุ่มทะลุวัง ไม่ได้สนใจเพื่อนๆในโรงเรียนหยก หรือ ประชาชนที่เขาได้รับความเดือดร้อนจากเรื่องนี้เลย เสียงเพื่อนๆในรถวันนั้น ชัดที่สุดแล้ว ผมมั่นใจว่าคุณได้ยินแล้วเช่นกัน ยังกล้าพูดไหมครับว่า คนเข้าใจก็มี เท่าที่เห็น เพื่อนในรถวันนั้น ไม่เอาหยกซักคนเลยนะ เนื้อๆเน้นๆ สั้นๆแค่นี้แหละครับ

และพฤติกรรมที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน มันมีใครชอบบ้างครับ คุณชอบหรอ? ผมมองที่ประโยชน์สาธารณะ ไม่ใช่บุคคลใดบุคคลหนึ่ง ดีก็ว่าดี ผิดก็ว่าผิด ผมเคยชอบเด็กกลุ่มนี้ในช่วงแรกๆ แต่หลังๆมันออกทะเลไปเยอะมาก มันไม่ใช่ละ เด็กกลุ่มนี้ ไม่มีทางเปลี่ยนประเทศได้เลย อย่างบุ้ง ปลายทางคือคุกแน่นอน

เจ้าของกระทู้ เขามีธงในใจ เขาสนแค่พวกทะลุวัง คนอื่นจะเป็นไง จะโดนเบีบดเบียนสิทธิยังไงก็ช่าง คอยเป็นปากเสียงให้เด็กกลุ่มนี้ ในsoccersuck เราพูดอะไรไปก็เท่านั้นครับ

คุณไม่เข้าใจประเด็นที่ผมจะแย้ง ผมไม่ได้แย้งว่าใครผิดใครถูก ผมแย้งว่าตรรกะเสียงส่วนใหญ่เป็นเครื่องมือตัดสินผิดถูกมันไม่ใช่ การที่แย้งเรื่องตรรกะ ไม่ได้แปลว่าแย้งข้อสรุป คนละเรื่อง การที่ผมแย้งคุณไม่ได้แปลว่าคุณอยู่ข้างนักเรียนคนอื่น ผมอยู่ข้างหยก

แล้วการที่คุณไม่ชอบคนที่ทำความเดือดร้อนให้คนอื่นก็ไม่ผิด ผมก็ไม่ชอบ แต่ไม่ใช่ยกเรื่องสิทธิขึ้นมาอ้าง ไม่ชอบก็ไม่ชอบแค่นั้น พอคุณยกเรื่องสิทธิขึ้นมามันจะไปถึงเรื่องหลักการ ซึ่งคุณไม่แม่น เมื่อไม่แม่นจะหยิบคำแบบนี้มาใช้ให้ดูสวยหรูเพื่ออะไร ก็บอกง่าย ๆ แค่ว่าไม่ชอบ คนส่วนใหญ่ไม่ชอบ ก็แค่นั้น

แล้วถ้าพูดเรื่องความใส่ใจ ผมว่าผมไม่แปลกนะถ้าจะใส่ใจเรื่องที่หนกถูกคุกคามและกีดกันจากสิทธิขั้นพื้นฐานที่ควรได้รับแค่เพราะมีความเห็นแตกต่างจากรัฐ คนที่แปลกคือคนที่จะเป็นจะตายกับเรื่องการสร้างความเดือดร้อนเฉพาะจุด ที่กระทบต่อมีศีลธรรมแบบลักปิดลักเปิดของตัวเอง แต่เฉยชากับการละเมิดสิทธิเด็กอย่างเป็นระบบโดยรัฐมากกว่า

สุดท้ายใครจะโดนรัฐละเมิดสิทธิยังไงก็ช่วยไม่ได้ แต่อย่าเสือกมาละเมิดสิทธิคนอื่น สำหรับผมก็อย่าพูดคำว่าสิทธิขึ้นมาพูดให้มันดูตลกดีกว่า ก็วิจารณ์ไปตามปกติ ทำความเดือดร้อน เห็นแก่ตัว ไม่มีวุฒิภาวะ อะไรก็ว่าไป

อ้อ เพิ่มเติม คำว่าคนเข้าใจก็มี ผมหมายถึงเรื่องที่ผมอธิบายเรื่องหลักการพื้นฐานนะ มันก็อยู่ในประโยคเดียวกันกับที่ผมพิมพ์ว่าผมพยายามอธิบายเรื่องหลักการพื้นฐาน ทำไมถึงเอาไปโยงอะไรกับเพื่อนในโรงเรียนของหยก ผมละงงการหยิบยกคำไปตีความของท่าน ตั้งแต่การหยิบเอาคำว่าสิทธิมาใช้แล้ว

ไปไล่ดูกระทู้อื่นที่ผมพูดถึงคนที่โดนคดี 112 ด้วยครับ ก่อนจะสรุปว่าผมเป็นหรือไม่เป็นอะไร ถ้าไม่ได้ติดตามประวัติผมอย่างดีก็อย่ามั่นหน้านักครับว่าตัวเองรู้ดีว่าผมเป็นตัวแทนของใคร

ไอ้เรื่องอ่านแล้วจะตีความแตกต่างกัน มันก็แล้วแต่คนอ่านครับ

ขออนุญาตพูดในฐานะที่เป็นครูครับ

กฏของโรงเรียนจะถูกใช้อย่างเข้มงวดเมื่อเกี่ยวข้องกับเรื่องการดูแลพวกเด็กที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติด เด็กที่มีเรื่องทะเลาะวิวาท

เพราะเรื่องพวกนี้ผิดกฏหมายของประเทศ ไม่ได้ผิดเฉพาะกฏโรงเรียน

ส่วนระเบียบหารรับนักเรียนเข้าและรายงานตัว ไม่เคยเป็นสาระสำคัญครับ มันเป็นกฏที่ยืดหยุ่นได้โดยอิงประโยชน์ของนักเรียนเป็นสำคัญ

เช่น ไม่จ่ายค่าเทอมตามเวลาที่กำหนด ไม่ว่ากฏเขียนว่ายังไงก็ตามข้อปฏิบัติจริงคือการให้นักเรียนเรียนไปก่อน รอพ่อแม่มีเงินค่อยมาจ่าย

ยิ่งระเบียบการรายงานตัวยิ่งสามารถยืดหยุ่นได้มากกว่านี้อีก เมื่ออิงจากผลประโยชน์ของนักเรียน แต่นี่โรงเรียนกลับตัดออกจากระบบทันที

แปลว่าโรงเรียนมีธงแต่แรกโดยไม่สนใจแล้วเด็กนักเรียนคนนี้จะเป็นยังไง จะพบกับปัญหามากมายแค่ไหนภายหลัง

ยิ่งเมื่อเทียบกับการใช้กฏโรงเรียนกับพวกเด็กเกเรเคสนี้คือเด็ดขาดกว่าเป็น 10 เท่า การกระทำของโรงเรียนยิ่งกว่าผิดปกติ แต่คนในสังคม

มองเพียงผิวเผินแล้วคิดไปเองว่าเป็นเรื่องปกติที่ต้องบังคับใช้กฏโรงเรียนแบบนี้

ถ้าการกระทำแบบนี้ถือเป็นเรื่องปกติที่โรงเรียนทั้งประเทศควรทำตาม เราคงได้เห็นเด็กนักเรียนกระเด็นออกจากระบบไม่เว้นวัน

ถ้าหยกยังใส่ชุดนักเรียน ทำผมถูกระเบียบมาเรียน ปัญหาอาจจะคลี่คลายง่ายกว่าที่เป็นอยู่ อันนี้เหมือนรวมสองเรื่องเข้าด้วยกัน แล้วเด็กมันจะเอาชนะทุกข้อ ถ้าผมเป็นโรงเรียนก็คิดหนักล่ะว่าควรจะรับไว้ไหม

พวกเด็กเกเร เด็กจ่ายค่าเทอมช้า เด็กมอบตัวไม่ทัน หลายๆคนเขาก็ยังทำตามกฏของโรงเรียนอยู่นะ ไม่แปลกที่ รร. พยายามจะช่วยเหลือ

ลงได้ก็โดนคดีไงครับ กีดขวางจราจร สร้างความวุ่นวายอะไรก็ว่ากันไป