พอดีเห็นข้อดีคือ คนที่ทำอะไรผิดเล็กผิดน้อย จะเกร็งเมื่ออยู่ต่อหน้าเราคนที่ทำหน้าที่บางอย่าง ณ ขณะนั้นจะทำหน้าที่อย่างเต็มความสามารถเมื่ออยู่ต่อหน้าเรา ทั้งๆที่บางครั้งทำไม่เต็มความสามารถ
เวลาเราพูดอะไรแปลกๆแบบอ้อมๆ เขาเปลี่ยนท่าทีเป็นเอาใจเราทันที เพราะรู้ว่าเราคงไม่พอใจในการทำหน้าที่ของเขา

สรุปข้อดีคือ คนรอบข้างจะเกรงใจเราทำตามหน้าที่อย่างเต็มที่เมื่ออยู่ต่อหน้าเราไม่ให้เราจับผิดไปฟ้องหรือร้องเรียนได้

เลยอยากรู้ว่ามีข้อเสียไหมครับนิสัยแบบนี้

คนรอบข้างจะไม่ชอบและเมื่อเวลาที่เราต้องการความช่วยเหลือก็จะลำบากใจที่จะไปขอความช่วยเหลือเค้าหรือถ้าขอแล้วการตอบรับที่จะช่วยก็อาจจะยากหน่อย

สันดานหมา = ขี้ฟ้อง

ถ้าแบบถึงขนาดทําให้คนอื่นเกร็งที่อยู่ด้วย ลับหลังผมว่าโดนนินทาไม่เหลือ
แล้วตัวคนขี้ฟ้องจะไม่มีความสุขด้วยเพราะต้องคอยจับผิด คนรอบข้างจะรู้สึกว่าโดนตัดสินอยู่ตลอดเวลา

ไม่รู้ผมตอบตรงกับคําถามรึเปล่านะครับ

ขอบคุณครับตอบตรงคำถามครับ

ถ้านินทาลับหลังก็แปลว่าเขาไม่กล้าต่อหน้าสินะครับ

เพราะถ้าคิดว่าทำถูกต้องแล้วคงกล้ามีเรื่องต่อหน้า
หรือ ถ้าคิดว่าเหนือกว่าก็คงไม่หยุดแค่นินทา

ก็แสดงว่าตอนนี้อำนาจต่อรองฝ่ายขี้ฟ้องเหนือกว่าใช่ไหมครับ
ไม่งั้นเขาคงกล้าแลกกับคนขี้ฟ้องแล้ว

นี่อะไรยอมไปหมดเลย คนขี้ฟ้องยังไม่ทันขู่อะไรเลย แค่พูดแปลกๆพูดอ้อมๆนี่เปลี่ยนท่าทีเป็นเอาใจอย่างไวเลย

พวกที่มีชนักติดหลัง หรือทำอะไรไม่โปร่งใส มักจะไม่ชอบ

ขี้ฟ้องแบบไหนอะ แบบผิดนิดหน่อยที่มันพอคุยกันได้ก็ไปฟ้องงี้ป่ะ แบบนั้นมันทำให้คนรอบๆตัวไม่อยากคุยด้วยเท่าไหร่แบบพลาดเมื่อไหร่ก็โดนฟ้องเมื่อนั้น ไอ้คนพลาดมันก็ผิดแหละแต่ถ้าเคสไม่หนักมันก็ต้องคุยตักเตือนกันก่อนรึปล่าว

คนอื่นจะไม่ไว้ใจ ไม่สนิทใจด้วยมั้งครับ แบบจะพูดอะไร ทำอะไรให้คนนี้เห็นก็กลัวมันจะเอาไปฟ้อง ไรงี้
ถ้าใช่คำว่าขี้ฟ้อง หมายถึงจ้องจะฟ้องอย่างเดียว ไม่เตือน ไม่คุยกันก่อน อ่ะนะ

เอาข้อดีดีกว่า คือ แต่งตัวไม่เอารองเท้ามา ค่อยมาตีนเข้าข้างหน้า

เตือน คุยก่อนแน่นอนครับ

แต่ก็ต้องดูสถานการณ์ถ้ามันไม่ยอม แล้วมันไปดักคนฟ้องไว้ก่อนที่เราจะฟ้องหลังจากมันไม่ยอม เพื่อชิงความได้เปรียบ งี้ผมคงเลือกที่จะเตือนอ้อมๆเพื่อดูท่าทีถ้ามันไม่ฟังค่อยฟ้องดีกว่า

คงไม่ไปกระโตกกระตากว่าจะฟ้อง กลัวมันจะตั้งรับทัน

คือผมคิดไปถึงขั้นเตือนก่อน คุยก่อนแล้วมันไม่ฟังจะทำยังไง

มันจะสู้กลับเรายังไงได้บ้าง
แล้วก็ชัยชนะเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

นี่คือสันดานที่น่ารังเกียจที่สุดครับ ถ้าเป็นขี้ฟ้อง ในทุกๆ เรื่อง ส่วนใหญ่พวก ขี้ฟ้อง ขี้นินทา เห็นแต่ผู้หญิงทำกันนะ คิดเอาละกัน เรื่อง 5 บาท 10 บาท ก็เอาไปฟ้อง

คนฟังหน่ะ มันไม่รู้หรอกสถานการณ์ เหตุและผล ทั้ง 2 ฝั่งคืออะไร มันจะได้ยินแค่ฝั่งคนฟ้องพูด และคนฟ้องมันก็จะพูดแต่สิ่งที่มันอยากให้รู้ ผลคืออะไร ? คนที่โดนฟ้อง ได้ศัตรูเพิ่มโดยไม่ได้อธิบายอะไร

คนขี้ฟ้อง แสดงถึงสติปัญญา ไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ ไม่สมควรเป็นหัวหน้าคน
หัวหน้าคน ควรใช้คำปรึกษามากกว่า ว่าเหตุการณ์ประมาณนี้ แก้ไขยังไงโดยไม่ระบุตัวตน

ฟ้องได้ ถ้ามันเป็นเหตุการณ์ ที่ไม่สมควร หนักหนา หรือต้องมีคนอื่นร่วมแก้ไขด้วย



จะเรื้อนอีกก็ได้นะ ถ้าจะรับความจริงไม่ได้

* ข้อเสียของนิสัยขี้ฟ้อง แยกเป็น 2 กรณีดังนี้

1. ฉลาด/เจ้าเหล่ แต่ขี้ฟ้อง : คนเราทั่วไปไม่ชอบประเภทสันดานแบบนี้ครับ ฟ้องไปสิ ฟ้องให้ตาย ฆ่า/ข้ามหัวไปกี่คน นั่นคือการถีบสังคมออกจากตัวเองมากเท่านั้น ซึ่งถ้าโง่พอที่จะมองไม่เห็น ก็เดาอนาคตได้ว่า ชีวิตถ้าเกิดลิ้นไม่ทำงาน ก็คือหายนะ
2. โง่ แล้วเจือกขี้ฟ้อง : ตายครับ

อย่าไปเมากาวเหมาเอาเองว่าคนต้องกลัวคนขี้ฟ้องเสมอไป ท่านกลัวไม่ใช่โลกต้องกลัวครับ แค่ใช้สมองนิดเดียวพวกนี้ก็คือขยะที่เขี่ยออกง่ายๆแล้ว

และตอบตรงคำถาม"ข้อเสีย"นะ
- ในมุมเพื่อนร่วมงาน : พวกสันดานแบบนี้ คือขยะสังคม ที่คบหาไม่ได้
- ในมุมของผู้บังคับบัญชา : ฟ้องมาสิ ยินดีฟังนะ แต่ฟ้อง 1 นั่นคือการลบคะแนนคนฟ้อง 1 ด้วย ซึ่งถ้าหยาบๆคือเป็นขยะที่ไม่ควรค่าแก่การพัฒนาเหมือนกัน

ไม่ว่ามุมไหน...คนขี้ฟ้องแบบเอะเอะฟ้อง ฟ้องไว้ก่อน ก็คือขยะกับทุกสังคมครับ

วัตถุประสงค์ของการขี้ฟ้องคืออะไรหล่ะครับ
ถ้าอยากให้งานถูกต้อง สำเร็จ รวดเร็ว ผมคิดว่ามันมีวิธีการอื่น ๆ ที่ช่วยพัฒนาไปด้วยกันได้กับทีมครับ
แต่ถ้าคิดว่ามันเป็นการสู้กัน ชนะกัน แบบว่าอยากเอาชนะมันจะเป็นอีกบริบท

คนเรื้อนท่านไม่ใช่คนตั้งกระทู้ แต่คนตั้งกระทู้ ตั้งเพื่อบ่นเรื่องส่วนตัว(แบบเป็นคำถาม)ครับ
แค่มาหาคนส่งเสริมและจะกลับมาตอบแค่คำตอบที่ถูกใจครับ

ขออภัยที่โควทครับ

คำถามท่านจะหมดไป ถ้าไล่ดูประวัติการตั้งกระทู้ครับ ผมนี่แฟนพันธุ์แท้เลย แต่ละกระทู้บันเทิงมาก
ขนาดเบี้ยวหนี้เขา ยังภูมิใจที่วีนคนทวงหนี้เลยครับ

พักหลังเลยพยายามหาเกาะการเมือง(ก้าวไกล)ล่ะ...แต่มีกระทู้ราวๆว่า "ถ้าพรรคเดิมเอื้อประโยชน์ให้กับช่องทางการทำมาหากิน จะทำยังไงดี?"