ไม่ได้แม่นจริงๆไง
อย่างข้อเขียนโจทย์มาอล้ว นึกไม่ออกทำไม่ได้ไม่รู้จะเริ่มจากจุดไหน
แต่พอมีช็อย เหมือนมีคนไกด์ให้แคบลง จะพอเอาไปคลำๆหาคำตอบต่อได้

ผมเป็นแบบนี้เลยครับ

ถ้าจะเพราะไม่ได้เข้าใจโครงสร้างส่วนประกอบหรือขั้นตอนอย่างละเอียด
แต่มีความรู้เรื่องนั้นพอในระดับที่เลือกช้อยที่ถูกที่สุดได้

ส่วนตัวผม งานที่ทำได้ดีสุดคือการเป็นนักลงทุนครับ

บางทีมันไม่ใช่คนรู้แต่อธิบายไม่ได้อะดิครับ บางทีมันคือการตัดชอยส์หาความเป็นไปได้สูงสุดเฉยๆ
เมื่อก่อนสมัยพวกติวเตอร์สถาบันติวข้อสอบทั้งหลายเนี่ยเนี่ย สอนแนวนี้แหล่ะ วิธีตัดชอยส์ เพราะมันไม่มีเวลาปูพื้นฐานสร้างความเข้าใจให้เคลียร์แล้ว ก็มาจำฟอร์มเอาว่าทรงนี้จะสโคปคำตอบแค่นี้ ที่เหลือตัดทิ้ง แล้วก็ค่อยมาดูต่อว่าสองชอยส์ที่เหลืออันไหนใช่กว่ากัน เพราะอะไร

มันวิธีคิดนี่มันคนละทางกับคนที่เข้าใจกระจ่างเลยฮะ คนที่เข้าใจกระจ่างแต่อธิบายไม่ได้เนี่ย ลองให้อธิบายข้อสอบเดียวกันมันพูดของมันไปเรื่อยๆอะ แค่คนอื่นไม่เข้าใจที่มันพูดเฉยๆ มีมันเข้าใจอยู่คนเดียว

แต่ถ้าถามว่าควรทำงานลักษณะไหน สำหรับผมคือควรไปทำความเข้าใจให้กระจ่างจนถึงระดับรู้จริงก่อนค่อยว่ากันอีกที แต่ถ้ามันเป็นคนที่เข้าใจกระจ่างแต่อธิบายไม่รู้เรื่องเนี่ย ไม่น่าห่วงเท่าไหร่ เพราะมันจะมีคนไทป์เดียวกันที่เข้าใจความไม่รู้เรื่องนั้นอยู่ และบางคนสามารถแปลให้ชาวบ้านฟังได้ด้วย

มันคือสกิลคนละแบบครับ ต้องฝึกแยกกัน

การเขียน assay ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ผมก้ได้คพแนนน้อย เขียนให้เข้าใจ กับต้องมีคีย์เวิด มันถึงจะได้คะแนนดี

ช้อย เขียนตอบสั้นๆ สบายเลย

เห็นมาเยอะพวกนี้ เป็นประเภท คิดได้ ทำได้ แต่อธิบายให้คนเข้าใจไม่ได้

อธิบายไม่ได้นี่ คนละเรื่องกับอธิบายแล้วคนอื่นฟังไม่รู้เรื่อง/ไม่เข้าใจ นะครับ
คนเก่งจริง รู้เรื่องจริงๆ ไม่มีคำว่าอธิบายไม่ได้ มีแต่ว่าพยายามอธิบายแล้วมันออกมาเป็นภาษาเอเลี่ยน คนอื่นฟังแล้วก็ยังงงอยู่ดี

คนที่เก่งเฉพาะปรนัย (ข้อสอบกากบาท) แต่ทำอัตนัย (ข้อสอบเขียนอธิบาย แสดงวิธีทำ) ไม่ได้ ก็คือไม่ได้รู้จริงครับ แต่อาจจะเป็นคนตัดชอยส์เก่ง คาดเดาจุดเชื่อมโยงได้เก่ง (ขึ้นอยู่กับข้อสอบด้วยว่าออกมาได้ดีแค่ไหน สับขาหลอกมากน้อยแค่ไหน)

ด้วยเหตุนี้ ข้อสอบระดับสูง (อย่างข้อสอบในวิชาเรียนระดับมหาลัย) จึงมักจะมีอัตนัยร่วมด้วยครับ เพราะต้องตรวจสอบด้วยว่า ผู้เรียนเข้าใจแนวคิด วิธีคิดจริงๆ หรือไม่

ส่วนเรื่องงาน ถ้าอธิบายวิธีการ/วิธีคิดไม่ได้ ก็ไม่ควรให้ทำงานที่ลงลึกเชิงเทคนิคครับ อาจจะต้องให้ทำงานแนวสกรีนนิ่ง หาความเชื่อมโยงต่างๆ น่าจะถนัดกว่า

เป็นผู้ปฏิบัติ นักวิเคราะห์ที่ดี หรือในองค์กร ก็คือ โอเปอเรเตอร์ จนถีงระดับนักวิชาการ หรือวิศวกร แต่เป็นเมเนเจอร์ หรือระดับบริหารขึ้นไปที่ดีไม่ค่อยได้ เพราะถ่ายทอดไม่ได้ และสอนต่อไม่ได้