คุยกับผู้หญิงคนนี้มา3เดือนเเล้ว 2เดือนก่อนหน้านี้เขาWFHที่บ้าน กทม เลยเจอกันได้บ่อยๆ
เเต่เข้าเดือนที่3 บริษัทเขาเรียกตัวกลับไปทำงานที่ออฟฟิตแถวเขาใหญ่ ซึ่งผมก็ขับรถไปหาเขาประมาณ3ชั่วโมงเดือนหนึ่งไปได้2-3ครั้ง
เเต่ก็กลัวจะไปกันไม่รอด มีใครรักระยะไกลเเล้วรอดบ้างครับ อยากได้กำลังใจ

มีคนรู้จักพึ่งแต่งไปครับ ระยะทางประมาณ กทม-เชียงใหม่ ไปกลับแทบทุกอาทิตย์

ขับรถด้วยนะไม่ได้นั่งเครื่อง

ของผมช่วงแฟนต้องไปเรียนที่มหาลัย รวมทั้งหมด 4 ปีนะ ได้เจอกันบ้าง อาทิตย์ละครั้ง บางอาทิตย์ก็ไม่ได้เจอ ก็ผ่านมาได้ครับ

ผมไง​ อยู่กทม​ แฟนอยู่อุบล​ เจอกันเดือนละ​ 2 ครั้ง​ อยู่กันสองวันกลับ​ สมัยนี้มันมีโซเชียล​ มีเทคโนโลยีอะไรแล้ว​ ต้องหัดใช้ให้เป็นประโยชน์ครับ​ อย่างผมคาสายกับแฟนทุกเวลา​ ยกเว้นตอนทำงานกับนางเรียน แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องบอกรักบ่อยๆ บอกทุกวันไปยิ่งดี ไม่เบื่อหรอก แต่ต้องบอกจากใจจริงไม่ใช่เพาะหน้าที่นะ

ถ้าได้ไปหากันทุกเดือน หรือเดือนนึงมากกว่า 1 ครั้ง ผมว่าช่วงสองสามปีแรกๆก็ยังถือว่าไปรอดได้นะ ผมห่างกับแฟน 4-5 ปีตั้งแต่เริ่มคบกันเลย ช่วงนั้นมีโอกาสเจอกันแค่เดือนละครั้ง หรือบางเดือนไม่ได้เจอกันก็มี เพราะห่างกัน 7-8 ชั่วโมง เดินทางครั้งนึงก็กินเวลาไปเกือบวันแล้ว สนามบินก็อยู่ไกล

ส่วนตอนนี้ได้มาอยู่ใกล้กันละครับ มาอยู่ด้วยกันก็เพื่อซื้อเวลากับโอกาสพิสูจน์เลยว่าคนนี้ใช่ไม่ใช่ เผื่อได้ต่อยอดไปเรื่องแต่งงานสร้างครอบครัวต่อไป .... ว่าไปนั่น 55555

อยู่คนละประเทศครับ แฟนเป็นคนไทย เจอกันที่ไทย ได้รู้จักกันเดือนนึงก็ต้องบินไปทำงานตปท. เวลาห่างกันประมาณ 6-7 ชม ตอนนี้คบกันได้สองปีกว่าละครับ

มีคู่แข่งไหมตัวผู้หญิงโดดเด่นมากหรือเปล่า มันมีหลายปัจจัยครับ

ต่างคนต่างเสียสละให้กันมากพอ ก็รอดครับ

เมียผมทำงานกทม ตอนคุยกันผมอยู่ญี่ปุ่น กลับมาอยู่เชียงใหม่ คุยกัน 2 ปีถึงแต่งงาน เมียผมบอกชอบตอนช่วงจีบมากว่าอยู่ด้วยกันอีกครับ 55

ขึ้นอยู่กับความเชื่อใจและความซื่อสัตย์ต่อกันและกันครับ แต่ต้องเตรียมใจหน่อยนะรักระยะทางไกลจะมีอุปสรรคมาทำให้อ่อนแอ, หึงหวงและไขว้เขวเยอะมาก พ่อกับแม่ผมทำงานอยู่คนละจังหวัดตั้งแต่ก่อนผมเกิดเจอกันเดือนละ 1-2 ครั้งยังอยู่กันมา 20-30 ปีได้ แต่ผมคบกับแฟน ตปท เจอกันปีละ 2 ครั้งยังไปไม่รอดเลย

ผมอยู่ กทม แฟนอยู่เชียงใหม่ คบกันมาตั้งแต่ ม. ต้น

ก่อนแต่งงานไปหากันได้ก็แค่ช่วงปิดเทอม หรือหยุดยาว

คบกันมา 11 ปี ถึงแต่งงานมาอยู่ด้วยกันอีก 8 ปี

ถ้าจิตใจเข้มแข็งมากพอ ห่าไรก็มาพรากไม่ได้ นอกจากความตาย
นี่คือสิ่งที่ตกผลึกออกมาในชีวิต

ผมรอดนะ เคยเล่าหลายรอบละ

แฟนอยู่ดูไบ ผมอยู่ซิดนีย์ เวลาต่างกัน 6-7 ชั่วโมง เวลาอยู่ห้องก็จะใช้ Skype คุยกันตลอด เรียกว่าเปิดทิ้งไว้เลย ตอนนอนผมยังเปิดทิ้งไลยให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ข้างๆ

โชคดีอย่างที่2 แฟนผมเป็นแอร์ เค้าก็จะขอไฟล์ทมาซิดนีย์เกือบทุกเดือน ทำให้ได้เจอกันบ่อย

โชคดีอย่างที่3 ผมกับแฟนรู้จักกันตั้งแต่มัธยม เลยมีความเป็นเพื่อน รู้นิสัยกันดี ไม่ค่อยงอแง เลยมีความเชื่อใจกันพอสมควร

แต่หลักๆคือติดต่อกันตลอดครับ ทำอะไร ที่ไหน ทั้งผมกับแฟนรายงานกันตลอด ตั้งแต่ตื่น ออกจากบ้าน จนเข้านอน

ผมครับ ภาคใต้กับภาคกลาง ห่างกันพันกิโล

วิดิโอคอลกันทุกวัน ขึ้นไปหาเดือนละครั้งสองครั้ง

รวมแล้วเกือบ3ปีครับ

ตอนนี้แต่งงานย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้วครับ

ตอนนั้นผมไปเรียนอังกฤษ แฟนอยู่ไทยก็รอดนะ
จริง ๆ แล้วไม่ยากอย่างที่คิด