สำหรับผมที่เชียร์เชลซีมาตั้งแต่ยุค2000หลังจากการเทคโอเวอร์ของเสี่ยหมี โรมัน อับราโมวิช ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง จากทีมลุ้นท็อปโฟร์เป็นทีมแชมป์ทันทีด้วยการเสริมทัพและเม็ดเงินที่ปรับปรุงโครงสร้างต่างๆในสโมสรซึ่งหนึ่งในนั้นรวมถึงระบบอคาเดมี่ ในเคสนี้ผมขอรวมการซื้อดาวรุ่งแล้วนำมาพัฒนาต่อในอะคาเดมี่เชลซี

หลังจากการเสริมทัพมหาศาล มาตรฐานนักเตะของเชลซีก็ถูกยกระดับขึ้นมามาก ทั้งเรื่องสกิล ทัศนคติผู้ชนะ การทุ่มเทแรงกายแรงใจ การซื้อนักเตะฝีเท้าที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ต้องใช้เม็ดเงินมหาศาล เสี่ยหมีก็หวังว่าจะสามารถสร้างดาวรุ่งขึ้นมาทดแทนนักเตะที่เริ่มโรยราลงไปตามกาลเวลา ซึ่งเป็นสิ่งที่สโมสรต้องการทำให้สำเร็จเพื่อประหยัดงบประมาณ สร้างความภาคภูมิใจให้กับซัพพอร์ทเตอร์ทั่วโลกและสามารถทำกำไรได้หากนักเตะดาวรุ่งเหล่านั้นไม่สามารถขึ้นมาเบียดทดแทนตัวหลักได้โดยขายหรือปล่อยยืม ซึ่งก็ดูเหมือนวิน-วินทั้ง2ฝ่าย เชลซีได้กำไร-นักเตะได้สโมสรใหม่ได้โอกาศในการลงเล่นมากขึ้น มีนักเตะหลายคนที่ถูกขายออกไปและแจ้งเกิดได้เช่น สเตอรริจ, เนมันย่า มาติช,ดีแคน ไรซ์, นาทาน อาเก้, บิลลี่ กิลมัว ,ทาริค แลมตี้, แทมมี่ จนมาถึงเมสัน เม้าท์

ฤดูกาล2012 เชลซีได้แชมป์ยูฟ่าแชมป์เปี้ยนลีค มากกว่าถ้วยแชมป์คือนักเตะจากอคาเดมี่1คนที่ได้ชูถ้วยแชมป์นั่นก็คือ ไรอัน เบอทราน แค่นั้นยังไม่พอโค้ชในขณะนั้นโรแบรโต้ ดิมัททริโอคือนักเตะเก่าเชลซี การสร้างอะคาเดมี่ตั้งแต่ปี2005เริ่มออกดอกออกผล แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่หวังไปซะหมด ตั้งแต่2012เป็นต้นมานักเตะที่ดูเหมือนจะแจ้งกิดได้อย่างโทมัส คาลาส หรือดาเนี่ยล สเตอริจก็สอบไม่ผ่านจนต้องเก็บกระเป๋าหาทีมใหม่ สิ่งที่แฟนบอลและเสี่ยหมีหวังก็ยังดำเนินต่อไป

วันที่เชลซีโดนแบนห้ามซื้อขายและแฟรงค์ แลมพาร์ดอาสากู้วิกฤตให้กับเชลซี แลมพาร์ดก็เรียกดาวรุ่งขึ้นมาใช้งานมากมายไม่ว่าจะเป็น แทมมี่,เม้าท์,เจมส์, โทโมริ, ชาโลบา ซึ่งเป็นฤดูกาลที่เชียร์บอลมันมาก ได้เห็นลูกหม้อของทีมวิ่งสู้ฟัด ได้เห็นสปิริตดาวรุ่งที่พร้อมจะเรียนรู้และชนะอยู่ตลอดเวลา ทุกอย่างดูเหมือนจะไปได้สวยทีจบอันดับ4ได้ไปเล่นบอลยุโรป ดาวรุ่งก็กลายมาเป็นแกนหลักของทีมแต่ในโลกลูกหนังอะไรก็เกิดขึ้นได้ แลมพาร์ดโดนไล่ออก แกนหลักของทีมฟอร์มเริ่มไม่สม่ำเสมอ จนกระทั่งการมาของโทมัส ทูเคิ่ลที่เข้ามาปลุกสิงห์ให้ตื่นจนได้แชมป์ยูฟ่า ผมภาคภูมิใจมากที่ทีมใช้ลูกหม้อจนชนะมาได้มันพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าดาวรุ่งของเชลซีคือของจริงไม่ใช่มีไว้แค่เพื่อขายทำกำไร โมเม้นนั้นสามารรถพูดได้เต็มปากว่าระบบอะคาเดมี่ที่รอกันมากว่า17ปีผลิดอกออกผลแล้ว

การเสียเมสัน เมา้ท์ไปในวันนี้ตอกย้ำอะไรบ้าง อย่างแรกสิ่งที่ผู้คนในช่วงปี2000ปรามาสอะคาเดมี่ว่าปล่อยขายซื้อทำกำไรอย่างเดียวเป็นสิ่งที่เสี่ยหมีคิดถูกต้อง ไม่มีลูกหม้อมีแต่แชมป์และเงินที่ขับเคลื่อนสโมสร ขายดาวรุ่งซื้อซุปตาร์พร้อมใช้งานหรือวัันเดอร์คิดเช่น เอเด็น อาซาร์, ดิเอดก้ อสต้า, เอ็นโกโล่ ก็องเต้ อย่างที่สองเสียหนึ่งได้สอง ดาวรุ่งไปเกิดทีมอื่น เชลซีได้เงินมาซื้อผู้เล่นลุ้นแชมป์ทุกปี ดาวรุ่งมีแรงผลักดันมากขึ้น อะคาเดมี่ผลิตผู้เล่นระดับโลกออกมาเรื่อยๆ นักเตะคนไหนที่ดูมีแววก็อาจจะซื้อกลับมาเช่น เนมันย่า มาติช ซื้อกลับมาพาทีมเป็นแชมป์ ดีใจกับมาติชมากที่กลับมาแล้วได้ชูถ้วย สุดท้ายไม่ว่าใครจไปแต่ตราสโมสรจะอยู่ตลอดไปและเชลซีจะยังคงเดินหน้าเพื่อคว้าแชมป์ต่อไป

ขอบคุณเม้าท์สำหรับทุกอย่าง ผมเข้าใจว่าสถานการณ์อะไรต่างๆมันไม่พาไป เชื่อว่าทุกการตัดสินใจของเม้าท์ผ่านการกรองมาอย่างดีแล้ว และขออวยพรให้นายประสบความสำเร็จ
ปล.อาจจะยาวหน่อย การเดินทางของชีวิตที่ไม่มีคำว่าทางลัดมีแต่เวลาที่เดินคู่กันมาตลอด