เช่น เค้ามีเลี้ยงขนม อาหาร จะเข้ามาคนแรก มาคุ้ย ค้น ตักใส่จานตัวเองจนพูนจาน คนอื่นๆกินเหลือ

หรือเช่น เราตั้งใจซื้อของกินเลี้ยงพี่ๆน้องๆ แต่โดนคุณพี่หัวหน้าเอาไปหมด

ทำอะไร ไม่มีความเกรงใจ พูดเสียงดัง หัวเราะ พูดแซะ ตลอด... เป็นต้น

เจอแบบนี้ ทำไงกันครับ (ปล. เป็น ญ นะ เรื่อง สมมุติ...)

ช่างมัน ช่างแม่.ง อย่าไปให้ค่า อย่าไปใส่ใจ รกสมอง ปล่อยผ่านไปถ้าเราทำอะไรเขาไม่ได้ ถ้าอาฆาตแต้น ก็ ทำคลิ๊ปประจานไปครับ แต่ก็ต้องพร้อมสู้ทางกฏหมายนะ ถ้าเขาเอาเรื่อง ส่วนถ้าพูดไปตรงๆ มันไปหักหน้าเขา งานเราจะสะดุด คิดให้รอบคอบ

ถ้ามันไม่กระทบการทำงาน ก็หลีกเลี่ยงและไม่ต้องไปสนใจ แต่ถ้ามันกระทบการทำงานก็พูดตรง ๆ หรือสุดท้ายถ้าเราอึดอัดที่จะอยู่เองก็ลาออก

เคยเจอครับเป็นเมเนเจอร์แบบนี้เลย
ของผมมีแถม หัวกระเซิง ไม่ใส่รองเท้าเดินออกมาข้างนอก
สมัยโควิทระบาด หน้ากากไม่ใส่ ช้อนกลางไม่เอา

ก็ได้แต่มองแล้วก็ไม่เข้าใกล้
ถ้าซื้อขนมก็ซื้อแบบถูกๆไปให้ ของคนอื่นก็เป็นอีกแบบ ทำเป็นสองมาตรฐานไป 55555

งานคืองานสันดานเรื่องส่วนตัวครับ ตั้งใจรับผิดชอบงานครับทำให้ดีให้มีคนเห็นวันนึงจะดีเอง คนแบบที่ท่านว่าทำงานร่วมกับใครไม่ได้หรอกไม่มีใครเอา

ปลง ปล่อยวางอย่างเดียว ช่างมะแร่ง ผมก็มีหัวหน้าเป็น ญ. ขี้วีนเหวี่ยงอารมณ์แปรปรวน แต่เรื่องของกินไม่มีนิสัยนี้

ปล่อยเวลาจัดการ นานๆไปคนเค้ารู้กันก็เอือมกันไปเอง

ด่าไม่สำนึก​ ก็ชมให้เขินไปเลยครับ

เป็นผมผมคงด่าบ้างอ่ะแบบนี้
ผมเคยเจอหัวร้อนเรื่องงาน ด่า กระทืบเท้า ปิดประตูใส่หน้านี่ ว่าแย่แล้วนะ
นี่ไร้มารยาทแบบนี้ผมว่าหนักกว่าเยอะ

แซวไปเลยคับ

“พี่กินยังกะตักแกงงานศพเลยนะพี่ วันงานจริงๆ พี่คดห่อแกงกลับบ้านด้วยไหม”

ผมเจอแบบเป็นรองหัวหน้า แต่ดันอาวุโสกว่าหัวหน้าผม หัวหน้าผมเป็นคนใจดี เลยเกรงใจแก

เพราะนิสัยรองหัวหน้าผมเป็นพวกเอาแต่ใจ พูดจาไม่ดีเวลาไม่พอใจ ปฏิบัติกับคนตำแหน่งกว่าไม่ดีด้วย

งานไม่ทำ ทำไม่เป็นด้วย มีอะไรใช้ลูกน้องอย่างเดียว ใช้แม้กระทั่งเรื่องส่วนตัว

ใช้ทุกคนแม้กระทั่งคนขับรถประจำตำแหน่งของสามีตัวเอง ใช้แม้กระทั่งคนที่ไม่ได้อยู่ใต้สายการทำงานด้วยซ้ำ

ขี้น้อยใจมาก เวลามีประชุมติดตามงานเขาไม่เชิญประชุม เพราะเมิงเข้าก็ทำอะไรไม่ได้ มอบหมายอะไรเมิงก็ทำไม่ได้

ก็เคืองเขาอีก ต้องเชิญเขาด้วย แต่ขอเข้าไปนั่งสวยๆพอ อย่าเอางานอะไรมาให้

ไปกินข้าวข้างนอกไม่บอก ก็น้อยใจ เพราะอดฝากซื้อของ เก็บมาคิดทุกอย่าง เลี้ยงข้าวให้ของคนอื่นคิดเป็นบุญคุณหมด แถมเลี้ยงแบบยัดเยียดด้วย หลายครั้งไม่รับก็โกรธอีก

ติดต่อประสานงานนิดหน่อยก็นับเป็นงานหมด เป็นบุญคุณหมด ทั้งที่ด้วยตำแหน่งของแกควรจะทำได้มากกว่านี้เป็นสิบเท่า ทุกวันนี้แกทำงานได้น้อยกว่าพนักงานธุรการเข้าใหม่อีก

ถ้าแกได้รับมอบงานมา แกจะชอบรีบให้ลูกน้องทำให้ เพราะชอบสร้างภาพให้เจ้านายที่ใหญ่กว่าแกเห็นว่า แกทำงานเร็ว (ความจริงคือเมิงทำงานไม่เป็น)

พอไม่มีใครว่างทำให้ แกก็ลำเลิกบุญคุณทันที ยกเรื่องเลี้ยงข้าวบ้าง เรื่องช่วยจัดการโน้นนั้นบ้าง

ผมยกให้แกเป็นนัมเบอร์วันในชีวิตการทำงานผมเลย ไม่เคยเจอใครสุดขนาดนี้มาก่อน

ผมชนหมดอะใครพูดเรื่องผมไม่เข้าหูและไม่เป็นความจริงเนี้ย

พูดแซะกลับ ตลกร้ายแบบนิ่งๆ เอาให้หน้าเจื่อนได้มั้ยครับ

อย่าไปสนใจครับ โดยเฉพาะการไปยุ่งกับคนพวกนี้

แต่..ไอ้คนพวกนี้ต่างหากที่จะมายุ่งกับเรา ดังนั้น อดทนครับ อยู่ให้เป็น เย็นให้พอ

ปล. จากประสบกามตรง

ต้องหาเวลาคุยแหล่ะครับ ส่วนใหญ่ผมจะค่อยๆคุย ตอนนั่งกินข้าว หรือเวลากาแฟ

เรื่องแบบนี้มันค่อยๆ คุย ถ้าคุยกันแบบตรง % น้อยที่จะเห็นถึงความตั้งใจเรา