สวัสดีครับ

ผมกำลังจะได้ย้ายไปทำงานที่ Baltimore, USA วันที่ 25 July นี้แล้วครับ จะไปอยู่ยาวๆกับแม่ครับ

คือ วันนี้เป็นวันแรกที่ผมต้องแยกกับแฟน กลับมาบ้านที่ต่างจังหวัดเพื่อเตรียมตัวครับ ประเด็น คือ มันรู้สึกเหงาแปลกๆครับ

ผมอยากจะถามท่านที่ใช้ชีวิตอยู่ ตปท ว่าผมต้องเตรียมตัวยังไงบ้างครับ และถ้าไปอยู่ ตปท แล้ว คิดถึงคนที่ไทย และประเทศไทยบ้างไหมครับ

ปล.ผมต้องไปอยู่กับแม่ที่นุ่นครับ เค้าเป็น Citizen แล้ว

ที่ผมเห็นทั้งคนที่รู้จักและไม่รู้จักคือถ้าได้ไปอยู่แล้วไม่อยากกลับมาใช้ชีวิตที่ไทยอีกเลย

อยู่ที่ความเป็นอยู่ครับ ถ้าท่านไม่มีความสุข หรือการใช้ชีวิตลำบาก ท่านจะเหงา คิดถึงบ้าน แต่ถ้าท่านปรับตัวได้ไว ก็จะไม่ค่อยคิดถึงครับ ที่คิดถึงมากๆนั้น คงเป็นอาหารไทยครับ ส่วนแฟนนั้น ต้องทำใจครับ ที่ต้องห่างกัน ผมเคยไปอยู่ต่างประเทศหลายปี มีแฟนคนไทย 2 รอบ ไปไม่รอดสักคน

ท่านโชคดีแล้วครับที่มีโอกาสไปทำงานต่างประเทศ ขอให้เก็บเงินได้เยอะๆนะครับ ส่วนเรื่องแฟนเป็นบทพิสูจน์ที่ท้าทายมาก พยายามหาลู่ทางพาเขามาทำงานกับท่านให้ได้นะครับ

• ไป USA ทำประกันสุขภาพก่อนเลยฮะ ค่ารักษาที่นั่นแพงมาก ถ้ามียาประจำตัวที่จำเป็นก็พกติดตัวจากไทยพร้อมใบสั่งยาไปด้วยได้

• ทำฟันจากไทยให้เรียบร้อยก่อนไป ถ้าอยู่โ่น่นจำเป็นต้องหาหมอฟัน ให้เลือกคลีนิกที่มีแพทย์เป็นคนเอเชียไว้ก่อน

• หลีกเลี่ยงย่านสลัมย่านอันตรายอย่าไปเดินแถวนั้น เวลาไปสถานีรถไฟพยายามเดินหรือยืนให้อยู่ใกล้กำแพงไว้ตลอด มันจะมีพวกชอบผลักคนเอเชียให้ตกรางรถไฟอยู่ หูตาไวอย่าก้มหน้าเล่นโทรศัพท์หรือใส่หูฟังตลอด เพราะอาจจะมีคนชักปืนมายิงใกล้ๆคุณก็ได้

• อย่าจับกลุ่มแต่เพื่อนคนไทยอย่างเดียว ให้มีเพื่อนคนท้องถิ่น+ต่างชาติเยอะๆด้วย เพื่อเป็นการเปิดโลก และทำให้เราเติบโตขึ้นครับ

มีแม่ที่นั่นจะดีตรงที่มีคนไว้ใจอยู่ด้วยครับ อยู่มานานรู้ลู่ทางแล้ว ถามแม่ๆตอบได้เลย คงมีคนรู้จัก ท่านน่าจะหาสังคมเข้าช่วงแรกไม่ยาก เท่ากับคนที่ไปโดยไม่รู้จักใคร

ส่วนแฟนก็ลองคุยๆกับเขา ถ้ารักกันอยากมาอยู่ด้วยกันที่เมกาไหม ท่านลองมองหาลู่ทางให้แฟนสามารถตามมาได้ในอนาคต ใจต้องเข้มแข็งไม่นอกลู่นอกมาง เพราะการเจอสื่งใหม่ๆ ฝรั่ง คนชาติต่างๆมันหวั่นไหวเหมือนกันนะ

คิดถึงไทยไปอยู่แรกๆคิดถึงแน่ๆ แต่พอปรับตัวได้ก็สบายดีครับ พยายามหาข้อดีของเมือง หากิจกรรมทำวันที่ว่างๆ บื่อ พบปะผู้คยพยายามเอาตัวเองเข้าไปกับสังคมเมกัน

แล้วพอสุดท้ายท่านปรับตัวได้ท่านจะรู้ว่าชีวิตดีๆสามารถมี หาได้ครับ

อาหารไทยไม่ต้องกลัวนะ ซูเปอร์เอเชียร้านอาหารไทยมีให้กิน ถึงจะไม่เหมือนบ้านเรา แต่ทำให้หายคิดถึงพอได้ครับ

ถ้าคุณตั้งใจจะไปอยู่ยาว ก็เลิกคิดทางนี้ซะครับ
ไปตั้งหลัก คว้าโอกาสดีๆ ที่นุ้นเถอะ หลายๆ คนไม่ได้มีโอกาสที่ดีๆ เหมือนคุณนะ

ถามว่าช่วงแรกๆ เป็นยังไง ผมคิดว่าค่อยๆ ปรับตัวไปดีกว่าครับ
ต่างวัฒนธรรม ต่างภาษา มันคนละแบบอยู่แล้ว เหงาอยู่แล้ว แต่สมัยนี้่มันมี Internet ครับ

อีกอย่างตั้งเป้าหมายใหม่ๆ ครับ ชีวิตอาจจะมีอะไรใหม่ๆ เข้ามาด้วย
ส่วนแฟน ถ้าไม่คิดจะเอาไปอยู่ที่นุ้นด้วย บอกตรงๆ ผ่านไปซักพัก อาจจะเลิกกันได้ครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

ผมอยู่ ตปท มา 5 ปี ปีนี้แล้ว
จริงๆคือมาทำงานเฉยๆ รกรากยังอยู่เมืองไทยเพราะรกรากไม่ได้ย้ายมาด้วย
ความรู้สึกเหมือนทำงานก่อสร้างตามไซต์งานเลยครับ เสร็จงานนี้ก็ย้ายไปอีกประเทศ ห้าปีที่ผ่านมาย้ายมา 3 ประเทศแล้วคับ ไม่ไหวจะเคลียร์


แต่ถ้าย้ายรกราก ผมคิดว่าความรู้สึกคงแตกต่างกันมากครับ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ครับ

ยินดีด้วยครับ อยากไปบ้าง

ขอให้โชคดี ปลอดภัยครับ

สมัยนี้การสื่อสารมันสะดวกแล้วครับ เหงา คิดถึงก็ โทรหา VDO Call สมัยผมไปเมื่อ 9-10 ปีก่อนนี่ลำบากเลย มันก็เริ่มมี App ให้ใช้แล้วแหล่ะ แต่ก็ไม่ได้เสถียร คุยกัน 10 นาทีหลุด

การเตรียมตัว ผมว่าไม่น่าห่วงนะ มีแม่อยู่ด้วย ช่วยได้เยอะ ให้เตรียมตัวด้านสุขภาพก่อนไป หาหมอให้เรียบร้อย ทำฟัน ตัดแว่น มีของอะไรที่ใช้ประจำก็ส่งไปก่อนจะได้ไม่ต้องขนไปให้หนัก

ตอนผมไปจะมีเหงาๆแค่1-3 เดือนแรก เพราะมันยังไม่คุ้นกับสถานที่ไม่คุ้นกับคน ภาษาพอได้แต่ไปอยูในดงต่างชาติกว่าจะปรับหูได้ก็เป็นเดือน ถ้าเหงาก็ลองหากลุ่มเพื่อนเตะบอล เล่นกีฬาครับ ได้เพื่อนได้ภาษา แต่ถ้าทำงานอาจจะวุ่นจนไม่ทันได้เหงาก็ได้