เป็นผม ผมด่าเลยนะ อย่าใช้อะไรที่มันเกินตัว อย่าตกเป็นทาสพวกนายทุนเกินไป
อยากได้ไอโฟนเครื่องใหม่ แปลว่ามีเครื่องเก่าอยู่แล้วใช่ไหมครับ ดังนั้นก็ไม่มีความจำเป็นอะไรเลยต้องเอาเครื่องใหม่ ถ้าเครื่องเก่ายังใช้ได้

สมัยผมเด็ก ๆ เวลาอยากได้อะไรที่เกินความจำเป็น ผมต้องเก็บเงินซื้อเองหมด ไม่มีหรอกจะไปขอพ่อแม่แบบนี้

เกินตัวครับ ม.ต้นผมยังใช้ i-mobile กับโนเกียโง่ๆอยู่เลย เพิ่งมาได้ใช้สมาร์ทโฟนจริงจังก็จะจบม.3 อยู่แล้ว และเป็นเครื่องเก่าพี่ผมด้วย เพิ่งได้ใช้สมาร์ทโฟนมือหนึ่งก็ขึ้นม.4 มาได้สักพัก และเพิ่งได้ใช้ไอโฟนตอนขึ้นมหาลัย

ส่วนตัวผมยังไม่มีลูกและก็ไม่ได้เลี้ยงเด็กที่ไหน คงให้คำแนะนำอะไรไม่ได้เท่าไหร่ แต่คิดว่าต้องพูดให้เขาเข้าใจครับว่าทำไมถึงยังซื้อให้เขาไม่ได้ แต่ถ้าเขาอยากได้จริงๆก็ให้ไปหางาน part time ทำ

สอนให้ถูกทางครับ บ้านผมอยากได้ของมีค่าต้องมีสิ่งมีค่าเท่ากันมาแลก
ต้องมากกว่า ล้างจาน ซักผ้า ต้องทำต่อเนื่องจนให้เค้ารู้สึกเห็นค่าในความพยายาม

เช่นไปทำงานเก็บตังครึ่งนึงเดี๋ยวออกให้อีกครึ่ง หรือผมซื้อคอมให้หลาน
ก็ให้เร่งเกรดวิชาหลักทั้งหมดทำได้ขับรถพาไปเลย

ถ้าเป็นครั้งแรกหรืออายุยังน้อยให้สอนคุยด้วยเหตุผล ไม่ให้เพราะอะไร จะให้เพราะอะไร
โตแล้วหรือทำบ่อยๆผมจะดุเลย สปอยเรื่องอื่นได้ แต่ค่าของเงิน ของluxuryจะปล่อยไม่ได้ เดี๋ยวนิสัยเสีย

อยากได้รุ่นไหน ผมจะให้ไปทำงานหาเงินมาให้ได้ครึ่งนึง วางแผนมาเสนอว่าจะทำยังไงให้ได้เงินนั้นมา แล้วเดี๋ยวช่วยออกอีกครึ่ง ให้เค้าเห็นว่ากว่าจะได้เงินมามันยากแค่ไหน

สมัยผมขนาดเรียนมหาลัยฯ
ยังใช้ โนเกียปุ่มกดอยู่เลย

ทำงานพาร์ทไทม์ได้8,000
ไปซื้อ Netbook ของ Acer ต่อจากเพื่อน

ใช้จนเรียนจบ เริ่มทำงานมีเงิน
ถึงได้ไปซื้อสมาร์ทโฟนเครื่องแรกเลย
คือรุ่น Alcatel หน้าจอใหญ่ๆ


ทุกวันนี้ยังใช้ OPPO A5 อันนี้ก็ซื้อต่อเพื่อน
ที่ทำงานในราคา2,000

หลานผมเห็นผมเอาโน๊ตบุ๊กกลับไปทำงานที่ ตจว ในวันหยุดราชการบอกว่าอยากได้ ผมก็บอกให้เรียนถึงขั้นก่อนถึงจะซื้อให้ แต่ก็ไม่ยอมเรียนบอกว่าอยากได้มอเตอร์ไซค์แม่ก็ออกให้ เงินผมผ่อนเหมือนเดิม พอซื้อให้ก็ไม่เรียนเหมือนเดิมจบแค่ ม1 ครึ่งไม่ค่อยอยู่บ้านขี่มอเตอร์ไซค์ไปหาสูบกัญชากับเพื่อนให้ไปนาก็ไม่ยอมไปสังคมชนบทเป็นแบบนี้เยอะเลย

ต้องค่อยๆสอนครับ ทำงานแลกเงินให้รู้ว่าลำบาก มันไม่ได้ว่าจะได้มาง่ายๆ ให้รู้คุณค่าของเงิน
อาจจะเริ่มต้นจากทำงานบ้านแลกเงิน หรือให้ทำพาร์ทไทมตามร้านอาหาร
อันนี้ในกรณีลูกหลานคนใกล้ตัวนะ แต่ก้ต้องดูอีกทีว่าสอนได้ไหม ถ้าพ่อแม่เค้ายังคิดไม่ได้ตามใจลูก
ปล่อยเค้าตัดจบไปว่าไม่มีให้ยืมอะไรก็ว่าไปง่ายกว่า

ละอย่าว่าแต่เด็กเลย เพื่อนผมสมัยทำงานใหม่ๆเงินเดือนเดือนนึงยังไม่พอค่าไอโฟน แต่ก็ยังใช้ไอโฟนกันเยอะแยะ
ผมนั่งคิดนี่เงิน1ใน12ของทั้งปีทุ่มไปกับมือถือเครื่องเดียวเลยนะ โอเคมันอาจจะใช้ได้ยาวก็จริง แต่ถ้าหายหรือทำพังเองแล้วต้องซื้อใหม่นี่คิดหนักเลย
ยกเว้นว่าใช้ทำงานหารายได้ๆ พวกถ่ายคลิปใช้กล้องเทพๆของมันผมก็เข้าใจอยู่

อย่างผมก็เคยอยากจะซื้อเหมือนกัน สุดท้ายลองไปแอนดรอยตัวท้อป 20k+ แบบจอโค้งล้ำๆ กล้องเทพๆ
สุดท้ายใช้ได้ไม่ถึง2ปีแม่มทำตก จอพังค่าซ่อม 7-8k
เลยกลับมา ซัมซวย รุ่นหมื่นกว่าบาทพอ ขอแบบทนมือทนเท้า วันๆไว้เปิดไลน์กับเฟส แล้วก็อ่านเว็บได้ก็พอละ

มันต้องสอนตั้งแต่เล็กๆ อ่ะดิถ้าเริ่มโตแล้วไม่รู้จะสอนยังไง

เป็นลูกผม ผมจะให้ลูกลาโรงเรียน 1 วันไม่เสียหาย เเล้วพาไปดูผมทำงาน เเล้วพากลับบ้านเเล้วบอกวันนี้ที่พ่อนั่งทำงานทั้งวันเนี้ย ได้เงินเฉลี่ย 1 วัน มาเท่านี้นะ ไอโฟนลูกเท่าไหร่ ไหนคำนวนให้ดูสิว่าพ่อต้องทำงานไปกี่วันเพื่อซื้อเครื่องนี้ได้

บอกตรงๆไงว่าไม่มีตังซื้อให้ขนาดนั้น

ลูกใครก็ให้พ่อแม่เขาเลี้ยง
ถ้าเรื่องยืมเงิน คุยไม่ต้องสนใจว่าเขาจะยืมไปทำอะไร
สนใจแค่ว่า ยืมท่าไร นานแค่ไหน ละมีแนวโน้มจะได้คืนไหม
ถ้าไม่มีแววได้คืน ก็ปฏิเสธจบ ข้ออ้างเยอะแยะ