แม่งแทบจะคนละระดับ
ผมเคยอั้นฉี่เกือบ 2 ชั่วโมง เพราไม่อยากลุกออกจากโรงหนัง กลัวขาดตอน
แต่อั้นขรี้ ได้ไม่ถึง 20 นาที ตอนนั้นที่กองร้อย(ติดทหารอยู่) น้ำท่วม ทำให้ปั้มน้ำไม่ทำงาน เลยเข้าไม่ได้ สุดท้ายไม่ไหว ต้องไปเข้าแล้วทิ้งบอมไว้

ตอน ม.2 เคยไปทัศนศึกษา อั้นขี้ตั้งแต่ 8 โมงเช้ายัน 2 ทุ่ม

สมัยนั้นพลังหูรูดขั้นเทพ ลำไส้แข็งแกร่ง พลังงานในการอั้นขี้โคตรแกร่งระดับ World Class

และนับจากครั้งนั้นเป็นต้นมาผมไม่เคยอั้นขี้ได้เกินครึ่ง ชม.อีกเลย

ฉี่นี่อยู่ตจว ยังหาป่าหญ้าข้างทางไม่น่ายากฮะ ขี้นี่ลำบากกว่าเยอะ

แค่นึกถึง ขนที่แขนก็ลุกซู่ล่ะครับ

อั้นขี้ดิครับ เหมือนโลกจะสลายตรงนั้นเลย ยิ่งแบบท้องเสียนะ หึหึ

ยิ่งจะถึงส้วมยิ่งจะกลั้นไม่ไหว

ขี้สิยิ่งเวลาไปตจว กว่าจะเจอปั๊มนี่โคตรทรมาน

เคยอั้นฉี่ขั้นสุด 4 ชั่วโมง สุดถึงขนาดว่าการอยู่บนรถแล้วเจอลูกระนาดแต่ละลูกนี่แทบตาย เดินแต่ละก้าวเพื่อไปห้องน้ำรู้สึกมันเหมือน butterfly effect เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว เดินแต่ละก้าวสะเทือนไปทั้งร่างกาย

ส่วนขรี้ เคยอั้นอยู่ 3 ชั่วโมงทั้งที่ท้องเสีย นั่งแท็กซี่ตัวบิดตัวงอ ระบายลมออกยังทำไม่ได้ รถก็โคตรติด (แถวอนุสาวรีย์) งานก็โคตรด่วนจะแวะห้องน้ำก็ไม่ได้ (ไปถึงที่แล้วยังต้องไปทำงานก่อน)

บอกเลยว่า ถ้าถึงขั้นสุดจริงๆ ปวดฉี่ทรมานกว่าครับ เพราะมันจะไม่มีจังหวะมากับหยุด ปวดขรี้นี่ยังมีจังหวะมาจังหวะหยุด (ลำไส้พื้นที่มันเยอะ มันมีจังหวะย้อนกลับได้ แต่กระเพาะฉี่มันไม่มี เต็มแล้วคือเต็มเลย)

จากประสบการณ์เคยอั้นจนขรี้เต็มกางเกง 2 รอบ
ขอตอบเลยว่าการอั้นเยี่ยวทรมานที่สุดแล้ว (ดีตรงที่ปล่อยตรงไหนก็ได้)

ฉี่ครับ สุดทางจริงๆมันจะเจ็บปวดแบบทนไม่ได้เลย แต่อึนิ ยังไม่เคยเจออาการเจ็บปวดขนาดฉี่เลยสักครั้ง (ยกเว้นตอนท้องเสีย)...555

ฉี่มันก็อั้นได้ อั้นจนปวดท้อง เคยยืนฉี่นานสุด 5 นาทีกว่าๆ

ส่วนขรี้นั่นมันจะมาๆหายๆ ต่อให้ปวดขนาดมาประชิดประตูเมืองก็ตาม หายใจเข้าออกลึกๆ ซักพักมันก็ถอนทัะ แต่ก็ถอนทัพได้ไม่นาน แม่ทัพใหม่ก็พยายามที่จะมาตีประตูเมืองเราซ้ำอีกหลายๆครั้ง

ฉี่แม่มอย่างมากก็เปียกขา หากใส่กางเกงสีเข้มก็ดูไม่ออก

แต่ขรี้นี่ ไม่ได้จริงๆ เดินแล้วหยดเป็นทาง

อึ เพราะฉี่ถ้ามันสุดจริงๆมันปล่อยง่าย มีขวดน้ำปากกว้างๆหน่อยซะอันก็ได้ทุกที่

ล่าสุดคืออั้นขี้บนรถปรับอากาศ โคตรทรมาน

แล้วผมเป็นคนประเภทถ้าปวดก็ต้องหาห้องน้ำเลย

แต่วันนั้นนั่งรถกลับกรุงเทพ มาจากบ้านต่างจังหวัด(จ.เลย)

ปกติจะเช็คตัวเองตลอดก่อนขึ้นรถ แต่วันนั้นท้องเสียด้วย ก่อนจะไปขึ้นรถก็พยายามนั่งบิ้วที่บ้านอยู่ตั้งนานไม่ออก

จนมาขึ้นรถก็ยังไม่มีวีแววอะไร จนรถออกไปสักพัก(ออกสองทุ่ม) อาการเริ่มมา แต่ยังไม่ได้รุนแรง

พอผ่านไปชั่วโมงกว่า ๆๆ อาการท้องเสียมาจร้าาา แล้วก็ต้องนั่งขมิบอยู่แบบนั้น ไปเรื่อยๆ แล้วอาการมันจะมาๆหายๆ ทรมานมากๆๆ ตอนมาก็คือจะออกให้ได้ แล้วก็ต่อสู้อยู่กับมันแบบนี้ ไปจนถึงจุดจอดพักรถ ซึ่งถึงประมาณเที่ยงคืน ตีหนึ่ง นับว่าเป็น ปสก. อั้นขี้ที่ทรมานที่สุดในชีวิตแล้ว ปกติเต็มที่ไม่เกิน ชม. แล้วก็จะเป็นการนั่งรถเพื่อน คือให้มันจอดแวะปั้มได้ แต่สำหรับรถโดยสารแบบนี้จะให้เขาแวะจอดก็เกรงใจคนอื่น
ที่บอกว่าอั้นขี้จนเป็นลม ผมเชื่อนะ เพราะมันมีความรู้สึกหวิวๆ ตัวเย็น มือชา หายใจไม่ออก

นั่งฉาแทบสำลัก555555555