ในสมัยเรียน ครู ผู้ใหญ่ก็จะสอนว่าการโดดเรียนเป็นสิ่งที่ไม่ดี
แต่ในสมัยเรียน เชื่อว่าพวกเราหลายคนก็น่าจะเคยโดดเรียนบ้างแหละ

ผมและผองเพื่อนสมัย ม.ต้นก็เคยโดดไปเล่นเกมส์ ตีดอทบ่อยๆ
สมัย ม.ปลาย ก็โดดไปเตะบอลในโรงเรียนนั่นแหละ

มันก็ดูเหมือนคนไม่ตั้งใจใฝ่หาความรู้จริงๆ

แต่ ณ ปัจจุบันเพื่อนกลุ่มที่ร่วมกันโดดเรียน ส่วนมากก็มีชีวิตที่ค่อนข้างดีในระดับนึงนะ
บางคนอาจได้ประสบการณ์ชีวิตจากการโดดเรียนมากขึ้นด้วย (คิดเอง)

หากถึงวันนึงที่เรามีลูก ควรจะสอนลูกเรื่องนี้ยังไงครับ
จะสอนมากก็ไม่น่าได้ เรามันก็เคยโดด

บอกเหมือนเดิมแหละว่า ไม่ดี แต่ให้เค้าเลือกเองว่าจะเลือกอะไร
แต่บอกไปว่าทุกการกระทำมันมาพร้อมกับความรับผิดชอบนะ

ผมคงสอนให้รู้จักหน้าที่ตัวเอง รับผิดชอบตัวเอง

ถ้ามีเรียนก็ต้องเข้าเรียน เวลาอื่นอยากทำอะไรส่วนตัวก็จัดสรรเวลาเอง

ส่วนตัวผมคงไม่บังคับลูกเข้าเรียนพิเศษทั้งตอนเย็นหรือวันหยุดเหมือนสมัยผม

ที่รุ้สึกว่าเสียเวลาชิบหาย ครูมาสอนคือปริ๊นกระดาษมาแผ่นนึง ใส่ช่องว่าง ละอ่านๆๆให้นักเรียนเติมคำในช่องว่างตามที่ครูอ่าน

เป็นวิธีการสอนที่โง่เง่าที่สุดที่นึกออกเลย

ก็ต้องสอนให้คิดอะครับ

ยังไงลับหลังเราก็ไม่เห็นอยุ่แล้ว


โดดไปทำอะไร ผลการเรียนเสียมากน้อยขนาดไหน

ก็อธิบายเรื่องสิทธิและหน้าที่แหละ
แต่ถ้าโดดไปเล่นวินนิ่ง ให้ใช้บราซิล กะอินเตอมิลานนะ

ถ้าโดดเรียนแล้วเกรดยังทรงๆ ไม่ติด ร มผ อะไรก็ยังโอเคนะ ผมเองก็เคยทำมาก่อนเด็กก็คือเด็ก มันก็อยากจะสนุกอยากซ่าอยากซนกับเพื่อนฝูง แถมได้มีความทรงจำวัยเด็กดีๆ โตไปก็เป็นแค่เรื่องขำๆในวงเหล้า

แต่ถ้าโดดแล้วไปสร้างความเดือดร้อนข้างนอก เสียการเรียน อันนี้ก็ต้องตักเตือนลงโทษกันหน่อยแหละ

สอนให้"คิด"ครับ
.
.
.
ประโยคขึ้นต้นอาจจะฟังดูแรงๆ แต่ผมสอนแบบนี้จริงๆนะ
วิธีการคือ ให้เข้ามีภูมิความคิดตั้งแต่เด็ก รู้จักวิจารณญาณว่าอะไรเหมาะสมหรือไม่เหมาะสมอย่างไร ตัดสินใจอะไรด้วยตัวเอง โดยเรามีหน้าที่แค่ให้คำปรึกษา/ชี้ถึงข้อดีข้อเสียต่างๆแล้วมาถกกัน
เหตุผลดี ผมยอม เหตุผลไม่ดี ก็คุยกัน

ลิงๆผมเมื่อตัดสินใจเป็น จึงไม่ค่อยมีปัญหาประเภทร้องงอแงเอาโน่นเอานี่ ลงดิ้นกลางห้างแบบชาวบ้านเขา แต่คุยกันมาตั้งแต่เด็ก เราฟังเขาและเขาฟังเราตั้งแต่เด็กครับ

ปัจจุบัน ผมไม่สนด้วยซ้ำว่าเข้าเรียนกี่โมง ไปถึงโรงเรียนมั๊ย โดดเรียนคาบไหน เลิกเรียนไปไหนต่อ
ทุกอย่างมันไม่มีความลับ มีเหตุมีผลที่ทำ และทางโรงเรียนค่อนข้างรู้ดีเลยว่า สามารถเชิญผู้ปกครองไปคุยได้เลย เพราะเหตุผลเด็กกับเหตุผลผมเหมือนกัน

ถ้าเรารู้สึกละอาย กับสิ่งที่ทำผิด เราก็ควรสอนให้ลูกไม่ทำสิ่งนั้นครับ

บอกไปว่าไม่ดีนั่นล่ะ

ส่วนลูกจะปฏิบัติยังไงนั้น ก็แล้วแต่ลูกคิดเอา

ก็สอนว่าอย่าทำ การกระทำมันมีผลกระทบ
ปะป๊าเคยทำ โดนหักคะแนน อดได้ความรู้ แต่ได้เล่นเกมนะเออ เลือกเอาอยากได้แบบไหน แหม่

ปล่อยไปธรรมชาติ..แต่ถ้าโดนเชิญผู้ปกครองผมด่าซ้ำ "โดดยังไงให้โดนจับได้้ สมัยพ่อเนียนกริ๊บไม่เคยโดนเรียก"

ไม่อยากให้โดดครับ คงบอกว่า มีเวลาว่างตั้งเยอะ ไหนจะปิดเทอมอีก ไม่มีความจำเป็นต้องเอาเวลาเรียนไปทำอย่างอื่นเลย

ผมว่ามันสอนได้ด้วยตรรกะอยู่แล้ว
คุณคิดว่าเพื่อนคุณมีชีวิตดี แต่ผทว่าถ้าไม่โดเรียนก็อาจจะมีชีวิตที่ดีกว่านั้น ถ้าเค้าเงินเดือนแสนสองแสน ไม่โดอาจจะห้าแสนก็ได้ ไม่ใช่ว่าสิ่งที่เรียนจะทำให้ได้เงินเดือนมากขึ้นนะ แต่มันคือการใกในตัวเอง

ส่วนตัวเคยโดดเรียนทีเดียวตอนจะจบ อยากลองดู คิดว่าไร้สาระชิบ

สำหรับผมคงขึ้นอยู่กับลูกอายุเท่าไหร่
ถ้ายังวัยประถม คงสอนว่าไม่ให้โดด มันเป็นเรื่องของหน้าที่และความรับผิดชอบ บางครั้งชีวิตเราก็ต้องได้ทำอะไรที่สนุกและไม่สนุก มันเอาแต่ใจไม่ได้ อยากจะทำแต่อะไรสนุกๆอย่างเดียวไม่ได้ ลองอยู่กับมัน หาวิธีอยู่กับมันดู
ถ้ามัธยม ถ้าดูแล้วโตพอจะเข้าใจเรื่องหน้าทีและความรับผิดชอบได้แล้ว คงบอกว่าขอดูเกรด รู้แล้วนี่ว่าหน้าที่คืออะไร ความรับผิดชอบคือเรียนให้ดี ถ้าจะไม่ชอบวิธีเรียนวิธีสอนหรืออยากทำอะไรมากกว่า ก็แล้วแต่ แต่ผลต้องออกมาดีนะ ถ้าคิดว่าวิจารญาณของตัวเองดีกว่าแบบแผนก็เอา แต่ถ้าไม่ดีกว่าสิทธิ์บางอย่างจะถูกตัด และต้องกลับไปทำตัวตามระเบียบนะ


แต่อันนี้ในกรณีที่โดดเรียนเพราะอยากไปเที่ยวเล่นเฉยๆนะ ไม่ใช่เพราะโดนบูลลี่อันนั้นอีกเรื่องนึง

ถ้าลงทะเบียนเรียน ก็แสดงว่าเราเอาตัวเองเข้าอยู่ในระบบ ดังนั้นก็มีหน้าที่เรียนตามระบบ ถ้าไม่ทำมันก็คือการขาดความรับผิดชอบ