ผมเป็นคนเพื่อนเยอะ แต่รู้สึกไม่สนิทกับใครสุดๆเหมือนกัน

ผมครับ มีเพื่อนสนิททีไรก็มีเหตุให้ต้องแยกกันตลอด ทุกวันนี้แก่แล้วไม่รู้สึกว่าตัวเองมีเพื่อนแท้เลย เป็นคนค่อนข้างอาภัพเรื่องเพื่อน อาจเป็นเพราะผมไม่ค่อยแคร์ด้วยมั้งครับ เป็นIntrovert ใช้ชีวิตคนเดียวจนชิน แต่ใครจริงใจมาผมก็จริงใจกลับตลอดนะ

จริงครับ
พอมีครอบครัว เพื่อนที่คุย และเข้าใจที่สุดก็คือคู่เรานี่แหละ
และดราม่ากว่า เพื่อนและแฟนคนนั้นเขาไม่อยู่แล้ว
ชีวิตโคตรเคว้ง โคตรเป๋ไปพักนึงเลย

เรื่องง่ายๆบางเรื่องแบบ จะกินอะไรดี หน้าเราอายุป่านนี้ควรใช้ครีมอะไรดี
ตัดผมทรงอะไรดี
ยังไม่รู้จะต้องถามใครเลย

เคยมี 2 คน ละก็ห่างหายไปตามช่วงวัยและบริบทของชีวิตที่ต้องห่างกัน แต่คุยกันเมื่อไหร่ทุกอย่างเหมือนเดิม แค่ไม่ได้มีกิจวัตรร่วมกันและด้วยวัยตอนนี้ก็ไม่ได้ต้องการเพิ่มแล้ว

เกาะกลุ่มกันอยู่ สนิทระดับ10เลย มี1คน
อีก1คนละดับ 9
อีก2คนระดับ8

ส่วนเพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆให้เกรด4/10 จะได้เปรียบเทียบง่ายๆ

มานั่งคิดก็จริงแฮะ

ตอนโควิดชีวิตผมลำบากสุดๆ แต่ก็ไม่มีใครยื่นมือช่วยเหลือนะ (ผมก็ไม่ได้เรียกร้องเพื่อนๆ ด้วย)
ช่วงนั้นคิดว่าทุกคนน่าจะลำบากพอกันก็เลยไม่อยากรบกวนใคร

กลับกันตอนเพื่อนๆ ลำบากนี่ผมเป็นคนแรกๆ ที่เต็มใจช่วยเลย (ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเงิน)

ผ่านช่วงโควิดมาได้ ชีวิตผมตอนนี้เลยค่อนข้างปลีกวิเวกไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร เพราะด้วยภาระที่แบกอยู่ก็ช่วยใครไม่ได้แล้วครับ

มีแค่ว่าที่ภรรยาคนเดียวที่จะคอยแชร์ทุกข์สุขสม่ำเสมอ

บางทีผมก็คิดนะว่า เรามีเพื่อนแท้ไหมหรือไม่มี? หรือต้องกลับมานิยามก่อนว่าเพื่อนแท้หมายถึงอะไร

เหมือนกัน เพื่อนในกลุ่มเกือบ 30 คน ตอนมหาลัยเจอกันทุกสัปดาห์

เรียนจบมาก็นัดเจอกันปีละครั้ง แต่สุดท้ายแค่นั่งกินเหล้า นั่งปรับทุกข์

แต่จริงๆรู้สึกไม่สนิทกับใครเลย ล่าสุดผมจะทำธุรกิจกับเพื่อน ยังไม่คิดว่าสนิทเลยครับ

แค่รู้สึกว่ามันเป็นคนดี และเก่ง ไว้ใจได้ แค่นั้น

จริง แต่น่าแปลกตรง เราดันห่างเพื่อนมากขึ้น แต่เมียยังคีพแก๊งเค้าได้ตลอด นัดกันไปเมาท์ได้ทุกไตรมาส

เคยคิดครับ แต่มาระยะหลัง ผมไม่สนใจคำเรียกแล้ว แค่สนใจใครที่มีบทบาทในชีวิตของเราเองก็พอ ให้เวลากับเขามากๆ แค่นั้น ตอบแทนที่เขาอยู่ในช่วงชีวิตเรา

ผมครับ ไม่มีเลย

เริ่มรู้สึกขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่ใช่ว่าไม่มีหรอก จริงๆมันก็เหมือนเดิท แต่ด้วยหน้าที่บริบทต่างๆมันเปลี่ยนไป เช่น
พอมีครอบครัว เพื่อนสนิทผู้หญิง ก็เริ่มห่างกันไป
พอมีลูก เพื่อนกินเหล้าก็มีน้อยลงมาก เพราะเราไม่ค่อยออกไปเที่ยวแล้ว
เลื่อนตำแหน่งสูงขึ้น เพื่อนๆรุ่นเดียวกันก็เปลี่ยนไป เด็กใหม่มาก็วัยห่างกัน
เพื่อนสนิทมีครอบครัว ที่ห่างๆก็คงเหตุผลเหมือนเรา

เหลือแต่ลูกกับเมียครับ ตอนนี้
เคยคิดว่าเพื่อนแท้ โตมาก็แนกย้ายไปคนละทิศ เหงือไว้แค่ความคิดถึง ทักหาดันบ้างบางที

ไม่มี และไม่คิดหาด้วย จิตใจมนุษย์เปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา พึ่งตัวเอง สง่าที่สุด

ผมด้วยครับบวก 1