เมื่อกี้พอดีดูคลิปเด็กต่างชาติอันนี้



แล้วก็มานั่งนึกว่าสมัยผมเด็กๆก็ไม่รู้ชื่อพ่อแม่ตัวเองเหมือนกันเพราะเรียก "แม่" "พ่อ" มาตลอด จนมานึกว่าเออเวลาไปบ้านเพื่อน ผมก็เรียกพ่อแม่เพื่อนไม่ คุณป้าคุณลุง ก็ พ่อแม่ เฉยๆ ส่วนพ่อแม่เพื่อนก็จะรู้ชื่อเราจากที่เพื่อนบอกอยู่แล้วแกก็แทนตัวเองว่าพ่อแม่เหมือนกัน

คือส่วนใหญ่จะรู้ชื่อพ่อแม่เพื่อนเพราะเอามาล้อชื่อ มากกว่าจะรู้เพราะจะได้เรียกถูกด้วยซ้ำ ชื่อพ่อแม่แฟนผมยังไม่รู้เลยว่าชื่ออะไร 555

รู้ครับ ไว้ล้อกลับ เวลาโดนล้อ ถถถถถ

ถ้ารอบตัวนี้ไม่รู้เหมือนกัน ถถถถ
แต่ถ้าของเพื่อนสมัย มปลาย นี้แอบดูใบเซ็นต์อนุญาติให้เข้าร่วมกิจกรรมกัน ยังจำได้แม่นเพื่อนบอกว่าชื่อคนใช้ ให้คนใช้เซ็นต์ให้ พวกผมก็เชื่อเพราะบ้านมันรวย มีคนใช้จริงๆ สรุปสมุดพกก็ใส่ชื่อคนใช้ โดนยาวเลยทีนี้ ถถถถถ

ปกติพ่อแม่คนอื่นผมก็ไม่เคยเรียกชื่อนะถึงจะรู้ว่าชื่ออะไรก็เหอะ เรียกลุงป้าน้าอา

สมัยเรียนบางคนผมแทบจะเรียกชื่อพ่อแทนชื่อเพื่อนจนชินปากไปละ มีครั้งนึงขี่จักรยานไปตามเตะบอล ตะโกนเรียก เสม !!! ไอ้เสม !!!
ซึ่งเป็นชื่อพ่อมัน พ่อมันเดินออกมาบอกว่าไม่อยู่ คิดแล้วก็ขำสมัยเกรียนๆ

และไอสมุดจดการบ้านอีกต้องเก็บไว้ดีๆเลยอะ

โหลๆไอสมชาย ปลายสายตอบมา สมชายพูดอยู่ครับ แต่เสียงพ่อเพื่อน

ตอนเด็กๆ ผมสนิทกับเพื่อนคนนึงแบบสนิทมาก

มันก็บอกชื่อเล่นพ่อกับแม่มันเองนะ แล้วจากชื่อเล่นมัน สรุปเพื่อนเรียกชื่อเล่นพ่อมันแทนชื่อเล่นมันหมด

ปูพื้นนิดนึง คือพ่อกับแม่มันเลิกกันครับ ตอนมันเรียนมันก็มาอยู่หอ พ่อมันทำงาน ตจว แม่มันอยู่ฟิวเจอร์

แล้ววันนึงแม่มันคิดถึงมัน เลยเรียกมันไปหาที่ฟิวเจอร์รังสิต มันก็ไม่อยากไปคนเดียว เลยชวนผมไปด้วย

ผมก็ตามไป พอไปถึงก็สวัสดีแม่มันปกติ แต่ตอนเรียกขื่อมันอ่ะ ผมเผลอเรียกชื่อเล่นพ่อมันไง

แม่มันหันขวับ แล้วหัวเราะใหญ่ ผมนี่หน้าเสียเลยตอนนั้น ขอโทษแล้วขอโทษอีก ดีนะผู้ใหญ่เค้าเข้าใจ

มาคิดอีกทีผมขำทุกที

เมื่อก่อนเด็กจำได้อย่างแม่นทั้งชื่อเล่นและที่ชื่อจริง

รู้คับ ขนาดไม่อยากให้ใครรู้ มันก็รู้

สมุดนั่นนี่ที่มีชื่อพ่อแม่นี่ โดนแอบค้นประจำ