ไม่มีเลยครับ ผมกับเพื่อนๆน่าจะอยู่ในฐานะเดียวกัน มาตั้งแต่เพื่อนมัธยมจนถึงเพื่อนมหาลัย จนตอนนี้ทำงานกันหมดละ ก็คุยกันเหมือนเดิมครับ ว่าเมื่อไหร่พวกเราจะรวย แต่ก็เริ่มมีะไรเป็นรูปเป็นร่างละนะครับ เช่น มีรถเป็นของตัวเอง

ผมครับ

ผมเป็นพนักงานเงินเดือนธรรมดานี่แหล่ะ
แต่ก็พอมีกิจการ แล้วก็กงสีอยู่บ้าง
โดนคนอวดรวยใส่แบบ งง ๆ หลายทีมากเลย


ไปกินข้าวร้านแถวบริษัท ป้าขิงเรื่องรวยมาก ขายอาหารแก้เบื่อ
ที่ดินรอบ ๆ นี้ของเขาเลย บ่อปลาลูกก็ทำเงินได้ทีเป็นล้าน ๆ

ลูกน้องไม่ใช่สายตรง บอกว่าพ่อรวย พี่เป็น สส. ทำงานเพราะพ่อให้ทำ
เดี๋ยวก็ไปเรียนต่อแล้ว (อันนี้บริษัทรับมา ไม่ได้รับมาเอง)

เพื่อน ชอบลงสตอรี่ ไปเที่ยวต่าง ประเทศรัว ๆ
แล้วมาขิงเรื่อง ของที่ใช้ กระเป๋า บอกซื้อให้เมียสิถูก ๆ เอง
ไปเที่ยวประเทศนี้สิ ไม่เท่าไหร่หรอก ทัวว์นี้ผ่อนได้ด้วยนะ

มีแต่แข่งกันจน แต่ก็เคยเจอนะก็ไม่ได้อะไรฟังๆผ่านๆไป ไม่ก็ยอกวนตีนมันให้เวอร์ไปเลยจนมันหยุดเอง คนมีปมแหล่ะพวกนี้พอมีคนก็มองคนไม่เท่ากัน รุ่นๆผมมีน้อยที่เจอจะเป็นรุ่นน้าๆมากกว่า พูดจาดูดีแต่เนื้อความอย่างเน่า

ญาติผมนี่แหล่ะพูดอวดรวยตลอด ตอนนี่ไม่อยากจะมองหน้ามัน

สมัยมหาลัยมีพวกเพื่อนร่วมคณะ แล้วก็มีพวกตามงานสัมมนา
แต่เพื่อนรอบตัว คนรู้จัก
จะไม่ค่อยมีใครมาอวด หรือ ข่ม
ยิ่งเพื่อนสนิท หรือเพื่อนกันนี่ ถามสารทุกข์สุขดิบ คุยไร้สาระไปวันๆ

จากที่ประสบมาเอาที่ส่วนตัวแล้วกัน
ผมว่าคนที่จะอวดใส่คนอื่นคือมีปม
หรือ รู้สึกตัวเองด้อยกว่าใครเขาในซักด้านนึง
แล้วพยายามจะชูอันที่เราคิดว่าเหนือกว่าใส่อีกฝั่ง
เพื่อให้ตัวเองรู้สึกภูมิใจว่าเหนือกว่า