เคยแข่งวิ่ง 800 เมตร ตอน ม.ต้น แบบไม่ได้เตรียมตัว รู้วันนั้นแข่งวันนั้น
แต่แข่งกับ ม.ปลายนะ พอดีรุ่นพี่ที่ต้องลงแข่งไปไหนไม่รู้ เราก็เลยอาสา เพราะปกติวิ่งระยะสั้นไวพอตัว (ผมวิ่งร้อยเมตร 12 วิตอนนั้น)

สรุปเข้าที่โหล่จ้า เพราะผมเป็นพวกสปีดต้น ยังไม่รู้ว่าวิ่งระยะกลางแบบนี้ ต้องวิ่งยังไง
ทำให้ยืนระยะไม่ได้ ตอน 400 เมตรแรกนี่คือนำลิ่วเลย เสียงเชียร์ดังทั้งสนาม
พอ 400 เมตรหลัง คิดว่าตัวเองวิ่งไม่ช้านะ แต่เร่งไม่ขึ้น เพราะไปอัดช่วงแรกมากไป โดนแซงเรียบ

ส่วนกีฬาอื่นที่ตั้งใจลงแข่งจริงๆ เป็นตัวจริงเลย ก็มีบาสแหละ ได้ที่สอง จริงๆควรที่หนึ่งด้วย เพราะชนะทีมเต็งหนึ่งมาแล้ว แต่ดันไปพลาดหลุดฟอร์ม

และถ้าไม่ใช่กีฬาสี เป็นตัวแทนโรงเรียนเลย ก็บาสอีกเหมือนกัน แต่ก็จอดป้ายรอบแรก
ตอนนั้นไปแข่งกีฬาราชมงคล โรงเรียนที่ผมไปเรียนเพิ่งก่อตั้งทีมบาสปีแรก เพื่อนๆในทีมบางคนเพิ่งเล่นบาสในปีนั้นแบบซากุรางิยังมีอ่ะ คิดดู

คือการได้เล่น ได้แข่งกีฬาสมัยนักเรียนเป็นอะไรที่สุดยอดในความทรงจำจริงๆ ยอมรับเลยว่ามีความสุขมากๆ ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ
ต่างจากมาแข่งเดินสายตอนโตเยอะเลย