เกริ่นก่อนครับ พ่อผมไม่มีงานประจำทำ รับจ๊อบเสริมเล็กๆบ้างประปราย แต่กินเหล้าทุกวันไม่ยอมหางานประจำทำ ประมาณช่วงปี2 เหมือนจะได้คนรู้จักชวนไปทำงาน เงินดีมากเดือนละ50-60k แม่เลยลาออกจากงานตอนผมปี2 พอผมเรียนจบ ผมพึ่งมารู้ว่างานที่เคยได้50k-60kไม่มีแล้วแต่ก็ยังไม่มีหนี้สินอะไร รับจ๊อบเล็กๆก็พออยู่ได้ พอทำงานได้2-3ปี ผมก็ตัดสินใจซื้อรถเพราะต้องย้ายไปทำงานตจว. จากนั้นแม่ผมก็ให้เอาชื่อผมไปดาวน์รถให้แม่และแม่สัญญาว่าจะผ่อนให้ทุกเดือนเนื่องจากได้เงินจากประกันสังคม(ที่เข้าใจผิด) และพ่อก็ให้ผมไปยืมเงินน้าผมมาก้อนนึง มาใช้หนี้ที่ตัวเองไปสร้างไว้สัญญาว่าจะผ่อนให้น้าเดือนละ5500 สรุปตอนนี้ทั้งพ่อทั้งแม่ผมไม่มีปัญญาผ่อนให้ทั้งรถแม่ ทั้งหนี้น้า เดือนๆนึงผมต้องจ่ายfixed costคือ ค่าที่พักตัวเอง ค่ารถตัวเอง ค่ารถแม่ ค่าหนี้น้า รวมๆเกือบ30k ซึ่งผมทำงานมาได้แค่4ปี ต้องรับภาระขนาดนี้ เงินเก็บที่อยากจะเก็บไว้เรียนต่อก็หมดไปเรียบร้อย(เงินเดือนผมคิดว่าสูงสุดเมื่อเทียบกับเพื่อนรอบๆตัวที่จบมาด้วยกัน แต่ก็ยังใช้ได้แค่พอกินไปวันๆ ไม่สามารถไปซื้ออะไรที่อยากได้ได้เลย) ตอนนี้คือไม่อยากจะกลับบ้านกลับคือนานๆที กลับเพราะคิดว่าเป็นหน้าที่ พ่อกับแม่ปากก็บอกว่าจะช่วย แต่ก็ไม่หาอะไรทำเป็นหลักเป็นแหล่งกินเหล้าไปวันๆ เอาจริงๆก็สำนึกบุญคุณนะที่ส่งจนเรียนจบมหาลัย แต่พอเป็นแบบนี้ความรักที่เคยมีให้มันก็ค่อยๆหายไป เหนื่อยทุกวัน ไม่อยากจะมาชดใช้หนี้ที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนสร้าง แต่ก็ไม่อยากทิ้งภาระไว้ให้เจ้าหนี้ ต่อจากนี้ก็คงไม่ทำอะไรให้แล้ว ขอโทษที่ระบายยาวครับ แต่เหนื่อยมากจริงๆ

คุณต้องไปพูดกับที่บ้านอย่างจริงจังครับ เรื่องการใช้เงินและการเงินในบ้าน ถ้าไม่งั้นเค้าก็จะเข้าใจว่าไม่ต้องทำอะไรก็ได้ เดี๋ยวลูกก็เลี้ยง

ส่วนเรื่องหนี้ต่างๆ เหลืออีกหลายงวดไหมครับ ถ้าเหลือไม่เยอะก็ทนไปอีกหน่อย ต่อไปน่าจะสบายกว่านี้ (แต่ต้องไปคุยกับที่บ้านให้เคลียร์นะ ไม่งั้นจะเป็นเหมือนเดิม)

ต้องถามว่า

1. ท่านเงินเดือนเท่าไหร่
2. ค่าใช้จ่ายมีอะไรบ้าง
3. ยอดหนี้แต่ละที่เหลือเท่าไหร่

ถึงจะพอแนะนำได้ครับ

ไม่เกิดกับตัวเองครับ แต่เกิดกับคนใกล้ตัวหลายคนพอสมควร เข้าใจเป็นที่สุดว่าครอบครัวไม่ใช่ safe zone เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้นแหละ

และรำคาญมากที่สุด เวลาที่ลูกๆจะเห็นแก่ตัวบ้าง ทั้งตัวเองและญาติๆ ชอบอ้างแต่คำว่ากตัญญู อะไรนักหนาไม่รู้ เมื่อไหร่จะเลิกเอาลัทธิบูชาพ่อแม่เกินสมควรมาทำลายชีวิตคนอื่นซักที พอลูกได้ดี ทำตัวเป็นง่อยทันที ก่อหนี้ก่อสินอะไรไว้ ผลักภาระให้ลูกหมด ทั้งๆที่บางเรื่องลูกไม่ได้เกี่ยวด้วยเลย โดยเฉพาะไอ้กับดักความจนวงจรอุบาททั้งหลาย โดนโกงแชร์ หน้าใหญ่งานบวชงานแต่งญาติพี่น้องลูกหลาน กู้มาสนองตัณหาแล้วก็ผลักภาระให้ลูก เท่านั้นไม่พอ ไม่คิดจะทำมาหาแดกแล้ว นั่งแบมือขอไปวันๆ แถมไม่ดูแลตัวเองเจ็บป่วยนิดนึงร้องแต่จะเข้าเอกชน บอกพยาบาลโรงบาลรัฐดุ

คุณไม่ได้เป็นผู้โชคร้ายเพียงคนเดียวครับ คงบอกได้แค่ว่าเข้มแข็งไว้ทั้งกายและใจครับ

EDIT : เบิ่ลครับ

ขายรถแม่ไปเลยครับ บอกว่าผ่อนไม่ไหว ชื่อเรา เราจะทำอะไรก็ได้

ถ้าเขาไม่ยอม ก็แอบเอาไปขาย แต่บอกแม่ไว้หน่อยล่วงหน้า ว่าจ่ายไม่ไหว เขามายึดรถอะไรก็ว่าไป

แต่ดูทรงเขาไม่ยอมหรอก บอกเดือนหน้าให้แน่นอน ไรงี้ ยื่นคำขาดไปเลยว่า ถ้าขาดส่งเดือนเดียวเขายึดนะ

ระหว่างนั้นก็หาแหล่งขายไปเรื่อยๆ เงินได้มาก็จ่ายหนี้น้า หมดหนี้ไป 2 ทาง น่าจะสบายขึ้น

หนี้น้า20เดือน หนี้รถประมาณ30เดือนครับ

ยังผ่อนไม่หมดครับ เลยขายยาก ขนาดปล่อยฟรีดาวน์ตอนนี้ยังไม่ออกเลยครับ เคยถามไปในมู้นี้
https://www.soccersuck.com/boards/topic/2242487

1.ขายรถแม่คับ ขาดทุนหน่อยแต่อย่างน้อยตัดภาระไปได้อย่างนึง
2. หนี้น้า ถ้ารู้สึกว่าต่อเดือนมันเยอะไปแล้วไม่ไหว่ ลองไกล่เกลี่ย กับน้าดูคับ ว่าขอลดยอกจากเดิม เป็นเท่านี้ได้มั้ย แล้วบอกความจริงเค้าไปคับว่ารายได้มันสวนทางกับรายจ่าย ถ้าเค้ายอมก็โชคดีไปคับ ถ้าไม่ยอมก็กัดฟันทนหน่อยคับ
3. คุยกับพ่อแม่เลยคับ ว่ารายรับท่านได้มา ก็มาจ่ายหนี้ หมด ปัญหามันมีอะไรบ้าง แล้วบอกไปเลยคับ เงินจะเรียนต่อเผื่อจะได้เอาวุฒิมาเพิ่มเงินเดือน ก็หมดไปเพราะหนี้ที่ทำกันมา ให้เค้าช่วยเข้าใจกันหน่อยคับ ถ้าคราวหน้ามีใครจะสร้างหนี้อีก ให้มาคุยกันก่อนว่ามันจำเป็นหรือไม่ ถ้าไม่มาคุยรับผิดชอบกันเองนะ

ปล.ตบไหล่เป็นกำลังใจให้คับ หนี้เดี๋ยวก็หมดคับ รอเวลาหน่อย

รายได้ท่านเดือนละเท่าไหร่ครับ

"ตอนนี้คือไม่อยากจะกลับบ้านกลับคือนานๆที กลับเพราะคิดว่าเป็นหน้าที่"
อันนี้เหมือนกันเลยครับ

ปล.ปวดหัวเหมือนกันเรื่องเงินๆทองๆเนี่ย

45kครับ