บทความจาก BBC ไทย
https://www.bbc.com/thai/articles/c4n2442pgeno

นานาประเทศทั่วโลกล้วนมีกฎหมายกำหนดค่าแรงขั้นต่ำโดยรัฐ แต่มีหลายประเทศ ที่แรงงานและนายจ้าง
หาข้อตกลงเรื่องค่าตอบแทนได้อย่างลงตัว ด้วยค่าแรงสูงอันดับต้น ๆ ในโลก และสวัสดิการครบครัน
จนเรียกว่าตอบโจทย์ธุรกิจ และความสุขของผู้คน แบบ “ผลประโยชน์ต่างตอบแทน”

เมื่อปี 2021 ค่าแรงเฉลี่ยของแรงงานในร้านแมคโดนัลด์ในเดนมาร์กอยู่ที่ 22 ดอลลาร์สหรัฐ
หรือ 700 บาทต่อชั่วโมง และทุกคนได้วันลาพักร้อนปีละ 6 สัปดาห์

ประเทศเดนมาร์กไม่มีค่าแรงขั้นต่ำ แต่ใช้ระบบตลาดแรงงานแบบเดนมาร์ก ที่เรียกว่า “เฟล็กเคียวริตี”
เพราะเป็นระบบที่ทั้งยืดหยุ่น และมั่นคง สำหรับตัวแรงงานและนายจ้างเอง

ระบบแรงงานของเดนมาร์ก เป็นระบบแบบกระจายอำนาจแบบหนึ่ง ที่การกำหนดค่าแรงนั้น
จะขึ้นอยู่กับการหารือและบรรลุข้อตกลง ระหว่างสหภาพแรงงานและบริษัทผู้ว่าจ้างเอง

แรงงานชาวเดนมาร์กได้ประโยชน์จาก “เฟล็กเคียวริตี” เพราะจะได้ความคุ้มครองทางสังคม
รวมถึงประกันสุขภาพถ้วนหน้า วันลาพักร้อนหลายสัปดาห์ต่อปี สิทธิลาคลอด
และแผนเงินบำเหน็จบำนาญในวัยเกษียณ ที่สำคัญ ค่าแรงก็ถือว่าอยู่ในระดับสูง

หากแรงงานชำระเงินเข้ากองทุนประกันการว่างงาน พวกเขาจะได้รับประโยชน์ยาวนานสูงสุด 2 ปี
หากตกงาน โดยเมื่อตกงานแล้ว รัฐบาลจะเข้ามาให้การดูแล อาทิ จัดการฝึกอบรมทักษะ
และให้คำปรึกษาเพื่อให้แรงงานกลับเข้าตลาดแรงงานให้เร็วที่สุด

ส่วนนายจ้างนั้น สามารถปลดพนักงานออกได้ง่าย เพราะเงินชดเชยการเลิกจ้าง และการบอกเลิกจ้างล่วงหน้านั้น
ไม่ได้เข้มงวดนัก ซึ่งเมื่อพนักงานถูกเลิกจ้าง รัฐบาลก็จะเข้ามาให้ความช่วยเหลือต่อไป
ส่วนทางบริษัทก็จ้างแรงงานใหม่ได้อย่างรวดเร็ว เพื่อให้ตอบโจทย์ทางธุรกิจในขณะนั้น

ประเทศไหนบ้างที่ไม่มีค่าแรงขั้นต่ำ

เว็บไซต์ โนแมด แคปิตอลลิสต์ ระบุว่า ประเทศต่าง ๆ 90% ทั่วโลก ล้วนมีกฎหมายกำหนดค่าแรงขั้นต่ำ
ไม่แบบใดก็แบบหนึ่ง แต่บางประเทศใน 10% ที่เหลือ กลับพบวิธีที่ดีว่าการที่รัฐต้องมารับประกันค่าแรง

ข้อมูลจาก อิสเวสโตพีเดีย และ โนแมด แคปิตอลลิสต์ ระบุว่า ประเทศพัฒนาแล้วที่ไม่มีการกำหนดค่าแรงขั้นต่ำโดยรัฐบาล
มีอยู่ 6 ประเทศด้วยกัน คือ สวีเดน เดนมาร์ก ไอซ์แลนด์ นอร์เวย์ สิงคโปร์ และสวิตเซอร์แลนด์
โดยแต่ละประเทศ กำหนดค่าแรงให้แรงงาน ด้วยวิธีการที่แตกต่างกัน ดังนี้

สวีเดน – เป็นประเทศต้นแบบในการยกเลิกการกำหนดค่าแรงขั้นต่ำ หันมาใช้ “โมเดลนอร์ดิก” (Nordic Model)
ที่กำหนดค่าแรงให้พนักงานผ่าน “การร่วมเจรจาต่อรอง”
โดยสวีเดน มีสหภาพแรงงานกว่า 110 แห่ง ที่จะไปเจรจาต่อรองกับผู้แทนองค์กร
ถึงค่าแรงที่สมาชิกในสหภาพควรจะได้ต่อชั่วโมง
รวมถึงค่าล่วงเวลาด้วย บนพื้นฐานทางกฎหมายว่า พนักงงานต้องทำงานไม่เกิน 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์
มีวันลาพักร้อน 25 วัน และวันหยุดนักขัตฤกษ์ 13 วันต่อปี

เดนมาร์ก - ลักษณะเดียวกับสวีเดน และตามที่กล่าวไว้ข้างต้นในบทความ

ไอซ์แลนด์ - เมื่อมีสถานะเป็นพนักงาน ทุกคนจะถูกบรรจุเข้าเป็นสมาชิกสหภาพแรงงานในทันที
โดยสหภาพแรงงานเหล่านี้ จะเจรจาตกลงค่าแรงที่พนักงานควรได้กับผู้แทนองค์กรเอง

นอร์เวย์ - ใช้หลักการเจรจาต่อรองร่วมเหมือนเดนมาร์ก ไอซ์แลนด์ และนอร์เวย์ ด้วยค่าแรงที่อยู่ในระดับสูง
ยกตัวอย่าง แรงงานทักษะต่ำ อาทิ ภาคการเกษตร ก่อสร้าง และทำความสะอาด จะมีรายได้ขั้นต่ำ 556-730 บาทต่อชั่วโมง

สวิตเซอร์แลนด์ - ให้มีผู้มีสิทธิลงคะแนนเป็นผู้ลงคะแนนกำหนดค่าแรงขั้นต่ำ
โดยเมื่อปี 2020 ประชามติกำหนดค่าแรงขั้นต่ำที่ 855 บาทต่อชั่วโมง ในทุกอุตสาหกรรม

สิงคโปร์ – มีตลาดแรงงานที่ปราศจากการแทรกแซงโดยรัฐบาลอย่างสิ้นเชิง
โดยผู้แทนแรงงานและนายจ้าง กำหนดค่าตอบแทนอย่างสมน้ำสมเนื้อ
อ้างอิงตามประสบการณ์ ทักษะ การศึกษา และความสามารถ

ส่วนใหญ่สหภาพแรงงานแข็งแกร่งและเป็นเอกภาพมากๆประเทศเหล่านี้ มันเลยเกิดการต่องรองของทั้งนายจ้างและลูกจ้าง ส่วนของเราสหภาพแรงงานเหมือนตั้งไปงั้นแทบไม่มีบทบาทอะไร

อ่อ มีบทบาทวันนี้วันเดียววันแรงงาน 555

ส่วนใหญ่เป็นประเทศที่จำนวนประชากรไม่เยอะมากและไม่ใหญ่มาก รัฐสามารถควบคุมได้ง่าย

ลองคิดดูว่าถ้าอเมริกาไม่มีขั้นแรงขั้นต่ำแล้วให้สหกรณ์แรงงานตกลงกันเองกับนายจ้าง จะเกิดการกระจุกตัวของแรงงานขนาดไหน บางรัฐคงร้างไปเลย

จริง ๆ ประเทศอย่างสวีเดน สหภาพมีไว้ต่อรองจริง แต่หลัก ๆ มันมาจากตลาดแบบเสรี ที่เรียกว่า ในอุดมคติเลยครับ คือการที่ไม่กำหนดค่าแรงขั้นต่ำ มันเกิดจากกำลังซื้อและขาย และระบบภาษีที่นี่ด้วย คือ ถ้าคุณจ่ายภาษี คุณจะได้สิทธิประโยชน์แนว ๆ รัฐสวัสดิการแบบสังคมนิยมเลย แต่ถ้าคุณไม่จ่าย คุณจะเหมือนพลเมืองชั้นสองทันที คนที่นี่หรือ corporate เลยพยายามเข้าระบบกันมาก ขนาดว่าลิ้นชักแคชเชียร์มันเชื่อมกับสรรพากรเลยครับ นับครั้งเปิดเข้าออกและสามารถประเมินได้เลยว่ารายได้ที่รายงาน สอดคล้องกับการเปิดปิดลิ้นชักไหม (กรณีเงินสด)​ มันเลยเป็นการบังคับกลาย ๆ ให้คนใช้บัตรหรือระบบ Swish ที่คล้าย PromptPay บ้านเรา จะได้ไม่ต้องวุ่นวายเรื่องบัญชี (เป็นอีกเหตุผลว่าทำไม ร้านค้าเค้าเปิด ปิด ตรงเวลาด้วย)

ส่วนเรื่องค่าแรงจากที่ตลาดมันแข่งกันเอง คนก็จะไม่ให้เวอร์หรือน้อยไป ยิ่งไปอยู่ตามที่ไกล ๆ รัฐยิ่งตามไป subsidy ให้อย่างเยอะครับ แต่ ๆ ข้อเสียคือ ไม่มีทางได้ขึ้นเงินเดือน 5% 10% หรือ โบนัสแบบไทยเลย มันจะกำหนดเพดานไว้เป็นปี ๆ ละยิ่งปีล่าสุดเงินเฟ้อล่อไป 10% ตั้งแต่ต้นปี ทุกที่เขียนบอกเลย "เงินเฟ้อเป็นหน้าที่ของรัฐบาล ไม่เกี่ยวกับการขึ้นเงินเดือน" ตลาดเสรีสุด ๆ ที่ผมร่ายมาเพราะจะบอกว่า ทุกอย่างมันเริ่มที่ระบบภาษีเนี่ยแหละครับ ถึงจะทำให้คนเท่าเทียม

เมื่อคืนนั่งดูคลิป อาเซอร์ไบจาน เค้าผลิตน้ำมันได้ ก๊าซธรรมชาติได้ แต่ ประชาชนเค้าบัดซบ กว่าเราอีก ...การเมืองมันสำคัญกับเศรฐกิจมากจริงๆ

อยากไปแคนาดา ทำไงจะได้ไปทำงานที่โ่น่น เห้อเบื่อหน้าร้อนไทย

มีเยอะแยะเลยครับ รายละเอียดลองค้นดูครับ

ผมเคยศึกษาดูแล้ว

ไม่ผ่านเกณฑ์แน่