ต้องบอกว่าในช่วงที่ อาร์เซนอล กำลังท็อปฟอร์มห้าวจัดเรายังไม่แน่ใจเลยว่าจะรับมือกับ แมนฯซิตี้ ได้ถึงระดับไหน

นับประสาอะไรกับนักเตะพากันลูกศร “หัวตก” เสมอมา 3 นัดรวดจนกระทั่งถูก “เรือใบ” ประเคนอิ่มๆจุกๆเมื่อคืนนี้ 4-1

เส้นทาง “ตัวตึง” ของ เป๊ป กวาดิโอล่า ในฤดูกาลนี้ไม่ซับซ้อนอีกต่อไปแล้วครับ

จากการที่ลดระยะเข้ามาเหลือ 2 แต้มแต่เตะน้อยกว่าถึง 2 นัดแชมป์พรีเมียร์ลีกสมัยที่ 5 ในรอบ 6 ปีหลังสุดอยู่แค่เอื้อม

ขี้หมูขี้หมาแพ้นัดชนะนัดก็ยังแซง อยู่ที่ว่าจะวันไหนเกมตอนไหนอย่างเดียวแล้วครับ

ในขณะที่ความหวังรอแช่งให้ทีมอื่นช่วยนั้นบอกได้ว่าในยุคนี้ “เรือใบ” เป็นทีมอีดิท พลิกยากฉิบหายครับ (ยกเว้นจะเตะกับ คริสตัล พาเลซ ทุกสัปดาห์)

วันวิปโยคอย่างเกมหมูหกที่เสมอ ฟอเรสต์ 1-1 แทบจะเป็น 1 ในร้อยไม่มีทางเกิดขึ้นซ้ำอีกได้เลย

วันนั้น “เจ้าป่า” ยิงเข้ากรอบหนเดียวเป็นประตู (จากโอกาส 4 หนทั้งเกม) ในขณะที่ แมนฯซิตี้ มีโอกาสมากถึง 23 หนแต่เข้ากรอบ 6 และได้ลูกเดียว

การเข้าเบรกช่วงท้ายฤดูกาลเป็นขนมกรุบกรอบของ ซิตี้ เขาเลยครับ 10 นัด+ เคยทำมาแล้วดังนั้นแค่ 7 นัดสุดท้ายที่เหลือกับทรงบอลโหดๆเช่นนี้ดูไม่ออกเลยว่าจะไปพลาดจังๆนัดไหน

มิเกล อาร์เตต้า พยายามเต็มที่แล้วครับแต่ดันเจอบอสตัวโหดแค่ 2 คนอย่าง เควิน เดอ บรอยน์ และ เออร์ลิ่้ง ฮาลันด์ เล่นงานกลางกับแนวรับป่วนยกแผง

เราจะเห็นได้ว่าความหนาความใหญ่ของ ฮาลันด์ เบิกทางประตูแรกอย่างรวดเร็วตั้งแต่นาทีที่ 7

ลูกนี้ฉีกแนวการเล่นของเจ้าถิ่นที่มองดีๆเป็นความตั้งใจฉวยโอกาส

สโตน ได้บอลในพื้นที่เส้นหลังและมีผู้เล่น อาร์เซนอล วิ่งเข้ามาเพรส 2 คนซึ่งเราเห็นกันบ่อยๆเสมือนเป็นลูกหากินของ ซิตี้

เพลย์ต่อไปควรจะไปลงเอยที่ วอล์กเกอร์ ซึ่งถ่างมายืนรอรับอยู่แล้วโดยมีผู้เล่นทีมเยือนอีกคนกำลังเข้ามาเพรสซึ่งอยู่ห่างออกไปราวๆ 10 หลา

แต่ สโตน เหลือบมองก่อนจุดพลุสไตล์ วิมเบิลดัน มาที่กลางสนาม

ความเป็น ฮาลันด์ เอาบอลลงชนิดอ่อนโยนกับจุดซ่อนเร้น

เทคนิคการเอาบอลลงผมว่านักเตะอาชีพระดับนี้มันไม่ยากแต่ที่ยากคือต้องเบียดสู้กับกองหลังซึ่งในที่นี้ ร็อบ โฮลดิ้ง เสียเหลี่ยมเข้าไม่ถึง

เซนส์บอลและความเข้าใจของ KDB กับ ฮาลันด์ ประมวลผลเร็วจัดประมาณชิพ m2

Step ต่อไปที่ยากกว่าคือความคมของ เดอ บรอยน์ ที่รู้ว่าหากลากบอลไปอีกซัก 4-5 หลาสปีดน่าจะสู้กองหลัง “ปืนใหญ่” ไม่ไหว

การตัดสินใจยิงจากนอกเขตโทษทั้งเลียด/แรงและเบียดเสาเป็นประตูระดับโลกที่มาจากการเล่นแค่ 3 จังหวะ

นักเตะเก่งๆบางคนเทพในเกมทั่วไปบางคนรวบยอดเกมใหญ่เข้าไปด้วยแต่สำหรับ เดอ บรอยน์ เขาคือ big game player ตัวจริงเสียงจริงเสมอมา

ประตูนี้ประตูเดียว+กับการพยายามเพรสแล้วหลุดของ “ปืนใหญ่” ทำให้ลูกทีมของ อาร์เตต้า เริ่มกลัวโดนสวนและลดระดับลงมา

ตรงนี้เองที่ ซิตี้ ครองบอลส่งไปมาเพื่อล่อให้นักเตะ “ปืนใหญ่” เข้ามาแย่งซึ่งเป็นการเปิด space ตามจุดต่างๆไปโดยปริยาย ไม่อยากเพรสก็ไม่ได้ บอลตามหลังไปแล้ว

อาร์เซนอล เกือบมีความหวังกับการแบกสกอร์ 1-0 กลับเข้าห้องแต่งตัวหลังรอดตายไปหลายต่อหลายหน

แน่นอนครับลูกโขกช่วงทดเจ็บ 45+2 ของ สโตน ที่ต้องให้ VAR เข้ามาตัดสินแทบทำให้ อาร์เซนอล เลิกคิดถึงการกลับมาทันที

ช่วงขาลงความมั่นใจสมาธิอะไรก็ดูแย่ไปหมดครับ อย่างประตู 3-0 โอเดการ์ด ที่เคยบัญชาเกมอยู่ดีๆส่งบอลไปให้ KDB ดื้อๆจนนำมาสู่การเข้ารหัสสังหาร


และความหอมฟุ้งยิ่งขึ้นไปอีกคือการยิงประตูปิดท้ายที่ทำให้ ฮาลันด์ ทำสถิติยิงประตูสูงสุดต่อ 1 ฤดูกาลไปแล้วที่ 33 ประตูแซงหน้า โม ซาลาห์ ที่ทำไว้ 32 ประตูเมื่อฤดูกาล 2017-18 (นับเฉพาะฤดูกาลที่เล่น 38 เกม)

ครับ เห็นได้ชัดว่า “ปืนใหญ่” ตกเป็นเหยื่อของความกดดันกับการอยู่บนที่สูงนานๆในช่วงโค้งสุดท้าย

ผมเองเคยเก่งหลังเกมคิดว่า อาร์เซนอล ชุดยังเติร์กที่เต็มไปด้วยความห้าวจะรักษาโมเมนตั้มค่อยๆเก็บแต้มทิ้งห่างจนนำมาสู่ชื่อคอลัมน์ “กรี๊ดมันออกมา”

สมมุติว่าโอเคทุกอย่างเป็นไปตามสคริปต์คือ ซิตี้ เก็บชัยรัวๆเข้าป้ายคว้าแชมป์

ความท้าทายที่อาจจะยากกว่าการพุ่งพรวดขึ้นมาชนิดเกินคาดในปีนี้คือ อาร์เตต้า จะทำอย่างไรกับฤดูกาลหน้าในเมื่อมาตรฐานที่ตั้งมาสูงเหลือเกิน

ตัวแปรที่ต้องคำนวณเพิ่มขึ้นมาคือ เชลซี, ลิเวอร์พูล และ แมนฯยูฯ ที่ร่วมใจกันปล่อยจอยเตรียมผ่าตัดคัมแบ็คมาร่วมโต๊ะจีนรวมถึง นิวคาสเซิ่ล ที่ผันตัวเองมาแย่งโควต้า top 4 แบบจริงจังเรียบร้อยแล้ว

ครับนั่นคือปัญหาของทีมอื่นๆที่พยายามไล่ตามพัฒนาการของ ซิตี้ ที่นอกจากสูงขึ้นแล้วนายหัวขยันสรรหาลูกเล่นใหม่ๆอัพ patch ให้ทีมตัวเองอยู่เสมอ

การนั่งดู แมนฯซิตี้ มันมีลูก “ว้าว” , “ฮู้ว์” เยอะแยะเต็มไปหมด ต่างจากหลายๆทีมที่เราตามด่าจนไมเกรนขึ้นสมอง

มันบอกเราได้อย่างนึงว่าต่อให้คู่แข่งแย่งแชมป์ในแต่ละซีซั่นเปลี่ยนหน้าไปมากน้อยแค่ไหนก็ตาม

“เรือใบ” ของ เป๊ป ไม่ว่าจะอยู่ในบทบาท “ผู้ถูกล่า” หรือ “นักล่า” ความเหี้ยมโหดไม่เคยลดน้อยถอยลงเลยแม้แต่นิดเดียว...



เวสต์แฮม 1-2 ลิเวอร์พูล

ก็ว่าจะไม่แล้วนะแต่ในเมื่อดู 2 จอพร้อมกันผมขอสั้นๆกับชัยชนะ 3 นัดติตด่อกันของ ลิเวอร์พูล ที่ทำให้ตอนนี้ขยับขึ้นมาอยู่ที่ 6 แล้ว

คือเกมนี้ถ้าไม่มี 3 แต้มออกจากลอนดอน สเตเดียม ผมว่าทั้งนักเตะและ เยอร์เก้น คล็อปป์ นอนไม่หลับแน่ๆ

ด้วยวิธีการเล่นของ เวสต์แฮม การเอาชนะแค่ 2-1 บอกเลยว่ายังมีเคือง “ขุนค้อน” ไม่มีอะไรเลยจริงๆ

ลูกทีมของ เดวิด มอยส์ เลือกเล่นตามแผนมากกว่าเอาใจแฟนบอลที่นั่งดูเงียบกริบหลังเห็นทีมตัวเองรับทั้งทีมจนถูก “หงส์แดง” ครองบอลส่งไปมา

แถมไล่บอลหยองแหยงไม่ดุดันโดยแอบหวังเพียงแค่ว่านักเตะทีมเยือนจะจ่ายพลาดกันเองแล้วค่อยฉกฉวยโอกาสตามหน้างาน

ได้ผลดิ่ครับลูก 1-0 ที่มาแบบงงๆหลังตั้งรับอยู่ดีๆ ต้องบอกว่ากลางของ ลิเวอร์พูล ทั้ง ฟาบินโญ่ และ เฮนเดอร์สัน ปล่อยให้เขาทำชิ่งกันง่ายๆแค่ 2 คนหลุดก่อนเป็นประตูสุดสวยของ ลูคัส ปาเกต้า

ถามว่าให้เครดิตคนยิงไหม ก็ให้สิครับยิงหยดย้อยขนาดนั้นแต่ความโรยราของมิดฟิลด์ควรเบียดหรือถูไถเพื่อไม่ให้ทางมันสะดวกแบบนั้น

นี่จึงเป็นสิ่งที่ เดอะ ค็อป ตื่นเต้นอยากเห็นโฉมใหม่ของทีมหาก JK ผ่าตัดในซัมเมอร์นี้ที่บทสัมภาษณ์ล่าสุดบอกพยายามจะปิดดีลหลักๆให้ได้ตั้งแต่เนิ่นๆ

ฟุตบอลถ้าทีมๆนึงยกระดับมาตรฐานการเล่นขึ้นมาพร้อมๆกันถ้าใครตามไม่ทันเพื่อนคนๆนั้นจะกลายเป็น “แกะดำ” โดดขึ้นมาชัดมาก

“หงส์แดง” เล่นเป็นทรงขึ้นใน 2-3 นัดหลังสุดแต่ เฮนเดอร์สัน กลับถดถอยตามเพื่อนไม่ทันแล้วครับ

ฟาบินโญ่ ที่พวกเราบ่นกันยังเริ่มจับจังหวะมีตัดบอลเสียบอลนับครั้งได้

แต่ เฮนโด้ พละกำลังหายไปเลย ทำได้แต่จ่ายบอลพื้นๆ เลยตัวนิดหน่อยตามไม่ทันแล้ว ก้าวเท้าเอาบอลเหมือนคนจะขาดใจ

การเปลี่ยนเอา ธิอาโก้ ลงมาแทน เฮนโด้ มีได้มีเสีย คือ “ตะโก้” พยายามเล่นเสี่ยงเก็บบอลไว้กับตัวทำเสียเองเห็นๆ 2 จังหวะ ข้อดีคือจ่ายบอลมีมิติและทะลุมากกว่า หวือหวามากกว่า

รูปเกมโดยรวมต้องบอกว่าคู่ต่อสู้เล่นรับลึกมันหาพื้นที่ยากครับแต่ใช่ว่าจะไม่มี โชต้า เผาโอกาสทิ้งไปเยอะในครึ่งแรกเช่นเดียวกับ ซาลาห์ ที่วันนี้กลับมาล่กเหมือนเดิม

จุดน่าสนใจมากๆคือการขาด โกนาเต้ ที่ไม่ฟิตและให้ มาติป มาเล่นแทนทำให้ตัว cover เทรนต์ แน่นอนขาดสปีดไปเยอะเลย

แต่อย่างที่บอกโชคดีที่ “ขุนค้อน” ใช้วิธีรับลึกรอสวนทำให้เวลาได้ขึ้นมาต้องรอเพื่อน ไม่มีนักเตะประเภทโซโล่ข้ามาคนเดียวฉีกทั้งแผง

ปาเกต้า ที่ยิงประตูและดูวูบวาบก็หายไปจากเกมตั้งแต่ถูก กัคโป ตีเสมออย่างรวดเร็ว 6 นาทีต่อมา

ถ้า มาติป ไม่ช่วยชีวิตโขกลูกเตะมุมคว้าชัย นี่จะเป็นอีกเกมที่เสียหายหลายแสนสำหรับ “หงส์แดง” เพราะนี่คือ “ขุนค้อน” ที่อ่อนที่สุดในรอบหลายปี

ความมหัศจรรย์ของ อันโตนิโอ+โบเว่น หากินไม่ได้แบบเก่าแล้ว

ในขณะที่การเล่นของ TAA ยังเป็นที่ถูกพูดถึงอยู่แต่ผมขอไม่แตะเรื่องความเนียนตาในการคุมจังหวะบอลและเคาะบอลสั้นหรือวิชั่นการเป็นมิดฟิลด์น้องมันพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ

แต่ที่ต้องพูดคือ เทรนต์ ไม่ได้ทิ้งเกมรับและดูเหมือนจะอ่านเกมดีขึ้นเยอะเลย

2 จังหวะที่สำคัญมากในครึ่งแรก TAA ช่วยชีวิต ถ้าจำไม่ผิดช่วงต้นเกมที่ “หงส์” บุกขึ้นมาถึงเขตโทษแต่โดนตัดกำลังถูกสวน

ตอนนั้นกลางหลุดตำแหน่งแล้วและ ดีแคลน ไรซ์ กำลังแตะกระชากหนี เทรนต์ จังหวะนี้หลุดคือเตรียมแทงให้พวกจี๊ดๆล่อเป้าแน่แต่ TAA อ่านทาง ไรซ์ ตัดบอลช่วยชีวิตเอาไว้ได้

ส่วนอีกจังหวะ “หงส์” เข้าพรวด 3 คนโดนสวนกลับ แบ็คเอย, เซนเตอร์เอยหลุดตำแหน่งผิดที่ผิดทาง บอลที่กำลังถูกไหลเข้าเขตโทษให้ เบนราห์มา รอยิงเหน่งๆแต่ เทรนต์ ตัวสุดท้ายวิ่งมาตัดได้เหลือเชื่อ

เหตุการณ์เสียวเล็กน้อยของฝั่งทีมเยือนคือการที่ ธิอาโก้ แฮนด์บอลในเขตโทษช่วงท้ายเกม

เป็นการล้มตัวแย่งบอลแล้วบอลกระเด้งมาถูกแขนซึ่งจังหวะนี้เองที่ทาง “ขุนค้อน” ติดใจโดยเฉพาะ เดวิด มอยส์ ผู้จัดการทีมเดินปรี่มาโวยกับผู้ตัดสินหลังจบเกม

นอกจากลูกนี้ บางจังหวะผู้เล่นเจ้าถิ่นเริ่มมองหาทางลัดโวยวายเอาจุดโทษเวลาถูกสกัดในเขตโทษ

โชคดีผู้ตัดสิน คริส คาวานาฟ ที่ผมมองว่าแกอ่านเกมขาดก็เพราะ เวสต์แฮม รับทั้งเกมไม่มีฮือมีอืออะไรเลยทั้งเกมแต่มาหากินอะไรแบบนี้ ง่ายไป๊

ถึงตรงนี้หลายเสียงเริ่มอยากให้ JK ดัน เทรนต์ มาเล่นกลางเต็มตัวและหาแบ็คตัวใหม่ (ตามข่าวไม่ซื้อแต่ดันดาวรุ่งแทน)

การผ่าตัดซัมเมอร์นี้ของ ลิเวอร์พูล น่าติดตามเอามากๆครับเพราะผมเชื่อว่าการมาของมิดฟิลด์ 1-2 คนยกระดับทีมแตกต่างมองเห็นด้วยตาเปล่าแน่ๆ ปัญหามันจ้าซะเหลือเกิน

แม้ คล็อปป์ ออกตัวแล้วว่าไม่ได้หวังถึงโควต้าไป UCL แต่มองจากนอกโลกก็รู้ว่าหวังอยู่แต่ออกมาเบรกเพื่อลดความกดดันของลูกทีม

การเก็บชัย 3 นัดรวดทำให้ตอนนี้ขยับมาอยู่ที่ 6 ตาม นิวคาสเซิ่ล และ แมนฯยูฯ 6 แต้ม (เตะมากกว่านิว 1 นัด, มากกว่าผี 2 นัด)

ยิ่งโปรแกรมเป็นใจเตะใน แอนฟิลด์ 3 นัดรวดกับ สเปอร์ส,​ ฟูแล่ม และ เบรนท์ฟอร์ด ไม่อยากคิดก็อดไม่ได้จริงๆ

ถือว่ามีอะไรให้ลุ้นขำๆพร้อมกับบิลค่าไฟสิ้นเดือนนี้ละกันครับ...


สถิติ สถิติ สถิติ

เออร์ลิ่ง ฮาลันด์ ยิงไปแล้ว 33 ประตูในพรีเมียร์ลีกฤดุกาลนี้ นับเป็นสถิติใหม่เรียบร้อยแล้ว (นับเฉพาะที่ลงเตะ 38 เกม)

- 33 ประตู ฮาลันด์ (2022-23)
- 32 ประตู ซาลาห์ (2017-18)
- 31 ซัวเรซ (2013-14)
- 31 โรนัลโด้ (2007-08)
- 31 เชียร์เรอร์ (1995-96)

ฮาลันด์ มีส่วนร่วมกับประตูโดยตรง 57 ประตูจากการลงเล่น 43 เกมทุกรายการในฤดูกาลนี้ (49 ประตู 8 แอสซิสต์) ซึ่งมากกว่านักเตะคนอื่นๆใน 5 ลีกใหญ่ยุโรปถึง 15 ประตู ในขณะที่ค่าเฉลี่ยของจอมมารบลูคือเขาจะยิงหรือจ่ายทุกๆ 58 นาทีที่ลงเล่นเลยทีเดียว

มีเพียง 5 นักเตะเท่านั้นที่ทำแอสซิสต์มากกว่า ฮาลันด์ ที่ทำได้ 7 หนในซีซั่นนี้ โดยรายชื่อที่ว่าคือ เดอ บรอยน์ (16), ซาก้า (11), ทรอสซาร์ (9), โรเบิร์ตสัน (8) และ โอลิเซ่ (8)

ตอนนี้ แมนฯซิตี้ ชนะเหนือ อาร์เซนอล ในพรีเมียร์ลีกติดต่อกัน 12 นัดแล้วโดยประตูรวมกดถังขี้กระจาย 33-5

“ปืนใหญ่” เป็นทีมแรกที่ไร้ชัย 4 เกมติดในฐานะ “จ่าฝูง“ โดยหนสุดท้ายก็เป็นพวกเขานี่เองที่ทำสถิตินี้ไว้เมื่อเดือนมีนาคม 2008

เทรนต์ อเล็กซานเดอร์ อาร์โนลด์ ทำแอสซิต์ไปแล้ว 5 ครั้งในเดือนนี้ เป็นนักเตะ ลิเวอร์พูล ที่ทำแอสซิสต์ ต่อเดือนได้มากที่สุดไปแล้ว

ลิเวอร์พูลตาม 6 คะแนน แต่เตะมากกว่านิวคาสเซิ่ล 2 นัด และแมนฯ ยูไนเต็ด 1 นัดครับ ไม่ใช่เตะเท่ากับนิวคาสเซิ่ล และมากกว่าแมนฯ ยูไนเต็ด 1 นัด

ผิดอยู่ดี ต้องเตะมากกว่านิว 1 นัด แมนยู 2 นัด

เหลือไม่กี่นัดแล้ว คิดว่า นิวกับแมนยู ทำหล่นไม่น่าเกิน 5 แต้ม
ลิเวอร์ดีสุดต่อให้ชนะรวดหมด ก็น่าได้ที่ 5 แหละปีนี้

ซิตี้โหดจริงๆ ฮาลันด์ คอมโบ เดอ บรอย
ส่วนลิเวอร์พูลก็เล่นตามสภาพ ลุ้นเหนื่อยๆไปนัดต่อนัด
ที่แย่และพังที่สุดปีนี้ผมว่าเชลซีนะ

ผมแฟนผีนะ แต่ส่วนตัวมองว่า หงส์น่าจะจองกฐินที่ 5 ประมาณ80%เลยล่ะ
ด้วยโปรแกรมที่เบากว่าผี นิว ไก่ วิลล่า ไบรตัน โอกาสสูงมากที่จะได้ไปยูโรป้า เว้นแต่ไปยางแตกเองเสียก่อน
เทรนต์ กับตำแหน่ง inverted FB เล่นโคตรดี น้องมันควรขึ้นมาเล่นตำแหน่งนี้นานแล้ว แต่ปีหน้าหงส์ต้องหากลางมาช่วยซ้อน เพราะโรยราทุกตัวเลย รวมถึงอาจต้องหา CB มาอีกตัว เพราะอิบูเจ็บบ่อย และ ไดซ์ที่ฟอร์มแกว่งในช่วงปีนี้

ส่วนซิตี้ เอ็งควรไปเล่นคนเดียวในลีก ฟอร์มระดับพระเจ้ามากทั้งทีมเลย และฮาแลนด์กับ KDB โคตรเด่น Big Game Player จัดๆเลย 2 คนนี้ นัดชิงเอฟเอนี่ ขอลุ้นพลิกเล็กๆละกัน

กลางฤดูกาลผมยังเห็นคนตั้งคำถามเลยว่า เควิน เดอบรอยน์ หรือโอเดการ์ดดีกว่า

นัดนี้น่าจะตอบทุกคำถามได้ง่ายๆ ส่วนฮาลันด์ที่ว่ารอยิงนี่ก็จ่ายให้เพื่อนยิงบ่อยอยู่เหมือนกัน

ช่วงหงส์พีคๆยังเอาเรือไม่ลงเลย

ปืนยังเป็นดาวรุ่งห้าวๆอยู่เลย มองมุมไหนก็ยังสู้ไม่ได้จริงๆ

เรือยุคนี้ใครจะไปแย่งแชมป์ได้นี่ งานหินสุดๆ โคดยาก

อยากได้แชมป์ลีค ต้องลงตัว และมีโชคครบด้วย

ปีลิเวอร์พูล คือมาอย่างดี 27 นัด ชนะ 26 เสมอ 1 แมร่งอย่างเถื่อน และไม่มีตัวเจ็บเลย
ประกอบกับซิตี้เสียกอมปานี และลาร์ปอตเสือกเจ็บยาวอีก (ต่อให้ไม่เจ็บยาว) ผมก็ว่าไล่ไม่ทัน หงส์มาดีมาก

พอทุกอย่างรวมๆ ซิตี้ห่างเป็น 20 แต้ม กับหงส์ ก็จบแต่หัววันเลย ปีนั้น

เป็นคนที่ไม่น่ามัดผมอะ เท่ชิบหาย

พอมัดเท่านั้นแหละ ยายชาเลย

http://www.soccersuck.com/boards/topic/2244480
บทความ "กรี๊ดมันออกมา" ของพี่เบนตอนที่ปืนฟอร์มเทพจัด ๆ อ่านดูตอนนั้นดูไม่ออกเลยว่าจะมีเป๋ยาว

จังหวะทะลวงเมื่อวาน ผมละนึกถึง กาก้า เลย

อาจจะไม่เร็วเท่า คล่องเท่า หรือ ยิงได้โหดเท่า กาก้าช่วงพีคๆ

แต่การยืนระยะเดอบรอย มันระดับทอปมานานมาก

เชียร์ให้ เป๊ป ทำ แมนซิตี้ คว้า แชมเปี้ยนลีกนะ อารมเดียวกับ เมสซี่ คว้าแชมป์โลกแหละ

เป๊ปเก่งมากๆ แต่มันจะมีพวก คอยหาเรื่อง ดิสเครดิตเป๊ปให้ดูอ่อน โดยเอาเรื่อง คว้า UCL มาทำให้ดูอ่อนลง

ปล.. เพิ่มเติม เดี๋ยวบอก เป๊ปก็เคยคว้า UCL แล้วนิ ใช่ครับ แต่มันมีพวกบอก เพราะบาซ่ายุคนั้นโหด มีเมสซี่แบก เป๊ปเลยคว้าแชมป์ได้ พอคุมทีมอื่นไม่เห็นจะคว้าได้ พวกแบบนี้มันเยอะ เชียร์เป๊ปคว้าแชมป์นะ ไม่ได้เชียร์ทีมที่เป๊ปคุมเป็นหลักนะ

"เอาบอลลงชนิดอ่อนโยนกับจุดซ่อนเร้น" 5555

ต่างดาว เอร์ชั่น พรีเมียรืลีก

ฟอมช่วงหลังๆของปืน ไม่สมกับทีมล่าแชม เพราะไม่มีความแน่นอน และพร้อมเสียประตู แถม พลาดมา 4 นัดติด แล้วซิตี้ ไม่พลาดเลย

กุนเนอะ จะกลับมาได้ ต้องลุ้นให้เดอะบรอยเนอเจ็บเท่านั้น