แกเห็นอะไรๆมากกว่าที่เราเห็นอยู่แล้ว ฟุตบอลมันไม่อาจประสบความสำเร็จได้ด้วยฝีเท้าอย่างเดียว

ผมว่าสมัยก่อนมันเทียบกับปัจจุบันยากอยู่
ไม่ใช่เเกไม่เก่งนะ เเกคือระดับตำนานขึ้นหิ้ง
เเต่สมัยนี้นักเตะ+ค่าการตลาด เอเย่นต์ มันทำให้มีอิทธิพลมากขึ้น
จะเห็นว่ามีเตะไล่โค้ช เลื่อยเก้าอี้เกิดขึ้นมากกว่าสมัยก่อนซึ่งตรงนี้ผมมองว่าไม่ค่อยเป็นมืออาชีพกันเท่าไหร่

คือแกไม่มีทางเปลื่ยนทีมเพื่อตามใจนักเตะหรอกครับ

ยกเว้นคนที่แกอยากเอามาอยู่ในทีม เช่นเวรอน(คงชอบมากจริงๆ)

ขนาด ยาปสตัม นี่เล่นอย่างดี ยังปลิว

Cantona ครับ ที่สุดแห่งความโอ๋ ผมว่าเป็นคนอื่นนี่น่าจะปลิว กระโดดกังฟูคิ้กแบบนั้น ครับ

ผมศึกษายุคนั้นแต่ยังไม่มากพอ เลยอยากรู้ว่า แมนยู ก่อนยุคเซอร์ เคยเป็นถึงขนาดยอดทีมเลยหรอครับ

เจอบาซ่านัดขิง 2 นัด แพ้รูปเกมแบบไหน หาบอลไม่เจอ

บางครั้ง มันก็มีเรื่องอีโก้มาเกี่ยวด้วย

สถานการณ์อาจจะคล้ายๆกับเทน ฮากมาตอนนี้แหละ

คือยุค 60 ทีมยิ่งใหญ่มาก ได้แชมป์ยุโรปทีมแรกของอังกฤษ มีสไตล์เป็นเอกลักษณ์ นักเตะ 3 คนได้บัลลงดอร์แบบปีเว้นปีเลย ฐานแฟนบอลมันก็เยอะมาตั้งแต่ช่วงนั้นแหละ แต่พอเข้ายุค 70-80 นี่กลายสภาพเป็นอดีตทีมใหญ่ ได้ลุ้นแชมป์บอลถ้วยบ้าง แต่น้อยครั้งจะได้ลุ้นบอลลีค ไม่ใกล้กับความคาดหวังของแฟนบอลเลย

ปีที่ได้ลุ้นมากสุดคือปี 85-86 ก่อนเฟอร์กี้มาคุมทีม ทำสถิติชนะติดกัน 11 เกมส์แรกมั้ง นำเป็นจ่าฝูงอยู่ครึ่งฤดูกาล แต่พอจบฤดูกาลหลุดไปอันดับ 4 ซะงั้น

อย่างที่ผมบอกว่าเฟอร์กี้เข้ามาแล้วเห็นปัญหาเลยคือมีนักเตะฝีเท้าดีเต็มไปหมด แต่ทัศนะคติไม่ได้เลย กอร์ดอน สตรั๊คคั่นพูดเองเลยว่าทีมมีปัญหาเรื่องการดื่มจริงๆ คือเมาหัวราน้ำ คืนก่อนแข่งก็ไม่เว้น


แล้วถ้าลองย้อนไปดูอดีตนักเตะจะเห็นเลยว่ามีหลายคนเป็นตัวท็อปของลีคอังกฤษ
เอานอกจากที่ผมพิมพ์ไปแล้วก็มีกอร์ดอน แม็คควีนที่ได้แชมป์กับลีดส์แล้วย้ายมา เจ้าของประโยค"ผู้เล่น 99% อยากย้ายมาแมนฯยูไนเต็ดหมดแหละ มีแค่ 1% เท่านั้นที่โกหก" อันนี้ก็คงช่วยบอกความป็อปปูล่าร์ของทีมได้พอตัว

อาร์โนล์ด มูเรนนี่ก็นักเตะชุดแชมป์ยูโรของฮอลแลนด์, เยสเปอร์ โอลเซ่นนี่เคยเป็นดาวรุ่งในทีมชุดเดียวกับพวกแฟรงค์ ไรจ์การ์ด, เรย์ วิลกินส์อดีตโค้ชของเชลซีนี่ก็เก่งขนาดได้ย้ายไปเล่นกับเอซี มิลาน จริงๆมีอีกเพียบอ่ะครับ ลูมาคาริ, มาร์ติน บัคคั่น, แฟรงค์ สเตเปิลตั้น, เรมี่ โมเซส ที่ดีกรีและฝีเท้าดี แต่ทีมดันไม่ประสบความสำเร็จเท่าไหร่


ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่เรื่องฝีเท้าแล้วล่ะ คุ้นๆเหมือนช่วงสิบปีที่ผ่านมานี้เลยมั้ยครับ

ยกเว้น โด้7 ลูกรักมั้ยครับ
ร่ำร้องจะไปมาดริดทุกปี

แต่ รอยคีน ผมว่าแกแหกกฏได้นะ ตอนปี 2000 หลังจากได้ทริปเบิ้ลแชมป์ปี 1999 มา แล้วปีถัดมารอยคีนจะหมดสัญญา เหลืออีกไม่กี่เดือนก่อนเข้ากฏบอสแมน แกเรียกค่าเหนื่อยเกินเพดานในสมัยนั้นที่ 50,000 ปอนด์

ตอนแรกเซอร์ไม่ยอม แต่สุดท้ายก็ยอมให้รอยคีน จำได้ว่า นัดที่เจอกับ พัลไมรัส ในศึก World Club Cup ที่มาเตะที่ญีปุ่น รอยคีนแกซัดประตูชัย เรียกค่าเหนื่อยโชว์เลย พอกลับมาอังกฤษสโมสรก็ต่อสัญญาให้

รูนีย์ ไม่เกือบอะ โดนแดรกไปแล้ว

ปั้น kagawa รอเต็มตัว

ผมว่าแกรู้วิธีจัดการอ่ะ จำได้ว่าแกไปบอกคันโตน่าที่โดดถีบแฟนพาเลซว่า ไปทำงั้นไม่ได้นะไอ้ลูกชาย

ผมว่าเคสรูนี่ แกเหมือนรู้ตัวน่ะว่าแกเองก็ผิดที่ไม่สามารถเสริมทีมให้กลับไปจุดสูงสุดได้ แล้วทีมช่วงนั้นคือรูนีแบกหลังหักมาปีสองปี แต่ไม่ได้ใครมาช่วยเลย ปล่อยนานี่ บาเลนเซีย เบอบาตอฟ(แปปเดียวก็หมด) มาช่วยซึ่งมันไม่ดีพอ แกก็เลยยอมง้อรูน

ซึ่งถ้าผมเป็นรูนก็คงเซ็งอ่ะว่าเข้ารอบชปล.นี่คือไม่ไปถึงฝันเลย ขนาดตัวเองแบกขนาดไหนก็ตาม มันก็ต้องคิดบ้างว่าจะเอายังไงต่อดี ในเมื่อทีมไม่ทะเยอทะยานพอ