ทำใจครับ

คนใต้ยังโดนเหยียดเลย คนนคร เอะอะ ควักปืนมายิง
คนเพชรบุรี ขายแต่ขนมหวาน หวานตัดขา
คนเเหนือ ดมฝุ่นทั้งวัน

ส่วนใหญ่ที่ชอบเหยียดมักจะเป็นพวกเด็กๆ พอโตขึ้นเจอคนเยอะขึ้นมันก็จะเลิกเหยียดไปเอง เหมือนผมเมื่อก่อนนิสัยไม่ดี ชอบล้อคนมุสลิม แต่พอมีเพื่อนเป็นคนมุสลิมเยอะขึ้น เจอโลกมากขึ้น เราก็มี awareness เพิ่มมาเองโดยไม่รู้ตัว ของแบบนี้มันไม่มีทางหายไป แต่มันบรรเทาได้ด้วยหมัดและลำแข้ง

เอาตรงๆนะ ผมคนโคราช
ไม่เห็นจะเคยโดนบูลลี่เลย
เหมือนพยายามสร้างประเด็นจากคนเรียกร้องความสนใจอะ

เรื่องความจน ความเป็นแรงงาน นิสัยนู่นนั่นนี่
เอาตรงๆมันมีทุกภาคนะ คนมันก็ปะปนกันไป

สมัย 15-20 ปี ก่อน คำว่า ลาว คือคำเหยียด อันดับ 1 เลย

จากประสบการณ์นะ คนอีสานบางคนพอมาทำงานในเมืองใหญ่ๆก็เปลี่ยนไป เวลาเจอกันคุยกันยากกว่าคุยกะคนภาคอื่นอีก เหยียดกันเองงี้ ผมก็ขำๆไป ไม่พูดอีสานกลัวคนมองแปลกๆ แล้วยังรักษาระยะห่างกล้วเราไปตีสนิทด้วย แต่คนท้องที่หรือมาจากถาคอื่นนี่เฮฮากัน ไม่เหยียดอะไรเลยนะ

ครับโอตะ

โอตะที่ไหน ฟัง Post Rock ครับ

คนอีสานมันเยอะอะครับ เทียบสัดส่วนกับคนไทยทั้งประเทศแล้วมันหลายล้าน เพราะงั้นจะมีจำนวนคนที่เข้าตำราตลาดล่างแบบที่ดูถูกๆกันเยอะจนเหมาว่านี่คือภาพลักษณ์ของคนอีสานส่วนใหญ่ก็ไม่แปลกหรอก
และก็เช่นกัน ไอ้ที่ดูถูกๆเนี่ย คนอีสานที่เข้าเมืองแล้วตั้งตัวได้หลายคนก็กลับไปดูถูกความเป็นอีสานที่ไม่เจริญเวลากลับบ้านเหมือนกัน
เพราะงั้นมันคือเรื่องของนิสัย และการถูกหล่อหลอมจากสังคมอะครับ ด้วยสังคมทุนนิยมที่มันยกย่องหรือข้ามชั้นกันด้วยเงินหรือออปชั่น คนเลยไปมองกันตรงนั้น ให้ราคากับวัตถุกันซะเยอะ คนมีมาเหยียดคนไม่มีเป็นทอดๆ
ไม่ใช่แค่อีสาน แต่อันนี้พูดถึงทุกคนทุกภาคเลย
แต่ลองสังเกตดูครับว่าคนที่มีภูมิต้านทานต่อการถูกเหยียดส่วนมากจะเป็นคนที่รู้จักตัวเองมากพอจนภูมิใจในตัวเอง
ซึ่งจะบอกว่าคนแบบนี้ของภาคอีสานเยอะมากนะครับ เค้าภูมิใจในความเป็นเค้ามากพอจะชนะคำเหยียดไร้สาระ จนทำให้วัฒนธรรมความเป็นอีสานขับเคลื่อนได้เยอะมาก
เอาง่ายๆ ปลาร้านี่สมัยผมเด็กๆนี่เหมือนกินขี้เลยนะ คอนเทนท์สมัยก่อนคือเอาคนรวยมากินเพราะมันคือสัญลักษณ์ของอาหารคนจน สกปรก เพราะยากจนเลยต้องกินของแบบนี้
แล้วดูตอนนี้ ภาพลักษณ์ปลาร้าเปลี่ยนไปหมดแล้ว เพราะมันเจ๋งจริงไง อาหารอีสานมันก็อร่อยจริง วัฒนธรรมซอยจุ๊อีก จากที่เคยดูถูกว่าคนอีสานมันจน มันไม่มีความรู้เลยกินของดิบเพราะไม่มีการศึกษา ก็กลายเป็นคนมีการศึกษากินแล้วพบว่า เฮ้ย แม่งอร่อยจริงว่ะ จนซอยจุ๊สมัยนี้มีเสิร์ฟด้วยเนื้อนอกกันแล้วอะครับ
อย่างหมอลำหรือเพลงแนวรถแห่หน้าฮ่านงี้อีก ถึงหลายคนจะคิดามันคือเพลงตลาดล่าง แต่บีทและความสนุกของมันนี่ก็ของจริงจนคนทำเพลงในเมืองเอาไปใส่อะ

คือจะบอกว่าเรากำลังอยู่ในช่วงเปลี่ยนผ่านครับ อาจจะช้าหน่อยก็จะยังเห็นการเหยียดไรงี้อยู่บ้างแหล่ะ แต่นี่พัฒนามาจากยี่สิบปีที่แล้วมากๆแล้วครับ และก็อีกไม่นานอีสานจะไม่ใช่ตัวตลกแน่นอน
ซอฟท์พาวเวอร์ของอีสานนี่โคตรแข็งแรงเลยครับ

จริงๆแล้ว คนที่เหยียด คือคนที่ปวดขาครับ

ผมว่ามันจะเบาลง แต่ยากที่จะหมดไปเลยฮะ

รู้สึกได้ว่าสังคมยุคนี้ตื่นรู้เรื่องการเหยียดมากๆละ หลายคนเข้าใจคนโดนเหยียดและเลิกแบบจริงใจ บางคนไม่เหยียดเพราะกลัวโดนรุมด่าเฉยๆ พวกนี้แหละพอสบโอกาสมันจะออกมาจากรู ที่รู้เพราะมีคนรู้จัก หน้าที่การงานดีมาก แต่ทัศนคติด้านนี้ยังแย่แบบไม่น่าเชื่อเลย ถ้าอยู่ในกลุ่มคนสนิทก็เผยด้านมืดไป อยู่ข้างนอกก็เงียบๆ

บางครั้งก็คิดเอาเองว่าโดนเหยียดเหมือนกันนะ จนเริ่มจะไม่พูดคำว่าลาวว่าอีสานละ กลัวจะคิดมาก เริ่มจากที่ตัวเองคิดว่ามันคือคำปกติก่อน แล้วดูบริบทเอาอีกทีว่าเหยียดหรือไม่

จริงเลยฮะ มันเหมือนเป็นพื้นฐานในสันดานมนุษย์เลย

ยิ่งเรียกร้องยิ่งโดนครับบอกเลย

ในเฟสผม ชาวขอนแก่นแท้ๆที่อาศัยอยู่โซนในเมืองหรือแถว มข

ยังเล่นมุก แกไม่รอดแน่ ซอยจุ๊ หน้าลาบ กันอยู่เลย

แล้วก็ส่วนใหญ่ที่เข้ามาเรียน ฬ เกษตร มธ จะมีมุกล้อเพื่อนที่เรียน มข ด้วยนะ 555