ตีทำไม แบต เทนนิส
ตีไก่ ตีหม้อ ดีกว่าครับพี่ ๆ

สนุก เทนนิส อะไรอีกอันเนี่ยหล่ะ บอกบ้านเรา เทาๆอ่ะเด็กเส้นเยอะ ต๋องยังต้องไปเมืองนอกเองเลย

เพราะขาดแคลนทรัพยากรครับ ผมลองหาสาเหตุดังนี้
1. คนไม่ค่อยนิยม (ผมคนนึงทีไม่ชอบดูเทนนิส)
2. เป็นกีฬาต้นทุนสูง เข้าถึงยาก
3. อื่น ๆ คิดไม่ออก

.

กีฬาที่ต้องใช้สนามที่ อุปกรณ์เฉพาะ มันแมสยากอะ

มันไม่เหมือนฟุตบอล บาส ตรงไหนก็เตะได้ ทำโกลโง่ๆ ห่วงโง่ๆ หรือตะกร้า ก็เล่นได้แล้ว

เทนนิสมันต้องใช้พื้นที่เยอะ พื้นเรียบ ไหนจะไม้ที่ราคาค่อนข้างสูงอีก

พวกสนามตามเขตก็มีเจ้าที่จองตลอด ต้องไปเสียเงินเช่าคอร์ทเอกชนอีก

คนทั่วๆ ไปเข้าถึงได้ยากอยู่นะ

สายหยอด หยอดจนคู่แข่งจับทางได้ พี่ดรแกก็ยังหยอดอยู่อย่างนั้น หยอดจนอันดับโลกร่วงลงจนกู่ไม่กลับ

ส่วนนัดที่ผมจดจำได้มากที่สุดคือ นัดที่พี่ดรเจอน้องดาล พี่ดรชนะก็จริง แต่น้องดาลเล่นจนพี่ดรหืดขึ้นคอ

ป.ล. ตอนนั้นน้องดาลยังเป็นแค่ดาวรุ่งที่น่าจับตามอง เป็นมือวางไร้อันดับ (ราฟาเอล นาดาล)

ต้องมีต้นทุนสูงอะ ทั้งเงิน ร่างกายที่ใช้หนักโคตรๆ
ผมเคยเรียนเทนนิส2ปี ใช้แรงโคตรเยอะ ตีแปปๆเหนื่อยชิบหาย

ลอง อัดงบลงทุนให้สักกีฬาเพิ่ม สัก 10-20 ปีสิ

เดี๋ยวก็มีคนเก่งเพิ่มขึ้นเอง ตามสถิติ

เงินรางวัลที่มากขึ้น
โค้ชระดับท้อป
โรงเรียนกีฬาที่ดีขึ้น
งบต่างๆ

ไม่งั้น ก็รอพ่อแม่บ้านรวยต่อไปอะ

ร่างกายดี บวกับสนับสนุนดี

บ้านเราไม่มีทั้งคู่เลย

แกวินัยดีอยู่นะ ร่างกายฟิตเปรี้ย เสียดายสภาพลดลงไปตามอายุ

สไตล์แกเริ่มเปลี่ยนหลังจากอยู่ที่ 9 ของโลก
ส่วนตัวมองว่าน่าจะเริ่มเจ็บข้อมือเรื้อรังแล้ว ถึงได้ตีไม่เหมือนตอนพุ่งขึ้นมาใหม่ ๆ

พูดถึงเทนนิสชาย พอใกล้เคียงก็มี ดนัย อุดมโชค และพี่น้องรติวัฒน์ แต่สูงกว่านี้ไม่มีจริงๆ เหมือนมันห่างช่วงไป
ถึงขั้นว่า ดนัย อุดมโชค เลิกเล่นมาหลายปีแล้วกลับมาเล่นอีก ยังคว้าแชมป์ได้เลย

ส่วนเทนนิสหญิง หลังแทมมี่ มีลักษิกา คำขำ ที่พอมีแวว เคยขึ้นท็อป 100 แต่ดันเจ็บบ่อย คนที่รองลงมาอย่างเพียรธาร ผลิพืช แข็งแรงกว่า ก็ยืนระยะไม่ได้นานเท่าที่ควร

จุดร่วมเหมือนกันคือ ที่บ้านส่งเสริม และมุมานะ จนไปถึงจุดที่น่าพอใจได้ (แต่ถ้าจ้างโค้ชต่างชาติมาผมว่าน่าจะไปไกลกว่านี้ เว้นแทมมี่ที่ไปเล่นที่เมืองนอกมาแต่เด็กอยู่แล้ว)

แล้วเทนนิสก็เหมือนกอล์ฟ คือต้องลงทั้งเงิน ทั้งแรง และต้องมั่นใจว่าลูกไปทางนี้ได้ ใจรักจริงๆ ไม่งั้นก็จะเป็นแบบ นพวรรณ เลิศชีวกานต์ ที่พอคว้าแชมป์ระดับเยาวชนโดยที่ตนเองไม่ได้มีใจทุ่มเทเทนนิสขนาดนั้น ก็ไปได้ไม่ไกลกว่านี้เมื่อเทิร์นโปรจนตอนนี้เจ้าตัวไปทำอย่างอื่นแล้ว

อันนี้เป็นปัจจัยส่วนบุคคลนะครับ ยังไม่นับลอนเทนนิสสมาคมช่วงหลังๆ ที่อะไรก็ไม่รู้ เวทีแข่งก็น้อย การคัดก็แปลกๆ แล้วไม่สามารถต่อยอด "ภราดรฟีเวอร์" ได้เลย
ภราดรเองก็หมดใจเล่นเทนนิสตั้งแต่เจ็บเรื้อรัง หันไปทำอย่างอื่นด้วย

ส่วนกอล์ฟ จะบอกว่าใช้ทุนส่วนตัวอย่งเดียว ไม่พอหรอก ตอนนี้เอกชนมาหนุนนักกีฬาที่มีแววหลายคน สมาคมก็ส่งเสริมการแข่งขัน ให้พื้นที่นักกีฬา จนตอนนี้กอล์ฟหญิงไทยมีแต่คนเก่งๆ ขึ้นมาเทิร์นโปรเพียบ กอล์ฟชายก็ไล่ๆ มาหลายคน

อัดเงินอย่างเดียวแต่ไม่มีทิศทางไม่น่าไหวครับ ผมให้น้ำหนักความเอาใจใส่ของสมาคมกีฬามากกว่า ว่าจะหาทุน จัดการแข่งขัน ดึงดูดคนมาเล่นขนาดไหน

แบบกอล์ฟคือตัวอย่างที่ดีเลย ดีจนเอกชนยังมาลงขันดันนักกอล์ฟมีแววหลายคนด้วย รองลงมาก็แบดมินตันยุคคุณหญิงปัทมาที่ให้โอกาสนักกีฬาที่ไม่อยู่ในสังกัดสมาคมมาเล่นได้มากขึ้น

เป็นกีฬาเดี่ยว ร่างกายมีผลมาก ไม่สูงแบบ 180+ ร่างกายกำยำ จะเอาแรงที่ไหนไปเสริ์ฟฆ่าเขาได้ครับ

เทนนิสชายนี้ power game จัดเลย ในเอเชียนี้ไม่มีเลยนะ ในอดีตที่มีก็เป็นชายคู่อินเดีย

ถ้าผู้หญิงล่ะ อันนี้มีหลายคน

กีฬาเดี่ยวไทยส่งเสริมไรมั่ง ถ้าไม่นับมวย นอกจากการฝึกซ้อมหรือจิตใจ ร่างกาย บ้านต้องมีเงินมีเวลาทุ่มเทสุดๆด้วย พาไปตระเวนส่งแข่ง สมัคร คัดตัว เช่าที่ซ้อม ซื้ออุปกรณ์ ควักเนื้อกันเองทั้งนั้นอ่ะ พอดังแล้วมาเครมกันใหญ่ ยม. ประเภทเดี่ยวอ่ะนะ