ตอนเรียนผมจำได้ว่าเป็นลูกครึ่งจีน เกิดที่ไทย
แต่พอโตมาผมเริ่มไม่ค่อยเชื่อประวัติศาสตร์กระแสหลักแล้ว
จากการดูคลิปนี้ เขาบอกว่า เป็นคนจีนธรรมดาในกวางตุ้ง พ่อแม่เป็นจีนแท้
แบบนี้พระเจ้าตากถึงต้องส่งเครื่องไปบรรณาการจีนหรือเปล่าครับ
เหมือนเป็นการสวามิภักดิ์ เพราะท่านเป็นคนจีนเกิดในจีน

ถ้าคนจีนแท้น่าจะชื่อ พระเจ้าตักสิง มากกว่า

ความจริงก็คือความจริง

ถ้าคนจีนแท้น่าจะชื่อ พระเจ้าตักสิง มากกว่า

คนจีนแท้ครับ-ข้าราชการส่วนใหญ่ในอยุทธยาไม่ใช่คนไทยครับ ที่ไปส่องสุมกำลังแถวจันทบุรี ก็แหล่งคนจีน ได้รับความช่วยเหลือง่ายครับ
การส่งเครื่องบรรณาการไปจีนไม่เกี่ยวกับการเป็นคนจีนครับ ส่งไปเพราะเรื่องเศรษฐกิจล้วนๆ

พระมารดาของพระเจ้าตากสินมหาราชไม่ใช่ชื่อนางนกเอี้ยง เป็นคนไทยเหรอครับ?

ถ้าตามนี้ก็ลูกครึ่งนะไทย-จีนนะครับ

ส่วนการทำตัวเป็นรัฐบรรณาการของจีนมีมาตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนต้น

ถ้าไล่ลึกไปอีกรัฐสุพรรณภูมิทำการค้าและสนิทสนมกับจีนมาก่อนร่วมกับละโว้สถาปนารัฐอยุธยาอีกครับ

การส่งเครื่องบรรณาการ น่าจะส่งไปเพื่อการอ่อนน้อมถ่อมตน และเพื่อการยืนยันว่าทางจีนยอมรับว่าท่านเป็น king

ส่งเครื่องบรรณาการ หรือ จิ้มก้อง ไม่เกี่ยวกับเป็นคนจีนครับ อยุธยาทำมานานก่อนหน้านั้นแล้ว หลักๆคือเพื่อสะดวกในการค้าขาย

ตอนพระเจ้าตากขึ้นมาใหม่ๆ จีนไม่ยอมรับด้วยซ้ำ เพราะเป็นใครก็ไม่รู้ไม่ได้สืบทอดมาจากราชวงศ์อยุธยา
ต้องพยายามจิ้มก้องอยู่หลายครั้ง ส่งโน่นนี่นั่นไปเกินเบอร์ จีนถึงค่อยยอมรับว่าเป็นกษัตริย์แห่งกรุงธนบุรี


https://www.silpa-mag.com/history/article_22953
'จีนอคติต่อ “พระเจ้าตาก” รุนแรงในระยะแรก ทำไมยอมรับสถานะกษัตริย์ในภายหลัง'

หรือเพราะชื่อ Taksin เหมือนกัน คนนั้นที่เชื่อเรื่องมูเตลูหนักด้วยจึงไม่ยอมให้อีกคนกลับบ้าน กลัวว่ากลับมาเกิดใหม่เพื่อทวงทุกอย่างคืน

สายมูคนนั้นคือใครหรอครับ 55555

จิ้มก้อง ไม่ใช่เครื่องบรรณการนะครับ
ประเทศหน้าใหญ่แบบจีน เราส่งไปเท่าไหร่ เค้าเอา”ของขวัญ”ส่งคืนกลับเรามูลค่าเยอะกว่าด้วยซ้ำ

สมัยก่อนโน้นเขาไม่ได้ถือเรื่องเชื้อชาติ สัญชาติ หรือเขตแดน คนจีนสามารถเข้ามาทำมาหากินและรับราชการในอยุธยาได้ คนอยุธยาก็ไปทำมาหากินและรับราชการในจีนได้เหมือนกัน ความแปลกแยกแบ่งว่านี่ไทยนั่นจีนเพิ่งมีมาสมัยที่เริ่มมีประวัติศาสตร์ฉบับสร้างชาตินี่เอง

ประวัติพระเจ้าตากสินที่ถ่ายทอดสู่ลูกหลานทางสายราชกุลเจ้าหญิงบุปผา ซึ่งเป็นธิดาองค์หนึ่งของพระเจ้าตาก (เคยเป็นเมียนายทองด้วงด้วย) มีเล่าไว้ละเอียดไม่ตรงกับประวัติศาสตร์กระแสหลัก โดยสมัยก่อนนั้นเขาใช้วิธีสอนลูกหลานให้จดจำและถ่ายทอดปากต่อปากรุ่นสู่รุ่น สรุปความคร่าวๆ คือ

มีราชธิดาจีนองค์หนึ่ง ชื่อ พระนางเจิ้งติ่ง (หรือนางสาวติ่ง แซ่แต้) มาค้าขายที่อยุธยา แล้วเกิดชอบพอกับพระเจ้าอยู่หัวท้ายสระ อยู่ด้วยกันจนมีธิดา 2 องค์ ชื่อ หม่อมนกเอี้ยงกับหม่อมอั๋น (ชื่อนกเอี้ยงน่าจะเริ่มคุ้น)

พระนางเจิ้งเติ่งอยู่ในวังก็มีศัตรูที่เกิดจากปัญหาชิงรักหักสวาท จนถูกลอบวางยาพิษตาย...

ลูกสาวคนรอง คือ หม่อมอั๋น แต่งงานกับพระยาเพชรบุรีแล้วแยกเรือนไปอยู่ที่เพชรบุรี
เหลือพี่สาวคือหม่อมนกเอี้ยงที่ยังอยู่ในวัง จนพระเจ้าอยู่หัวท้ายสระสวรรคต หม่อมนกเอี้ยงก็ถูกวางยาพิษแต่ไม่สำเร็จ หม่อมนกเอี้ยงกลัวภัยจึงไปแอบหานายต้า แซ่ลิ้ม ช่างทองชาวจีนที่ชอบพอกันอยู่ให้ช่วยพาหนีไปหาน้องสาวที่เพชรบุรี แต่ทางวังใส่ความตามหลังไปว่าหม่อมนกเอี้ยงขโมยทรัพย์สินหนีไป นายต้าจึงต้องพาหนีต่อ ไปอยู่ที่บางสะพานใหญ่ (สมัยนั้นชื่อเมืองกำเนิดนพคุณ) ไปเปิดร้านเป็นช่างทอง รับซื้อทองร่อนมาทำเป็นเครื่องประดับขาย หม่อมนกเอี้ยงอยู่กินกับนายต้าจนเริ่มตั้งครรภ์
ต่อมาทางวังประกาศว่าใครร่อนทองได้ต้องขายให้พระคลังหลวงเท่านั้น จึงไม่มีใครกล้าเอาทองมาขายให้นายต้า ทำให้นายต้าทำมาหากินไม่ได้

หม่อมอั๋นรู้ว่าพี่สาวลำบาก จึงนำสำเภามารับพี่สาวหนีต่อลงไปอยู่ที่ไชยา ที่นี่นายต้าได้ทำอาชีพใหม่คือรับซื้อสินค้าพื้นเมืองส่งขายให้พ่อค้าชาวจีน

หม่อมนกเอี้ยงอยู่ที่ไชยา คลอดบุตรชาย ตั้งชื่อว่า พ่วง
เด็กชายพ่วงอายุ 3 ขวบ แม่สอนหนังสือ
อายุ 5 ขวบ ฝึกขี่ม้าคุมฝูงควายและแล่นเรือใบได้
อายุ 10 ขวบ ทำงานรับจ้างในเรือสำเภาจีน มีโอกาสได้ไปเมืองจีนและพูดภาษาจีนได้
อายุ 11 ขวบ แม่ให้บวชเณร เด็กชายพ่วงไม่อยากบวชจึงหนีลงสำเภาไปเมืองจีนและอยู่ที่เมืองจีนไม่ยอมกลับบ้านถึง 3 ปี
อายุ 14 ปี เด็กชายพ่วงกลับมาไชยา พบว่าทางบ้านมีเรื่อง นายต้าผู้เป็นพ่อกลับไปอยุธยาแล้วไปมีเมียใหม่ทิ้งให้แม่คือหม่อมนกเอี้ยงอยู่ที่ไชยา เด็กชายพ่วงโกรธพ่อจึงเลิกใช้แซ่ลิ้มของพ่อ แต่หันมาใช้แซ่แต้ของทางแม่แทน
เด็กชายพ่วงบวชให้แม่ 3 ปี สึกออกมาตอนอายุ 17 ปี ได้วิชาความรู้ที่เรียนจากในวัดเพิ่มเติม สมัยนั้นเรียกว่าเป็นคนมีการศึกษา พอดีพระยาราชบังสัน (สมัยนี้คือแม่ทัพเรือ) มางานแต่งงานญาติที่ไชยา หม่อมนกเอี้ยงรู้จักเลยพานายพ่วงไปฝากให้เป็นลูกบุญธรรม

พระยาราชบังสันพานายพ่วงกลับธนบุรี เพียงไม่นานนักก็ได้เลื่อนยศเป็นพระยาจักรีเชื่อว่าเป็นเพราะนายพ่วงเป็นคนผู้นำลาภยศมาให้ จึงเปลี่ยนชื่อนายพ่วงเป็นนายสิน

หลังจากนั้นนายสินก็รับราชการเจริญก้าวหน้าไปตามลำดับ จนต่อมาได้เป็นพระเจ้าตากสิน
สรุปว่าพระเจ้าตากสินนั้นมีพ่อเป็นจีน แม่เป็นลูกครึ่ง มีปู่เป็นกษัตริย์ไทย ย่าเป็นเจ้าหญิงจีน

ตอนที่พระเจ้าตากกู้เอกราชแล้วพยายามจะติดต่อสร้างสัมพันธไมตรีกับเมืองจีน ทางจีนไม่ยอมรับเลย คือ ไม่เกี่ยวกับว่ามีเชื้อจีนหรือไม่มี แต่ทางราชวงศ์จีนถือมากเรื่องการสืบสันตติวงศ์ว่ากษัตริย์ต้องมาจากเชื้อกษัตริย์เท่านั้น ทางจีนเข้าใจว่าพระเจ้าจากเป็นสามัญชนจึงไม่ยอมรับ ส่งราชทูตไปก็ไม่ยอมให้เข้าเฝ้า
ต่อมาต้องใช้สายสัมพันธ์ทางแม่ที่เป็นเชื้อพระวงศ์ของจีนให้เข้าเฝ้าฮ่องเต้เล่าประวัติพระเจ้าตากให้ฟังว่าเป็นหลานพระเจ้าอยู่หัวท้ายสระ ทางจีนจึงยอมรับและเริ่มทำมาค้าขายด้วย
(อาจจะสงสัยว่าแล้วตอนนายทองด้วงชิงบัลลังก์ไปแล้วทำไมจีนยอมรับ ในประวัติศาสตร์สายนี้บอกว่านายทองด้วงบอกทางจีนว่าตัวเองเป็นโอรสพระเจ้าตาก!!)

ประวัติศาสตร์พระเจ้าตากสินที่บอกเล่าในหมู่ลูกหลานราชสกุลเจ้าหญิงบุปผานั้นละเอียดพิศดารมาก สนใจหาอ่านได้เพิ่มเติมในกลุ่มเฟสบุ้คน่าจะชื่อกลุ่มว่า ประวัติพระเจ้าตากสินสายราชกุลเจ้าหญิงบุปผา...

สายสกุลพระเจ้าตากสินสายหลักก็ยังมีอยู่นะครับ สกุล สินสุข และอินทรโยธิน เป็นต้นน่ะ
บางสายก็เป็นลูกครึ่งราชวงศ์จักรีกับราชวงศ์พระเจ้ากรุงธนบุรี เช่น อิศรเสนา ณ อยุธยา เป็นต้น

แต่ที่คุณเล่าแล้วเห็นตรงกัน คือเรื่องว่า
1. จีนไม่ยอมรับพระเจ้าตากสินเป็นกษัตริย์อยุธยาใหม่ (กรุงธนบุรี) เพราะเห็นว่าต้องให้เชื้อสายราชวงศ์เดิมได้ครองเมืองก่อน จนกว่าจะหมดวงศ์ถึงจะขึ้นเป็นต่อ ไม่ใช่ตั้งตนมาแทนดื้อๆ

รายละเอียดที่แตกต่างจากคุณเล่าคือ ตอนนั้นเชื้อสายราชวงศ์เดิมที่เป็นชาย ลี้ภัยไปอยู่ที่เขมร 2 พระองค์ (ส่วนกรมหมื่นเทพพิพิธถูกสำเร็จโทษไปก่อนหน้านั้นแล้ว) ทางเขมรจึงอ้างตนว่าเป็นอยุธยาอันชอบธรรมแข่งกัน พระเจ้าตากสินจึงยกทัพไปปราบแคว้นนั้น

หลังจากส่งจิ้มก้องมาหลายครั้ง จีนถึงมาตอบรับในรอบสุดท้าย เมื่อแน่ใจว่าพระเจ้าตากสินคือกษัตริย์แต่เพียงผู้เดียว แต่กว่าเรือจิ้มก้องจะกลับมาก็เปลี่ยนแผ่นดินไปแล้ว

2. ร.1 อ้างตนว่าเป็นลูกพระเจ้าตากสิน โดยใช้แซ่ เจิ้ง ตอนจิ้มก้อง ตามพระเจ้าตากสินจริง เพื่อไม่ให้เสียสิทธิ์จิ้มก้องที่เพิ่งได้ไป
ภายหลังทางการจีนสืบได้ว่าไม่จริง เลยตำหนิ "แต่ก็ยังรับจิ้มก้องต่อไป" สยามก็ส่งมาเรื่อยๆ จนกระทั่งเลิกส่งจิ้มก้องในสมัย ร.4 หลังจากคณะจิ้มก้องถูกกบฏไท้เผงปล้นสดมป์ตอนเดินทางกลับ บวกกับเซอร์จอห์น เบาริ่ง ที่ดูแลเมืองท่าในจีนขณะนั้นและดูแลคณะจิ้มก้องที่เพิ่งลี้ภัยมาได้ แนะนำว่า สยามไม่ควรมาส่งจิ้มก้องแบบนี้ต่อไป ควรวางตัวในสถานะการทูตเท่าเทียมกัน

ร.4 เลยอ้างเหตุไม่ส่งจิ้มก้องอีกต่อไป แม้จีนจะทวงจิ้มก้องตราบจนราชวงศ์ชิงสิ้นสุดก็ตาม

คือพอแบบเรียนเขียนยังไงก็ไม่เชื้อแบบนั้น แม้หลักฐานจะสอดคล้องกับแบบเรียน มันก็อคติเกินไปนะครับ

ถ้าถามว่าเป็นจีนแท้ไหม ก็บอกเลยว่า ไม่ แต่พระราชบิดาพระเจ้าตากสินเป็นจีนแท้ไหม ตอบเลยว่า ใช่

และการเป็นจีนแท้ไม่แท้ ไม่ใช่เหตุผลให้ราชสำนักจีนยอมรับว่าเป็นกษัตริย์ เขาเชื่อในเรื่องการสืบสายตระกูลจนกว่าจะหมดวงศ์จริงๆ ถึงยอมให้เปลี่ยนใหม่ ต่างหาก

และเป็นข้อที่ทำให้พระเจ้าตากสินต้องส่งจิ้มก้องไปหลายๆ ครั้ง กับพยายามประกาศว่าเป็นกษัตริย์อยุธยาอันชอบธรรมแต่เพียงผู้เดียวเกือบตลอดรัชสมัยครับ

ผมตอบคนละบริบทกับคุณนะครับ ผมตอบว่าจิ้มก้องไม่ได้เกิดขึ้นในสมัยพระเจ้าตากเท่านั้นครับ

เรื่องเชื้อเจ้าแท้ไม่แท้ก็ไม่เกี่ยวอีกครับ ไม่งั้นทำไมราชวงศ์หมิงจึงหนุนสุพรรณภูมิให้โค่นละโว้

จีนดูผลประโยชน์ของตัวเองเป็นหลัก การที่พระเจ้าตากส่งบรรณาการไปหลายครั้งแต่ไม่รับ

ไม่ใช่เพราะผู้มีสิทธิสืบทอดจากอยุธยายังอยู่จนต้องไล่ฆ่าก็เป็นความเข้าใจผิดอีกครับ

แต่เป็นเพราะพระเจ้าตากทำสงครามจนครอบครองพื้นที่ลาว เขมร ทวาย ตะนาวศรี

รวมทั้งพื้นที่ทางใต้ได้หมด จีนจึงยอมรับว่าคงเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องทำการค้ากับพระเจ้าตาก

ของราชวงศ์ละโว้ (อู่ทอง) กับราชวงศ์สุพรรณ เอาจริงก็เครือญาติแต่งดองกันไปมานะครับ แต่ภายหลังราชวงศ์สุพรรณ "ชนะ" ก็ตามคุณว่านั่นแหละ ไปเจรจาอะไรกันเรียบร้อยแล้ว

ที่เหลือไม่ได้เห็นแย้งประการใด แต่ยังยืนกรานว่า ถ้าพระเจ้าตากสินมหาราชไม่เป็นอธิราชแต่ผู้เดียวไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม ก็ยากที่จีนจะยอมให้มาจิ้มก้องได้ เหมือนว่ามีผู้ค้าสองราย แต่โควต้ามาในนามได้แค่เจ้าเดียว ก็ต้องเลือกเจ้าที่ชอบธรรมที่สุดแต่เพียงผู้เดียวไว้ก่อน