[RE: ถามท่านที่มีโอกาสไปอยู่เมืองนอก แต่ยังเลือกทำงาน/อยู่เมืองไทย...]
iaung พิมพ์ว่า:
Brunswick พิมพ์ว่า:
iaung พิมพ์ว่า:
95% คือครอบครัว มีทั้งคิดถึงบ้าน อยากดูแลพ่อแม่
ผมก็เป็นนะ ตอนเรียนจบใหม่ๆก็ต่อวีซ่ากะอยู่ทำงานยาว แต่โดนที่บ้านสั่งให้กลับมาช่วยงาน ทั้งๆที่ก็มีพี่สาวช่วยอยู่แล้ว แต่ความซวยคือเป็นบ้านคนจีน อยากให้ลูกชายมาทำงานต่อ ก็กลับมาทำงานได้ 6-7 เดือน กลายเป็นปรับตัวเข้ากับคนไทยไม่ได้ซะงั้นทั้งๆที่เกิดแล้วก็โตที่ไทย สุดท้ายหนีออกจากบ้านไปอยู่ต่างประเทศเหมือนเดิม
ช่วง 2-3 ปีหลังก็เริ่มพาที่บ้านมาอยู่ด้วย มาอยู่ 2-3 เดือนแล้วกลับ กลายเป็นเค้าชอบแฮะ จากที่เคยบ่นตอนนี้เริ่มอยากมาอยู่ด้วยกันแล้ว
อีกเหตุผลหลักๆคือสังคมของลูกครับ เพื่อนผมได้พีอาร์แล้วกลับไปอยู่ไทยกันก็เยอะเพราะอยากให้ลูกเรียนโรงเรียนท็อปๆมีเพื่อนดีๆที่ไทย ลูกเป็นซิติเซ็นอยู่แล้ว โตแล้วค่อยกลับมาตอนไหนก็ได้
ถ้าเรื่องเรียนลูก ผมก็คงไม่ให้เรียนที่ไทยอ่ะครับ ไม่ค่อยเชื่อมั่นระบบการศึกษาเมืองไทยเท่าไหร่ด้วย
อีกเรื่องนึงถ้าต้องกลับไทย ก็คงเป็นเรื่องการรักษาพยาบาลอ่ะครับ อยู่นี่เป็น citizen มี medicare มันก็ไม่ได้สะดวกเท่าไหร่ อยู่ไทยมีประกันสบายสุดแล้ว
คิดต่างกันได้ครับ ขอแชร์มุมมองผมละกัน
ส่วนตัวผมรู้สึกว่าคนที่ได้เรียนโรงเรียนไทยท็อป ไม่ค่อยเห็นข้อดี ไม่รู้ว่ามันหล่อหลอมให้มีกระบวนการคิดที่ดีกว่าคนทั่วไป
พี่น่าจะเคยทำร้านอาหารใช่ไหมครับ น่าจะเจอมาหมดทั้งเด็กไทยจบมอท็อป จบมอกลางๆ จบแค่มัธยม
หรือเด็กไทยที่โตที่นี่ ผมว่าพี่ก็น่าจะเห็นความต่างของกระบวนการคิดว่ามันต่างกันแค่ไหน
แล้วระบบการศึกษาที่นี่มันก็ไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอก ไม่งั้นคนที่เรียนที่ไทยมา10กว่าปีคงไม่มาเรียนจบตรีโทที่นี่แบบไม่ยากขนาเนั้น
เพื่อนผมหลายคนเลยที่พ่อแม่จบโรงเรียนดังๆมอดีๆที่ไทย แต่เลือกจะมีลูกที่นี่ บ่นคิดผิดกันหลายคน
เพราะคุยกับลูกไม่รู้เรื่องแล้ว ความคิดคนละระดับกับพ่อแม่
คือถ้ามีกำลังส่งเรียนโรงเรียนท็อปๆที่ออสนี่ผมก็เลือกออสนะ แต่ถ้าส่งได้แต่โรงเรียนธรรมดาๆ ให่โตที่ไทยดีกว่า
ผมไม่ได้กวนพี่นะ แต่พี่ว่าถ้าพี่โตมาที่ออสจากโรงเรียนรัฐธรรมดาๆ พี่ว่าพี่จะมีกระบวนการคิดที่ดีแบบตอนนี้ไหม?