ตอนเด็กๆมองว่ากวนตีนเฉยๆ โตมามองว่าควรตัดออกจากชีวิตครับ สุขภาพจิตเราสำคัญช่วงวัยทำงาน

จริงๆเพื่อนท่านหวังดีครับแต่เขิน

ตย ผมไปวิ่งปกติทุกวัน
มันถามว่า"วิ่งทำไมทุกวัน มืงไม่มีอย่างอื่นทำเลยหรอ "
เพื่อนท่านกลัวท่านเจ็บที่ไม่ได้พักฟื้นเลย อยากให้มีวันพักบ้าง

ตย ผมออกรถใหม่
มันถามว่า"จะออกรถใหม่ทำไมวะ รถมันก็ยังใช้ได้ เปลืองเงินป่าวไหมวะๆ"
เพื่อนท่านอยากให้ท่านเอาเงินที่ลงตรงนี้ไปลงทุนที่มันงอกเงยมากกว่าครับ

ตย ผมทำงานจนถึงเย็น 6โมง
มันถามว่า"จะทำงานอะไรเยอะแยะ ขนาดนั้นวะ เงินหาไปทำไมเยอะแยะ เดี๋ยวก็ตาย"
เพื่อนท่านอยากให้ท่านรู้จัก work life balance ทำงานไม่ต้่องเยอะ เน้นคุณภาพ แล้วแบ่งเวลาไปทำอย่างอื่น พักผ่อนด้วยครับ

ล่าสุดเลย จะสร้างบ้านใหม่
มันถามว่า"บ้านมืงจะสร้างทำไมวะ บ้านมันตั้งหลายหลัง บ้านยาย บ้านพ่อแม่ละใครอยู่"
เพื่อนท่านอยากให้ท่านลงทุนแบบกระจายความเสี่ยง อสังหาเยอะแล้ว ลองไปลงทุนแบบอื่นบ้างฮะ

ผมโลกสวยพอมั้ย

ก็เฟดตัวออกมาครับ ไม่ถึงกะต้องตัด

อายุมากๆเข้าก็จำเป็นน้อยละครับ เพื่อนเนี่ย
แต่มีไว้ก็ดีกว่าไม่มีเลย แค่ต้องมีระยะนิดนึง
เหลือไว้สนิทจริงๆพอ

แต่ผมคิดแบบนี้แฮะ คิดลบมีแต่เราจะเป็นทุกข์ คิดบวกเข้าไว้ดีกว่า

ก็บอกตรงๆไปสิครับกูไม่ชอบเลยมึงจะขัดอะไรหนักหนาวะ

ก่อนเลิกคบก็จัดซักดอกครับ มันเปิดมาก็ถามมันเลย

"มืงไม่รำคาญตัวเองมั่งหรอวะ คนเค้าพูดอะไรก็ขัดเค้าไปหมดหรือมืงกลัวเพื่อนเยอะเลยชอบทำตัวเxี้ยๆ"

เป็นผมคงบอกมันว่า "เสือก"

ผมเฉยๆนะกับเพื่อนแบบนี้

หรือว่าเพราะผมเจอแต่ เฮ้ยไปเที่ยวกัน แต่เมิงเลี้ยงนะ

คนขี้โม้ vs คนรำคาน เลิกไปไม่รู้จะดีกับใครมากกว่ากัน

อ่านแล้วอย่างชอบ

อี๋ พวกโลกสวย

ผมเฉย ๆ ครับ

เพื่อนที่ชอบตั้งคำถามโง่ ๆ ผมพอมีบ้าง ถ้าไม่ถือว่า Taxic ก็ไม่มีพิษภัย

ประโยคต่อไปเป็นยังไงครับ คุยต่อในบริบทเดิมหรือคุยปกติ
ถ้าคุยปกติก็แค่กวนตีนปากเสียไปงั้น ถ้าบริบทเดิมก็คงมีปัญหา

ไปเล่าให้ฟังหรือมันถามเอง

มันก็มองได้ 2 มุมนะ

มุมหวังดี เพื่อนท่านอาจจะหวังดีแหละ เพียงแต่เค้าอาจจะใช้คำพูดไม่ถูก พูดไม่เป็น พูดแล้วไม่ได้อธิบายเหตุผลประกอบไปด้วย อันนี้ต้องมาดูเจตนาอีกที มาดูว่าจริงๆแล้วเค้าเป็นห่วงเราจริงๆมั้ย

อีกมุมคือ กวนส้นโดยสันดาน ถ้ารู้สึกรำคาญไม่สบายใจก็ตัดไปได้เลย เพื่อนหลายๆคนก็ไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกับชีวิตเราครับ