ส่วนใหญ่จะเห็นเป็นคนแก่ เอาของมาขายตามร้านอาหาร

แต่ของที่เค้าขายเราไม่ชอบเลย เช่นตะกร้าสาน ขนมปังมีแต่แป้ง พวงมะลิ คือไม่รู้จะซื้อช่วยทำไม ซื้อไปแล้วก็ไม่กิน

อย่างนมดัชมิลล์ ผมซื้อได้อยู่ เอาไปฝากพนักงาน
แต่ของอื่นๆคือซื้อไม่ลงเลย พอไม่ซื้อก็สงสาร

เป็นกันไหมครับหรือจริงๆแล้วคนแก่มาขายๆงี้เพราะเขาชอบ
รายได้ก็ดี ไม่จำเป็นต้องสงสาร

เล่าให้ฟัง
ผมเปิดร้านตอนกลางวัน อากาศร้อน แดดจัดสุด ๆ
จะมียายคนนึงปั่นจักรยานมาขายของกินเล่น
เช่น ข้าวโพดต้ม ถั่วต้ม มะม่วงเปรี้ยว มันแกว
ผมก็ซื้อเพราะความสงสาร ประมาณ 200 บาทได้ ทั้งหมดยกให้ลูกน้องกิน
มีความยินดีนิดหน่อยได้ช่วยคนทำมาหากิน

ตอนเย็นยายปั่นกลับมา ไม่ได้มาขายแต่มาซื้อ
ซื้อเหล้าขาว บุหรี่ ราคาพอ ๆ กับที่ขายของให้เรา แล้วก็จากไป
วันต่อมายายมาอีก มาเรียกสงสารขายของอีก
ผมแม่มเสียความรู้สึกแล้ว โบกมือบอกให้แกไปขายบ้านอื่นเถอะ

น่าจะเอาผลไม้มาขาย เจอแต่ขนมไทย(แป้งกะทิน้ำตาล) เบเกรี่(พอๆกับขนมไทย) แล้วพวงกุญแจไม่สวย

ผมสงสารหมดเลย คนวัยเดียวกับแม่เรา
อยากช่วยอยากอุดหนุนจริงๆ ถ้าซื้อไปใช้หรือได้กิน แต่ส่วนใหญ่เป็นของที่ไม่ได้ใช้ ไม่ได้กินเลย

เล่าให้ฟัง
ผมเปิดร้านตอนกลางวัน อากาศร้อน แดดจัดสุด ๆ
จะมียายคนนึงปั่นจักรยานมาขายของกินเล่น
เช่น ข้าวโพดต้ม ถั่วต้ม มะม่วงเปรี้ยว มันแกว
ผมก็ซื้อเพราะความสงสาร ประมาณ 200 บาทได้ ทั้งหมดยกให้ลูกน้องกิน
มีความยินดีนิดหน่อยได้ช่วยคนทำมาหากิน

ตอนเย็นยายปั่นกลับมา ไม่ได้มาขายแต่มาซื้อ
ซื้อเหล้าขาว บุหรี่ ราคาพอ ๆ กับที่ขายของให้เรา แล้วก็จากไป
วันต่อมายายมาอีก มาเรียกสงสารขายของอีก
ผมแม่มเสียความรู้สึกแล้ว โบกมือบอกให้แกไปขายบ้านอื่นเถอะ

ถ้าเป็นพวกขนมต่างๆที่เป็นของกินเล่นผมช่วยอยู่นะครับ แต่ถ้าพวกของใช้ไม่เคยซื้อเลย

คุณไม่ได้ซื้อสินค้าหรอก คุณซื้อความน่าสงสาร

พวงมาลัย ซื้่อไปไหว้ เจ้าที่

รุ้สึกสงสาร ขนม ก็ซื้อไปแจกคนจรจัด คนไร้บ้าน

ส่วนใหญ่ไม่เคยซื้อเลยครับ
ส่วนมากขายเกินราคาเพราะใช้ความสงสารเข้าช่วย แต่คุณภาพของก็...นะ

ผมกับแฟนมักจะซื้อของยายแก่ๆเวลาแกนั่งขายข้างทางง่ะครับ แฟนผมเห็นแบบนี้ทีไรสะกิดผมซื้อตลอด ฝรั่งเป็นพวกจิตใจดี ขี้สงสาร

ส่วนผมมีตังค์ก็ซื้อไป ได้ใจแฟน

ถ้าของที่แกมาขายมันโอเค ซื้อไปเราก็รู้สึกดีไปด้วยล่ะครับ ในตลาดที่แม่ผมขายของก็มีคนวัยใกล้กันมาขายกันพอสมควร อยู่บ้านมันเหงามาตลาดยังพอมีคนคุยด้วย หาได้วันละไม่เยอะพอซื้อของกินของใช้ได้บ้างก็ดีใจแล้ว อย่างบางคนที่ได้ยินแม่พูดถึง ต้องหาเลี้ยงหลานเพราะลูกเอามาทิ้งไว้ก็มี หรือบางคนหลานโตแมร่งติดยา งานการไม่ทำเกาะยายกินก็มี

แรกๆเจอแต่รุ่นใหญ่ หลังๆเริ่มเห็นหนุ่มสาวหิ้วตระกล้าขาย ขายผิดๆถูกๆ เดินกล้าๆกลัวๆ เห็นคนมีอายุหน่อยแต่หน้าตาเครื่องแต่งกายสำอางมาเลยมายืนขายเย็นๆ เรียกลูกค้าไม่เป็นมายืนนิ่งๆเขินๆ

ไม่รู้มโนหรือเซนส์ถูก แต่รู้สึกว่าเศรษฐกิจตอนนี้คือทำไรได้ทำไปก่อนแล้วคนไทย

เราเคยเจอแบบยายแก่ๆ หาบขนมขาย ถุงละ 30 บาท แกบอกทำเอง
เราก็นึกสงสาร อยากจะช่วยอุดหนุน บอกว่าเอา 2 ถุงค่ะ ยื่นแบงค์ร้อย
ยายแกบอก ไม่มีทอน
แกเลยบอกว่า เอาไป 3 ถุงเลย 100 เดียว เราก็ เอ๊ะ .. แกงง หรือ เรางง
ยายแกยื่นขนมเพิ่มมาให้อีกถุง รวมเป็นสาม จนได้ แบบมันปุบปับมาก
เราก็ปฏิเสธ งั้นขอถุงเดียวพอ กินไม่หมดค่ะ (เราเห็นแกถือแบงค์ 50/20 ในมือ)
แกรีบล้วงเงินจากกระเป๋าออกมา แบงค์ย่อยเป็นฟ่อนเลย แล้วทอนให้เรา 40 บาท
เราก็ เฮ้ย อะไรเนี้ย ลูกเล่นเยอะจังยาย
แกก็ทำท่าไม่พอใจ บ่นว่าเรางก (ช่วยซื้อ 2 ถุงนะเนี่ย)
เราเสียความรู้สึกมากๆ บอกดีๆ เรายังจะช่วยมากกว่า
เพราะความที่สงสารคนแก่ ยายแกทำให้เราเข็ดกับการซื้อของจากผู้สูงอายุเลยค่ะ

ป้าผม อายุแปดสิบกว่าแล้วแต่ยังแข็งแรง แกชอบไปนั่งขายผักที่แกปลูกเองที่ถนนคนเดินครับ นักท่องเที่ยวเห็นก็สงสารช่วยซื้อ ความจริงคือ แกว่างครับ ไม่มีไรทำ ที่ไปขายผักก็เพื่อจะไปนั่งคุยกับเพื่อนฝูงพี่น้องที่ขายผักด้วยกัน

พวกนี้บางทีเป็นแก๊งครับ มีรถมารับมาส่ง ประมาณว่าเอามาลงจุดนี้ สักชั่วโมงนึงก็มารับขึ้นรถเปลี่ยนจุด อันนี้จากที่เจอมากับตัวนะครับ

ลูกชายแกอาจติดเหล้าฮะ ไม่ได้กินก็โวยวายทุบตียาย