Top Comment [RE: ท่านใดเคยเลิกกับแฟนที่คบกันนานๆหลัก 10 ปีบ้างครับ]
ตอนนี้ผมก็แบบนี้เลย แต่งกันมา15ปี + ตอนคบอีก 1 ปี เป็น 16 ปี เป็นเรื่องทัศนคติที่ยื้อไม่ไหวแล้วจริงๆ
เมื่อวันที่ 14 ก.พ. ที่ผ่านมาผมร้องไห้เป็นเด็กอ่ะคือเค้าออกไปกินเหล้ากับเพื่อนแล้วผมไลน์ไปตามแล้วไม่กลับ
พอกลับมาก็มาทำเป็นไม่มีไรเกิดขึ้น พอผมเริ่มโมโหก็ทำเป็นกลิ้งไปนอนบนเตียงบอก เออ ฉันไม่ดีเองแหล่ะ ไม่ดี
มานานหล่ะแค่นี้จะเป็นไรไปคิดไรมาก ผมที่ทำไรไม่ได้เพราะเหตุการณ์แบบนี้เกิดวนลูปมา 4-5 ปีแล้ว มันอัดอั้นในใจ
ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมอาจจะโมโหด่าเธอแรงๆหรือทำลายข้าวของแต่ตอนนี้ไม่ทำไงแก่แล้ว สุดท้ายนั่งลงที่เตียงร้องไห้
สุดใจร้องไห้สุดเสียงน้ำตาไหลพรากๆ ร้องแบบนี้ครั้งสุดท้ายคือตอน ป.4 ที่โดนคนแกล้ง ร้องไห้หนักมากใจก็คิดถึง
แม่ คิดถึงลูกสองคนยิ่งร้องไห้หนักไปอีกไม่อยากจากลูกทั้งสองคนคิดๆร้องไห้หนัก พอลูกตื่นเดินออกมาผมเข้าไป
กอดลูกเลย ยิ่งกอดยิ่งร้องไห้หนักพอกลับมานอนคิดไปถึงว่าต้องหย่ากันแล้วจะทำยังไง ลูกหล่ะจะทำยังไงก็นอน
สะอื้นไห้จนหลับไปแบบนั้นอ่ะ คือไม่รู้ว่าเค้านอกใจเราหรือเปล่าเพราะเค้าออกไปกินเหล้ากับเพื่อนบ่อยมาก แทบ
ทุกวันกลับบ้านไม่เคยตรงเวลา เป็นเราเองที่ทำงานเลิกกลับบ้านมาดูแลลูกตลอดทุกๆวัน
สองสามวันนี้ก็เย็นชาใส่กัน อยู่ในบ้านก็ปั้นปึงใส่กันจนผมทรมานร่างกายเริ่มไม่ไหวเพราะนอนไม่พอสักวัน
เริ่มเบลอๆ เบลอขนาดวันนี้ใส่ชุดราชการแต่ดันหยิบเข็มขัดธรรมดาสีดำมาใส่อ่ะคิดดู
ก็คิดว่าวันนี้อยากนัดเค้าไปกินข้าวกัน 2 คน เพื่อตกลงกันครั้งสุดท้ายว่าความสัมพันธ์เป็นพิษแบบนี้เราทั้งสอง
ยังอยากไปต่อหรือพอแค่นี้
ใจหายตลอดเวลา ในการจบทุกความสัมพันธ์มันไม่เคยเป็นเรื่องง่ายและนี่คือครั้งแรกที่คิดว่าจะต้องจบกับผู้หญิง
สักคน (แฟนคนแรกกลายเป็นเมีย กลายเป็นแม่ของลูก) มันยิ่งยากมากจริงๆ
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker