คือผมเห็นหลานผมอายุประมาณสัก 14-15 คือพ่อแม่บังคับเรียนพิเศษอย่างหนักหน่วงจัดๆ คือพูดทุกวันว่าต้องเป็นหมอให้ได้นะๆ คือตอนนี้น้องมันก็ไม่เครียดหรอกแต่แค่คิดว่าถ้าวันไหนทำไม่ได้ขึ้นมานี่จะเป็นยังไง

เลยอยากรู้ว่าสมัยนี้ (พ่อแม่ที่น่าจะคนละเจนกับพ่อแม่หลานผม *อายุสัก40-50) ยังมีการปลูกฝังอะไรแบบนี้อยู่มั้ยครับ

ผมไม่บังคับนะ เอาตามถนัด ตามที่ชอบ แต่ต้องบวกด้วยเหตุผลและตรรกะอันสมควรด้วยนะครับ เอาให้อยู่ในร่องในรอยหน่อย คิดเยอะๆหน่อย คิดให้รอบด้านหน่อย

(ผมเคยเขียนตอบเล่าไปในซักกระทู้นึง) ตอนนี้ลูกสาวผมกำลังอยู่ในช่วงนี้พอดีครับ (ม.4) เรียนสายวิทย์ แต่ชอบเล่นไวโอลินมาก เคยมาถาม มาคุยกับผมว่า ถ้าเขาจะเปลี่ยนสายไปเรียนไวโอลินอย่างเดียวเลยได้ไหม แบบว่าจะทำให้เป็นอาชีพในอนาคตเลยนะ ผมก็บอกเขาว่าให้ใจเย็นๆก่อน คิดให้ดีดี ตรึกตร่องให้ดีดี คิดให้รอบด้านว่าชีวิตจะต้องเดินไปยังไง จะพบเจอกับอะไรบ้าง การที่คนเราจะเก่งจะชำนาญอะไรมากๆ จนถึงขั้นหาเงิน ประกอบอาชีพนั้นได้ อย่างพวกนักกีฬา พวกนี้ต้องผ่านการฝึกฝน ผ่านความลำบากมามากมาย กว่าจะมาถึงจุดที่เขาเก่ง ชำนาญ และสามารถหาเงินได้จากอาชีพนั้น ไม่ต้องอะไรมาก ผมแนะนำให้เขาลองดู โดยการซ้อมไวโอลินทั้งวัน เหมือนกับคนที่ต้องทำงานนะ วันละ 6-8 ชั่วโมง ทุกวันต่อเนื่อง ซักสองสามอาทิตย์ ถ้าผ่านตรงนั้นมาได้ แล้วยังรู้สึกสนุก และไม่ทุกข์ที่จะต้องทำตรงนั้น ก็โอเค ผมสนับสนุนให้ย้ายสายไปเรียนไวโอลินแทนเลย // สุดท้ายหลังจากที่ลองกันไม่เท่าไหร่ เขาก็กลับมามองสายการเรียนปกติ และมุ่งเน้นที่อยากจะเรียนวิศวะแทน เพราะเขาก็รู้สึกสนุกกับการเรียนฟิสิกส์ แต่ไวโอลินก็ยังเล่นอยู่นะครับ ก็ถือว่าเป็นส่วนประกอบในชีวิต เป็นความสามารถพิเศษที่ติดตัวไว้ ไม่เสียหายอะไร

ปล. ทั้งลูกสาว ลูกชาย (กำลังจะจบวิศวะ ฬ) แทบไม่ค่อยจะเรียนพิเศษอะไรเลยนะครับ ยกเว้นพวกคอร์สพวกทำโจทย์อะไรพวกเนี้ยที่เขาจะไปลง ส่วนมากจะตั้งใจเรียนในห้อง อ่านกันเอง ติวกันเองในบ้าน ตอนเย็นกลับบ้าน หาไรกิน ส อา ก็อยู่บ้านกัน หาไรกินกัน ชิลๆ

พี่ๆที่ทำงานผม ก็ยังให้ลูกเรียนพิเศษเพื่อเข้าคณะดีๆอยู่นะครับ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็น่าจะเป็นหมอนี่ล่ะ

ถ้ามีก็อยากให้เป็นครับ

ถ้าเรียนไหวก็อยากให้เรียน

แม่ส่งผมเรียนแต่ผมติดเกมจัดแม่เลยยอม ผมไม่เอาเคม ชีวะด้วยแหละ ไม่ชอบเลย เลยมาเรียน วศ.คอม

ส่วนน้องสาวฟังแม่หมด ตอนม.หก จะเข้าถาปัตแม่ลมแทบจับ คือไม่ได้อยากห้าม บังคับอะไรลูกมาก แต่ส่งเรียนพิเศษจนจบที่ 1 สายชั้นได้โควต้าเรียนหมอแต่จะเรียนถาปัต สุดท้ายไไม่รู้คุยกันอิท่าไหน ทุกวันนี้น้องผมโดนส่งมาเรียนเฉพาะทางหมอสูอยู่ 555

ส่วนผมมีลูกคงให้เลือกเอง แต่อยากให้เลือกที่ชอบจริงๆ

ถ้าผมมีลูก ก้อจะแนะนำเค้าว่าให้ทำให้เต็มที่เพื่อเรียนหมอ นะ

เพราะมันคืออาชีพที่มั่นคงที่สุดแล้ว

หมอเอกชน อายุ 30 รายได้ต่อเดือน ทะลุ 300,000.- สบายๆ

ผมไม่บังคับนะ เอาตามถนัด ตามที่ชอบ แต่ต้องบวกด้วยเหตุผลและตรรกะอันสมควรด้วยนะครับ เอาให้อยู่ในร่องในรอยหน่อย คิดเยอะๆหน่อย คิดให้รอบด้านหน่อย

(ผมเคยเขียนตอบเล่าไปในซักกระทู้นึง) ตอนนี้ลูกสาวผมกำลังอยู่ในช่วงนี้พอดีครับ (ม.4) เรียนสายวิทย์ แต่ชอบเล่นไวโอลินมาก เคยมาถาม มาคุยกับผมว่า ถ้าเขาจะเปลี่ยนสายไปเรียนไวโอลินอย่างเดียวเลยได้ไหม แบบว่าจะทำให้เป็นอาชีพในอนาคตเลยนะ ผมก็บอกเขาว่าให้ใจเย็นๆก่อน คิดให้ดีดี ตรึกตร่องให้ดีดี คิดให้รอบด้านว่าชีวิตจะต้องเดินไปยังไง จะพบเจอกับอะไรบ้าง การที่คนเราจะเก่งจะชำนาญอะไรมากๆ จนถึงขั้นหาเงิน ประกอบอาชีพนั้นได้ อย่างพวกนักกีฬา พวกนี้ต้องผ่านการฝึกฝน ผ่านความลำบากมามากมาย กว่าจะมาถึงจุดที่เขาเก่ง ชำนาญ และสามารถหาเงินได้จากอาชีพนั้น ไม่ต้องอะไรมาก ผมแนะนำให้เขาลองดู โดยการซ้อมไวโอลินทั้งวัน เหมือนกับคนที่ต้องทำงานนะ วันละ 6-8 ชั่วโมง ทุกวันต่อเนื่อง ซักสองสามอาทิตย์ ถ้าผ่านตรงนั้นมาได้ แล้วยังรู้สึกสนุก และไม่ทุกข์ที่จะต้องทำตรงนั้น ก็โอเค ผมสนับสนุนให้ย้ายสายไปเรียนไวโอลินแทนเลย // สุดท้ายหลังจากที่ลองกันไม่เท่าไหร่ เขาก็กลับมามองสายการเรียนปกติ และมุ่งเน้นที่อยากจะเรียนวิศวะแทน เพราะเขาก็รู้สึกสนุกกับการเรียนฟิสิกส์ แต่ไวโอลินก็ยังเล่นอยู่นะครับ ก็ถือว่าเป็นส่วนประกอบในชีวิต เป็นความสามารถพิเศษที่ติดตัวไว้ ไม่เสียหายอะไร

ปล. ทั้งลูกสาว ลูกชาย (กำลังจะจบวิศวะ ฬ) แทบไม่ค่อยจะเรียนพิเศษอะไรเลยนะครับ ยกเว้นพวกคอร์สพวกทำโจทย์อะไรพวกเนี้ยที่เขาจะไปลง ส่วนมากจะตั้งใจเรียนในห้อง อ่านกันเอง ติวกันเองในบ้าน ตอนเย็นกลับบ้าน หาไรกิน ส อา ก็อยู่บ้านกัน หาไรกินกัน ชิลๆ

หมอคือหนึ่งในอาชีพต้นๆของมนุษย์เงินเดือน ที่สามารถยกระดับชีวิตได้

ผมว่า ไม่ว่ารุ่นไหนยุคไหน ก็ยังมี พ่อแม่ที่อยากให้ลูกเป็นหมออยู่

ด้วยเรื่องความมั่นคง เรื่องสังคม การเติบโต อะไรมันดีอยู่แล้ว

แต่ผมว่าสิ่งที่ต่างคงเป็นเรื่อง การบังคับ หละมั้ง

คือยุคนี้ น่าจะบังคับน้อยลง ถึงใจลึกๆอยากให้เป็น

ถ้าสมัยก่อน คงบังคับด้วยอยากให้เป็นด้วย

มีละครับ พ่อแม่บางคนมีปมด้อยด้วย เลยไปผลักภาระลูก

ถ้าชอบผมก็อยากให้เรียนนะ เจอเด็กมัธยมแถวบ้านหัวกะทิหน่อยนี่ตั้งใจสอบหมอกันทั้งกลุ่ม น่าจะไม่ได้โดนพ่อแม่บังคับหมดมั้ง

เหมือนเดิมและมากขึ้นด้วย

ไม่ละครับ อยากเป็นไรให้ลูกเลือกเอง อย่าไปติดเหล้าติดยาติดพนันเสียอนาคตก็พอ

คือผมทำงานใน รพ. ก็เห็นมาตลอด สิ่งที่คนอื่นข้างนอกมอง กับคนที่ทำงานข้างในเห็น มันคนละเรื่องเลยครับ ทุกอาชีพมีความลำบากแตกต่างกัน ไม่ใช่ว่าหมอเงินดี แล้วชีวิตจะสบาย ๆ ชิล ๆ กันก็ไม่ใช่ (ส่วนชีวิตหมอเอกชนผมไม่รู้นะ เพราะไม่เคยทำงานเอกชน)

อย่างน้อยถ้าได้ทำงานที่ชอบ ก็คงอดทนทำงานได้มากกว่างานที่ไม่ชอบอ่ะนะ

แก้ไข : เพิ่ม ปล. ส่วนถ้าลูกอยากเป็นหมอสายการเมือง ที่ยืนกุมเป้าอยู่ข้างหลังผู้รับเหมา ผมคงตัดออกจากกองมรดกทันทีครับ

เอาจริงๆตอนเข้ามาเรียนแพทย์ ผมอยากบอกว่าเกินครึ่งที่เข้ามาเค้าไม่ได้เรียนพิเศษกันเยอะกันขนาดนั้นครับ บางคนอยู่บ้านเล่นแต่เกมด้วยซ้ำเพราะเนื่องจาก Congenital ดี (IQสูง) เพราะฉะนั้นการจะไปบังคับให้เด็กเรียนพิเศษคงต้องดูเป็นรายๆไป ถ้าไม่ถึงจริงๆเรียนเยอะๆปัญหาคือเครียด และถ้าเข้ามาได้จริงเครียดสะสม Performance กลับแย่กว่าคนที่เค้ามี Life balance ที่ดี

ยกตัวอย่างง่ายๆก็น้องนศพ.สมัยนี้เป็น Net Idol กันเต็มไปหมด

ปล.ส่วนรายได้ขอไม่พูดถึง ความต้องการเงินของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนที่บ้านทีฐานะอยู่แล้ว เป็นเพื่อCharityก็มีเยอะ(มาก) ผมอยากให้มองว่าลูกโตมาเป็นอะไร แล้วต้องเป็นให้ดี(เป็นหมอที่ดีมากกว่าหมอหิว)มากกว่า

ตั้งใจเรียน แค่นี้พอแล้ว

สนใจอาชีพอะไรมาถามได้ จะเล่าข้อดี ข้อเสียให้ฟัง แล้วไปตัดสินใจเอง