พอดีมีพี่ที่รู้จักแนะนำเขาบอกว่าทำให้สมองโล่ง ดีต่อสุขภาพกายและจิตด้วย ตอนนี้ลองนั่งมาได้ประมาณสักอาทิตย์นึงละ ยังไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงอะไร มีรู้สึกใจเย็นลง (หรือคิดเองไม่แน่ใจ ) ปกติจะนั่งประมาณ 20นาที

มีใครนั่งเป็นประจำมั้ยครับ พอมีเทคนิคหรืออะไรแนะนำมั้ยครับผม

การทำสมาธิไม่จำเป็นต้องนั่งเสมอไปก็ได้ครับ ลองเปลี่ยนไปหลายๆท่าทางดู จะได้เอาไปใช้ได้ในหลายๆเหตุการณ์

หลักที่แท้จริงมันคือการรับรู้การมีอยู่ของตนเอง รับรู้การหายใจเข้าออกช้าๆ

ปล่อยให้เรื่องราวๆต่างผ่านเข้ามา(หายใจเข้า) รับรู้ถึงมัน(ค้างไว้) แล้วก็ปล่อยให้มันไหลผ่านออกไป(หายใจออก)


ผมทำประมาณนี้ครับ

ตอบแบบเป็นการเป็นงานนะครับ เทคนิคที่ดีที่สุดคือ ระหว่างวันใช้ชีวิตให้มีสติ รู้ทันอารมณ์ ไม่ตามใจกิเลสมากไป ลดการพูดเพ้อเจ้อ พูดเล่น พูดส่อเสียด และพยายามมีศีล 5 เป็นพื้นฐาน

เพิ่มเติมคือการนั่งสมาธิหลังตื่นนอนตอนเช้า ส่วนใหญ่จะดีกว่าตอนเย็น เหตุผลตามย่อหน้าแรกที่ผมแจงไป เพราะจิตเราฟุ้งซ่านมาทั้งวันถ้าไม่รักษาจิตให้ดี

ปล.ช่วงหลังผมก็ไม่ได้เคร่งกับตัวเองแบบที่แนะนำท่านนะ เพราะเห็นผลจนมีภูมิคุ้มกันทางโลกมาพอประมาณละ แต่ก็ยังนั่งทุกวันอยู่นะครับ แค่ติดเป็นคนชอบคุยชอบเล่นกับเด็กๆ เลยฟุ้งซ่านบ้างเวลานั่งสมาธิ

ถ้าจะให้ดีต้องมีสติรู้ตัวตลอดเวลาควบคู่กันไปด้วยครับ เดินก็รู้สึกเท้าแตะพื้น กินก็พยายามรับรู้รส ไม่ดูหนังไปกินไป ช่วงตอนฝึกมันดีนะ รู้สึกโล่ง ผ่อนคลาย เหมือนสมองไม่คิดไปเรื่อย วิ่งไปเรื่อย สมองได้พัก แต่ผมขี้เกียจตอนนี้เลยเหลือแต่นั่งสมาธิ

อย่าไปอยากเห็นการเปลี่ยนแปลงครับ

เทคนิคคือการมีสติรับรู้และรู้ตัวอยู่กับปัจจุบันครับ รับรู้ให้ได้ทุกอิริยาบถ ทำอะไรก็ให้รู้ว่าทำ ถ้าใจลอยไปคิดเรื่องอื่นก็ให้รู้ตัว เมื่อรู้ตัวแล้วก็เอาใจเรากลับมาอยู่กับปัจจุบันขณะเช่นเดิม แต่เริ่มต้นจากการนั่งก็ถูกแล้วครับ ไม่ได้ขยับไปไหน ดูใจดูกายง่ายดี สำหรับผู้เริ่มต้น

ท่านทำแล้วนิ่งขึ้น เย็นขึ้น ก็เป็นสัญญาณที่ดีครับ

ผมนั่งไม่ได้เลย ผมทำใจให้ว่างไม่ได้ ถ้าเงียบคือมีเสียงในหัวตลอดเวลา ขนาดให้ท่องพุธโทในใจ ก็พุธโทๆก้องอยู่ในหัวนั่นหละ

ตอนมัธยมเคยสวดมนต์ทุกวัน
ช่วยเยอะเลยครับ ฝึกสติได้ดี คือสวดๆอยู่มันจะมีความคิดฟุ้งซ่านไหลเข้ามาในหัว ต้องคอยดึงสติกลับมาที่บทสวดไปเรื่อยๆให้ได้ ถ้าหลุดเมื่อไหร่จะสวดไม่จบ
ได้สมาธิจดจ่ออะไรได้นานขึ้น เพราะจะรู้ตัวว่าเมื่อไหร่วอกแว่ก แล้วมันจะหยุดได้เอง

แต่เลิกทำตั้งแต่เข้ามหาลัยใจแตกไปก่อน

ของแบบนี้ต้องปฏิบัติไปเรื่อยๆอ่ะ ไม่ใช่ทำได้แล้วได้เลย เพราะความคิดเราฟุ้งซ่านตลอดเวลา

แต่จากที่เคยทำผมสวดมนต์เวิร์คกว่านั่งสมาธิ จดจ่อที่บทสวดง่ายกว่าจดจ่อที่ลมหายใจ

ปกติของจิตครับ มันไม่มีใครทำจิตให้ว่าง โล่ง ไม่มีอะไรโผล่มาในหัวได้หรอก ให้เรารู้ว่ากายไม่ใช่ของเรา แม้กระทั่งจิตก็ยังไม่ใช่ของเรา ไม่มีอะไรที่เป็นของเรา เราควบคุมมันไม่ได้ครับ

ความจริงการทำสมาธิให้จิตสงบมีสติไรพวกนี้เป็นผลพลอยได้นะ จุดประสงค์จริงๆคือทำให้เราเห็นถึงความว่างเปล่าเพื่อละจากความยึดติดสิ่งต่างๆให้ได้นั่นแหละ

ฝึกนั่งทุกวันเลยครับ แต่พอสูดลมหายใจเข้าออกได้สัก 3ครั้งก็หลับเลย
นั่งหลับตัวโยกเลย