ผมสนิทเพื่อนมหาลัยมากกว่ามัธยม
เหตุผลที่คิดว่าสนิทกว่าก็

1.เพื่อนมัธยมไม่ได้เลือกเองขนาดนั้นอะ ส่วนใหญ่ก็ห้องเดียวกัน
แต่เพื่อนมหาลัยนี่ในคณะมีเกือบพันคน มาที่มาซี้กันได้เพราะนิสัยเข้ากันได้ล้วนๆ

2.ก็เป็นมาจากข้อ1.เพื่อนมหาลัยโตกว่า มีความคิดมากกว่า มองโลกไกลกว่าเพื่อนมัธยมอะ เพื่อนมัธยมส่วนใหญ่นี่ไร้สาระไปวันๆ แถมชอบสร้างงาน ไปกินเหล้ากับพวกมันนี่เสี่ยงตีนตลอด

3.เงินเดือนพอๆกัน เลยสามารถไปทำกิจกรรมแบบเดียวกันได้ นึกอย่างจะไปเที่ยวเมืองนอกก็จองตัวปุ๊ปแล้วบินกันได้เลย ซึ่งกับเพื่อนมัธยม ส่วนใหญ่ไม่มีกำลังพอ

ม.ต้น สนิทสุดเพราะเริ่มเตะบอลด้วยกัน กิน เที่ยว ตกปลาด้วยกัน

โตมาในสังคมใกล้ ๆ กัน วัฒนธรรมใกล้ ๆ กัน ความเป็นคนยังไม่เหลื่อมล้ำกันมาก ยังไม่มีเรื่องความอิจฉาริษยา ยิ่งถ้าชอบอะไรเหมือนกัน เช่น บอล ดนตรี หญิง ยิ่งไปกันใหญ่

จำชื่อเพื่อนไม่ได้ จำชื่อพ่อแม่มันนี่แม่นมาก

ม.ต้น ม.ปลาย แก๊งเดียวกัน สนิทมาจนทุกวันนี้
เพื่อนช่วยไว้เยอะ ทั้งงานทั้งเงิน
เดี๋ยวนี้ขนาดมีลูกกันแล้ว ยังนัดเจอกันสัปดาละ1-2ครั้ง
ทำตัวเหมือนเด็กกัน

มหาลัยก็สนิท

ม.1-ม.6 ต่อให้อยู่คนละห้องก็เจอกันแทบตลอด เลิกเเต่ละคาบก็เดินไปข้างห้องเจอกันได้ พักเที่ยงกินข้าว เตะบอลก็เจอกัน เลิกเรียนก็ไปร้านเกมก็เจอ เรียกได้ว่าเจอกันแทบทุกเวลาตลอด6ปีมันเลยสนิทง่าย เรียนจบก็ยังติดต่อหากันได้ตลอด
ส่วนเพื่อนมหาลัยมันเป็นแนวตัวใครตัวมัน ถึงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานก็ชิ่งเอาตัวรอดกันหมด
เพื่อนที่ทำงานไม่ต้องพูดถึง

ของผมแบบนี้เลย

ของผมแปลก เพื่อนที่สนิทที่สุดของผมทั้งหมดดันเป็นตอนประถม กับมหาลัย 2 คน ม ปลาย นี่แค่เพื่อนเฉยๆไม่ได้สนิทอะไรขนาดนั้น

แล้วแต่ประสบการณ์ที่เจอล้วน ๆ ผมสนิท เพื่อนมหาลัยที่สุด

บ้านใกล้กัน

ผมก็สนิทกับเพื่อนมหาลัยมากกว่า
เพราะเรียน กินอยู่ ใช้ชีวิตรด้วยกัน
จบมาก็ทำงานในสายใกล้เคียงกัน
ตัดไปที่เพื่อน ม.ปลาย มันคนละฟิลแล้ว

ผมสนิท ม.ต้นนะ สมัย ปวช. เป็นประสบการณ์ที่ไม่ค่อยน่าจำสำหรับผม เพื่อนหลาย ๆ คนก็จำไม่ได้เลย

ผมติดม.ต้นที่สุด

วัยอยากรู้อยากลองมั้ง มันเหมือนผ่านอะไรดีๆ และ แย่ๆมาด้วยกันมันเลยมีเรื่องให้น่าจดจำเยอะ ตอนเป็นเรียนมหาลัย

ผมว่าส่วนใหญ่คือโตๆกันเลย ไม่ได้เด็กเห่อเท่าตอน ม.ปลาย ปวช

ผมมีเพื่อน ม ปลาย ที่สนิทกันมากๆ กลุ่มนึง

และมหาวิทยาลัยที่สนิทกันมากๆ อีกกลุ่มนึง

ผมให้ความสำคัญทั้ง 2 กลุ่ม เท่าๆกัน