คือผมรู้สึกว่าอาจารย์มหาลัย คณะที่เคยอยู่ยังคงขายฝันเรื่องการเป็น อัยการ ผู้พิพากษา
ให้เด็กๆที่เข้าไปเรียน

คือชอบยกตัวอย่างอย่างคนที่เป็นสาวโรงงานพยายามสอบจนได้เป็นผู้พิพากษา
โดยยกเรื่องของมานะอดทน ว่าไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ถ้าเรามุ่งมั่น

คำถามคือ ถ้าทุกคนมุ่งมั่นมากๆ เท่าๆกันใครจะเป็นผู้ชนะ แล้ว
โอกาสสอบเข้าเป็น อัยการ ผู้พิพาษานี้ เรียกว่าน้อยมากๆๆ มีกี่คนที่จะทำได้

แถมกว่าจะไปถึงจุดนั้นนี้ต้องผ่านหลายๆอย่าง ครั้นจะไปเป็นทนาย ก็ไม่ใช่ว่าจะหาเงินได้ง่ายๆและในอนาคตจะหางานได้ยากกว่าเดิม อีกเพราะ อัยการเองต่อไปก็จะรับให้คำปรึกษาทางด้านกฏหมาย
คือถ้าไม่ได้อยู่ ลอว์เฟริมดีๆ หรือว่าเป็น ยูนิคอร์น ที่ฉลาดล้ำทางด้านกฏหมายจริงๆ
เหมือนถูกหลอกให้อยู่ในวงเวียนนี้อยู่ไม่จบสิ้น

หลายๆคนมักจะพูดว่า จบกฏหมายเป็นอะไรได้เยอะ แต่จริงๆ จบอะไรก็เป็นได้เยอะเหมือนกันถ้าทำในสิ่งทีชอบ
จะเป็นตำรวจ ก็เป็นได้ไม่สุด รับราชการนิติกรก็ไม่ได้เปิดรับ ในหลายๆอัตรา

ในมุมมองผม วงการกฎหมายบ้านเรา มันคอขวดมาก คนธรรมดาที่เข้าไปได้ก็มีจริง แต่ส่วนใหญ่ก็คนที่พ่อแม่ พร้อม ปลูกฝังให้ท่อง กฎหมาย พาเข้าศาลตั้งแต่เด็กๆทั้งนั้น

ไม่นับ เรื่อง มาตราฐาน ที่เราเห็นในหลายๆอย่างที่ไม่สมเหตุสมผล แล้วก็เรื่องอื่นๆที่เป็นที่รู้กันในวงการ

สรุปคือว่า ถ้าใครไม่ชอบ ไม่ใจรัก ไม่มีความพร้อมจริงๆ หนีไปครับ

ทุกวงการแทบจะคอขวดหมดเลยครับ
นิติศาสตร์ รัฐศาสตร์ นิเทศศาสตร์

เงินถึงเท่านั้นครับ เติบโตได้ ช่องทางเยอะ

ผมว่ามันก็ไม่ได้แย่มากนะครับ
ถ้าอยากมีรายได้เยอะไปลอว์เฟิร์ม
ถ้าอยากอิสระ ก็ไปเป็นทนาย
อยากมั่นคงก็อัยการ ผู้พิพากษา
รองลงมาก็องค์กรอิสระ ปปช ปปท.
หรือเป็นนิติกรตามส่วนราชการต่างๆ บางหน่วยงานก็มีโอกาสเติบโตได้พอสมควรนะครับ

ที่แน่ๆ ดีกว่ารัฐศาสตร์พอสมควร

ผมว่าก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนะครับ ถ้าไม่อยู่หน่วยงานรัฐ ก็ไปทำพวก บ.เอกชนก็ได้ ฝั่งกม.ไรงี้ รับจ็อบเสริมๆ นิดๆ หน่อยๆก็ยังได้ จะเบี้ยวไปทางสายปกครองก็ยังได้ ผมว่ามันอยู่ที่ว่าเก่งพอรึเปล่าแค่นั้นแหละ ซึ่งก็เป็นทุกอาชีพ

มันใช้ได้กับทุก ศาสตร์แหละ ครับ ความเห็นนี้ ใครไม่ชอบก็อย่าไปเรียนครับ

ิผมเรียบนจบมา ไม่สอบตั๋วทนาย หางานโคตรจะยากเลย จนเลิกทำงานด้านนี้ไปเลย ท้ายที่สุดวันนึงผมก็กลับมาสอบตั๋วทนายอยู่ดี

เรียนนิติศาสตร์ไม่ได้จบแค่ใบปริญญา หรอกนะ มันต้องมีความอดทนมีเวลา อ่านหนังสือพอสมควร

บางคนที่มีจุดมุ่งหมายชัดเจน มีเวลาอ่านหนังสือ เขาก็สอบได้ รุ่นน้องผม

เขาไม่ได้ขายฝันหรอก แต่จุดหมายสูงสุดของคนที่เรียน กฎหมาย ส่วนมากก็ มีเป้าหมายอยากเป็น อัยการผู้พิพากษากันทั้งนั้น ส่วนมครที่เข้ามาเรียนแล้วไม่ไหว ก็ย้ายคณะ กันไป เป็นเรื่องปกติ

ถ้าอึดจริงมันได้จริงไง ไม่ต้องมีเส้นสายคอนเนคชั่นอะไร ที่สำคัญผมว่าต้นทุนมันค่อนข้างน้อย ลูกชาวนาก็เป็นได้จริงๆ ผู้พิพากษาเพื่อนแม่เป็นลูกชาวนา ปัจจุบันพี่เค้าก็ยังทำนา
แต่ปัจจุบันก็มีทางลัดมากมายเพื่อช่วยๆกันเองในบรรดาลูกท่านหลานเธอ เช่น สนามจิ๋ว

เห็นด้วยเรื่องอาชีพ อย่างเพื่อน อายุสามสิบกว่าๆ ถ้าสอบไม่ได้นี่แม่งชีวิตไม่มีอะไรเลย

เท่าที่มีประสบการณ์ ถ้าลูกไม่รู้จะเรียนอะไรจะให้ไปบัญชีการเงิน จบ ม.โอเคๆหน่อย บิ๊กโฟร์รับเกลี้ยง เงินเดือนไม่แพ้ผู้พิพากษาโดยไม่ต้องสอบเข้า สามสิบกว่าเงนเดือนแสนแน่ๆ เงินเดือนตำแหน่งค่อนข้างขึ้นตามสเต็ป

ผมว่าเป็นกันทุกศาสตร์หละมั้งครับ แพทย์ก็เหมือนกัน ใช่ว่าจะรวยหรูได้ทุกคน เป็นหมอบางสาขาก็ไม่ได้ทำเงิน

หมอบางสาขาทำเงินก็จริง แต่ทำงานจนแทบขาดใจตายก่อน หมอที่ทั้งงานสบายรายได้ดีก็มีอยู่ไม่เยอะฮะ

ส่วนใหญ่ก็จะเรียนๆๆจนจะแก่ แล้วก็ทำงาน-รับจ๊อบ-เข้าเวร-เปิดคลินิกกันหัวหมุนไป

tips of iceberg จริงๆก็น้อยเช่นกันทุกอาชีพหละมั้งฮะ

ผิดกะอาจารย์ม.ผม วิจารณ์ศาล อัยการ ตลอดเวลา ยิ่งคำพิพากษานี่โดนหยิบมาสับตลอด

ม.ผมก็ไม่ได้ขายฝันขนาดนั้นมั้ง อาจารย์บางท่านเค้ายังบ่นๆเลยว่า ศาลเนี่ยหลายท่านอายุยังน้อยอยู่เลย ไม่น่ารีบเป็นขนาดนั้น

เอาจริง ต่อให้เค้าไม่ขายฝัน ผมว่ามันก็เป็นค่านิยมของคนส่วนใหญ่อยู่ละนะที่อยากจะเป็นศาล อัยการ

แต่ถ้ามองอาชีพต่ำลงมาหน่อย ผมว่านิติมันก็เป็นสายที่เป็นได้หลายอย่างจริงๆ ไม่นับที่รู้ๆกันแบบ นิติกร ตำรวจ ลอว์เฟิร์ม ทนาย

ถ้าสายเอกชน เช่น พวก HR หรือ Compliance ก็ยังใช้ความรู้กฎหมาย งานพวกนี้ก็ถือว่าดีเลย

ถ้าราชการ เอาจริงๆถ้าคุณสอบแข่งกับสนามนิติกรไม่ได้เนี่ย คุณไปแข่งกันสนามอื่นที่ไม่ใช่สายกฎหมายตรงๆก็ยังได้ แบบพวกนักวิเคราะห์ นักวิชาการต่างๆ ปลัด แถมได้เปรียบด้วยเพราะนิติก็อ่านกฎหมายของราชการได้คล่องกว่าคนจบอย่างอื่นอยู่แล้ว

ซึ่งที่พูดๆมาเนี่ย ถ้าไม่ได้แบบหลับหูหลับตาอยากเป็นท่านเป็นอัยการอย่างเดียว ผมว่ามันก็มีทางเลือกเยอะนะ แน่นอนว่ามันไปไม่สุดหรอก แต่ทุกสายวิชามันก็น่าจะมีอารมณ์นี้กันทั้งนั้น

เรื่องปกติของทุกวงการ
คิดว่านักบัญชี Big4 มีกี่คน ผู้สอบบัญชีทั้งประเทศก็ไม่ได้มีเป็นแสน
หมอ ก็ไม่ได้สามารถผ่าตัดคนไข้ได้ทุกคน
จบรัฐศาตร์ ได้เป็นปลัด อธิบดี มีสักกี่คน

เขาก็บอกตามปกติ จาก 0 สามารถขึ้นถึงระดับผู้พิพากษาได้ ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องจริง
แต่คนฟังก็ต้องคิดเองว่า แล้วตัวเองจำเป็นจะต้องไปเป็นผู้พิพากษาไหม
ผมก็พูดได้เต็มปาก ว่าคนที่เป็นได้เขาพยายามจริง ส่วนผมไม่มุ่งมันไม่ได้พยายามขนาดนั้น คนได้พยายาม 100 ผมพยายาม 10
แต่ผมจะเป็นผู้พิพากษาทำไม นี่คือนิติศาสตร์ เรียนเพื่อรู้กฎหมาย ไม่ใช่โรงเรียนเตรียมผู้พิพากษา
แล้วผมก็ไม่จำเป็นจะต้องบอกว่า พอ เลิก ไม่เอาแล้ว เพราะจริงๆหนทางมีเป็นร้อย ไม่จำเป็นจะต้องเป็นอัยการ ผู้พิพากษาเลย

แต่ขอแก้อยู่เรื่องนึงที่ว่าจะไปเป็นทนายต่อไปลำบาก เพราะอัยการลงมาให้คำปรึกษากฎหมายเอง ไม่จริงหรอกครับ
อัยการ ไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้น จัดเวลาให้คำปรึกษาได้คนละ 1 วันต่อสัปดาห์ ก็ยากแล้ว
ไปถามทนายว่าอนาคตอัยการจะมารับปรึกษาปัญหากฎหมาย กลัวหางานยากกว่าเดิมไหม ผมว่าทุกคนคงตอบว่าไม่กลัวหรอก

เพื่อนผมครับ เปนเด็กเรียนไม่เก่ง แต่ตั้งใจมาก มากกกกกก

สรุปติดอัยการกันหลายคนเลย

ในฐานะคนจบกฏหมาย เป็นทนายความ ก็รู้สึกว่าเป็นตามที่ท่านบอกจริงๆครับ
สิ่งที่อยากพูดคงบ่นแค่สภาทนายความไม่แข็งพอที่จะค้านการถูกแย่งงานจากหน่วยงานของรัฐ เช่น
- งานร้องจัดการมรดก, รับรองบุตร, คำร้องง่ายๆอื่นๆ ศาล/อัยการเอาไปทำหมด ตอนประชุม ทนายบ่นกันทุกปี
- งานบริการให้คำปรึกษา ที่มีหน่วยงานของรัฐเข้ามาทำ4-5 หน่วยงาน ทั้งสภาเอง, เนติ, กระทรวงยุติธรรม, กรมคุ้มครองสิทธิ, อัยการ
- ราคาที่แข่งกันกดจนตลาดพัง ทั้งคดีเหมาอย่างฟ้องบัตรเครดิต/กู้ยืมของธนาคาร
- เจ้าหน้าที่ศาล ที่เขียนคำร้องอื่นๆให้อีก

นิติปัจจุบันเปิดเกือบจะครบทุกมหาวิทยาลัย เกินความต้องการไปเยอะมานานละครับ แต่คนเราจะฝันก็ไม่แปลกหรอก ส่วนตัวยังไงพอถึงจุดนึงก็คงตั้งสำนักงานทนายแหละครับ หรือตามฝันไปอยู่นอกก็คงต้องไปเรียนกฏหมายที่ ตปท อีกใบ
ปล.สภาที่แข็งสุดผมให้สภาวิชาชีพบัญชี จัดอบรมกันรัวๆ แม้จะแพงแต่ก็รู้สึกคุ้มกว่า อบรมกับสภาทนายมากๆ ในทางเอาความรู้มาหาเงิน

แต่ความยากในการเข้าเนี่ย ออดิตบิ๊กโฟร์เทียบกันแล้วง่ายกว่ามากนะ จบ บัญชี จุฬา ธรรมศาสตร์ เกษตร รับหมด เดี๋ยวนี้ราชภัฎก็รับแต่น่าจะต้องพิจารณาเพิ่มเติม
เทียบกับฝั่งกฎหมาย=ได้งานค่าตอบแทนระดับลอว์เฟิร์ม แต่ลอว์เฟิร์มนี่ต้องภาษาอังกฤษได้ด้วย จบมธ. เกษตร จุฬา กงางๆเข้าบิ๊กโฟร์ได้หมดเเหละ แต่กลางพวกนี้ถ้าเป็นกฎหมายไม่ใช่ว่าทำลอว์เฟิร์มได้ทุกคนนะ
งานออดิตหนักเป็นช่วง งานลอว์เฟิร์มหนักทั้งปี
แล้วความต้องการออดิตนี่เยอะมาก ออกกันเยอะ คือมีทางเลือกอื่นที่ดีด้วยไง เพื่อนแฟนสามสิบกว่าๆ คุยเรื่องหางานใหม่กัน เงินเดือนสิบเจ็บสิบแปด ไม่ใช่หมื่นเจ็ดหมื่นแปด ล่อไปแสนเจ็ดแสนแปด สองแสนอัพก็มี

ในขณะที่จบนิติมาต้องไปสอบเน สอบผู้พิพากษา เก็บประสบการณ์ทำงาน อย่างที่ผมเห็นตอนที่เพื่อนคนสุดท้ายสอบได้ ออดิตอายุเท่ากันเงินเดือนแสนอัพแล้ว

ออดิตคือไปตามระบบ ไม่ได้ต้องเสี่ยงอะไร ไม่ชอบก็ออกไปทำอย่างอื่น ตอนทำงานก็ค่อยๆเก็บ cpa

ผู้พิพากษาอะฝัยการต้องสอบยาก เพราะงั้นที่เห็นคือต้อเสี่ยง ไม่ทำงานหรือหางานสบายรายได้น้อยทำเพื่อให้มีเวลาอ่านหนังสือ

เทียบกันบัญชีรับตังก่อน ถ้าสอบ cpa ได้ ก็อัพเวลหาตัง แต่กฎหมายต้องเสี่ยงก่อน สอบไม่ได้ก็ไม่มีอะไรเลย เพราะงี้ด้วยไงมันเลยเหมาะกับคนที่ต้นทุนน้อยเพราะไม่มีอะไรจะเสีย หรือไม่ก็คนที่สอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไร บ้านมีตังมีธุรกิจ

ทุกสาขาอาชีพแหละ อยากไปยืนอยู่ตรงจุดที่สูง มันก็ต้องแลกมาด้วยอะไรหลายอย่าง

ความมุ่งมั่นทุกคนมีหมดแหละ แต่ต้นทุนมันมีไม่เท่ากัน ตอนนี้ผมโคตรรำคาญเวลาใครบอกว่ามุ่งมั่น ขยัน อดทน ยังไงก็มีชีวิตที่ดีได้

เออไม่เถียงแต่ช่วยเบิกตาดูด้วยว่าคนที่ทำได้กับคนทำไม่ได้ สัดส่วนมันต่างกันแค่ไหน แล้วยิ่งกับประเทศนี้ เหอะๆๆๆ ขยันอดทนให้ตายก็ได้แค่ตายนั่นแหละถ้าไม่จ่าย

เคยจะไปสมัครงานองค์กรหนึ่ง งานทรัพยากรบุคคล เอาแค่ประสบการณ์ได้ตำแหน่ง ระดับ 5

แต่กฎหมายเอาทั้งประสบการณ์ เนติ ได้แค่ระดับ 4

เดี๋ยวนี้การรับสมัครงานด้านกฎหมายเคี่ยวกันมาก

แต่ถ้าในหน่วยงานรัฐก็ไปได้หลายแขนง บางคนไปเป็นปลัด ตำรวจ

แต่ผู้พิพากษา กับอัยการนี่คอขวดจริง และจบนอกมีสิทธิได้ในอัตราสูงกว่า

เคยไปคุยกับผู้พิพากษา อัยการรุ่นใหม่ๆ ส่วนมากจบนอกเยอะ

แต่ยังไม่เห็นศาลใช้ประโยชน์จากตรงนี้เท่าไรเลย