มันอยู่ที่มุมมองของแต่ละคน สำหรับบางคนต่อให้มีหน้าที่การงานดีมีความรับผิดชอบ แต่เพียงแค่คุณยังอ่านการ์ตูนหรือเล่นเกมคุณก็จะยังเป็นเด็กสำหรับพวกเขาเหล่านั้นอยู่ดี

กวนไม่แปลก

ผมว่าติดกวนทุกเวลา ทุกสถานการณ์มากกว่า สภาพนี้

ปกติท่านสายธรรมชาติไหมครับ สำนวนคล้ายๆคนรู้จักหลายๆคนสายนี้เลย ชอบอ่านครับ

สายธรรมชาติคือยังไงครับ 55

ประโยคหลังแหละฮะ พวกศึกษาร่างกายตนเอง เน้นใช้วัสดุหรืออาหารจากธรรมชาติ ใช้ธรรมชาติกับศิลปะบำบัด
แต่ไม่ได้ถึงขั้นว่าโจนจันไดอะไรเทือกนั้นนะฮะ ยังอยู่กับปัจจุบัน

ทำตัวเป็นเด็กยังพอไหว แต่ถ้าไม่รู้จักกาลเทศะอันนี้ไม่ไหวครับ

ชีวิตผมมีอยู่ 2 โหมดนะ

-โหมดที่เล่นสนุก คุยตลก ไร้สาระ บ้าบอ แม้แต่กับลูก หรือกับลูกศิษย์ ก็ตาม
-โหมดจริงจัง วิชาการ โดยเฉพาะเรื่องงาน ถ้าพูดอะไรออกมาจากปาก ทุกคนจะฟัง ทุกคนจะเชื่อ โดยเฉพาะในที่ประชุม ซึ่งปกติผมจะนิ่งๆ ไม่ค่อยพูดในที่ประชุมซักเท่าไหร่

ถ้าเราแยกแยะได้ สถานการณ์ไหน ต้องวางตัวแบบไหน ผมว่ามันก็ทำให้เป็นคาแลคเตอร์ประจำตัวและทำให้เราดูรู้เรื่องรู้ราว ไม่ใช่บ้าบอไปซะทุกสถานการณ์

ทำตัวเหมือนกับคนที่ไม่มีอะไร แต่ที่จริงแล้วคือเรามีอะไร

ประมาณนั้นครับ ผมยังคงเหมือนคนปกติทุกอย่าง ออกไปเฮฮาและเมาเละกันได้ จริงๆติดประมาทด้วยซ้ำ เพราะผมรู้ว่าควรจะระลึกถึงความตายทุกลมหายใจเข้าออก ซึ่งผมยังไม่ทำ อย่างน้อยก็จนกว่าเกมจะเสร็จ แต่ก็ไม่ได้ทิ้งไปซะทีเดียว ธรรมะยังอยู่ในใจผมเสมอ และละอายใจทุกครั้งที่ตามใจกิเลสโดยมีข้ออ้างให้กับตัวเองว่านี่จะเป็นช่วงเวลาสุดท้ายที่ผมจะใช้ชีวิตแบบเป็นตัวเอง

สุดผมยังไงผมก็ต้องบวชแหละครับ ถ้าไม่ซวยตายไปซะก่อน เรื่องชีวิตผมจริงจังไม่แพ้ใคร แต่เมื่อความต้องการรู้ที่มาที่ไปของมัน ผมก็ทุ่มเทให้กับการไขปริศนานั้นอย่างสุดตัว เหมือนกับเรื่องโลกและจักรวาลที่ผมสงสัย ผมยังเคยมีความคิดบ้าๆเลยว่าจะสร้างพลังสมาธิเพื่อถอดจิตไปสำรวจจักรวาล แต่ในความเป็นจริงผมไม่ได้มีจิตใจที่แข็งแกร่งแบบนั้น มากสุดคือผมบังคับฝันได้ จะไปดวงจันทร์มันก็แค่เปลี่ยนแบ็คกราวน์ให้แค่นั้น จะบินจะเหินมันทำได้หมด ในฝันนะครับ ลูซิดดรีม ใครทำได้น่าจะเข้าใจกัน

ปัจจุบันเป็นคนปกติเลยครับ หายบ้าไปนานแล้ว แต่ก่อนนอนผมจะทำสมาธินะ แถมให้ในหัวข้อการเป็นผู้ใหญ่เลยละกัน ผมคิดว่ามันจำเป็นสำหรับทุกคน

การหลับไปกับสมาธิ

อย่าคิดไปในทางความเชื่อหรือศาสนา ผมกำลังพูดถึงการนอนหลับอย่างมีคุณภาพหรือมีประสิทธิภาพสูงสุด ผมไม่ใช่คนคิดค้นมันขึ้นมา มันเคยมีมาแล้วในโลก และพวกเราก็เรียนรู้มันมาโดยที่บางครั้งก็ไม่ตระหนักว่าสิ่งที่เราคิดว่ารู้ขึ้นเอง แท้จริงแล้วมันมีที่มาจากการรับรู้ของเราต่อสังคมรอบข้าง แม้ไม่ได้บอกว่ารู้จากแหล่งกำเนิดที่แท้จริง แต่ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าที่เรารู้ได้ก็เพราะมีคนแรกที่เริ่มรู้ เหมือนอริยะสัจ4 เราอาจจะคิดว่ามันง่ายๆ แต่คนมีมานับล้านปีแล้ว และเพิ่งจะมีพระพุทธองค์ที่ทรงค้นพบเป็นคนแรก นั่นคือข้อแตกต่างที่ใหญ่หลวง ไม่งั้นพวกเราก็อาจจะอยู่อย่างไม่รู้ต่อไปอีกนับล้านปี

เอ้าเข้าประเด็น ฮา

การนอนหลับคือการทำสมาธิโดยธรรมชาติ ท่านที่ป่วยทางจิตใจก็เพราะจิตใจของท่านไม่เป็นสมาธิ ซึ่งมันมาจากหลายๆปัจจัย ทั้งปัญหาชีวิตรุมเร้าและสารเคมีในสมองทำงานผิดปกติ ที่ผมจะบอกคือแม้ทั้งวันจะเครียดอยู่ตลอดเวลา และตอนนอนก็ยังเครียดต่อ แต่หากสมารถสร้างสมาธิขึ้นได้ และหลับไปกับสมาธิในระดับนั้นได้ ตื่นเช้ามามันจะเป็นโบนัสครับ เพราะมันจะกลายเป็นว่าท่านได้ทำสมาธิในระดับนั้นไปตลอดเวลา 4-5-6-7 หรือ 8 ชม.กันเลยทีเดียว แล้วมันจะเป็นไงก็ จิตใจของท่านจะนิ่งขึ้นครับ ไม่กระสับกระส่ายเหมือนเคย แล้วเมื่อทำแบบนี้ทุกๆวัน ในที่สุดจิตใจท่านก็จะกลับมาเป็นเหมือนคนปกติได้ครับ และหากทำอย่างต่อเนื่อง จิตใจของท่านท่านก็จะก้าวไปถึงในอีกระดับได้ ผมพูดถึงเรื่องประสิทธิภาพของร่างกายและจิตใจนะ ไม่ได้อิงศาสนาเลย ดังนั้นนี่จึงเป็นเรื่องการซ่อมแซมและพัฒนาตนเอง ที่ผมพิมพ์ทั้งหมดผมก็พิมพ์มาสดๆแหละ มันมาจากประสบการณ์ที่ถูกหล่อหลอม ดังนั้นจึงมีถูกและเพี้ยนไปบ้างจึงต้องขออภัย

ส่วนระดับสมาธิที่แนะนำ ผมแนะนำในระดับเบื้องต้นเลยคือพยายามเข้าภวังค์ให้ได้ เห็นศัพท์แล้วอย่าเพิ่งถอย มันไม่ได้ยากอย่างที่เข้าใจ ภวังค์ที่ว่านั้นเป็นแค่ศัพท์อ้างอิง จริงๆคือหลับในตอนที่ง่วงๆแล้วรู้สึกสงบนั้นแหละ น่าจะเคยเป็นกัน นอนรอดูบอลแต่มันดึก จู่ๆช่วงนึงร่างกายมันก้เคลิ้มและพร้อมหลับได้แบบสบายๆ นั่นคือภวังค์โดยธรรมชาติครับ แต่ที่ผมจะบอกคือเราสามารถสร้างภาวะนั้นขึ้นมาได้เอง

เพราะภวังค์ที่ว่ามันเชื่อมโยงกับร่างกายและจิตใจโดยตรง คุณจะเข้าสู่ภวังค์ได้โดยธรรมชาติเมื่อร่างกายคุณรู้สึกไม่ไหว ส่วนจิตใจคุณก็ไม่ได้ต้องการจะคิดถึงเรื่องอื่นอีกแล้ว นั่นคือภาวะที่ร่างกายและจิตใจเห็นพร้อมว่าถึงเวลาปล่อยวาง ที่บางคนเครียดๆจนนอนไม่หลับ ต้องรอให้ร่างกายมันล้าจนไม่ไหวแล้วจึงนอนได้ ก็เพราะคนเหล่านั้นตกอยู่ภายใต้ภาวะที่กดดันอยู่ตลอดเวลา ทำให้ฟุ้งซ่านจนนอนไม่หลับ ดังนั้นเราจึงต้องพยายามทำให้จิตใจมันสงบให้ได้ก่อนที่จะนอน ซึ่งยากมากๆ ในช่วงที่กดดันคุณจะทำมันไม่ได้เลย แต่... ไม่ต้องฝืนครับ ทำเหมือนอย่างเคย ถ้านอนไม่หลับก็ไม่ต้องนอน รอจนมันง่วงจริงๆค่อยนอน

แต่ก่อนจะนอนคุณควรพยายามสร้างสมาธิ

นี่แหละที่อาจจะยาก สร้างยังไง... จริงๆคือไม่ยากครับ สมาธิสร้างได้หลายวิธี ในพุทธศาสนาอธิบายวิธีการเอาไว้40วิธี กรรมฐาน40นั่นแหละ แต่จริงๆพระท่านก็บอกเอาไว้ว่ามีไม่จำกัด พลิกแพลงเอา เช่นพุทโธเป็นอานาปา สมาธิจากการบริกรรมลมหายใจ แต่จริงๆไม่จำกัด พระบางองค์บริกรรมเป็นชื่อสาวที่ตัวชอบและสามารถเข้าสู่สมาธิขั้นสูงได้ ฟังเพลงก็เป็นการสร้างสมาธิ แต่ไม่แนะนำให้เปิดเพลงตอนจะนอนนะ ลองอยู่กับตัวเองดูเราจะแก้ไขที่จิตใจ ลองใช้เวลาสำรวจจิตใจตนเองดูครับ ตอนนี้มันอ่อนแอเพราะขาดสารอาหาร สมาธิคืออาหารหลักของมันครับ ช่วยมันหน่อยเพราะมันกินอาหารสำเร็จไม่ได้แบบร่างกาย ฮา

จิตใจกินพวกวิตามินหรือกลูต้าได้จากการหาความสุขทางโลกๆ แต่อาหารหลักของมันคือสมาธิครับ ช่วยมันหน่อย ผมว่าพวกเราคงไม่ค่อยได้ป้อนมันแน่ๆ ฮา แล้วจะป้อนอาหารให้กับจิตใจได้อย่างไร นี่แหละครับเป็นที่มาของการต้องสร้างสมาธิ และสมาธิที่ง่ายและอร่อยที่สุดก็คือสมาธิก่อนนอน สมาธิในช่วงเวลาปกติอาจจะไม่ทำให้คุณได้สมาธิมากนัก เพราะยังต้องกังวลต่างๆ มันวางยาก แตกต่างจากสมาธิก่อนนอนด้วยปัจจัยนี้ คือจิตใจเรายังไม่พร้อม ผมเองก็เป็น ช่วงเครียดๆคือไม่มีหรอกจะพยายามฟังธรรมะหรือทำสมาธิ ทั้งที่อ่านและเคยทำมามาก แต่ผมใช้ชีวิตแบบคนทั่วไป ไปสุดเหมือนกัน ดังนั้นช่วงที่เครียดมันก็เครียดจริงๆ และถึงจุดนึงผมก็เริ่มคิดได้ เริ่มสังเกตเห็นภวังค์โดยธรรมชาติในช่วงกลางวันที่จะนอน หลังจากนอนไม่หลับทั้งคืน

มันเป็นช่วงที่เราเคลิ้มๆและรู้สึกสงบใจได้ ซึ่งทำให้เราสามารถมีความสุขได้บ้างหลังจากเศร้ามาทั้งวัน นั่นแหละครับ นิพพานโดยธรรมชาติ อย่าไปเชื่อคำพูดผมมาก บางทีก็เปรียบเทียบเพี้ยน และแม้จะเป็นเสี้ยวเวลาเล็กๆ แต่ตอนนั้นเราก็รู้สึกสงบและปล่อยวางกับโลกได้ จากนั้นก็สามารถทำใจให้หลับได้โดยไม่ต้องบีบบังคับ

ผมเริ่มสังเกตว่าอาการมันเป็นยังไง เช่นบางวัน ก่อนจะหลับผมนอนท่านี้แล้วมันเกิดสมาธิขึ้น และวันต่อมาผมนอนท่าเดิม แล้วสังเกตว่าทำไมมันถึงเกิดขึ้นได้ ผมหารายละเอียดของมัน เช่นอาจจะเป็นเพราะการนอนเอียงข้างทำให้เกิดแรงกดทับของร่างกายบางส่วน แล้วทำให้เกิดความรู้สึกราบเรียบและมั่นคงขึ้นในบางตำแหน่ง แล้วมันก็ไปจูนกันกับคลื่นของสมาธิพอดี เหมือนเราเลี้ยงหมาแล้วให้อาหารมันเมื่อมีเสียงกระดิ่ง เสียงกระดิ่งก็เหมือนความรู้สึกราบเรียบและมั่นคงในสมาธิ เมื่อเรานึกถึงมัน... มันก็มาครับ สมาธิไม่ใช่ของยากอะไรอย่างที่เราเข้าใจกัน

มันอยู่ที่ความเคยชิน และการรู้จักสังเกต เมื่อทำเป็นประจำก็จะเกิดการพัฒนาได้ หลังจากนั้นผมก็เริ่มนอนกลางคืนได้ จิตใจไม่ว้าวุ้นเหมือนช่วงก่อนหน้านี้ที่ขาดสมาธิไปหลายปี เป็นปกติได้ด้วยวิธีลัด ไม่ต้องเข้าถึงศานา ไม่ต้องปลงกับชีวิต แค่ทำสมาธิจนหลับไปกับสมาธินั้นคุณก็สามารถจิตใจเข้มแข็งขึ้นได้ แต่จริงๆผมลืมไม่ได้อยู่แล้ว การคิดโดยอิงกับธรรมะคือตัวตนที่เข้มข้นภายในจิตใจที่ผมไม่ค่อยแสดงออกมา ผมยัง
คงประมาท อย่างน้อยก็อีก2ปี แต่ผมจะไม่ทิ้งสมาธิก่อนนอน และมันจะช่วยพัฒนาคุณมากขึ้นเมื่อจิตใจคุณพร้อมที่จะไปต่อ จิตใจของคุณจะเติบโตได้เองโดยธรรมชาติ แต่ก็ต้องหมั่นป้อนอาหารหลักให้มันเสมอ

มาถึงต้องนี้ท่านคงสงสัยละว่าแล้วมันเข้ากันยังไงไอ้ภวังค์เนี่ย เอาจริงผมยังไม่โปรนะ การอธิบายให้คนอื่นทำตามได้ก็ยังยากอยู่ เมื่อหลายปีก่อนผมเขียนหนังสือเล็กๆเกี่ยวกับการทำสมาธิให้กับเพื่อนๆในกลุ่มได้อ่าน แล้วเพื่อนก็บ่นว่าทำไมได้กัน ทั้งที่ผมลองทำคือมันง่ายมาก ผมพยายามเขียนวิธีทำสมาธิขั้นสูงที่ไวที่สุดในโลกให้กับเพื่อน แต่ไม่มีใครทำสำเร็จสักคน นั่นก็เพราะผมไม่มองว่าผมทำมันมาเป็นปกติ ดังนั้นมันย่อมต่างจากคนที่ยังไม่ฝึกเลยแน่ๆ ซึ่งในตอนต้นผมก็เหมือนกับทุกคน หลับตาแล้วจอมืด แต่มันก็พัฒนาขึ้นได้จากการสังเกตเล็กๆ บวกกับความอยากรู้อยากเห็น จนกระทั่งมันโตของมันไปเอง

แต่ที่ผมมาบอกเพราะผมเลิกทำไปนานแล้ว ก่อนหน้าผมก็เหมือนคนปกติทุกอย่าง ตอนนี้ก็ไม่ต่าง ผมไม่ได้บ้าสัจธรรมตลอดเวลาหรอกครับ เวลาห่ามๆของผมก็เยอะ แต่แน่นอนมันถ่วงดุลย์กันเป็นอย่างดี ที่ผมพิมพ์ทั้งหมดอาจมีแต่น้ำ ฮาๆ ต้องขออภัย จะสรุปก้สรุปยากเพราะวิธีการมันไม่ชัดเจน ผมยังไม่โปรพอจะบอกวิธีที่ดีที่สุดได้ เอาง่ายๆละกัน ผมจะบอกวิธีที่ง่ายที่สุดละนะ

มันมีสองทาง แล้วแต่ท่านจะเลือกเอาเลย

1. ฟังเสียงธรรมชาติ ฟังมันไปเรื่อยๆแหละ มีรถวิ่งผ่านก็ฟังมัน จะตามมันไปก็แล้วแต่เรา ได้ยินจิ้งหรีดร้องก็ฟังมัน เสียงลมเสียงอะไรกระทบกัน มันมาเข้าหูรึ... ฟังมันครับ แค่ฟังมันไปเรื่อยๆ สุดท้ายท่านจะเข้าภวังค์ จากนั้นก็นอน

2. ปล่อยความบ้าเติบโต ... ฮา มันกันยังไง? ความบ้าที่ว่าก็คือความคิดนี่แหละ ปล่อยให้มันคิดครับ มันอยากคิดอะไรก็ให้มันคิดไป บางวันผมวาดรูปแล้วจะนอน มันคิดถึงปากกาวาคอม คอมความคิดมันก็เอาปากกามาต่อเป็นสะพาน รู้ตัวอีกทีก็เข้าภวังค์ แล้วก็หลับไปกับสมาธิระดับนั้น

มีสองทางง่ายๆ เนี่ยสมาธิขั้นพิื้นฐานเลย ผมไม่แนะนำระดับที่สูงขึ้นนะ เพราะแค่นี้มันก็เหลือกินแล้ว ทำทุกวันจิตใจสดชื่นเบิกบาน อารมณ์ดีได้เองครับ ไม่ต้องกัญาชาก็ได้ แต่ถ้าของดีจริงๆก็น่าลองนะ ฮา

โอเค ฟังดูง่าย แต่มางงตอนจบ แล้วสรุปมันจะเข้าภวังค์ตอนไหน

ที่ผมมาบอกคิดคิดสดพิมพ์สด พิมพ์จากประสบการณ์จริง ดังนั้นมันจะเฟ้อหน่อยในระหว่างที่กำลังพยายามหาคำอภิบายให้ชัดเจน ผมว่ามันจำเป็นกับพวกเราทุกๆคน ทุกคนเลย จึงอยากจะบอกกัน แต่มันอธิบายยากฉิบ เอาไงดี -_-"

เอาเป็นว่าเราจะไปเจาะศัพท์ภวังค์ก่อนก่อน ผมยังไม่ได้ค้นกูเกิเลเลย ต้องขออภัย ผมสนุกกับการคิดเองมากกว่า เลยอาจจะคลาดเคลื่อนไปไม่มากก็มากๆ 5555 แต่ข้อดีของมันก็ผมชอบพิมพ์จากประสบการณ์จริง ลองมาแล้วและคิดว่าคนอื่นน่าจะเก็ทมันได้ไม่อยาก หลายๆเรื่องเลยอยากกพูดมากไปหน่อย ต้องขอโทษย้อนหลังกันเลย

ภวังค์มันเหมือนเรานั่งสมาธิแล้ววูบ รู้สึกเหมือนกำลังตกจากที่สูงแล้วจิตพอวูบ ร่างกายเหมือนจะเสียหลักล้มแล้วจู่ๆมันก็ตื่นขึ้นมา สงบ สว่าง จิตนิ่งไม่กระสับกระส่าย นั่นคือภวังค์ครับ ตามตำราท่านว่าให้ทำบ่อยๆ สังเกตอาการมัน แล้วทำแบบเดิมถ้าวันก่อนเคยทำได้ เช่นมันทำเวลานี้ได้ วันหลังก็ทำเวลานั้นอีก จัดท่าแบบเดิม เนี่ยการฝึก ยากไปมั้ย 555

เอาตำราผมมั้ย เดี๋ยวคิดสดตอนนี้เลย ผมเป็นคนคิดเรื่อยเปื่อย มีหลักการแต่ชอบคิดไปเรื่อย เกินขอบจักรวาลแน่นอน ดังนั้นมันเลยบ้าแบบไม่มีขีดจำกัด แต่มันต้องจำกัดครับ ชีวิตของคนจะไร้สาระไม่ได้ตลอด จริงๆชีวิตมีแค่เกิดกับตาย แต่ที่เราอยู่กับมันจริงๆคือปัจจุบัน เอาตรงนี้ให้ได้ สามารถทำใจให้สงบสุขอยู่กับปัจจุบันได้มั้ย ถ้าทำได้คุณก็รอด ทำไม่ได้ก็ร่วง มันไม่ได้ร่วงแค่ชีวิตนี้นะ เพราะงั้นต้องให้ความสำคัญกันละ

สรุปๆ วันนี้ว่าจะทำงานโดยไม่ให้สมองไหล ตอนนี้ไหลในบอร์ดนานมากละ สรุปว่าภวังค์มันเข้ายังไงกันแน่ ตามตำราท่านว่าให้ทำทุกวันให้ชิน ส่วนตำราผมมันตำราลัด ทำก่อนนอนเลยครับ พอมันเคลิ้มก็เคลมมันซะเลย ยกพุทโธหรือชื่อไอดอลที่คุณชอบขึ้นมา เช่นพอง่วงก็อาจจะ คาริน่า คาริน่า คาริน่า คาริน่า คาริน่า ไปจนหลับ มันไม่มีอะไรให้ฝืนอยู่แล้วเพราะจะหลับจริงๆ โบนัสคืออาจฝันเห็นน้องคาริน่า แต่ถ้าไม่เห็นก็ยังมีกำไรติดมือ ฮา

หลังจากนั้นก็ต่อยอดครับ เข้าสู่ขั้นตอนการเพิ่มประสิทธิภาพ ซึ่งเราจะจริงจังมากขึ้น เราจะมามองกันที่โครงสร้าง เหมือนวาดรูปคนนั่นแหละ อยากวาดให้เก่งให้ดูก็ต้องไปศึกษาโครงกระดูกและมัดกล้ามเนื้อ เป็นต้น สมาธิก็เช่นกัน จะทำยังไงให้ได้สมาธิที่มีคุณภาพสำหรับการนอน เราก็ต้องรู้ให้ได้ว่าสมาธิมันคืออะไร

สมาธิคือความจดจ่ออย่างเป็นหนึ่งเดียว นิยามแบบคร่าวๆของผมเอง พิมพ์ไม่ถูกต้องขออภัยเพราะทุกวันนี้ทำแต่เกม ฮา แต่อย่าไปสนใจมาก เอาเป็นว่าเรามาคุยกันเล่นๆพอ คุยแบบเอาไปใช้ไม่ได้เอาไปสอบ อย่าง2วิธีที่ผมยกมาข้างบนก็เป็นวิธีการง่ายๆ ผมว่าง่ายมากๆ แต่ถ้าคนทำสมาธิเป็นผมอาจจะแนะนำวิธีอื่น แต่ใช้จริงผมยังชอบ2วิธีนี้แหละ ใครๆก็ใช้กันไม่จำกัดแค่ว่าคน

เราต้องรู้โครงสร้างของมัน ซึ่งผมพบว่ามันไม่มีอะไรเลยนอกจากการวางร่างกาย มีแค่นั้นจริงๆ ถ้าแยกความคิดออกจากร่างกายได้ ปัญหาก็จบ ความวุ่นวายทางใจจะถูกกันออกไปชั่วคราว ดังนั้น2วิธีง่ายๆนี้จริงมีประสิทธิภาพมาก ไม่เหมือนการบังคับให้ตัวเองท่องอะไรยากๆที่ขัดกับความรู้สึก เราปล่อยไหลครับ ให้มันโฟลวกันฟุ้งๆไปเลย รู้ตัวอีกทีก็เข้าภวังค์ละ กันง่ายๆดู แต่ก่อนจะทำได้ง่ายๆก็ต้องหาทางตะล่อมมันก่อน เพราะจิตก็เหมือนกับลิง อยู่นิ่งไม่ได้ หาช่องสอนมันตอนมันล้าแล้ว ไม่จำกัดแค่ต้องรอให้ชีวิตเจอบทเศร้า มันล้าได้เหมือนกันในช่วงที่ร่างกายไม่ไหวแล้ว หาช่องแล้วยิงมันให้ได้ จบให้คมแบบฮาลันด์แต่พยายามหาโอกาสให้ได้แบบหนูน ฮาาา

พัฒนาตรงนั้นก่อน จากนั้นลองนอนในเวลาที่เราเห็นว่าควรนอน ผมผมก็5ทุ่มถึงตี1ครึ่ง นึ่คือช่วงที่คุณต้องหลับ ผมจะทำให้ได้อย่างน้อย1ครั้งต่อสัปดาห์ ไม่งั้นร่างกายมันจะไม่สมบูรณ์ ตอนนี้เรายังไม่ตาย ร่ายกายยังได้ใช่้อยู่ ดังนั้นต้องดูแลมันหน่อย เพราะมันจะกระทบกับจิตใจได้โดยตรง ถึงจะบอกว่าจิตไม่ใช่เรากายก็ไม่ใช่ แต่นั่นเป็นสัจธรรมครับ ในความเป็นจริงทำไมจะไม่ใช่ ฮาๆ แค่ความจริงกว่าคือมันไม่ใช่ แต่จริงๆแล้วมันยังคงใช่ จนกว่าที่เราจะตายไปนั่นเลย ดังนั้นดูแลมันนิดนึง ผมก็ดูนะแต่ไม่มาก เอาที่ให้มันไหวก็พอ

ลองเปลี่ยนไปนอนตอนไม่ง่วงมากๆ แล้วทำให้สมาธิเกิดให้ได้ เอาแค่ระดับอนุบาล เราจะเข้าภวังค์ให้ได้ เช่นนอนลงไปอยากเข้าให้ได้ภายในครึ่งชม. ไม่อยากนอนแบบนอนไม่หลับ ลองทำดูครับ เลือกมา2วิธี ผมชอบวิธีที่2 คือคิดไปเรื่อย แล้วถึงจุดนึงใจมันจะไปกับความคิดเต็มตัว แล้วจู่ๆเราจะนึกถึงร่างกายได้ จึงเกิดการลงจอดอย่างฉับพลัน นั่นคือสมาวะที่ไม่สามารถบอกได้ว่าจิตใจไปอยู่กับความคิดหรือร่างกายมากกว่ากัน มันคือสภาวะเป็นกลางที่ไม่เอนไปทางไหนมากเกินไป จิตนั้นมีสภาพเป็นกลางและใกล้เคียงกับความสภาวะแห่งความสงบ ซึ่งผมขอเรียกว่านิพพานเทียมละกัน แน่นอนผมไม่เคยไปถึงระดับจริง ดังนั้นความสงบนี้จึงเป็นความสุขอย่างบริสุทธิ์ในระดับเริ่มต้นที่คนเราทุกคนสามารถเข้าถึงได้ ที่พิมพ์มาทั้งหมดอาจจะจบได้ในย่อหน้านี้ เมื่อจิตใจที่ว้าวุ่นสามารถปล่อยวางความคิดและร่างกายได้ เมื่อนั้นความสงบก็จะเข้ามาแทนที่ เหมือนเราเลือกห้องพัก ตอนนี้เราจะเลือกห้องพักให้กับจิตใจ ปกติพวกเรามักจะพากันไปนอนโต้สะพานกัน ฮา วันนี้ผมจะแนะนำวิธีไปนอนโรงแรมห้าดาวโดยไม่เสียเงินสักบาท เอาไปลองกันดูครับ สงสัยตรงไหนDMมาได้ ผมยังพูดไม่หมด ให้ผมพิมพ์ไม่มทางทางจบได้หรอก ฮา เพราะงั้นวันนี้ขอจบเท่านี้ละกัน นอนหลับฝันดีครับท่าน ฮาาาา

อนุโมทนาล่วงหน้าฮะ และผมขอท่องอวากาศก่อนค่ำๆจะกลับมาอ่านครับ

นับถือครับ ผมไม่ค้นหาจนจุดนั้นแน่ๆ เคยปลงไปรอบจนโรคจิตเวชถามหา

มีหลักการขณะพูด มีรับ รุกในการสนทนา เงียบให้เป็น พูดให้มากกว่าทำ
รักษาสัจจะ นิ่งเฉยบางสถานะการ แค่นี้ก็okละ แต่ทำยากนะ ค่อยฝึกไป