อะไรวะเนี่ยคับ พ่อคุณผิดอะำรผม งง

ทำไมมองเหมือนเด็กน้อยงอแง
จบป.ตรีมาก็หาเองได้แล้วหนู mindsetแบบนี้จะอยู่ในโลก social ทุนนิยมไหวไหมเนี่ย

ผมอิจฉา คนที่ล้มบนฟูก มากกว่า

แทนที่จะรอให้พ่อซื้อให้ ทำไมไม่ซื้อให้พ่อ แล้วเผื่อเงินซื้อให้ลูกในอนาคตด้วยละครับ

คงประมาณว่าพ่อมีเงินเยอะแยะ ทำไมไม่ย้ายออกจากซอยสลัม เก่าๆ โทรม คุณภาพชีวิตห่วย

แต่ไปโม้กับคนอื่นมามีเงินสิบล้าน เขาคงเชื่อหรอก

แล้วไปซื้อบ้านดีๆ คุณภาพชีวิตดีๆ อยู่แทน ไม่ได้หวังให้ซื้อบ้านให้ขนาดนั้น

ความจริงในใจเขา เราก็ไม่อาจรู้ได้ พวกที่ความทรงจำ ไม่อยากย้าย ย้ายไปไม่ชินพื้นที่ ไม่รู้จักใคร ซอยไหน

ยิ่งคนแก่เขาไม่ชอบความเปลี่ยนแปลง สกปรกยังไงก็อยู่ได้ เพราะของตัวเองทั้งนั้น

แถมมีเงินสดในมือ อยากกิน อยากเที่ยว ยังไงก็ได้ แค่กินวันละพัน ไม่จนด้วยซ้ำ

ทางแก้ ทำใจอย่างเดียว ถ้ามันจะเป็นมรดกตกมา ก็พยายามให้เหลือไว้มากที่สุด ดูแลอยากให้แกหมดตัวพอ

ส่วนเราไม่ต้องอยู่บ้านเก่าก็ได้ เช่าหอดีๆเอา พอถึงเวลาพ่อเกิดยกให้ ค่อยไปซื้อบ้านที่อื่นแทน

เกิดมาไม่มีใครเท่ากันอยู่แล้ว ไม่มีอะไรยุติธรรมสักอย่างบนโลกใบนี้

ไม่มองอีกมุมว่าพ่อเก็บเงินไว้ให้รึป่าว คิดแบบนี้อยากให้พ่อท่านบริจาคเงินมรดกทั้งหมดจัง

บ้านที่อยู่นี่ซื้อตั้งแต่ยายละ แล้วแม่มาผ่อนต่อหมดแล้ว

ของผม ท่านไม่ได้ซื้อให้ ทุกอย่างเป็นชื่อของท่านหมด

ปัจจุบันผมอาศัยบ้านแฟนอยู่ ทั้งๆที่บ้านก็มีที่พักอาศัยหลายที่
รถที่ท่านให้ใช้สมัยเรียน ก็ขาย เงินก็คืนท่านไปแล้ว

ตั้งแต่จบมา พอมีงาน ก็พยายามอยู่ด้วยเงินเดือนตัวเอง โควิดมาก็ต้องประหยัดขึ้น ล้มลุกคลุกคลานเลยทีเดียวช่วงนั้น

พอมาคิดดูตอนนี้ ตั้งแต่เริ่มทำงานก็ไม่เคยขอเงินท่านอีกเลย
ต้องขอบคุณท่านที่ช่วยเลี้ยงดูส่งเสียจนเรียนจบ แค่นี้ก็เป็นบุญหัวสำหรับผมแล้ว

เพื่อนๆก็มีหลายคนที่ซื้อบ้านไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้นึกอิจฉาอะไร ก็เก็บเงินรอวันที่รู้สึกว่าพร้อมค่อยซื้อ

อันนี้ไม่รู้เเฮะ ไม่เข้าใจความรู้สึกจขม เเต่สำหรับผม เงินพ่อเงินเเม่ สมบัติพ่อสมบัติเเม่ ทุกอย่างก็เป็นของท่าน ไม่เคยคิดว่ามันเป็นของเรา หรือมันจะต้องเป็นของเราเลย

สร้างฐานะเองแล้ว ซื้อบ้านให้ท่านโลด

ความเห็นผมคือ คุยกับพ่อเลย มีเท่าไหร่ จะยกให้ใครใคร อะไรยังไง
คือผมไม่รู้ว่าบ้านท่านสนิทกันแค่ไหน หรือถืออะไรหยังงี้มั๊ยนะ แต่บ้านผม ลูกเรียนจบครบทุกคน ทำงานไปซักพัก พ่อเรียกคุยเป็นวาระบ้านเลย มีเท่าไหร่ มีตรงไหนบ้าง

ผมว่าท่านก็อาจจะลองหาวิธีคุยกับพ่อท่านเรื่องนี้อ่ะ บอกไปเลยว่าจะได้วางแผนการเงินถูก ยกให้ไม่ให้แล้วแต่พ่อ แต่รู้ไว้ก่อนมันดีกว่าแน่ๆ จะได้เตรียมการล่วงหน้าได้
แบบบ้านผมคือเปิดให้ดูหมดแล้ว ใครอยากจะทำอะไร มาคุยแล้วมาเอาไปลงทุนก่อนได้เลย


ส่วนเรื่องน้อยเนื้อต่ำใจ ผมว่าท่านลองไปหาสถิรายได้ครัวเรือน สินทรัพย์ หนี้สิน ประชากรไทยดูเลย แนะนำแบบนี้เพราะว่าจะได้เห็นกันไปเลยว่าจริงๆเราอยู่ตรงไหนของสังคม เห็นแล้วน่าจะรู้สึกดีขึ้น ดีกว่ามาฟังคนนู้นเล่าว่าได้โน้นได้นี้ เพราะจริงๆคือคนที่เค้าไม่มี มันมีเยอะมาก แค่เราไม่รู้ ได้เห็นสถิติจริง เราอาจจะรู้สึกว่าเราโชคดีก็ได้


ส่วนตัว พ่อผมก็ประหยัดมาทั้งชีวิต ทั้งๆที่รายได้ก็ไม่ได้น้อยเลย ลงทุนก็เป็น แต่ก็นั้่นแหละ ลูกหลายคน
โตมาพ่อเปิดให้ดู ถึงได้พบว่ามีเกินคาด แล้วมานั่งดูข้อมูลเชิงสถิติจริงๆ ถึงได้ยิ่งเข้าใจว่าแค่นี้เราก็โชคดีมากแล้ว

ก็ถ้าเทียบกับคนที่ต้องนั่งผ่อนบ้าน พ่อแม่ซื้อให้มันก็ดีมากๆ แหละ

ผมตอบคุณแล้วทำไมไม่มาตอบผม งง ?

ซื้อเองภูมิใจครับ ท่านส่งเรียน ให้ความรู้ดูแลเต็มที่แล้ว ที่เหลือท่านก็ควรได้เที่ยวพักผ่อนบ้างแล้วครับ