ที่เห็นในภาพ คือ คุณ William Heinecke ซีอีโอของเครือ Minor กำลังขับมอเตอร์ไซค์ นำขบวนโปรโมต Pizza Company ในปี พ.ศ. 2544 ก่อนหน้านั้น Pizza Hut เข้ามาในประเทศไทยเป็นครั้งแรก เมื่อปี พ.ศ. 2523 โดยผู้ได้สิทธิ์ มาสเตอร์แฟรนไชส์ และนำเข้ามาในไทยคือเครือ Minor ซึ่งมีคุณ William Heinecke นักธุรกิจอเมริกัน สัญชาติไทย เป็นผู้ก่อตั้งและบริหาร

Pizza Hut ในไทยที่บริหารโดยเครือ Minor กำลังไปได้สวย แต่ 20 ปีต่อมา กลับมีปัญหา..เพราะสิทธิ์มาสเตอร์แฟรนไชส์ 20 ปี ของ Minor ได้สิ้นสุดลงและเจ้าของลิขสิทธิ์ Pizza Hut อย่าง Tricon Global Restaurants ก็บอกว่า พวกเขาจะเข้ามาบริหาร Pizza Hut ในไทยต่อด้วยตัวเองเรื่องนี้ลุกลามไปจนถึงขั้นฟ้องร้องเป็นคดีความ และสุดท้าย Minor เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ จนต้องเสียสิทธิ์บริหาร Pizza Hut ในไทยไป นั่นจึงเป็นที่มาให้เครือ Minor ปั้นแบรนด์ใหม่มาสู้ ชื่อว่า “Pizza Company” ที่เรารู้จักกันในวันนี้

และรู้ไหมว่า เครือ Minor ใช้เวลาปั้น Pizza Company แค่ “45 วัน” เท่านั้นเรื่องนี้ คุณ William Heinecke ซีอีโอของเครือ Minor เล่าไว้ในวิดีโอชื่อ The Impossible Story of MINOR ซึ่ง BrandCase จะสรุปให้ฟังแบบง่าย ๆ

1.อย่างแรกที่ทำให้เครือ Minor ได้เปรียบ คือพวกเขามีหน้าร้านที่กระจายอยู่ทั่วประเทศไทยอยู่แล้วถึงแม้ว่าบริษัทเจ้าของลิขสิทธิ์ จะได้สิทธิ์บริหาร Pizza Hut ในไทยไป แต่สิ่งที่เจ้าของลิขสิทธิ์เอาไปด้วยไม่ได้คือ หน้าร้านเดิมที่ทาง Minor มีอยู่แล้วทั่วไทย เมื่อมีหน้าร้านและอาหารที่พร้อมอยู่แล้ว ก็แค่เปลี่ยนชื่อร้าน รีแบรนด์ใหม่เป็น The Pizza Company ต่างกับ Pizza Hut ที่ต้องเสียเวลาไปนับหนึ่ง ในการเปิดสาขาแรกใหม่ กลายเป็นว่า Pizza Hut เป็นแค่แบรนด์เก่าที่มาก่อน มีเพียงแค่ไม่กี่สาขา ในขณะที่ The Pizza Company แบรนด์ใหม่ที่เพิ่งสร้างขึ้นมา แต่กลับมีหลายสาขากระจายไปทั่วประเทศไทยในทันที

2.องค์ความรู้ และกำลังคน ที่มีพร้อมอยู่แล้ว จากตอนบริหารร้าน Pizza Hutจากประสบการณ์กว่า 20 ปี ในการทำร้านพิซซาภายใต้ชื่อแบรนด์ Pizza Hut ทำให้ทาง Minor รู้จักตลาดพิซซาในไทยเป็นอย่างดี รู้ว่ารสชาติไหนถูกปากคนไทย และรู้พฤติกรรมของผู้บริโภค ดังนั้น The Pizza Company จึงไม่จำเป็นต้องเสียเวลามาคิดสูตรพิซซาใหม่มากมาย หรือทำการศึกษาตลาดและศึกษาพฤติกรรมของผู้บริโภคให้วุ่นวาย
อาจจะแค่มาวางแผนการตลาดใหม่ คิดแคมเปญ สร้างภาพลักษณ์แบรนด์ใหม่ ให้แตกต่างและแข่งขันได้
ต่างจากทาง Pizza Hut ที่ต้องเริ่มใหม่ ตั้งแต่ตั้งทีมงาน สำรวจผู้บริโภค ทำการตลาด และคิดสูตรพิซซาใหม่ ๆ ซึ่งดูไม่ต่างอะไรกับการเริ่มต้นทำธุรกิจใหม่เลย

ในงานแถลงข่าวเปิดตัว The Pizza Company ในปี พ.ศ. 2544 คุณ William Heinecke ก็เป็นคนขับรถมอเตอร์ไซค์ลงถนนกลางกรุงเทพมหานคร นำขบวนรถส่งพิซซากว่าหลายร้อยคัน เพื่อโปรโมตแบรนด์ ด้วยตัวเอง นับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ The Pizza Company ก็เป็นที่รู้จักของคนในประเทศไทย และกลายเป็นคู่แข่งคนสำคัญในไทย ของ Pizza Hut มาตลอด

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ทาง Tricon Global Restaurants (ตอนนี้เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น Yum! Brands) ไม่ได้บริหาร Pizza Hut ในไทยแล้ว โดยเจ้าของ Pizza Hut ในไทยตอนนี้ คือ บริษัท พีเอช แคปปิตอล จำกัด ซึ่งเป็นบริษัทในเครือของ บริษัท โทรีเซนไทย เอเยนต์ซีส์ จำกัด (มหาชน) หรือ TTA ที่จดทะเบียนอยู่ในตลาดหุ้นไทย

จากเวลาแค่ 45 วัน ที่ใช้สร้างแบรนด์ใหม่ในวันนั้น ปัจจุบัน The Pizza Company มีจำนวนสาขาในไทย 422 สาขา ที่ส่วน Pizza Hut มีสาขาในไทยราว 184 สาขา

ที่มา https://www.facebook.com/BrandCaseTH/photos/a.114819323762889/663308252247324/

ดีลักซ์ ซีฟู๊ด คริสปี้ ติน มันอร่อยอะดิ ทีม112ครับ

ชอบหน้าซุปเปอร์เดอร์ลุกของพิซซ่าคอมมากกว่า หลังพิซซ่าฮัทเข้ามาบริหารเองผมแทบไม่กินเลย รสชาติมันติดหวานแทบทุกหน้า

ใน 4 M นี้ Minor Food คือตัวชูของบอเลยนะ

ตอนที่ pizza hut ประกาศแยกทางกับ minor ผมงงมากว่าเขาคิดอะไรอยู่
เพราะ pizza hut มีแค่ชื่อกับสูตรตั้งต้น ที่เหลือนอกจากนี้ไม่มีอะไรเลย หน้าร้าน ระบบหลังบ้าน พนักงาน สูตรที่ปรับใหม่สำหรับประเทศไทย แหล่งวัตถุดิบ ฐานลูกค้า ฯลฯ เป็นของ minor ทั้งนั้น ผมมองว่า minor แค่เปลี่ยนป้ายหน้าร้านใหม่ก็นำ pizza hut ไปหลายช่วงตัวแล้ว คนอื่นอาจจะคิดว่า pizza hut ชื่อดังกว่า แต่ผมกลับคิดว่าเมื่อวานเคยกินร้านนี้อร่อย วันนี้แค่เปลี่ยนป้ายหน้าร้าน สูตรไม่เปลี่ยน พ่อครัวไม่เปลี่ยน พนักงานไม่เปลี่ยน แล้วทำไมจะไม่กินต่อไปล่ะ

แล้ว minor ก็ยึดตลาด pizza hut มาได้จริงๆ แต่ไฮเนคกี้มีทีเด็ดกว่านั้นคือแกเล่นจัดคาราวานมอเตอร์ไซค์วิ่งว่อนกรุงเทพโปรโมทช่องทาง delivery อย่างจริงจัง ยึดพื้นที่ข่าวหน้ากลาง นสพ.ธุรกิจ ได้หลายฉบับเลย

อารมณ์ประมาณPepsi กับเสริมสุขนั่นแหละครับ พอเจ้าของแบรนด์เห็นว่าแบรนด์ตัวเองแข็งแรงแล้วก็อยากมาเล่นในตลาดเองหรือต้องการมีส่วนแบ่งในผลกำไรมากขึ้น และเมื่อเจรจากับผู้ซื้อแบรนด์ในท้องถิ่นนั้นๆไม่ได้ก็ต้องแยกทางกันในที่สุด

แต่ของกรณีพิซซ่าเจ้าดังนั้นความขัดแย้งกลับมันส์หยดกว่า เพราะคุณไฮเนคกี้แกไม่ได้เอาธุรกิจไปผูกกับพิซซ่าอย่างเดียว แต่ยังมีโรงแรมและกิจการอื่นๆในเครือด้วย เรียกว่ามีทั้งองค์ความรู้ ทรัพยากร กำลังเงินเต็มที่ แถมตอนทะเลาะกับพิซซ่าเจ้าดังช่วงปี2001นั้น หุ้นMint อยู่ในตลาดหลักทรัพย์มา10กว่าปีแล้ว เรียกว่ามีกระสุนสำรองให้เล่นบาน ส่วนพิซซ่าหลังคาแดงแทบจะต้องมาเริ่มใหม่จาก0