ผมครับ ส่วนมากก็จะทำงานหามรุ่งหามค่ำ. มีสองกะบ้าง โอทีบ้าง แต่บางทีก็เสี่ยงดวงซื้อล็อตเตอรี่เผื่อมีโชควาสนากับเขาบ้าง

ขอโทษนะครับที่ตบมุก บังเอิญเป็นคนขี้เล่นบ่อยครั้ง

แล้วแต่คนครับ ผู้ใหญ่บางคนชง-ตบไม่เป็น ผมก็ไม่ค่อยอยากเล่นด้วยครับ

ฝึกได้ครับ ส่วนใหญ่คนติดตลกหนักๆจะเป็นคนคิดเร็วทำเร็วและปากไวทำให้ยั้งไม่ทัน
ลองอย่างที่เม้นนึงบอกไว้ก็ได้ครับ นับ 1 2 3 หน่วงตัวเองก่อนจะตอบหรือเล่นอะไรออกไป

อีกอย่างนึงคือ มุกมันมีคลาสและใช้ถูกกาละเทศะรึเปล่าด้วย
ไม่ได้บอกว่าห้ามเล่นมุกเลยเวลาคุยเรื่องศีเรียสหรือจริงจังนะ เล่นได้แต่เลือกมุกให้มันเนียนเข้ากับบรรยากาศและไม่โบ๊ะบ๊ะหน่อย
ไอ้แนวๆชงตบอย่างติดยาที่ว่ามาเนี่ยโบ๊ะบ๊ะ 5 บาท 10 บาทมากๆ แถมแหลมขึ้นมากลางปล้องเลย บางทีมันก็ไม่เข้ากับจังหวะการสนทนาครับ

ลองดูพวก TED Talk หรืองานสัมนาใหญ่ๆเป็นตัวอย่างก็ได้ คนพูดก็มีเล่นมุกนะครับแต่มุกเขาไม่โบ๊ะบ๊ะ 5 บาท 10 บาทแค่นั้นเอง

เล่นก็คือเล่น
จริงจังเป็นเรื่องเป็นราว ก็อีกอย่าง

ส่วนตัวเป็นคนกวนเท้าชาวบ้านแต่ก็แยกออกอันไหนคุยเล่นอันไหนคุยเป็นงานเป็นการ ไม่เอามารวมกัน

เป็นครับ หลังๆมาทำงานเจอคนนอกบริษัทเยอะ ดีขึ้นนิดหน่อย จังหวะเผลอๆกับเพือนร่วมงานมีอยู่บ้าง ส่วนเพื่อน, ครอบครัว หาคำว่าสาระไม่เจอตั้งแต่ต้น

ถ้าไม่สนิท ก็หาข้อสรุปให้ได้คร่าวๆก่อน ถึงสอดมุกหยอกบ้าง

ต่อให้สนิทจริงๆ ก็ดูที่คำถามหรืออารมณ์คนคุยด้วยอีกที

เคยเล่ยแบบพร่ำเพรื่อจนคนที่มาคุยด้วยว่าผมไร้สาระ

ถ้าบอก ผมไม่ติด…ผมซื้อสด ยังพอได้ยิ้มมุมปากบ้างครับ
นี่มามุขติดยา มันไม่ฮาเลยกับเรื่องที่คุย

ผมว่ามันก้เป็นเสน่ห์อย่างนึงของคนพูดนะ ถ้ามีจังหวะเล่นที่เหมาะสม

เวลาผมไปประชุมหรือไปสัมมนาที่ไหนทีไร ยิ่งมีระดับคนเก่ง พูดเก่ง หรือเฉพาะทางระดับแนวหน้าประเทศมาพูดนะ

ผมเห็นเค้าก้มีเล่นมุก เล่นคำ สร้างความครื้นเครงเป็นระยะๆนะ

คือคนเราจะเล่นมุกได้ แปลว่าเซนส์บางอย่างในสมองมันต่องทำงานดีด้วยล่ะ

อาจเป็นคุณสมบัติหนี่ง ของคนฉลาด

ผมเนี่ยสิ บางทีอยากเล่นกับเด็กๆ น้องๆมัน ชงไป บางทีถึงกับเอ๋ออ

เล่นได้แต่ดูกาละเทศะแหละครับ เอาพอหอมปากหอมคอ
ผม30กว่า เล่นมุกเล่นมึงกูกะรุ่นพี่อายุ40กว่าก็เล่น แต่ไม่ได้เล่นทุกคนดูกาละเทศะดูความเหมาะสมว่าเค้าเล่นด้วยหรือไม่เล่นด้วย

สมการมันมีจริง-จริง จริง-เล่น เล่น-จริง เล่น-เล่น ต้องดูบริบทครับ
เล่นทุกครั้งทุกคนมันจะกลายเป็นน่ารำคาญ แล้วคนจะมองว่าไอนี่ไร้สาระแล้วจะไม่มีคนอยากจะปรึกษาหรือถามอะไรด้วย

ผมมีเพื่อนแบบนี้คนนึงเล่นแบบนี้ทุกอย่างทุกบริบท ทุกวันนี้อยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนจะคุยด้วย ไม่มีคือไม่มีจริงๆนะเพราะไม่มีใครอยากคุยด้วยทุกคนรู้ว่าถามไปได้แต่ไร้สาระ

มุมมองของผมที่มีต่อ กับลักษณะนิสัยแบบนี้ คือ เหมือนไม่ให้เกียรติ ไม่ค่อยสนใจสิ่งที่เราพูดหน่ะคับ

กรณีที่เราสนทนากันนะ แต่ถ้าขึ้นไปเดี่ยวบนเวที ก็แล้วแต่สไตล์คับ แต่ถ้าคุยปกติ ก็เต็มที่เลยไม่เคยว่ากัน

เคยเป็นแต่พออายุมากขึ้นแล้ว ผมก็มองว่าเปนการไม่ให้เกียรติกันนะครับ เหมือนไม่ได้ตั้งใจจะคุย ทั้งที่อีกคนอยากคุยแบบจริงจัง เลยพยายามไม่เป็นครับ โชคดีที่ช่วงหลังๆได้คุยกับผู้ใหญ่เยอะขึ้นเลยเปลี่ยนง่ายขึ้น

เป็นนิสัยที่แย่ครับ เลิกได้ควรเลิก

ผู้ใหญ่เค้าจะมองว่าไม่มีสัมมาคาราเต้

ผมเป็น แต่เล่นกับคนที่รู้จักนะ ถ้าเพื่อนของเพื่อนอะไรงี้ไม่ค่อยเล่น
แต่ถ้าให้พูดสาระล้วนๆก็ได้ แต่พูดให้เพื่อนฟังเราเห็นมันตั้งใจฟังก็อยากแกล้งอะ