ผมกับแฟนคนแรก
เค้าเรียนจบแล้ว แต่ผมยังล่องลอยไม่จบสักที
ยังไม่ได้เปิดตัวกับทางบ้านแฟน แฟนมันกดดัน
ที่ทำงานก็ยุให้เลิกกับผม

แยกกันอยู่สักพัก แล้วผมก็ปล่อยจอย ให้เค้าไปดีกว่า

หลังจากนั้น6เดือน เค้าได้แฟนใหม่เป็นญี่ปุ่น ผมไปง้อก็ไม่กลับมา

มันก็จริงแหละ ถ้าผมพยายามมากกว่านั้น ผมก็คงไม่ต้องปล่อยเค้าไป

แต่ตัวเอง ณ ตอนนั้น มันคิดแค่เล่นไปวันๆจริงๆ
แต่มันก็มีข้อดีนะ ถ้าไม่เลิกกับแฟนคนนั้น ก็ไม่ได้ลองคบกับผู้หญิงอีกหลายคน ทำให้เราเข้าใจโลกมากขึ้น

เรื่องผมเพิ่งเกิดมา2วันนี้เลย ผมเป็นซึมเศร้าด้วยครับ บางครั้งเราก็แสดงบรรยากาศ ลบๆให้คนรอบข้างโดยไม่ตั้งใจ แต่เรา2คนยังรักกันนะครับ เหตุมันเกิดจากที่ผม หาความสบายให้เขาไม่ได้ อย่างรับปริญญาของเขา ผมไม่สามารถเอารถที่บ้านไปกับเขาได้ แต่ผมก็เลือกที่จะไป รถประจำทางต่างๆก้บเขานะ แต่ที่บ้านเขาบอก สงสารลูก จากนั้นไม่นานเขาก็บอกว่า เขาไม่อยากคบกับเราแล้ว รักนะแต่ไปต่อไม่ได้ ครอบครัวเขาอยากให้คนที่ดูแลเขาได้ ไม่ต้องเหนื่อย ตอนนี้ก็เลยมานั่งอกหักซมอยู่เนี่ย แต่หวังว่ามันจะดีขึ้น จากใจ loser คนนึง

เคยเป็นตอนเป็นทหารครับ ตอนนั้นที่บ้านมีปัญหาแบบสุดๆ แล้วก่อนหน้าเป็นทหารคือผมไม่มีเวลาไปหาแฟนผมเลย ปีกว่าๆ รวมตอนเป็นทหารคือ 2 ปีกว่าเลยได้ ตอนนั้นจำได้เลยว่า เข้าเวรอยู่ นั่งคิดแล้วตัดสินใจบอกไป แต่เขาก็บอกโอเค ถ้ามีใหม่จะบอกนะ แต่ก็ยังคุยกันอยู่ปกติ สรุปก็ผ่านมาได้แล้วคบมาได้จนถึงทุกวันนี้รวมจะเข้าปีที่ 9 แล้วครับ เลยมาถามกันตอนหลังว่า ตอนนั้นทำไมไม่มีคนใหม่ เขาบอกเขาสงสารผม ต้องเจอกับปัญหาที่บ้านแล้วต้องมาเลิกกับแฟนอีก ตอนนั้นผมน้ำตาไหลต่อหน้าแฟนผมแบบไม่อายเลย