ผมไม่รุ้ทำไมประเทศไทยต้องสร้างวาทกรรม ชาติ ศาสน์ กษตัริย์ ให้ติดหู,แตะต้องไม่ได้ แล้วส่งต่อกันมารุ่นต่อรุ่นด้วย มันสร้างความสงสัยให้ผมมากอ่ะ ว่าทำไมเราต้องปกป้องศาสนาขนาดนั้น ทั้งๆที่เป็นเรื่องโคตรไกลตัวในค่ายทหารนี่เขียนตัวเบอเร่อ คือ งงอะ บางคนนี่ตักบาตรทำบุญ ปล่อยปลา ก็รู้สึก blessed ได้รับแต้มบุญในการไปต่อในชาติหน้าแล้ว ยังงั้นน่ะหรอ ถ้าแค่นี้นี่แม่งโคตรเปลือกอ่ะ

ที่งงหลักๆก็คือ ทำไมประเทศไทยถึงซีเรียสกับการที่ต้องยัดพุทธให้เป็นศาสนาของทุกคน


ใช้หลักคิดไหนก็ เอาตัวเองเป็นที่ตั้งนี่แหละครับ คิดแค่ว่า
จะทำอะไรก็ได้บนโลกใบนี้ อย่าไปทำให้คนอื่นเดือดร้อนทั้งทายกายทางใจเป็นพอ
ตายไปก็เหมือนคอมโดนดึงปลั๊กนรกสวรรค์ไม่มีจริง มีแต่ความมืด ตายไปก็เป็นแค่ก้อนเนื้อ

ผมคิดว่า คิดว่านะ ว่าผมนับถือพุทธ แต่กิจกรรมที่ท่านว่ามาทั้งหมดผมไม่ได้ทำเลยนะ
บาปกรรมผมไม่ได้เชื่อในมิติของกรรมตามมาเอาคืน ผมมองในแง่ของความไม่สบายใจ มโนสำนึก ทำอะไรแล้วไม่สบายใจ
สวดมนต์ไม่ได้สวดเลย ไม่เข้าใจทำไมเราต้องสวดภาษาที่ไม่รู้จัก ถ้าเป็นภาษาไทยจะขลังน้อยลงไหม
ทำบุญ อันนี้อาจจะมีบ้างถ้าต้องติดสอยห้อยตามไปกับคนอื่น หรือพาแม่ไปทำสังฆทาน
ที่มองว่าตัวเองยังนับถือเพราะ พวกหลักคำสอนอะไรผมยังยึดถืออยู่

ส่วนคนที่บอกว่าไม่ได้นับถือ ที่เคยเจอ เขาก็มีหลักยึดยำๆรวมคำสอนหลายๆศาสนาเป็นที่ยึดเหนี่ยวครับ ก็แค่ไม่ได้ยึดติดว่าต้องเป็นศาสนาไหน แต่ไม่ใช่ชีวิตไม่มีอะไรยึด แต่เป็นแบบนี้ทุกคนไหมผมก็ไม่ทราบ

บอกตามตรงถ้าคุณไม่ใช่เมาคลีลูกหมาป่า โตมาในสังคมมนุษย์ ยังไงมันก็มีกรอบอะไรมาครอบคุณอยู่กว่าจะโตมาผ่านอะไรมาตั้งเยอะ แหกกรอบนี้เพื่อจะไปอยู่อีกกรอบนึงเท่านั้นแหละ

คือจริง ๆ ตอนนี้ประเด็นนี้ส่วนตัว ผมมองว่าเอามาคิดลำบากเหมือนกัน คือ ณ ตอนนี้หลายคนจะบอกว่าฉันไม่มีศาสนา แต่ เราเกือบทุกคนถูกศาสนาพุทธยัดใส่สมองตั่งแต่เด็ก ๆ แล้ว หลายคนที่ตอนนี้เลือกจะไม่นับถือศาสนาอะไรเลย แต่เกือบทุกคนผมเชื่อว่าท่อง ศีล 5 ได้หมด

เพราะงั้นผมมองว่าลึก ๆ แล้ว สิ่งที่ยึดเหนี่ยวก็คือคำสอนที่เราถูกฝั่งใส่สมองมาตั่งแต่เด็กนั้นละ

คือเรื่องไม่มีศาสนามันแบ่งได้ 2 แบบ คือ

คือคนที่ไม่นับถือเพราะ ปัจจุบันยังไม่ตอบโจทย์ พุทธ คริส อิสราม ไม่ตอบโจทย์แนวคำสอนของเรา

กับ

คนที่ไม่นับถืออะไรเลย เพราะคิดว่าไม่มีอะไรมากกว่าตัวเราอีกแล้ว

อันนี้ถามจริงๆนะครับ ไม่ได้กวน...มันคือ"หลักและวิธีคิดของศาสนาพุทธ"จริงๆหรือครับ?
ผมศึกษาเรื่องศาสนาที่เป็นแกนหลักของพระธรรมจริงๆน้อยมากนะ ไม่เคยบวชด้วย

แต่ก็สงสัยว่าหลักคำสอนจริงๆนี่ สอนให้เชื่อในพิธีกรรม/ดวง/การอธิษฐาน...จริงหรือ?
หรือมันเป็นแค่อะไรก็ตามที่บุคลากรของศาสนาแต่งแต้ม เพิ่มเติมเอาเองกันภายหลัง

ขออภัยล่วงหน้ากับคำถามนะครับ

ปล. ส่วนตัวใช้ตรรกะ"เหตุและผล"เป็นแนวทางและวิธีคิด ส่วนเรื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ...ไม่มีครับ เพราะหาคำตอบเรื่องสาเหตุที่จะต้องใช้อะไรซักอย่างเพื่่อยึดเหนี่ยวจิตใจตัวเองไม่ได้ ว่าทำไมต้องยึดเหนี่ยวจิดใจ

จขกท. ยังมีเข้าวัด ขอพร
ของผมนึ่หนักกว่าอีกมั้ง ไม่เหลือบแลสิ่งเหล่านี้มาตั้งแต่เป็นวัยรุ่นแล้ว
ทางบ้านและญาติเคร่งเรื่องแบบนี้มาก วันพระต้องไปทำบุญ ต้องไหว้พระ
วันสำคัญต้องที่นู่นนี่นั่น ต้องรู้จักพระดัง ๆ ในจังหวัด
ต้องเลี้ยงพระที่บ้าน บ้านไหนไม่เคยเลี้ยงพระต้องจัดให้ได้


หลักยึดเหนี่ยวไม่มีอะไรเลย และทำไมจะต้องมี
เอาไว้ปลอบใจเวลาอ่อนแอเหรอ นี่ถามนะไม่ได้แซะ
ทำงานด้วยกระบวนการทางวิทยาศาสตร์
ถ้าไม่ผิดกฏหมาย ถ้าไม่ผิดศีลธรรม แค่นั้น
ปีนี้วิกฤติหนักสุดคือน้ำท่วมบ้าน น้ำท่วมร้านค้า
ก็มานั่งคิดว่าทำอะไรก่อนหลัง งบเท่าไหร่ ใช้แรงงานมั้ย ทำแล้วคุ้มมั้ย
ทำถึงที่สุดแล้วถ้ายื้อไม่ไหวก็ต้องปล่อยไป
บางคนบอกว่าเป็นกรรมเก่า เป็นฟาดเคราะห์ ไม่ใช่วาสนาเรา
แหม..อยากฟาดหน้าสักที

ทำไมต้องนั่งท่อง นะโมตัสสะ

กฏหมาย

ความคิดตัวเอง

มาตรฐานสังคม

ผมยังมีศาสนาแค่ในบัตรประชาชนนะ

แต่ส่วนตัว เคยบวช วงการข้างในนี่เละเทะมาก

นับถือแค่พระอาจารย์เจ้าอาวาสที่เคยไปบวช เพราะท่านปฏิบัติดี เคร่ง และช่วยสอนผมให้มีสติได้
พอท่านมรณะภาพ ตอนนี้ก็เลยไม่มีพระสงที่นับถือเลยซักองค์

การใช้ชีวิตก็ปกติ ไม่ทำผิดกฏหมาย ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน
มีความสุขกับชีวิตเรื่อยๆ

ผมไม่เคยสนใจพระเครื่อง สายสิน ซื้อบ้านก็ไม่ได้ทำบุญขึ้นบ้านใหม่ ออกรถอะไรไม่ต้องดูฤกษ์

ยกเว้นตอนแต่ง อันนั้นดูให้ผู้ใหญ่สบายใจ ส่วนตัวผมวันไหนก็ได้ เอาที่เรากับคนมาร่วมงานสะดวกแค่นั้น

ส่วนแฟนชอบไปทำบุญ ผมก็พาไป ไปนั่งไหว้เป็นเพื่อนได้ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกทราบซึ้งอะไร

ผมบอกไปแล้วครับมันเป็นแค่สิ่งยึดเหนี่ยวทางจิตใจครับ
เราเข้าวัดทำบุญให้ทานเราขอพรบ้างผมว่าไม่แปลก
มันแค่เป็นการขอเหมือนการที่ซื้อลอตเตอรี่คุณก็ลุ้น
ให้มันถูกก็คือดวงล้วนๆๆมันเป็นแค่ส่วนประกอบส่วนนึง
ในการดำรงณ์ชีวิตอะครับแต่หลักๆเลยคือตัวเราต้องลงมือทำ
ถึงเห็นผลหรือเกิดการเปลี่ยนแปลง

ผมครับ ก็แค่ใช้ชีวิตตามความคิดของตัวเอง แต่ก็ตั้งอยู่บนความรู้สึกผิดชอบชั่วดี สิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ ผมว่าผมไม่มีนะ เหมือนไม่เคยนึกถึงความจำเป็นที่จะต้องมีมากกว่า

ทำไมต้องมีไรยึด

จารีต กฎหมาย ก็ทำให้คนอยู่ในกรอบระดับนึงละ

ผมคิดแค่ไม่ทำอะไรให้ใครเดือดร้อน แค่นี้พอละ

เงินกับหมีควัฟพรี่ควัฟ

กฏหมายก็มี
หลักปรัชญา ก็มี
ทุกวันนี้แค่คิดในแง่ เอาทุกอย่างที่มีประโยชน์มาปรับใช้
แล้วพร้อมที่จะเปลียนแนวคิดในบางมุม เมื่อเห็นว่ามันไม่ถูกต้อง หรือไม่เข้ากับเราแล้ว
ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนแค่นี้ผมว่าก็พอแล้วนะ

ดีกว่ายึดหลักศาสนาในบางส่วน ที่มีแต่สร้างความกลัว ให้คน
ทำเรื่องที่ไม่มีสาระ และไม่เหตุผลในบางเรื่่อง เสียเวลาชีวิตเปล่าๆ

แน่ใจหรอครับว่าอันนี้คือพุทธ...

หลักใจเค้าใจเราครับ เราไม่ชอบอะไรก็อย่าทำกับคนอื่น

อย่าเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง รู้จักรับฟังผู้อื่น

แล้วก็เคารพกฎหมายครับ