120นาทีแล้วมาเตะ ขามันล้าแล้วครับ คอนโทรลระยะลำบาก
ใจล้า+ขาล้า เลยเน้นชัวๆดีกว่า เตะธรรมดาเน้นมุมเอา
ยิงเข้ากรอบโดนเซฟได้ ดีกว่ายิงออกไปเอง

มันมีคำว่าความรับผิดชอบจากความฝันคนอื่นแบกอยู่ เอาง่ายๆ แค่โดนเรียกไปพูดหน้าเสาธง โรงเรียน มันก็กดดันแล้ว บางคนนี่ตัวสั่น พูดผิดๆถูกๆเลย แล้วนี่คนดูนับหมื่น แถม แบกความฝันคนในประเทศนับล้าน โคตรกดดัน คือดูหน้านักเตะสเปนที่ยิงไม่เข้า คนที่ 2 คือหน้าจะร้องให้ ที่เก้ เลือกไป ตอนซ้อมคงยิงดียิงแรง แต่มันก็แค่สนามซ้อม พอมาเจอของจริง คืออีกอารมณ์

ถ้าเคยมีโมเม้นแบบนั้นจะเข้าใจครับ

ตอนยืนอยู่บนเขตโทษเนี่ย ข้างหลังถูกมองด้วยคนหลักพันคน ที่หางตาเราจะมองเห็น รอบข้างที่มองไม่เห็นอีกเท่าไหร่

ความคาดหวังต่างๆจากอีกไม่รู้กี่สิบล้านคนที่ไม่ได้มา

ไหนจะเรี่ยวแรงที่ลดลงไปมากแล้วจากการเล่นมาก่อนนี้ตั้ง 120 นาที พอแรงตก มันคุมลูกไม่ได้ดีเหมือนเดิมแล้ว

ต่อให้ซ้อมมาดีแค่ไหน แต่เอาจริงๆ จะมีซักกี่ครั้ง ที่เล่นเต็ม 120 นาที แล้วมาซ้อมยิงจุดโทษต่อ ด้วยเรี่ยวแรงที่ริบหรี่แล้ว

เพราะงั้น ณ เวลาตรงนั้นไม่มีอะไรง่ายเลยครับ ยิงแรงก็คุมทางยาก ยิงเบาคิดว่าชัวร์ แต่เจอความล้าเล่นงาน ก็กลายเป็นบอลที่น่าจะไปตามที่คิด ดันไม่ใช่

ปล ผมเคยแค่ยิงจุดโทษบอลกีฬาสี รร ที่ถ้าลูกนั้นยิงเข้าผมชนะเลย แค่ระดับนั้น ยังตื่นเต้นกดดันเลยครับ ก็คงจะพอบอกได้คร่าวๆแค่นั้น เพราะงั้น ระดับบอลโลกนี่มันจุดสูงสุดแล้วนะของความกดดัน เพราะพลาดไปที อีกกี่ปีจะได้แก้ตัวก็ไม่รู้

ดวลจุดโทษเป็นอะไรที่ยากนะ ยากกว่าจุดโทษระหว่างเกมเยอะ
ต้องแบกรับความอ่อนล้า ความกดดัน อะไรต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในเกมก็น่าจะส่งผลหมด
เพราะการมาถึงการดวลจุดโทษมันหมายความว่า จะมีทีมนึงสมหวัง และอีกทีมต้องผิดหวัง

ยิงแรงๆก็ไปดวงจันทร์ แบบรามอสไง…

มันต้องฝึกทั้งใจ กาย และเทคนิค

เท่าที่เห็นบ่อยๆ พวกกองกลางสายเทคนิคนี้ชอบยิงแบบเบาๆเล่นทางไม่ก็หลอกโกล์ก่อนค่อยยิง แต่ถ้าพวกหน้าเป้าจะชอบซัดเต็มจ้อล่อเต็มแข้ง

เคยครับ บอลฟุตซอลชิงรางวัล ผมล่อเต็มตีนทุกรอบ พอได้ไหมครับ หรือต้องเล่นระดับไหนถึงจะเข้าใจได้ระดับท่านอะครับ ช่วยชี้แนะที

ผมว่าท่านน่าจะเข้าใจเค้านะ ดูจากการยิงคุณก็พอเดาได้ส่วนหนึ่งว่าคุณเป็นคนมั่นใจตัวเองระดับหนึ่ง ไม่แพ้ความกดดัน มีความกล้าซัดเต็มข้อ แต่ไอพวกสายยิงเบา ยิงเล่นทาง มันก็มีแค่ 2 แบบหลักๆคือ 1 ไม่มั่นใจเวลายิง 2. การยิงที่ดีที่สุดคือการยิงที่ตัวเองถนัดที่สุด ดังนั้นจะยิงเบาก็ไม่แปลก

คิดว่ายิงแรงๆมันคุมยาก เหินเอาง่ายๆ ยิ่งนาที 120 ขามันไม่ตามสั่งเป๊ะๆแล้ว

ผมว่าสมัยนี้เทคนิคการยิงมันเรียนรู้กันได้ แบบดูก่อนว่า GK จะทิ้งน้ำหนักไปทางไหน

แล้วโค้ชเดี๋ยวนี้ก็บ้าสถิติกันเยอะขึ้น คงพยายามให้เรียนรู้เทคนิคยิงจุดโทษแล้วยิงตามที่เรียนมา

ซึ่งผมว่าเอาจริงๆมันก็ช่วยเพิ่มเปอร์เซนต์ได้พอๆกับการยิงแรง แถมเหมือนเรามีหลักไว้ให้ยึดเวลาจะยิงไม่ต้องไปคิดหนักหรือเล่นตามเกมของ GK ที่พยายามก่อกวนหรือหลอกเราว่าจะพุ่งไปทางไหน

จริงๆเมื่อวานสเปนก็พยายามอ่านโบนูก่อนยิงแทบทุกคน แต่โบนูแกขยับหลอกตลอดไม่ใช่อยู่ดีๆก็ทิ้งน้ำหนักไปเลย ทำให้สเปนอาจจะไขว้เขวกันบ้าง

แล้วโบนูแกก็เล่นในลาลีก้าด้วยไง คงได้เห็นสถิติหรือวิธีการยิงของนักเตะสเปนมาหลายคนแล้วละ เลยพอรู้เหลี่ยมว่าต้องหลอกยังไง กลับกันฝั่งสเปนคงมีข้อมูลของโมร็อคโคน้อยมาก

นั่นแหละ คนมองมาเป็นพันๆคน ทั่วโลกอีกล้าน

ยิ่งกดดัน วิ่งเข้าไปซัดเต็มเหนี่ยวไม่ง่ายกว่า มายึกๆยักหรอกเหรอ

แบบที่บุสเกตทำเมื่อคืน

ถามจริงๆตอนเตะบอลไม่เคยยิงจุดโทษหรอครับ

ผมชอบเชียร์เรอร์ง่ายๆเเต่โคตรมีประสิทธิภาพ

ผมกลับมองว่าการยิงเต็มข้อให้เสียบมุมมันยากกว่านะ

อีกอย่างคือมันหลอกหน้าเท้ายาก ถ้าวิ่งมาหวดตูมส่วนใหญ่ประตูมักจะเดาทางถูก คือต้องมุมจริงๆอ่ะ มันถึงไม่ค่อยมีใครกล้าเสี่ยง ยิงในสภาวะกดดันหนักๆยิ่งคุมทิศทางยาก