ช้อตคลาสสิคนัมเบอร์วัน

จำได้เลย บอลโลกครั้งแรกของผมด้วย

จำได้ดีเลย เพราะเป็นการดูฟุตบอลจริงจังครั้งแรกในชีวิต

น้ามาปลุก ดูช่วงเช้าๆเลย ผมเปียแกเท่มาก เลยทำให้ผมเป็นแฟนบอลทีมชาติอิตาลี ตั้งแต่นั้นมา

ผมก็ยังจำได้แม่นเลย หลายๆ ช็อตฟุตบอล มากมายผมก็ยังไม่เคยลืม
- บาจโจ้ ยิงประตู อเมริกันฟุตบอล
- ลูกฟรีคิกระยะใกล้ของ เดล ปิแอโร่ และ เฟอนั่นโด เอียโร่
- ลูกเจอเก้น ครินสมัน เกี่ยวกระดก แล้ววอลเลย์ พาเยอรมันได้แชมป์
- ลูกใบไม้ร่วงของ จูนินโญ่
- ลูก บานาน่าชู้ด ของ โรเบโต้ คาลอส
- ลูกฟรีคิกระยะไกล ของ เบคแฮม อันแม่นยำ
- ลูกฟรีคิก อันรุนแรง และคมกริบของ ซีดาน
- ลูกลากบอลครึ่งสนามของ มาราโดน่า
- ลูกยิงไกลครึ่งสนามของ พระเจ้า สลาตัน
- ลูกเจอราด ลื่น จนลิเวอร์พูลพลาดแชมป์

**** ลูกแห่งความกดดัน ใครๆ ก็พลาดกันได้ แต่ช๊อตนั้น คือ ยิงเข้าคือเป็นแชมป์โลกในเกมส์ที่ อิตาลี VS บราซิล ****

นัดแรกแพ้ไอร์แลนด์ 0-1

หลังจากนั้นบาจโจ้ก็แบกพาทีมมาจนถึงรอบชิง

อย่างเศร้าอ่ะ

แผลในใจ ดูซีรี่ย์แกเหมือนโลกทั้งใบถล่ม

จำได้หลังบอลโลก จอนนี่ วอร์คเกอร์เอาคำพูดบัจโจ้มาทำคำคมโฆษณา

"The falling of yesterday are the learning of tomorrow"
"ความผิดพลาดในอดีต คือบทเรียนสำหรับในอนาคต" โรแบร์โต บัจโจ้

จำได้ว่าก่อนไปบอลโลก แกบินมาเมืองไทยแล้วไปฝังตะกรุดกับหลวงพ่อคูณที่ต้นขาด้วยนะ บอลโลก94 นี่บอลโลกครั้งแรกของผมเหมือนกัน

สมัยนั้นบอลโลกเตะตรงกับเวลาเช้ามืดในไทย

เด็กๆยุคนั้นได้พ่อปลุกขึ้นมาดูบอลกันหลายคนเลย

ผมก็หนึ่งในนั้น พ่อบอกบอลโลก 4 ปีมีหน

ไม่อยากจะดูจริงๆเหรอ ยอมรับว่าแหกขี้ตาฝืนความง่วง

ตื่นขึ้นมาดู แต่โคตรคุ้มค่า ฟุตบอลโลกยุค 94 นี่มัน

Golden Era จริงๆเป็นบอลโลกครั้งแรกที่ได้ดูแบบเต็มตา

ไปถึงโรงเรียนพวกเด็กผู้ชายด้วยกันคุยแต่เรื่องบอลโลกทั้งวันเช้าจรดเย็น

กระแสฟีเวอร์ และอินเนอร์ต่อบอลโลกผมว่ายุค 90(94 กับ 98) นี่น่าจะพีคสุดๆแล้ว

สำหรับผม WC 94 บาจโจ้พลาดจุดโทษส่งบราซิลแชมป์โลก WC 98 ซีดานโขก 2ตูม

พาฝรั่งเป็นแชมป์โลกแบบพีคโคตรๆ พอเข้ายุค 2000 ขึ้นมาอินเนอร์ไหลไปกับบอลสเต็ปกับบอลเต็ง

ซะเป็นส่วนใหญ่ ทีมรักชนะแต่สเต็ปตายแต่ดันหงุดหงิดซะงั้น

เริ่มดูบอลเพราะคนนี้เลย "บาจโจ้ เทพบุตรเปียทอง"

มั่วละครับ

ตอนดวลจุดโทษอิตาลียิงก่อน

บาจโจ้ยิงคนสุดท้าย ตอนนั้นบราซิลนำ 3-2

ต่อให้บาจโจ้ยิงเข้า แต่ถ้าคนสุดท้ายบราซิลยิงเข้าก็แพ้อยู่ดี

โดนพ่อปลุกให้ลุกขึ้นมาดู เห็นคนผมเปียยิงไม่เข้าสงสาร เลยเริ่มเชียร์อิตาลีตั้งแต่วันนั้น / ส่วนตอนนี้ทีมที่ตูเชียร์ไม่อยากให้นอนดึก เลยไม่มาแข่ง

เป็นฟุตบอลโลกที่คลาสิคมาก สนามไใ่ต้องมีหลังคาคือเท่ห์โคตร

แผลใจต่อให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหนก้อไม่มีทางลบเลือนหรอก

และภาพที่แกยืนเซ็งก็กลายเป็นภาพในตำนาน