ห่างกันประมาณเดือนนึงค่ะ แต่เป็นการขอห่างที่ยังรู้สึกรักกัน ไม่ได้อยากมีคนอื่นทั้งคู่ แค่ช่วงนั้นทะเลาะกันบ่อยเกินไปเลยต้อง fade หน่อยไม่งั้นพลังงานชีวิตต่ำทั้งคู่แน่ๆ แต่พออยู่คนเดียวก็คิดถึงค่ะ เพราะอีกฝ่ายเป็นเหมือนครึ่งชีวิต เป็นที่ปรึกษา เป็นเพื่อนคิดและทุกอย่างๆเลย

ห่างได้ แต่ตอนห่างมันคือต้องไม่ใช่ว่าหมดใจอะค่ะ

สรุปให้คือทำตัวเองให้ดีครับ ทุกอย่าง การงาน ความคิด ความรับผิดชอบ ต้องนำผู้หญิงเขาน่ะ

เจอมาคล้ายกันๆ แต่พวกนี้มันใช้เวลา ปุบปับไม่ได้หรอก จบที่ไม่รอดครับผม เป็นกำลังใจให้

ผมทำเหมือนคุณเลย ตอนนี้ผมลองปรับปรุงตัวเอง เริ่มลดน้ำหนัก
วางแผนเก็บเงินทำงานตรงนี้ได้ครบปีจะหางานใหม่ดู ตอนนี้เขาตั้งเงื่อนไขว่า
ดึกๆ เนี้ย ขอไม่โทรคอลเพราะบางทีอยากดูซีรีย์ อยากดูหนังอะไรพวกนี่
ผมก็ไม่รู้หรอกจริงๆ แล้วจะแอบไปคุยกับใครไหม หรืออะไร
แต่ผมหลอกตัวเองแบบนี้ไปจนกว่าเขาจะเปิดตัวจริงๆ ผมก็มีความสุขกว่า
เพราะตอนนี้ผมไม่เหลือใครเลย ครอบครัวก็ไม่สนิท ต่างคนต่างอยู่
ย่าผมที่รักผมมากๆ ก็พึ่งเสียไปตอนเดือนมกรา

ของผมเขาให้คำตอบมาเหมือนคุณเลยครับ
เขาบอกว่า ผมชอบระบายเกี่ยวกับที่ทำงานให้เขาฟัง เขาก็โกรธไม่พอใจแทนผม คงอึดอัดที่ผมจะทนให้ครบปี
เขาบอกเขาเครียดมากเวลาฟังผมเล่า ทีเขาเครียดอะไรเขายังไม่เล่าผมฟังจนเครียดเลย
ตรงมุมนี้ผมมองต่างกับเขา ผมมองว่าผมไว้ใจเขามาก มีอะไรก็อยากเล่าให้ฟัง ปรึกษากัน
แต่กลายเป็นว่าผมเป็น toxic ในชีวิตเขา ทำให้เขาเครียด
เขาบอกยังไม่ได้มีใคร ยังรักผมอยู่ อยากให้ผมปรับปรุงตัวเอง แล้วหางานใหม่

เรื่องงานเล่าได้ครับ พอประมาณ แต่อย่าซ้ำซาก เพราะคนฟังมันเบื่อ ถ้ามันแก้ได้ก็แก้ แก้ไม่ไได้ก็ทนไปแค่นั้นเอง รอเวลา อย่าบ่นเยอะครับ ผู้ชายเนอะ ต้องนิ่ง

ส่วนเรื่องแฟน ถ้าเขาอยากห่าง ก็ให้เขาห่างไป เราก็มองอยู่ห่างๆ หาทางเลือกได้ครับ ลดน้ำหนักก็ทำซะ ดีกับสุขภาพ จำไว้ว่าอย่าเป็นของตาย คุณลองหายไป ทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง ดูหนัง เล่นเกม ดูซีรีย์

สุดท้ายถ้าเขาทิ้ง ก็อย่าโวยวาย ออกมาเงียบๆ แล้วไปต่อทางของเราครับ

edit ลืมบอก ผมเคยเจอกับตัว ห่างซักพัก สองคนละ ไปเลย 5555555 ตอนเรียนมหาลัยกับเรียนจบใหม่ๆ แม่ม ไม่พูดตรงๆวะ

สู้ๆ อดทนไว้นะครับ คุณทำได้ และไม่ใช่มีแค่คุณคนเดียว

ผมเจอมาแล้ว ชีวิตพังไปเลยอ่ะ เอาแบบประสบการณ์นะคือทำใจไว้ก่อนเลยว่าไปแน่
แล้วโฟกัสกับตัวเองอย่างเดียว มองในด้านดีมันเป็นโอกาสที่ทำให้คุณพัฒนา
ถ้าคุณดีขึ้นในทุกวัน เค้ากลับมาก็ดีแฮปปี้ แต่ถ้าไปจริงสิ่งที่ทำก็ยังดีกับตัวคุณอยู่ดีครับ

ผมนี่ไม่ทำพอไปจริงติดเหล้า เที่ยวกลางคืน เล่นยา ปาตี้พลาญเงินหมด 55555

ความรักระหว่างคนสองคนมันต้องมีช่องว่าง ต้องเว้นช่องไฟ ถ้า overlap เกินไปปัญหาก็เกิด ห่างเกินไปปัญหาก็เกิด

เท่าที่อ่านดู ผญ น่าจะชอบ ผช ที่เป็นผู้ใหญ่หน่อย ไม่ใช่เด็กน้อยคลั่งรัก หรือสไตล์ลูกแหง่ติดแม่ ท่านน่าจะต้องทำตัวนิ่งๆหน่อย ให้น่าค้นหาหน่อย

เป็นตัวของตัวเองซะ เปลี่ยนจุดโฟกัสจากที่โฟกัสอยู่แต่กับ ผญ โฟกัสอยู่แต่กับความรัก ให้เปลี่ยนมาโฟกัสที่ตัวเอง ปรับปรุงตัวเอง พัฒนาตัวเอง เอาเวลาไปจัดการตัวเอง จัดระเบียบชีวิตตัวเอง เดี๋ยวทุกอย่างก็จะดีขึ้นเองครับ

ไม่เจอกันหนึ่งปี ขออยู่คนเดียว

แค่ไม่มีข้ออ้างในการบอกเลิกมากกว่าครับ เดียวจะดูว่าตัวเองเลว

ส่วนมากทำนองนี้คือมีแฟนใหม่ คนคุยใหม่แล้ว

ปล ไม่มีหรอกครับ รักอย่างเดียวจะผ่านได้ทุกอย่าง

ที่จะผ่านได้ทุกอย่าง คือ ความสุข ครับ เราทุกคนต้องการความสุข

ทำให้เค้ามีความสุขได้ คนพอใจครับ

ผมเคยเจอ แต่เป็นในรูปแบบที่ตรงข้ามกับท่านเลยครับ เพราะว่าเกิดขึ้นในปีแรกที่คบกัน

เรื่องมันเริ่มที่ผมกับเขาอายุค่อนข้างห่างกันประมาณนึง มุมมองในชีวิตก็เลยต่างกันตามช่วงวัย แล้วผมเผลอเอามุมมองตัวเองไปใส่เขาซึ่งเขาก็รับ แต่พอเวลาผ่านไปเขารู้สึกว่าจริง ๆ มันไม่โอเคที่เขารับมา เขาอยากทำในสิ่งที่เขาอยากทำ รู้สึกแย่ที่ตัวเองยอมที่จะรับมุมมองผมเข้ามาทั้งที่มันขัดกับสิ่งที่ตัวเองอยากทำมาก มากที่สุดในชีวิต ณ ตอนนั้นเลย

แล้วอีกประเด็นก็คือ เขารู้สึกไม่เป็นตัวเอง เขารู้สึกอึดอัดที่ต้องคอยมาทำนู่นนี่ มาคอยตอบแชท มาคอยคุยหวาน ๆ อะไรแบบนี้ มันไม่เป็นธรรมชาติของตัวเขา แต่อันนี้ผมไม่ได้บอกให้เขาทำนะ เขาทำเอง แต่ผมก็นึกออกว่าทำไม ผมก็เคยทำทุกอย่างให้แฟน(คนก่อน)เหมือนกัน ที่มันขัดกับตัวเอง เพราะคิดว่าไหว โอเค แต่พอถึงจุดนึงมันไม่โอเคแล้ว มันไม่ใช่ตัวเอง มันก็คงเกิดขึ้นเขากับเหมือนกัน

ผมเลยเสนอว่างั้นลองพักกันก่อนมั้ย ให้ได้ไปใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ได้ใช้ความคิด ฯลฯ

ผลออกมาก็คือเขาเลือกที่จะอยู่คนเดียวครับ ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกอะไรด้วย แต่คิดว่าน่าจะมีความสุขมากกว่า เพราะได้เป็นตัวเองมากกว่า ทำอะไรก็ไม่ต้องนึกถึงว่าจะทำให้อีกคนไม่สบายใจไม่ตรงกับสิ่งที่อีกคนอยากทำ

ซึ่งผมก็ยอมรับ แต่ว่าดันมีสิ่งที่ผมพูดประโยคนึงที่คงไปคลิกกับคำตอบที่เขากำลังตามหา ก็คือการถอยออกมา เพราะว่าที่ผ่านมาเราคงอยู่ใกล้กันเกินไป พยายามเพื่ออีกฝ่ายมากเกินไปจนไม่เป็นตัวเอง ซึ่งเขารู้สึกโอเค เลยสรุปว่าจะเป็นกันเหมือนเดิม แต่จะถอยออกมาโฟกัสกับตัวเองมากขึ้น ให้อีกคนมามีผลต่อการตัดสินใจของตัวเองน้อยลง

แล้วจากนั้นก็วนคุยกันอยู่อีกหลายเดือนครับ จนถึงวันนึงที่เขาขอผมเป็นแฟน แล้วก็ยังอยู่กันมาจนถึงทุกวันนี้ โดยที่ผมและเขาไม่เอามุมมองของตัวเองไปใส่อีกฝ่าย และไม่ห้ามในสิ่งที่อีกฝ่ายอยากทำ แล้วเวลาทำก็ไม่ใช่ว่าจะไม่นึกถึงอีกฝ่ายนะครับ ยังนึกถึงอยู่ แค่ไม่ได้มากจนเสียความเป็นตัวเองไป แต่เป็นการให้ความสบายใจกับตัวเองเพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกันได้ต่อไป (ปกติก็ไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ควรทำกันอยู่แล้วครับ)

ผมกำลังเห็นเจ้าของกระทู้เป็นเหมือนตัวเองเมื่อ 1 ปีก่อน

หลอกตัวเอง ยอมทุกอย่าง เขาพูดอะไร ตั้งเงื่อนไขแบบไหน ทำแบบนั้น

สุดท้ายปิดหูปิดตาตัวเอง จนมารู้ความจริงว่ามันไม่ได้เป็นแบบที่เราคิด และมันไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้ตั้งแต่วันที่เขาขอห่างขอพักความสัมพันธ์

เขาแค่หลอกผม และผมก็ยอมให้เขาหลอก รวมถึงผมก็หลอกตัวเองด้วย

เคสของผมจบแบบนี้นะ เคสของ จขกท อาจจะต้องประเมินหน้างานเอาเองอีกที คุณเห็นทุกๆอย่าง คุณสัมผัสมันได้มากกกว่าใคร

เลือกทางไหนมันก็ไม่ผิดครับ จนกว่าจะรู้ว่าทางที่เลือกจบแบบไหน (ถึงตอนนั้นคุณอาจจะคิดอีกแบบ และอยากเลือกทำอีกแบบก็ได้)