แยกย้ายเถอะถ้าแบบนี้

ท่านควรรักตัวเอง มีเวลาของตัวเองสังคมฯเพื่อนฝูงที่หายไป

หาคนใหม่ที่มีพื้นที่ของกันและกัน รับผิดชอบตัวเองได้

อ่านแล้ว หวนคิดถึงเรื่องตัวเองขึ้นมาเหมือนกัน 555

ของผมเราคบกัน 4 ปี ตั้งแต่ปีเรียนปี 3 อยู่หอด้วยกันมาตลอด ไปไหน ไปด้วยกัน จนกระทั่งเค้าตัดสินใจไปเรียนต่อต่างประเทศ ตามกำหนดก็จะไปเรียนสองปี ตอนนั้นผมก็สนับสนุนนะ มันเป็นอนาคตของเค้า ถึงจริงๆจะรู้สึกนอยๆก็ตาม ตอนไปแรกๆก็คุยกันปกติ เวลาตรงกันบ้างไม่ตรงบ้าง เราก็ส่งข้อความคุยกัน พิมพ์ทิ้งไว้ถึงกันตลอด จนผ่านไปสักพักอยู่ๆก็เริ่มคุยกันน้อยลง เค้าบอกต้องทำงานเสริมด้วย ผมก็ไม่ได้คิดอะไร จนเวลามันผ่านไปนานเข้า เริ่มรู้สึกเหมือนผมพิมพ์ข้อความส่งไปคนเดียว และก็นั่งรอเมื่อไรจะตอบกลับมาบ้าง ผมก็คิดว่าคงทำงานหนักและต้องเรียนอีก แต่ในเฟสเห็นอัพรูปลงได้ ก็งงๆอยู่ ตอนนั้นผมอยากจะถามมากว่าเรายังรัก ยังเหมือนเดิมกันอยู่ไหม ความรู้สึกเปลี่ยนไปหรือเปล่า
แต่ทุกครั้งจบลงแค่ความคิด ผมไม่กล้าที่จะถามเค้าตรงๆ เพราะกลัวสิ่งที่จะได้ยิน แล้วทำใจไม่ได้ สุดท้ายเวลาผ่านไปแบบคนที่นานๆจะคุยกันที พอเรียนจบเค้าก็บอกจะหางานทำต่อที่นู้นเลย ไม่อยากกลับมาแล้ว ผมก็อึ้ง คิดไว้อยู่แล้วและว่าต้องเป็นแบบนี้ จนมาวันนึงจำได้เลยว่า คืนนั้นผมนั่งกินเบียร์คนเดียว และอยู่เค้าคอลไลน์มา คุยกันอยู่พักนึง เค้าก็พูดว่าวันนี้มีคนมาจีบอีกแล้ว ไม่รู้เพราะกรึ่มอยู่หรืออย่างไร ผมก็ถามแล้วชอบไหม เค้าก็ตอบมาว่าก็ชอบนะ ผมอึ้งนิดนึงเลยถามอีกว่าเรายังรักกันอยู่ไหม เค้าตอบกลับมาทำให้ผมอึ้งกว่าเดิมว่า นี่เรายังคบกันอยู่อีกหรอ นึกว่าเราเลิกกันแล้วสะอีก

แค่นั้นและอารมณ์ ความอดทนอดกลั้นที่สั่งสมมาผมวางสายเลย จำได้ว่าร้องไห้หนักมาก กินเบียร์หนักมาก555 มารู้ทีหลังอีกว่าเค้ามีคนคบแล้วที่นั่นเป็นนักเรียนที่ไปด้วยกัน ผมกว่าจะ move on ได้ใช้เวลานานมาก เพราะเราอยู่กับบรรยากาศเดิมๆ ที่เดิมๆ ห้องเดิมที่อยู่ด้วยกัน สุดท้ายคิดว่าก็ยังดีที่ตัดสินใจถามไปตรงๆ ตอนนั้นจะได้เจ็บแต่จบๆสะที

เล่าให้ฟังเฉยๆครับพอดีมันคิดขึ้นมา

ยังไงไม่ว่าท่านจะตัดสินใจแบบไหน ขอให้รักตัวเองให้มากๆนะครับ ชีวิตยังมีอะไรดีๆ ที่รอท่านอีกเยอะ ถ้าเค้าคือคนที่ใช่ ยังไงก็ต้องกลับมาเจอกันอีกแน่ครับ สู้ๆครับ เป็นกำลังใจครับ

ตัวผมเองก็เคยผ่าน long distance relationship มา ของผมคือคนที่ไป ผู้ ญ เป็นคนที่อยู่ แต่ผมก็สัญญาว่าจะกลับมานะ สุดท้ายผู้ ญ ทิ้งผมไปแต่งงานกับคนที่ไทย จริงๆเขาแอบคบซ้อนมาต้งแต่ผมไปได้ไม่ถึงปีแล้ว ทนเหงาไม่ได้ ตอนผมรู้ รู้สึกเหมือนคุณเลยไม่โกรธ ไม่เกลียด จบไปแบบเหว่งๆ ตอนนั้นลากความสัมพันธ์ระยะไกลมาได้ถึง4ปี โดยที่ผมไม่นอกใจผมว่า ผมก็ทำดีที่สุดที่ผมจะได้แล้ว โทรหาไม่ขาด มีเงินให้ใช้ (ตอนแรกเขาจะมาด้วยแต่โปรไฟล์ไม่ผ่าน) ที่ส่วนใหญ่เขาบอกว่ามันไม่ รักทางไกล ไม่ work มันจริง 90%เลย เพราะมันใช้ความพยายามมากจากทั้งสองฝั่ง แต่มันไม่ใช่แค่ไกลกัน เรื่องของคุณนี้คือทั้งไกลกัน กรอบกับเขาเติบโตขึ้นไปอีกแบบ เหมือนคนที่คบกันตอนมหาลัยแล้วพอทำงานแล้วเลิกกันนะแหละ ผมเชื่อว่าถ้าคุณมีแพลนจะไปด้วยกัน อาจจะไม่ออกมาหน้านี้ ถ้าคุณเองไม่มีแพลนที่จะตามไปด้วย ยังไงมันก็ต้องจบ เพราะชีวิตมันคือการก้าวไปข้างหน้าในมุมของเขา

ทุกอย่างมันจบลงแล้วครับ สิ่งทีเหลืออยู่ตอนนี้ก็แค่ความผูกพันแต่ไม่ใช่ความรักครับ

หากฝืนไปก็ยิ่งเจ็บและหากปล่อยไว้นานเท่าไหร่ก็จะยิ่งหายช้าจนกลายเป็นแผลลึกครับ

เมื่อเป็นแผลลึกก็อาจทำให้คุณกลัวความรัก กลัวการเริ่มต้นใหม่ กลัวที่เจอเหตุการณ์แบบเดิมซ้ำ

ทางที่ดีควรต่างคนต่างแยกย้ายไปตามทางของตัวเองครับ แล้วก็เก็บไว้เป็นประสบการณ์ชีวิต

ตอนนี้ถ้าจะเศร้าใจหรือร้องไห้ก็ปล่อยให้ร้องจนน้ำตามันแห้งไปเลยครับ แล้วเวลาจะช่วยเยียวยาคุณเอง

ส่วนตัวผมก็เลิกกันตอนหกเจ็ดปีเหมือนกันครับ ขอให้คุณโชคดีกับการเริ่มต้นใหม่กับใครซักคนในอนาคตครับ

เพื่อนแนะนำเห้มาก โคตรเกลียดเลย

อ่านเเล้วคล้ายๆ เรื่องของผมเลยครับ

เเต่ของผมเเค่เปลี่ยนจากสังคมต่างประเทศ เป็นสังคมการทำงาน

ผมเพิ่งเลิกได้ประมาณ 3 เดือน ตอนนี้ผมก็ยังทำใจไม่ได้ครับ

เเต่ผมอยากจะบอกว่า เราควรก้าวเดินไปข้างหน้าครับ เรามีคุณค่าในตัวของเราเอง

เมื่อเค้าไม่เห็นคุณค่าของคุณ คุณควรเดินออกมาครับ...

มันไม่โอเคตรงไปคุยกับคนอื่น ทั้งๆ ที่คบกับเราอยู่เนี่ยแหละ โครตแย่เลย เค้ารักแค่ตัวเค้าเอง
สู้ๆ นะครับท่าน

ปกติมากครับ เพื่อนผมสองคนมีแฟนไปออสทั้งสองคน(คนนึงแต่งงานแล้วด้สย แต่ไม่มีลูกด้วยกัน) กลับมาก็เลิกทั้งสองคู่ แล้วก็ไปอยู่ออสถาวร ถ้ายังมีความรู้สึกดีๆก็จากกันด้วยดีเถอะครับ ขอให้มูฟออนได้ไวๆ

แคปหน้าจอ ส่งข้อความไปหาเพื่อน
เขียนอธิบายไปว่า ขอบคุณนะอีสัด

ปล. แค่ผลักเบา ๆ

สำหรับผมเรื่องความรัก เมื่อถึงจุดๆนึง มันจะไม่ใช่ความตื่นเต้น ไม่ใช่ความหวือหวา ใจเต้นตุบๆ

มันคือความสบายกาย สบายใจ ที่เราได้รู้สึกกับอีกคน

หากทั้งคู่ไม่ได้คิดเหมือนกัน ยังตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ๆ คนใหม่ๆ สังคมใหม่ๆ จนลืมเราที่ยังอยู่ตรงนั้น ก็คงไม่ดีเท่าไหร่

สุดท้ายนี้ เวลาเพื่อนผมหรือคนใกล้ตัวปรึกษาเรื่องความรัก ชีวิตคู่กับผม ผมจะบอกเสมอว่า คุณมีคำตอบในใจแล้ว ที่คุณมาปรึกษาเพื่อระบาย ให้ผมรับฟังความรู้สึกของคุณ ผมยินดีมากๆ และคุณเพียงแค่ต้องการความเห็นยืนยันจากตัวผมเพื่อไปซัพพอร์ตคำตอบในใจคุณ / ผมจะบอกเพื่อนๆผมอย่างงี้ตลอด

เจ็บเเต่จบ ผมเคยผ่านมาเเล้วไอ้สอง ต้องปล่อยเขาไป คนนึงอยู่ที่เดิม อีกคนอยากไปสู้โลกกว้าง

ผมถือคติถ้าเขาหรือเรารักกันมากพอไม่ว่าจะทำอะไรหรืออยู่ที่ไหนก็จะคิดถึงและอยากให้เขามีส่วนร่วมกับเราตลอดนั้นแหละ เขาได้ไปเจอสิ่งดีๆใหม่ๆแล้ว ผมว่าคุณก็ควรปล่อยเขาไปและไปหาสิ่งดีๆใหม่ๆให้ตัวเองด้วยนะครับ

อ่านจบตรงประโยคที่ว่า นี่เรายังคบกันอยู่อีกหรือ

ต้องขออภัยท่านด้วยนะ คำแรกที่แวบมาในหัวเลยคือ อีเห็ดสด
อ่านแล้วเศร้าแทนท่านเลยครับ

ตัดใจแล้วไปต่อเถอะครับ

เค้าชัดเจนขนาดนี้แล้ว ยื้อไปก็มีแต่เราเจ็บป่าวๆ

ช่วงแรกทนเจ็บซักหน่อย แล้วจะโล่งใจยาวๆ ขอให้โชคดีครับ

ปล่อยเถอะครับ ผม จขกท แฟน 7 ปี หมดใจ

- ผมให้ของขวัญวันเกิดเป็นกระเป๋าที่เค้าอยากได้ "เค้านอนกอดกระเป๋าละร้องไห้"
- นางดีใจมากๆ เห็นนางมีความสุข

*จากนั้นผมก็ Move on คิดถึงช่วงเวลาที่มีความสุขครับเราจะ Move on ได้เร็ว