ผมเพิ่งจะมีโอกาสรวมแก๊งค์กับเพื่อนสนิทสมัยม.ต้นไป นั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย นึกย้อนถึงสมัยนู้นว่าพวกเรานี่เกือบเป็นเด็กแว๊นไปแล้วนะ

ของผมสมัยนั้นโชคดีที่ว่าพวกผมได้เรียนห้องคิง แต่มีแกงค์ๆกัน พวกผมเหมือนหัวโจกในห้องแหละ หัดกินเหล้าสูบบุหรี่ก็ช่วงนี้ มีถลำไปลองกัญบ้างจากเพื่อนห้องท้ายๆมันชวนไปทำ

ทุกวันที่พี่ ม.ปลายมีเรียนรด. โรงเรียนผมจะเรียนแค่ครึ่งวันก็พากันไปบ้านเพื่อนคนนึงที่ไม่มีคนอยู่บ้าน ซื้อพวกสปาย บาคาดี้ไรงี้ไปปั่นกินกัน นอนดูทีวีดูหนังไรไปเรื่อย

หนักสุดที่เกือบพาตัวเองไปอยู่ในจุดเสี่ยงก็คงมีเรื่องทะเลาะวิวาท เรื่องชู้สาว ต้องขึ้นโรงพักนั่นนู่นนี่ ดีว่าคู่กรณีผมมันเด็กแว๊นก็เลยรอดตัวไป

ก็เลยคุยกันว่าพวกเราโชคดีที่อยู่ห้องคิง ไม่ค่อยได้สุงสิงกับพวกห้องท้ายๆมาก (ที่ส่วนใหญ่ก็ตามกระทู้ล่าง พ่อแม่ไม่มีปัญญาเลี้ยง มีแต่ปัญญาปั๊ม) กับแม่ผมค่อนข้างห่ามๆ เข้าใจเด็กเกเร พาพวกผมไปเที่ยวทะเลทั้งห้องเพราะจริงๆคือแกอยากดูว่าผมไปโรงเรียนไปเจอใครยังไงบ้าง หลังๆเลยเลิกเรียนแล้วพากันมาบ้านผมตลอด

ตอน ม.ปลายเลยได้ต่อสายวิทย์เพราะผลการเรียนไม่ได้ตกมาก แต่ก็ยังคบๆเพื่อนพวกๆห้องท้ายๆอยู่
พวกนี้จะนับถือแม่ผมมาก เพราะแกเข้ามาชนให้ตลอด ติดยงติดยาโรงเรียนก็จะไล่ออกอย่างเดียว แม่ผมเข้ามาเคลียร์ให้จนอาจารย์ถามว่าตกลงแม่ใคร (แล้วอาจารย์ส่วนมากไม่รู้ด้วยว่าเป็นแม่ผม )
นี่ผมก็พึ่งจะได้กลับมาเจอพวกนี้หลังจากจบมาตั้งนาน เป็นผู้เป็นคนกันหมดละ
ส่วนผมทำตัว low profile ไปนั่งอยู่กับแก๊งค์พวกนี้แหละ แต่ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับยา หรือทะเลาะวิวาท แอบสูบบุหรี่ไปวันๆ พวกนี้ก็จะรู้ว่าผมไม่ยุ่งก็ไม่เคยลากไปนะ

ถ้าเด็กเวรขนาด ทำตัวให้ชาวบ้านต้องด่าพ่อด่าแม่ตามหลัง คงไม่ขนาดนั้น
ถ้าเรียกว่าเกเร ก็ได้อยู่ โดดเรียน ยิงนก ตกปลา อะไรประมาณนี้

เอาตรงๆผมเป็นเด็กเรียนมาตลอดนะ ยกเว้นตอน ม.ต้นที่เกรดหลุดบ้างเพราะกำลังเข้าวัยหมกมุ่น ก็ไปจีบสาว(ลูกพี่ลุกน้อง เคยเล่าไปละ) ไปสนใจอะไรที่วัยรุ่นเขาทำกัน ฟังเพลง นอนดึก แต่ก็ไม่ได้หนักมาก

ที่หนักสุดคงแอบไปเล่นในโรงงานร้างแถวบ้าน แล้วเอายางไปเผาดีที่มีผู้ใหญ่มาเห็นทัน เกือบชิบหายทั้งหมู่บ้าน

พอม.ปลายก็กลับมาเรียนเหมือนเดิม

ช่วงที่แย่สุดของการเรียนคือตอนมหาลัยมากกว่า พยายามมากแค่ไหนก็ยังได้แค่เกาะมีน ติดเกม ติดเพื่อน เที่ยวบ้าง โดดบ้าง จบมาแบบเฉียดฉิว ผมก็ไม่เข้าใจว่าเวลาตัดเกรดเขาใช้เกณท์อะไรกัน ลูกรักอาจารย์ดูจะได้เกรดดีๆตลอด

เด็กติดเกม กับ ติดเตะบอล

ไม่เคยครับ แต่ตอนม.ปลายก็เฉียดๆบ้าง เพราะต้องรู้จักไว้หน่อย เพื่อนพาไปรู้จัก พอมันเป็นแก๊งค์แล้วก็อุ่นใจ อะไรงี้ แต่ยังดี เพื่อนๆผมยังคิดได้กัน ไม่ไปสุดทาง กลับมาเป็นเด็กธรรมดา

จำได้เลย สอบวันสุดท้ายม.6 พวกกลุ่มนี้แหละ มันตีกันกับรุ่นน้องกลางโรงเรียนเลย พวกผมดูอยู่บนตึก ถ้าเข้ากลุ่มไปด้วยก็เสร็จเลย วิชาสุดท้ายจะได้สอบหรือเปล่าก็ไม่รู้

ทุกวันนี้ไปพวกรุ่นน้องที่ตีกันก็มาเตะบอลกลุ่มเดียวกับผมนี่แหละ สมัยนั้นอะนะ เลือดร้อนกันเหลือเกิน

ผมว่าเกือบทุกคนต้องมีอะไรแบบนี้แหละ กลับไปคิดดูก็ขำดีนะผมว่า ตอนนั้นทำอะไรลงไปวะ บ้าบอชิบ อะไรงี้

บ่อยเลยครับ เป้นเด็ก เวร ตอนนั้นแอบชอบสาวเลยขยันไปช่วยทำเวรบ่อยๆ

เคยมีรุ่นน้องมันโดนแกงค์พวกๆผมเขม่นๆกันนี่หละ วันนั้นก็ช่วงจบเหมือนกัน ไอนี่พกอีดาบมาจากบ้านเลย คงกะว่าเป็นไงเป็นกัน

สรุปเคลียร์กันได้ ไม่ได้ตีกัน โคตรน่ากลัว

ผมไม่เคยเป็นเด็กเกเร แต่เป็นลูกระจ็อกผู้ถูกเด็กเกเรแกล้งเพื่อโชว์หญิงครับ

กินเหล้า สูบบุหรี่ ปีนรั้วโดดเรียนไปร้านเกมส์ เลิกเรียน รด. ครึ่งวันก็ไปตั้งวงก๊งกันบ้านเพื่อน ดูแผ่นจารแนท
ไม่ได้ทำให้พ่อแม่ หรือคนอื่นเดือดร้อน คงไม่นับเป็นเด็กเวรหรอกเนอะ > <

555 เพื่อนผมปะเนี่ย สเต็ปเดียวกันเลย

เข้ามานึกว่า เด็กทำเวร ทำทุกอาทิตย์ ยิ่งใส่ข้าวถาดให้เพื่อนๆ
จะเลือกวันทำเวร ขอตักข้าว ใกล้ๆเธอ

แต่เด็กเวร เคยโดดเรียนไปแทงสนุ๊ก จนจับได้ 555

เคยแต่เป็นเด็กเวรทำความสะอาดห้องประจำชั้น

ติดเกมแค่นั่น

เกือบๆ ครับ ทำหลายอย่างเหมือนกัน แต่ไม่ถึงขั้นดูดม้า ดมกาว

เคยมีเรื่องเคยตะลุมบอนกับพวกรุ่นน้อง เพื่อนร่วมชั้นแม่งลากมา เหมือนไนท์ในแร็คลากมอนมา นัวกันมันส์มาก เข้าหัองปกครองกันไป ตกเย็นแม่งเอารุ่นพี่มาพวก(เดินยา แว้น)มัน พกปืน พกดาบมารอฝั่งตรงหน้าโรงเรียน ดีนะที่แม่งโง่ มายืนให้เห็นโต้งๆ พวกผมก็มึงไม่กลับ กุก็ไม่ออกจากโรงเรียน