เริ่มจาก0 ของลูกคนรวยคือ ไม่มีธุรกิจเป็นของตัวเอง แต่พ่อแม่ก็ให้เงินมาลงทุนหรือทำไรสักอย่างที่ต้องใช้คอนเน็คชั่นจากบรรพบุรุษอยู่ดี
เริ่มจาก0ของลูกคนจนคือไม่มีเงิน ไม่มีอะไร บางคนติดลบ แต่เอาจริงๆ คนจนหลายคนที่รวยได้ก็ได้รับการอุปถัมช่วยเหลือจากคนรวยน่าจะมีนะ 55555

อ่อถ้าคิดงีั ก็มีแต่เด็กกำพร้าะะคับที่เริ่มจาก0

ไม่เท่ากันอยู่แล้ว ที่บอกว่าเท่ากันคือมองแบบคนมีมองโดยไม่คิดถึงต้นทุนที่มองไม่เห็นอื่นๆ
น้อยที่สุดเนี่ยพวกลูกคนรวยแค่นามสกุลก็ต่างกันแล้ว คอนเน็คชั่นก็ต่าง กลุ่มเพื่อนก็ต่าง สังคมก็ต่าง

เคสนี้มีให้เห็นเลยเด็กแถวบ้านผมทำงานโรงงาน จะทำเค้กขาย หัดทำหาสูตรจากอินเตอร์เน็ต เก็บหอมรอมริบมาเป็นทุนก้อนแรกจากเงินเดือนไม่รู้กี่เดือนกว่าจะได้เตา กว่าจะได้วัตถุดิบเอาของดีก็ทำออกมาได้ไม่กี่ปอนด์เพราะทุนน้อย ต้องขายเพื่อนหมุนเงินเพิ่มปริมาณ เพิ่มรส เพิ่มหน้า ตอนจะขายก็ต้องเร่ขายเพราะเพื่อนๆที่โรงงานก็ไม่ซื้อ อุดหนุนได้นิดๆหน่อย แต่ทุกวันก็ไม่ไหว

กับลูกพี่ลูกน้องผมลูกเถ้าแก่ร้านเครื่องประดับ จะทำเค้กขาย นู่นไปเรียนกอดองเบลอ ทุนก้อนแรกขอยืมพ่อมาทำก่อน เตาอบใช้กับที่บ้าน วัตถุดิบใช้ของดีเลยจะต้องใช้เท่าไหร่ก็เต็มที่เพราะยืมพ่ออยู่แล้ว ทำออกมาตู้มเดียวเป็นสิบๆก้อน รอบแรกเอาไปขายเพื่อนสมัยเรียนเอแบค ขายเพื่อนพ่อเพื่อนแม่ เอาไปลงร้านกาแฟเพื่อน ร้านอาหารเพื่อนตัวเองมั่ง เพื่อนพ่อเพื่อนแม่มั่ง แป๊บเดียวเท่านั้นแหล่ะหมด พอดีน้องมันทำอร่อยด้วยร้านที่เอาไปลงเลยสั่งต่อ ไม่ถึงสองสัปดาห์คืนทุนที่ยืมพ่อมาแระ หลังจากนั้นได้เท่าไหร่เอาไปต่อยอด จากศูนย์จนถึงเปิดร้านมีหน้าร้านตัวเองใช้เวลาไม่ถึงปี
ส่วนเด็กแถวบ้านผมเป็นปีแล้วยังไปไม่พ้นตลาดนัดหลังเลิกงานกับวันเสาร์อาทิตย์เลย ล่าสุดเลิกทำไปแล้วเพราะช่วงที่ของแพงอะวัตถุดิบขึ้นหมดทุกอย่าง ทำไปได้แค่ทุน ทำต่อไม่ไหว

ถ้าในมุมผม เริ่มจาก 0 นี่คือเริ่มต้นความฝันของตัวเองด้วยตัวเองล้วนๆ ไม่หยิบยืม ไม่พึ่งพาใครเลยตอนเริ่มต้นกิจการ ถ้าสืบทอดกิจการ หรือยืมเงินที่บ้าน หรือยืมเงินคนอื่นๆมา ผมไม่ได้มองว่าเค้าเริ่มจาก 0 นะ อาจจะ 1 2 10 ว่ากันไป เช่น นาย ก. ที่บ้านเป็นตัดผม แต่ตัวเองฝันอยากเปิดร้านกาแฟ เรียนจบก็ไปสมัครงาน เก็บเงิน เอาเงินเก็บที่ได้จากการทำงานมาเปิดร้านกาแฟจนได้ แบบนี้ผมถือว่าเค้าเริ่มต้นจาก 0 จริงๆ แต่กับเคสเดียวกัน โจทย์เดียวกันเลย นาย ก. อยากเปิดร้านบุฟเฟต์อาหารทะเล แต่ที่บ้านนาย ก. นำเข้าอาหารทะเล แบบนี้ผมก็ยังไม่นับว่าเริ่มจาก 0 ซะทีเดียว เหมือมมีแต้มต่อนิดๆ มีคนซัพพอร์ตได้

ส่วนเรื่องการศึกษา สังคม สถานะของครอบครัว ผมมองเป็นต้นทุนชีวิตที่ยังไงคนรวยก็ย่อมได้เปรียบกว่าคนจน อันนี้แน่นอน เรื่องความเท่าเทียมในเรื่องนี้ มันไม่มีมานานมากๆแล้ว

เกิดมาจนอาจจะต้องทำงานหนักกว่า พยายามมากกว่า ถึงจะประสบความสำเร็จ แต่คนที่รวยก็ใช่ว่าไม่ต้องทำอะไรเลย ยังไงความสำเร็จก็รออยู่ข้างหน้า อันนี้ไม่ใช่ ต้องทำงาน ต้องมีความพยายามด้วยเหมือนกัน

เวลาที่ผมฟังคนที่มาแชร์ ผมจะเฉยๆกับคำว่า "เริ่มต้นจาก 0" แต่ผมชอบมองเส้นทางความสำเร็จของเค้ามากกว่า จะเริ่มจากติดลบ เริ่มจาก 0 จาก 10 จาก 50 ถ้าเค้าทำได้ ผมก็ว่าเค้าเก่งหมดนะ เพราะสิ่งที่ผมได้ประโยชน์จากเค้า คือไอเดีย คือเรื่องราวของพวกเค้า แต่ผมไมไ่ด้ประโยชน์อะไรว่าเค้าเริ่มจากเท่าไหร่

ผมชอบประโยคนึงของบิล เกตต์ ที่บอกว่า "คุณไม่ผิดที่เกิดมายากจน แต่ถ้าคุณตายแล้วยังยากจนอยู่ เป็นความผิดของคุณ" บอกอะไรได้ชัดเจนดี

คนจนที่เริ่มจาก 0 จากที่ไม่มีอะไรเลยนิสิ ของจริง

ไหนบอกบอร์ดกะลา เล่นทำไม