กลุ่มของฟิงโกลฟิลที่มีบุตรและธิดาคือ ฟิงกอน ทัวร์กอน อาเรเดล และอาราคาโน

แต่ถึงอย่างนั้นชาวโนลดอร์ทั้งสองกลุ่มก็ไม่ได้รวมตัวกัน ส่วนทางมอร์ก็อธนั้นได้ส่งทูตไปเจรจากับเหล่าบุตรแห่งเฟอานอร์เพื่อขอสงบศึก ทางฝั่งเหล่าบุตรแห่งเฟอานอร์ก็หวังจะใช้การเจรจาในรั้งนี้เพื่อตลบหลังจอมมาร แต่เมื่อไปถึงยังจุดนัดพบฝ่ายของมอร์ก็อธเองก็คิดใช้การเจรนานี้เพื่อตลบหลังฝั่งบุตรของเฟอานอร์เช่นกัน โดยทั้งสองฝ่ายได้นำกำลังพลของฝั่งตนมามากกว่าที่ตกลงกันไว้จนทำให้เกิดการต่อสู้ขึ้น ซึ่งผลของศึกนี้ทำให้ มายดรอสบุตรคนโตของเฟอานอร์โดนจับตัวไป ซึ่งมอร์ก็อธได้นำตัวของมายดรอสไปไว้บนยอดของธังโกโลดริมทำให้ยากต่อการค้นหา

หลังจากที่ได้ลง Partแรกไปแล้วกระแสตอบรับถือว่าดีพอสมควร ต้องบอกตามตรงว่าหวั่นๆใจเหมือนกัน ว่าถ้าลงไปแล้วผู้รับสารจะเข้าใจตัวละครและความหมายที่เราจะสื่อออกไปมั้ย เพราะต้องยอมรับว่าเนื้อหาของนิยายตำนานซิลมาริล เนื้อหาของมันจะออกไปในทางพรรณนามากกว่าที่จะเป็นแบบนิยายทั่วไป ซึ่งจุดนี้จะทำให้อ่านแล้วเข้าใจได้ยากมากๆ ยิ่งถ้าไม่ใช่แฟนจักรวาลมิดเดิ้ลเอิร์ธของปู่โทลคีนหลายๆคนคงบอกผ่านเรื่องนี้ไป อีกทั้งเนื้อหาของมันยังอยู่ในช่วงการก่อร่างสร้างจักรวาลกับช่วงยุคที่1 ซึ่งมันห่างกับยุคเดอะลอร์ดฮ็อบบิทที่เป็นยุคที่3นานมากๆ ถึงขนาดที่แทบไม่มีอะไรเชื่อมโยงกันเลย แต่ถึงอย่างนั้นในเมื่อลงพาร์ทแรกไปแล้ว ผมก็ขอเขียนพาร์ทต่อไปเลยละกันโดยจะสรุปตามความเข้าใจของผม และจะพยายามทำให้อ่านได้เข้าใจมากยิ่งขึ้น ส่วนกระทู้ของพาร์ทที่แล้วตามนี้เลยครับ

http://www.soccersuck.com/boards/topic/2291086/

ตามธรรมเนียมเราต้องเปิดดนตรีเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน




ส่วนนี่คือเหล่าตัวละครฝั่งโนลดอร์ที่มีบทบาทค่อนข้างเยอะในพาร์ทนี้นะครับ



หลังจากพาร์ทที่แล้วที่ผมได้เขียนไปนั้นจบลงด้วยการตายของเฟอานอร์ ส่วนฟิงโกลฟินและพลพรรคที่ต้องเดินทางข้ามทุ่งน้ำแข็งเฮลคารัคเซนั้น ก็ได้เดินทางมาถึงแผ่นดินเบเลลิอันด์แล้วเช่นกัน โดยระหว่างทางก็มีเอลฟ์หลายตนได้สูญหายไประหว่างทาง และในช่วงที่เดินทางใกล้ถึงนั้นก็ได้มีการปรากฎออกมาของจันทรา(ดวงจันทร์)จนกระทั่งพลพรรคของฟิงโกลฟินได้เหยียบย่างมายังมิดเดิ้ลเอิร์ธที่มิธริมนั้น แสงแรกของดวงตะวันก็ได้ปรากฏขึ้นจากทางทิศตะวันตก จากนั้นชาวโนลดอร์ก็ได้เป่าแตรเขาสัตว์ และโบกธงของฟิงโกลฟินเพื่อให้รับรู้ว่าพวกเขาได้มาถึงแล้ว แต่ก่อนที่จะไปถึงยังจุดนั้นผมขอย้อนไปที่มหายุทธิ์ครั้งแรกของเอลฟ์กับมอร์ก็อธก่อน ซึ่งเกิดเหตุการณ์นี้ผู้ที่มีบทบาทสำคัญก็คือ เอลู ธิงโกลหรือ เอลเวผู้นำเอลฟ์ชาวซินดาร์



ว่าด้วยกษัตริย์ธิงโกลแห่งโดริอัธผู้นำแห่งเอลฟ์ชาวซินดาร์

เมื่อกล่าวถึงกษัตริย์ธิงโกลนั้นต้องขอย้อนไปยังต้นกำเนิดของพระองค์ก่อน โดยตัวของธิงโกลมีชื่อเดิมว่าเอลเว
เอลฟ์1ใน3 ตนที่เหล่าเทพชักชวนให้ไปยลโฉมความงามของวาลินอร์ เพื่อที่ให้พวกเขากลับมาชักชวนเอลฟ์ในกลุ่มของตน โดยเอลเวนั้นเป็นผู้นำของเหล่าเอลฟ์เทเลริที่มีประชากรมากที่สุด และเมื่อเอลเวกลับมาถึงและชักชวนชาวเทเลริไปยังวาลินอร์มีครึ่งนึงที่เลือกจะอยู่ต่อและอีกครึ่งเลือกเดินทางไปยังวาลินอร์ แต่ระหว่างทางนั้นผู้นำของชาวเทเลริได้หายสาปสูญไป ทำให้เอลฟ์กลุ่มนี้ต้องแบ่งเป็นสองฝั่งอีกครั้งระหว่างกลุ่มที่เลือกจะอยู่รอเอลเวก่อน ส่วนอีกกลุ่มคือเลือกเดินทางไปยังวาลินอร์ต่อภายใต้การนำของ โอลเว(น้องเอลเว)



สำหรับเอลเวนั้นสาเหตุที่เขาหายไปก็เพราะได้ไปพบเจอกับเทพีเมลิอันหนึ่งในเทพไมอาร์ภายในป่า ทั้งคู่ต่างต้องมนต์สะกดซึ่งกันและกันโดยที่ยืนจ้องตากันเป็นร้อยๆปี จนกระทั่งทั้งคู่สามารถเรียกสติของตนขึ้นมาได้แต่ถึงอย่างนั้นในตอนนี้พระองค์ก็ไม่สามารถเดินทางไปยังวาลินอร์ได้อีกแล้ว พระองค์กับเทพีเมลิอันจึงได้ขึ้นปกครองแผ่นดินเบเลริอันด์ทั้งหมดอีกทั้งตัวเอลเวนั้นก็ได้รับการขนานนามว่า เอลู ธิงโกล โดยเหล่าประชากรใต้การปกครองของธิงโกลนั้นจะถูกเรียกว่าชาวซินดาร์ ซึ่งเอลฟ์กลุ่มนี้แม้ความสามารถอาจจะไม่เท่ากับเอลฟ์ที่เดินทางไปถึงวาลินอร์(แดนเทพ) แต่ชาวซินดาร์นั้นมีความสามารถมากกว่าเหล่าอวาริหรือเอลฟ์ซิลวันที่เลือกปฏิเสธการเดินทางอยู่พอสมควรเพราะตัวผู้นำอย่างธิงโกลเคยไปยังวาลินอร์เห็นแสงทวิพฤกษาด้วยตนเองแล้ว ตัวเทพีเมลิอันก็ถือเป็นหนึ่งในไมอาร์ที่ทรงพลังมากๆคนนึง อีกทั้งในพระเนตร(ดวงตา)ของนางก็มีแสงแห่งทวิพฤกษาอยู่ แม้ไม่ทรงพลังเท่าก็ตาม จุดนี้รวมไปถึงวิทยาการต่างๆที่นางนำมาสอนให้แก่ชาวซินดาร์อีก