ดีอยุ่บ้านแม่แฟนไม่เจออะไรแบบนี้เลย

แต่อย่างของผมเขาเป็นคนหวงของมาก ไม่ยอมทิ้งอะไรเลย กองเป็นขยะอย่างใหญ่ ขนาดผมเอาแอบไปทิ้งหลายอย่างละ ยังไม่รุ้ตัวเลย คือของมันเยอะจริงๆ ไม่รุ้จะหวงอะไรนักหนาบางอย่างใช้ไม่ได้แล้วด้วย

มันน่าจะเป็นอาการทางจิตของคนวัยนี้ครับ
ถ้าผมกลับบ้านเกิดนะ แบบนี้เลยครับ โทรศัพท์ผมนี่จะเข้ามาดูรูปอย่างเดียวไม่รุ้เพื่ออะไร

ไอ้คำว่าเป็นแม่แล้วมีสิทธิทำได้ทุกอย่างนี่ตลกชิบ

ผมโชคดีแฮะ ผมไม่เคยโดนแม่สอดส่องของเลย เอาจริงๆ ของผมไม่ค่อยมีอะไรด้วยแหละ มีแค่เปิดจดหมายโดยไม่ขออนุญาติแหละ ซึ่งไอเราไม่ได้หวงไรหรอก แต่พวกบัตรเครดิตไรงี้ เราต้องการเช็คด้วยตัวเองว่ามันไม่ได้เปิดระหว่างทาง ทีนี้ถ้าแม่เปิดเราจะเช็คไม่ได้ ก็ชี้แจงไปหลายทีแม่ก็เข้าใจและไม่เปิดอีก

แนะนำแบบแก้ปัญหาขาดๆ คือย้ายออกมาอยู่เองเรื่องพวกนี้จะจบ ไปปวดหัวกับยอดผ่อนรายเดือนแทน

แนะนำคือล็อคประตูฮะ แต่ถ้าแม่มีกุญแจก็เปลี่ยนลูกบิดเปลี่ยนง่ายดูวิธีในยูทูปเอา

มนุษย์แม่ก็อย่างนี้ละครับ แก้ท่านไม่ได้ คงต้องแก้ที่เรา คือล็อคห้อง หรือ ไม่ก็ซื้อตู้เซฟ เมื่อก่อนตอนอยู่กับท่าน ผมซื้อแม่กุญแจมาล็อคห้อง ล็อคตู้เก็บของเลย รู้ว่ายุ่งยาก แต่ทำไงได้ละ แม่ทั้งคน ทั้งรักทั้งโมโห ก็ต้องยอมเหนื่อยเพื่อท่านจะไม่ได้ทำให้เราหัวร้อนอีก

สำหรับพ่อแม่บางคนถือว่า ลูกไม่สามารถมีความเป็นส่วนตัวกับคนเป็นพ่อเป็นแม่ได้

พ่อแม่ก็คือคนธรรมดาครับ และคนธรรมดาบางคนก็ประสาทแดรกได้

เคยแต่โดนแม่ด่า เพราะ เก็บของไม่เรียบร้อย

แล้วไม่เก็บให้ด้วยนะ ด่าต่อจนกว่าจะเก็บเอง 555

นี่ล่ะ มนุษย์แม่
ผมในวันที่ ป๊าแม่จากไปหมดแล้ว ถ้าย้อนไปได้ ถ้าแกจะทำอะไร ผมจะปล่อยผ่านทุกเรื่อง เพื่อให้ทั้งคู่สบายใจ ทุกวันนี้โครตเหงาเลย ไม่ได้ยินเสียงแม่บ่น

ผมนึกถึงพ่อผมเลย เวลาผมมีแฟนชอบมายุ่ง ชอบมาถามแบบขอดูรูปหน่อย นิสัยเป็นไง ดีรึเปล่า แกบอกจะหาแฟนก็หาให้มันดี ๆ ไม่ใช่ไปโง่ให้ผู้หญิงหลอกได้นะ

ปัจจุบันพ่อผมไปติดเด็กนักศึกษาละ ปีก่อนนู้นไปถอย macbook ให้เขาเฉยเลย ผมนี่แบบ

วันดีคืนดีมาถาม มหาลัยนี้ค่าเทอมนี้ใช่ไหม พอดีลูกเพื่อนอยากเข้า

ของผมไม่มีนะครับ แถมยังให้แม่ช่วยทำความสะอาดห้องให้อีก
ส่วนพวกของลับๆก็เก็บไว้ในที่ๆคิดว่าเค้าจะไม่เข้าไปดูพอครับ

รู้สึกโชคดี ที่แม่ไม่เป็นแบบนี้ ไม่งั้นอกแตกตาย

ครั้นจะให้ไปต่อว่าแม่ก็ทำไม่ลงจริงๆ

โชคดีที่แม่ผมไม่เป็นแบบแม่เจ้าของกระทู้ แม่ผมจะไม่ยุ่งกับของส่วนตัวผมเลย หรือถ้าของสะสมผมนั้นมันรกหรือเยอะแกก็จะถามว่าเอาตู้หรือชั้นวางเพิ่มไหม หรือถ้าแกอยากจะมาจัดโต๊ะหรือห้องผมแกจะถามทุกครั้ง ขนาดรถของเล่นพังๆวางทิ้งไว้บนโต๊ะผมแกยังไม่เอาไปทิ้งหรือทำลายเลยขนาดตอนนั้นผมไปเรียนมหาลัย 3-4 เดือนไม่ได้อยู่บ้านแล้วนะ จนผมบอกอันไหนทิ้งหรือแม่เห็นว่ารกก็เก็บทิ้งเลย บ้านจะได้โล่งๆ แกยังโทรมาถามเลยว่าอันนี้ทิ้งไหมหรือให้แม่เก็บไว้ให้ 555 จนผมต้องไปเคลียร์บ้านเอง ทุกวันนี้ผมมาทำงานในเมือง พอกลับไปบ้านของบางอย่างของผมยังอยู่ครบ บางทีหนังสือการ์ตูนเก่าๆ แทบจะขาดหมดเเล้วยังเก็บไว้อยู่เลย

เปิดอกคุยกันนะครับว่าอะไรที่คุณไม่ชอบ พยายามคุยด้วยเหตุผลก่อน เท่าที่อ่านเหมือนคุณคุยเฉพาะตอนที่แม่เอาของๆคุณไปใช้แล้วเท่านั้น

เข้าใจว่ามันไม่ง่ายหรอก ไปคุยเขาก็มองเราเรื่องมาก แต่เชื่อว่ามันจะค่อยๆลดลงไปเอง

เข้าใจท่านเลย ผมก็ยังหาวิธีแก้ไม่ได้เหมือนกัน โกรธใส่ก็โกรธกลับ กูผิดซะงั้น