มี 2 ทางเลือก
1. ปฏิเสธตรงๆ ไม่ไป
2. ไปด้วย แต่พอถึงเวลา ขอตัวกลับก่อน

ไม่ว่าท่านจะเลือกทางไหน เดี๋ยวพอผ่านไปสักพัก พวกเขาก็จะไม่ชวนท่านไปเองแหละครับ เพราะไลฟ์สไตล์ไม่ตรวกัน

ผมเป็นกลุ่มคนที่ชอบนั่งลากยาวนะ คนที่ชวนแล้วชอบขอกลับก่อนหรือไปบ้างไม่ไปบ้าง ช่วนแค่ตอนแรกๆ เท่านั้นแหละครับ ต้องบอกก่อน ผมทำงานเซลส์ หน้าที่ผมคือการขาย ต้องมีการนั่งสร้างความสัมพันธ์กับลูกค้าและว่าที่ลูกค้า ไม่ได้มีปัญหาเรื่องเวลาการเข้าออกงานและการสแกนนิ้ว

บอกไม่ไปก็จบแล้วมั้ง

ถ้าไม่อยากไป ผมบอกไปก่อนเลยครับ พอดีมีนัด

แต่ถ้าไปกินด้วยแล้วอยากกลับโต๊ะทำงานก่อน ก็บอกเลยว่า ผมมีงานด่วน

แค่นั้นเลยครับ อย่าไปแคร์มากครับถ้ามันฝืนใจเรา

มี 2 ทางที่พอนึกออก
1.ปฏิเสธตรง ๆ แล้วก็บอกสาเหตุตรง ๆ ว่างานเยอะ เดี๋ยวจะไปหาไรง่าย ๆ รีบกินไรงี้ก็อธิบายไป
2.ก็ไปกินกับเขานั่นแหละ แต่พอถึงเวลาเรากินเสร็จ+หมดเวลาพักเราก็ขอตัวกลับก่อนเลย บอกว่างานเยอะ

ผมว่าทั้งสองทางทุกคนก็เข้าใจหมดอ่ะ เพื่อนร่วมงานมันไม่มีใครมาคิดมากกับอะไรแบบนี้หรอก

ผมไม่สดวกครับ
ปล. ชุดความสดวกผมเป็นแบบนี้

ก็บอกความจริงครับ
ไปด้วยก็ขอตัวก่อนแค่นั้นเอง

หิ้วข้าวไปกินเองสักอาทิตย์นึงแบบต่อเนื่อง แล้วบอกว่าที่บ้านเตรียมไว้ให้ หลังจากนั้นเค้าน่าจะเลิกชวนแล้วครับ เนียนๆ

ส่วนใหญ่ก็สองประโยค

1.ขอบคุณที่ชวนนะครับ อยากไปเหมือนกัน แต่ว่าผมติด.....

2.กับอีกอันก็ ผมนัดเพื่อนไว้ที่ร้าน..... แล้วครับไว้คราวหน้านะ

แต่ผมว่าอาจจะต้องไปกับเขาบ้าง การที่เขาชวนบ่อยๆ จนเลิกชวน ผมว่าไม่ดีต่อบรรยากาศในที่ทำงานเท่าไร
ถ้าไป แต่ไม่ชอบนั่งนานๆ ก็ขอตัวมาก่อน บอกมาเข้าห้องน้ำ มาเคลียร์งานก็ได้

ผมใช้วิธีลุกไปกินก่อนชาวบ้านเค้า พอบ่อยเข้าก็เลิกชวน

ปฏิเสธไปบ่อยๆก็ไม่ค่อยมาชวนแล้วครับ

ถ้าเป็นผมจะพูดความจริงในส่วนของผมไปตรงๆนะ ผมจะบอกว่าผมอยากไปนะพี่ แต่ช่วงนี้งานเยอะจริงๆ โดนหัวหน้าตามบ่อย นี่ถ้าเอาข้าวมากินที่ออฟฟิศได้ผมทำไปแล้ว 555 ไว้โอกาสหน้านะครับ แล้ววันหลังก็ไปกับเค้าบ้างเพื่อรักษาความสัมพันธ์

ไปด้วยแล้วขอตัวก่อนผมก็ทำประจำ