คำว่าเถียงแปลจาก google = พูดขัด พูดแย้ง ขัดกัน

เขาสอนกันมาว่าเด็กเถียงพ่อแม่ไม่ดี บาปกรรม คำสอนนี้เพื่อไม่ให้เด็กดื้อ หรือออกนอกกรอบซึ่งมันก็ดี

แต่ถ้าเด็กพูดขัดด้วยเหตุผลที่ดีกว่า มีหลักมีการ ถูกต้อง ไม่ใส่อารมณ์ แต่มันขัดแย้งกับความคิดพ่อแม่ พ่อแม่ไม่ชอบใจก็จะใช้คำว่าเถียงมาปกป้องเพื่อให้ตัวเองชนะ ไม่รู้ว่าเพื่ออะไรเหมือนกัน แต่สมัยเด็กๆผมโดนบ่อยจีงไม่ค่อยอยากคุยต้องทำเงียบๆไป นี่แหละปัญหาในหลายๆครอบครัวที่ต้องเจอ

พ่อแม่ไม่พอใจก็จะตอบกลับ มึงอย่าเถียง เป็นลูกอย่าเถียงอ้างบาปกรรม บลาๆๆ

สรุปแบบนี้เด็กก็พูดขัดอะไรไม่ได้เลยสิ

แต่พ่อแม่หรือผู้ใหญ่ที่ดีควรจะพูดกลับด้วยเหตุผลคุยดีๆถูกไหม ไม่ใช่เอาคำว่าเถียงมาใช้ผิดๆ มันคือการสอนลูกที่ผิดชัดๆ

ที่ผมโพสไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรหรอกครับ คุยกันเรื่อยเปื่อยเฉยๆ

ผมคิดว่าการทำแบบนี้มันมีโอกาสทำให้เด็กก้าวร้าวได้ อนาคตถ้ามีลูกผมคงไม่ทำ เอาไว้เป็นบทเรียนที่เคยเกิดขึ้นกับตัว

ใช่ครับ คนแก่จะเป็นแบบนั้นทุกคน แต่ผมเลี้ยงลูกผม(5 ขวบ)ให้เขาแสดงความคิดเห็นเต็มที่ บางครั้งทะเลาะกันผมก็ถามเขาตลอดว่าทำไมคิดแบบนี้

แม่ผมเคยบอกลูกผมว่าเป็นเด็กอย่าเถียงผู้ใหญ่ ผมเลยพูดตรงนั้นเลยว่าเถียงได้ถ้ามีเหตุผลก็พูดออกมาได้เลย บางทีเด็กเขาอาจจะถูกก็ได้ หลังจากนั้นแม่ผมก็ไม่บอกอีกว่าห้ามเถียง

ผมโชคดีครับที่เกิดในครอบครัวที่แสดงความคิดเห็นได้

แต่พ่อแม่จะเห็นด้วยมั้ยนั่นอีกเรื่อง

ผบ.ผมใช้วิธีแบบนั้นแหละ จะพูดอะไรกับลิงๆทั้งหลาย แล้วโดนแย้งแบบเถียงกลับไม่ได้ ก็จะออกแนว"กรูเป็นแม่เมิงนะ" คือด้วยวิธีการเลี้ยง จะเลี้ยงให้เป็นเด็กแบเบาะหรือเด็กอนุบาลอย่างเดียว ประคบประหงมจมลูกจะเป็นง่อยล่ะ ซึ่งกับเด็กโตหรือเด็กมหาวิทยาลัย บางทีมันใช้ไม่ได้

ผลลัพธ์คือ ลูกก็ไม่ค่อยเอาด้วย ไม่ค่อยแคร์เขาล่ะ ไม่หาไม่ปรึกษา ไม่อยากร่วมสังฆกรรมอะไรด้วย จนดูแล้วน่าเป็นห่วงเลยว่า แก่ตัวลงแล้วเด็กๆมันโตจนทำมาหากินได้แล้ว ยังจะกลับมาดูดำดูดีแม่เขาหรือเปล่า ถ้าพฤติกรรมยังไม่เปลี่ยนและเพิ่มขึ้นทุกวันแบบนี้

ปล. ผมไม่มีปัญหานี้ เพราะใช้วิธีให้เขาแสดงความเห็น ถ้าถูกต้องเรายอมรับ ถ้าเหตุผลเราดีกว่า เขาต้องยอมรับ สอนกันมาแบบนี้ตั้งแต่เล็กๆครับ พอถกกับผมได้ แต่ถกกับแม่แล้วเข้ารกเข้าพงตลอด เลยไม่ค่อยสนใจแม่ล่ะ

ผมเป็นเด็กที่เถียงได้ตลอดอ่ะ แล้วไม่ใช่กับพ่อแม่ แต่ญาติผู้ใหญ่หรือครู อาจารย์ผมก็เถียงได้หมดนะ ถ้าอันไหนผมรู้สึกไม่ถูกต้องหรือไม่ได้รับการอธิบายที่ดีพอ

ทำให้มุมมองผู้ใหญ่ที่มีต่อผมมักจะดูเป็นเด็กที่ไม่น่ารัก บางคนก็บอกก้าวร้าวก็มี(แต่สำหรับผมไม่นะ เพราะผมไม่หยาบคาย ไม่ใช้กำลัง)

มีครูคนนึงถึงขั้นเขียนในสมุดพกเลยว่ามีพฤติกรรมก้าวร้าวตั้งแต่ประถม เพราะเคยเถียงเรื่องไม่ยอมกินข้าวกลางวันของโรงเรียน แต่พกปิ่นโตมากินเอง ผมก็งงว่าผิดอะไร ครูจะมายุ่งอะไรด้วยกับอาหารการกินของผม ทะเลาะกันในชั้นเรียนเลย


ถ้ามองย้อนกลับไปก็ดูเป็นเด็กที่ดื้อชิบหายแหละ แต่ผมว่ามันก็ทำให้ผมเป็นคนที่กล้าพูด กล้าทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำนะ ไม่ได้เดินตามที่พ่อแม่หรือผู้ใหญ่คิดให้เสมอไป ผลลัพท์หลายๆอย่างมันก็ออกมาดี

โตมาเรื่องเถียงคนอื่นผมก็พยายามลดลง เรื่องไหนไม่จำเป็นจะไม่เถียง มั้งนะ

ระบบอาวุโสมันลงไปถึงครอบครัวอ่ะครับ
ผมเลยไม่เคยออกเสียงอะไรเลย ตรรกะแย่มาก พ่อแม่ผม

เราจะไปพูดแทงสวนเขาไม่ได้ต้องคล้อยตามอย่างเดียว
เขาจะยกประโยคว่า เราเป็นลูกเขาขึ้นมาเลย จะมาเก่งกว่าเขา รู้ดีกว่าเขาไม่ได้ ผมก็ได้แต่ขำ อิอิ

ผมจะเหมือนท่าน shiroyasha แต่ที่ต่างคือผู้ใหญ่จะชอบ
เพราะกล้าพูด ไม่กลัวโดนดุโดนว่า


แต่เพื่อนรุมหมั่นไส้ผมแทน

5555 ผมก็อย่างนั้นตั้งแต่เด็กอะ ไม่ว่าแย้งอะไรแม่ผมปัดตกหมดอะ คือมันน่าหงุดหงิดนะที่เหตุผลเราดีแท้ๆแต่มันไม่เคยถูกรับฟัง ออกอาการหงุดหงิดก็โดนเรื่องก้าวร้าวอีก ได้แต่เก็บกดอะ

จริงๆนี่คือปัญหาของบ้านเราเลยนะ
การไม่ส่งเสริมให้เด็ก"ถกเถียงอย่างสร้างสรรค์" นี่ทำให้สังคมเราขาดแนวคิดนอกกรอบใหม่ๆเยอะเลยนะ
การถกเถียงที่ดีต้องมีข้อมูลหรือแนวคิดที่เหมาะสม

แต่เถียงบ้านเรา ซึ่งส่วนใหญ่จบลงที่เอาอารมณ์มาใส่ในการพูด เสียงดังกว่าก็ชนะ หรือแก่กว่าก็ชนะ แล้วมันจะจบไม่สวยทุกทีทั้งสองฝ่าย ไม่งั้นเราก็ได้ลุงตู่สองอะ นั่นคือเถียงข้างๆคูๆ ไม่เกิดประโยชน์

แต่เรื่องแบบนี้ต้องมองหลายๆมุมด้วย ไม่ใช่มองที่ฝ่ายรับสารอย่างเดียว เช่น ผมเจอรุ่นน้องบางคน ในที่ประชุม มันก็ไม่ respectผู้ฟังในการแสดงความเห็น ซึ่งก็ดูภาพแย่กว่า ทั้งๆที่มันเจตนาดีนะ แต่การแสดงความเห็นมันใช้วิธีไม่เหมาะสม ก้าวร้าว ยุแยง (มันพยายามบอกคนอื่นว่ามันเป็นคนตรงๆ แต่ผมมองว่าไร้มารยาททางการสื่อสารมากกว่า) หรือผู้ใหญ่หลายคนก็เป็นคนที่ เสียเรื่องไม่ว่า เสียหน้าไม่ได้ มันก็เกิดจากสังคมไทยที่หล่อหลอมมาแบบนี้ ต้องเริ่มเปลี่ยนตั้งแต่เจนเรานี่แหละครับ

ผมเเนวๆ ยอมงอ ไม่ยอมหัก เถียงสู้แล้วโครตเปลืองพลังงาน เน้นครับๆๆ เด่วก็เงียบไปเอง

ส่วนตัวเป็นคนยึดหลักการ ก็อธิบายแต่กับพ่อแม่หลังๆ ถ้ามีอะไรผมก็พยายามยอมๆกลืนๆละ

เอาว่าให้ท่านสบายใจดีที่สุดยกเว้นอะไร กระทบความปลอดภัยหรือสุขภาพท่านผมไม่ยอม

ชีวิตนี้ง่ายๆ พ่อแม่มีความสุขผมพอใจละ

เมื่อก่อนผมนี่ยอมหักไม่ยอมงอเหมือนกันครับ หักได้หัก ญาติ พ่อแม่ ผมไม่ค่อยเอาอยุ่แล้ว
แต่ตอนนี้พี่สาวผมบอกอย่าไปเอาชนะเขามาก ปล่อยๆไปเถอะเขาแก่แล้ว ผมก้ได้ครับพี่ ดีครับผม เหมาะสมครับท่านตลอด